تحلیل DNA تایید کرد که زنان وایکینگ جنگجویانی شجاع بوده اند

باستان شناسان اخیرا یک آرامگاه سنگی متعلق به وایکینگ ها را بررسی کرده اند که حاوی بقایای جسد یک جنگجوی زن در قرن دهم میلادی است و این اولین شواهد باستان شناسی در تایید جایگاه بالای زنان در فرهنگ وایکینگ هاست.

این کشف توسط محققان دانشگاه های اوپسالا و استکهلم انجام شده و نتایج مربوط به آن در نشریه مردم شناسی آمریکا منتشر شده است. تحلیل های انجام گرفته روی DNA اسکلت کشف شده تایید می کند که او ۳۰ سال داشته و قدش در حدود ۱۶۷ سانتی متر بوده است.

چندین سلاح در اطراف بدن این زن دفن شده اند که اقلامی نظیر شمشیر، تیر و کمان، چاقوی جنگی، تبر، نیزه و دو سپر را شامل می شوند. در کنار این سلاح ها همچنین دو  اسب و یک تخته بازی با ملزومات کاملش هم دیده می شود. این تخته بازی نشان می دهد که فرد دفن شده یک رزمجوی بالا مرتبه و خردمند بوده که استراتژی ها و تاکتیک های جنگی را تدوین میکرده است.

به گفته پرفسور باستان شناس متیوس جاکوبسون این اولین تایید رسمی و ژنتیکی یک جنگجوی زن وایکینگ است.

افسانه های زیادی در مورد جنگجویان زن شجاع در شعر و داستان های کشورهای اسکاندیناوی از قرون وسطی به جای مانده است. در عصر مدرن نیز داستان های زیادی در این باره منتشر شده (از جمله کاراکتر Lagertha در سریال واکینگها) اما وجود زنان جنگجو در فرهنگ وایکینگ بارها و بارها در متون تاریخی رسمی زیر سوال برده شده بود و بسیاری باور داشتند که زنان در میدان های نبرد حضور نداشته اند.

همین دیدگاه ها باعث شد که کشف اخیر محققان سوئدی اهمیت پیدا کند. آرامگاه یاد شده در بالا در اصل در قرن نوزدهم میلادی توسط Hjalmar Stople مردم شناس سوئدی کشف شد و از آنجایی که در آن دوران فرض بر این بود که جنگجویان وایکینگ مرد هستند با در نظر داشتن سلاح ها و ملزومات همراه اسکلت، دانشمندان تردیدی در مورد جنسیت اسکلت نداشتند تا اینکه Anna Kjellström استخوان شناس دانشگاه استکهلم تصمیم گرفت بقایا را مجددا بررسی کند. او پس از بررسی ساختار اسکلت و تحلیل DNA آن با اطمینان اعلام کرد که جسد متعلق به یک زن بوده است.