مزایا و معایب استفاده سامسونگ از Wear OS به جای تایزن در ساعت‌های هوشمند

زمانی که گوگل سیستم عامل Android Wear را در سال ۲۰۱۴ منتشر کرد، با ال‌جی و سامسونگ وارد همکاری شد که تازه می‌خواستند اولین ساعت‌های هوشمند خود را با این سیستم عامل عرضه کنند. کمی بعد سامسونگ راه خود را جدا کرد و تمام تمرکزش را روی تایزن گذاشت. از آن زمان تاکنون همه ساعت‌های هوشمند این غول کره‌ای به جای Wear OS از تایزن استفاده می‌کنند.

حالا شایعه شده که شرایط در آینده نه چندان دور تغییر می‌کند. ولی سوالی که در این میان مطرح می‌شود اینکه چرا سامسونگ باید چنین تصمیمی بگیرد؟ آیا مهاجرت به سمت Wear OS عایدی خاصی برای این شرکت خواهد داشت؟ آیا سامسونگ می‌داند که با این کار در واقع سوار هواپیمایی می‌شود که در حال سقوط است؟

چرا سامسونگ باید به دنبال عرضه ساعتی با Wear OS باشد

ساخت سیستم عامل کار دشواری است و مهم‌ترین چالش آن به مسئله جذب اپلیکیشن بر می‌گردد. پیش‌تر شرکت‌هایی مثل فیت‌بیت، گارمین و به‌ویژه سامسونگ در این زمینه مشکلاتی داشته‌اند. مشکل اینجاست که پلتفرم تایزن شاید اپلیکیشن‌های پایه را ارائه کند، اما بسیاری از اپلیکیشن‌های شخص ثالث در فروشگاه اپلیکیشن‌های آن پیدا نمی‌شود.

Wear OS در این زمینه از تایزن جلوتر است. البته خود این سیستم عامل به اندازه watchOS اپل اپلیکیشن ندارد، اما بدون شک وضعیتش از تایزن بهتر است. اگر سامسونگ از Wear OS استفاده می‌کرد دیگر لازم نبود اینقدر روی موضوع کمبود اپلیکیشن‌ها تمرکز کند.

سامسونگ از سال ۲۰۱۳ در ساعت‌های خود از تایزن استفاده کرده و در طول این سال‌ها درس‌های زیادی را فراگرفته که می‌تواند آن‌ها را به پلتفرم گوگل بیاورد. تصور کنید این شرکت ساعتی با Wear OS بسازد که عمر باتری خوبی داشته باشد و با سخت‌افزاری جذاب و حاشیه‌ی چرخاندنی به بازار بیاید. این اتفاق مطمئنا کاربران بیشتری را جذب خواهد کرد.

پیش‌تر دیده بودیم که سایر شرکت‌ها قابلیت‌های جدیدی را به Wear OS اضافه می‌کنند. برای نمونه، فسیل که از محدودیت‌های باتری این سیستم عامل ناراضی بود، با همکاری گوگل مودهای جدیدی را توسعه داد تا عمر باتری ساعت‌ها افزایش پیدا کند. Mobvoi تاکنون ساعت‌های زیادی را با Wear OS روانه بازار کرده که نمایشگر ثانویه‌ای برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی دارند. بنابراین این فرصت برای سامسونگ هم مهیاست تا قابلیت‌های مدنظر خود را به Wear OS بیاورد.

نکته اینجاست که سامسونگ اندروید را کنترل نمی‌کند، و برای عملکرد صحیح تایزن با گوشی‌های خود از راهکارهای جایگزین استفاده کرده است. برای مثال، اگر بخواهید گلکسی واچ را با یک گوشی غیر سامسونگی جفت کنید، به چندین و چند اپ و پلاگین اضافه نیاز دارید. البته کاربران سامسونگ در صورت استفاده از Wear OS هم همچنان به اپ Wear OS نیاز پیدا می‌کنند، اما محدودیت‌های بسیار کمتری برایشان به وجود می‌آید.

چرا سامسونگ باید با تایزن به راهش ادامه دهد

سامسونگ باید بداند که Wear OS در وضعیت خوبی نیست. اگر این شرکت حالا می‌خواهد به اکوسیستم Wear OS بپیوندد، زمان‌بندی درستی را انتخاب نکرده چون آینده آن نامشخص است. اگر سامسونگ محصولاتی را با Wear OS به بازار بفرستد و گوگل تمرکز خود را از Wear OS به فیت‌بیت معطوف کند، این کمپانی کره‌ای باید پاسخگوی مشکلات نرم‌افزاری گوگل هم باشد، و این اتفاق قطعا چیزی نیست که خوشایند هیچ شرکتی باشد.

همان‌طور که گفتیم سامسونگ کنترل کامل تایزن را در دست دارد و می‌تواند هر تغییری را در آن اعمال کند. از جمله‌ی ویژگی‌های مهم این سیستم عامل سرویس Samsung Pay است که در صورت استفاده از Wear OS باید با Google Pay جایگزین شود.

از سخت‌افزار هم غافل نشویم. سامسونگ هم‌اکنون کنترل سخت‌افزارهای ساعت‌های هوشمندش را در اختیار دارد. اما با رفتن به سمت Wear OS محدودیت‌های بیشتری برای استفاده از چیپست و سایر قطعات سخت‌افزاری خواهد داشت. این موضوع می‌تواند روی عمر باتری دستگاه‌ها اثر بگذارد و یکی از برتری‌های مهم محصولات سامسونگ را از بین ببرد.

گوگل در حال حاضر از تولیدکنندگان سخت‌افزار حمایت می‌کند، اما این شرکت‌ها برای افزودن قابلیت‌های جدید به Wear OS باید مکاتبات زیادی با گوگل داشته باشند تا هماهنگی مناسبی را بین سخت‌افزار و نرم‌افزار ایجاد کنند. این موضوع می‌تواند فرآیند ارائه ویژگی‌های تازه و نوآوری را در محصولات سامسونگ کُندتر کند.

در مجموع به نظر می‌رسد برای شرکتی که همین حالا هم پلتفرم خوبی دارد و در مسیر رشد قرار گرفته، مهاجرت به سمت Wear OS تصمیم چالش‌برانگیز و پرریسکی باشد، ولی کسی از اتفاقات پشت صحنه خبر ندارد و نمی‌داند که سامسونگ با این حرکت ممکن است از چه مزایا و عوایدی بهره‌مند شود.