تروریسم مصرف‌کننده؛ چرا برخی افراد بدنبال شیوع عمدی کرونا هستند؟

در ماه‌های اخیر شبکه‌های خبری، رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی از اخبار مربوط به کرونا پر شده‌اند که یکی از عجیب‌ترین نمونه‌های موجود در آن‌ها، ویدیوهایی از افرادی است که از عمد اجناس فروشگاه‌ها را لیس می‌زنند، روی آن‌ها سرفه می‌کنند و به گونه‌ای آن‌ها را آلوده می‌کنند. این افراد بدون هیچ ترسی از این اقدامات خود فیلم می‌گیرند و آن‌ها را در شبکه‌های اجتماعی مانند تیک تاک منتشر می‌کنند.

سرفه کردن یا لیس زدن اجناس در دورانی که با کرونا دست و پنجه نرم می‌کنیم، نگرانی‌های زیادی در پی داشته، البته همانطور که می‌دانیم انجام چنین کارهای در حالت عادی نیز خطرناک و مشمئز کننده است. این اقدام با نام «تروریسم مصرف‌کننده» شناخته می‌شود که مواد خطرناک در مواد غذایی یا سایر محصولات مصرفی جایگذاری می‌شوند و سلامت انسان‌ها را در معرض خطر قرار می‌دهد. تروریسم مصرف‌کننده برخی مواقع برای تفریح و سرگرمی انجام می‌شود، اما در بعضی موارد از مواد شیمیایی و نوروتوکسین‌ها برای جنایت‌ یا اخاذی از افراد یا شرکت‌ها انجام می‌شود.

هزینه‌های تعویض محصولات و پاک کردن آن‌ها از مواد مضر اهمیت بالایی دارد و این موضوع برای کسب و کارهای کوچک با اهمیت‌تر است. سرفه روی اجناس یا لیس زدن آن‌ها و فیلم گرفتن از این اقدام می‌تواند شبیه به یک شوخی باشد، اما می‌تواند اهداف جدی‌تری پشت آن‌ها وجود داشته باشد. برای مثال در ایالات متحده آمریکا فردی به جرم لیسیدن محصولات در سوپرمارکت‌ها و تهدید سلامتی مردم، به تروریسم داخلی متهم شده است.

در اکثر موارد، پخش میکروب و ایجاد ترس از این طریق نشان‌دهنده شجاعت و «نیهیلیسم» است که با نوعی از سرگرمی همراه شده. این اقدام یک قانون شکنی محسوب می‌شود و بسیاری از افراد نسبت به آن واکنش منفی از خود نشان می‌دهند. باید بدانید که این رفتارها تنها محدود به نوجوانان نمی‌شود و تنها در دوران بحران کرونا با چنین مشکلی روبه‌رو نیستم. مدت‌هاست که این رفتار در میان مردم رایج است، اما چرا افراد به چنین کاری علاقه دارند؟

جانسون و جانسون، یکی از قربانیان دستکاری محصولات

هزینه دستکاری محصولات برای سوپرمارکت‌ها، شرکت‌ها و مصرف‌‌کنندگان بسیار بالاست. در سال ۱۹۸۲  «مسمومیت تیلنول» رخ داد که در حقیقت دسته‌ای از مسکن‌ها در شیکاگو توسط پتاسیوم سیانید آلوده شدند که نتیجه آن، مرگ ۷ نفر در این منطقه بود و از شرکت سازنده آن‌ها، جانسون و جانسون باج‌گیری شد. حذف این محصولات از قفسه‌های فروشگاه و کاهش درآمد می‌تواند میلیون‌ها دلار خرج روی دست صنایع بگذارد. علاوه بر این، افراد دیگر به آن‌ها اعتماد ندارند و به سراغ فروشگاه‌ها یا محصولات دیگر می‌روند.

در ماجرای سال ۱۹۸۲، فردی به دلیل مسمومیت دیگران مجرم شناخته یا محکوم نشد.، اگرچه یکی از ساکنین نیویورک به دلیل ارسال نامه‌ای به جانسون و جانسون که در آن مسئولیت مرگ این افراد را بر عهده گرفته بود و خواستار دریافت پول برای توقف آن بود، به جرم اخاذی متهم شناخته شد. با این وجود، مدرکی مبنی بر مسموم کردن مردم توسط این فرد وجود نداشت.

در پرونده دیگری، «رادنی ویتچلو»، کارآگاه سابق اسکاتلند ظروف غذای کودک شرکت «هاینز» را با شیشه، سوزن، سنجاق و تیغ آلوده کرد و سپس با هدف دریافت میلیون‌‌ها پوند از تولیدکننده، آن‌ها را به قفسه‌های فروشگاه‌های بازگرداند. هاینز مجبور به حذف این غذای کودک با ارزش ۳۰ میلیون پوند از قفسه‌های فروشگاه‌ها شد و همچنین این موضوع ترس سنگینی روی جامعه حکمفرما کرد. تا به امروز پرونده‌های بسیاری در رابطه با دستکاری محصولات تشکیل شده است.

بسته‌بندی محکم، راهی برای مقابله با تهدیدات

چنین حملاتی باعث شد تولیدکنندگان بسته‌های محصولات خود را مهر و موم کنند تا امکان دستکاری آن‌ها وجود نداشته باشد، اما این روش برای مقابله با ویروس کرونا چندان کارآمد نیست. با این وجود استفاده از بسته‌های پلاستیکی که مواد اصلی را از دسترس مشتری دور نگه می‌دارد می‌تواند مانع از سرایت ویروس کرونا به افراد شود.

هم اکنون امکان سرایت کووید-۱۹ در فروشگاه‌ها، پمپ بنزین‌ها و همچنین میان کارکنان آن‌ها وجود دارد، البته با استفاده از لباس‌های مخصوص و محافظ می‌توان از ابتلای افراد به این بیماری‌ جلوگیری کرد. بسیاری از کارکنان خرده‌فروشی‌ها خواهان چنین محافظتی هستند، چرا که می‌توانند توسط آن در برابر بیماران و افرادی که از قصد می‌خواهند دیگران را آلوده کنند، محافظت کنند.

در حال حاضر بسیاری از کارکنان در فروشگاه‌ها از محافظ استفاده می‌کنند تا از خطرات جسمی و بیولوژیکی در امان باشند و این موارد می‌تواند تغییرات دائمی در سوپرمارکت‌ها ایجاد کنند. در حال حاضر چنین تغییراتی را در دفاتر پستی و همچنین بانک‌ها شاهد هستیم، بنابراین احتمال ایجاد آن در سوپرمارکت‌ها نیز وجود دارد.

تسلیحات ضد اجتماعی خطرناک

برای برخی افراد، تهدید به تف انداختن یا سرفه روی چهره افراد فعال در سرویس‌های اورژانس تبدیل به یک سلاح جدید شده است. بدون هیچ شکی با یک سلاح بیولوژیکی روبه‌رو هستیم که می‌توان در تمام شرایط مانند عصبانیت از آن استفاده کرد. اگر فردی در جامعه احساس کند در برابر دیگران قدرت کمتری دارد یا در شرایط پایین‌تری قرار گرفته، می‌تواند خود را مسلح کند. در واقع برخی افراد از این بیماری به عنوان تهدیدی برای نیروی پلیس استفاده می‌کنند تا مانع از ورود آن‌ها به خانه خود شوند.

بسیاری از نیروها از خطرات گاز گرفتن یا مایعات برای ابتلا به هپاتیت، ایدز و سل آگاه هستند، اما پلیس می‌‌داند استفاده از پوشش‌های اضافه می‌تواند تاثیرات منفی روی جامعه داشته باشد. در صورتی که پلیس دست به چنین کاری بزند، سازمان‌های آزادی‌های مدنی آن‌ها را به رفتار غیر انسانی متهم می‌کنند، بنابراین نیروهای پلیس باید بین حفظ امنیت جانی خود و نحوه شناخته شدن در جامعه، یکی را انتخاب کند.

یکی از مشکلاتی که در این میان وجود دارد، مدت زمان انتظار برای اطلاع از نتیجه آزمایش است. علاوه بر این، افراد پس از مواجه با این حملات باید خود را قرنطینه کنند. تحقیقات آتی در رابطه با این تهدیدات بیولوژیکی بدون هیچ شکی نشان‌دهنده آسیب‌های روانی خواهد بود، اما پلیس هم اکنون می‌تواند جامعه را قانع کند که برای حفظ سلامت نیروهای خود به این کیت اضافه نیاز دارد و استفاده از آن‌ها به معنای رفتاری غیر انسانی نیست.