فناوری TGDI جک S5 فیس‌لیفت؛ اولین موتور توربو تزریق مستقیم در خودروهای مونتاژی کشور

جک S5 از همان ابتدا با موتوری توربو شارژ و نسبتا مدرن پا به بازار ایران گذاشت. پیشرانه 2.0 لیتری توربو S5 با 174 اسب بخار قدرت و 265 نیوتن متر گشتاور، به واقع، موتوری پیشرفته و پر بازده به حساب می‌آید. اما اکنون با گذشت چند سال از تولید S5 در ایران، زمان یک به روز رسانی اساسی و عرضه جک S5 فیس لیفت فرا رسیده است که شامل تکنولوژی تزریق مستقیم در موتور 1.5 لیتری می شود.

معایب موتورهای مجهز به سیستم تزریق مستقیم سوخت TGDI چیست؟

سرانجام پای فیس لیفت جک S5 به ایران هم باز شده و این خودرو با چهره جدید، امکانات بیشتر و از همه مهم‌تر، موتور جدید و کم مصرف، آماده عرضه به بازار است. در روزهایی که مصرف سوخت و میزان تولید آلایندگی حرف اول را در صنعت خودرویی جهان می‌زند، استفاده از تکنولوژی‌هایی که باعث می‌شود تا حتی 1 درصد مصرف سوخت بهینه‌تر باشد، می‌تواند کارت برنده برای این رقابت سخت بین خودروسازان باشد.

قطعاً برای رسیدن به مصرف سوخت کمتر و البته در مقابل آن کم نشدن قدرت پیشرانه، چندین راه وجود دارد اما یکی از راه‌های مرسوم استفاده از تکنولوژی TGDI یا همان Turbocharged Gasoline Direct Injection است. در حال حاضر اکثر خودروهای بنزینی تولید شده در چین و آمریکای شمالی، اولین و دومین بازار بزرگ خودرویی جهان، با استفاده از سیستم TGDI راهی بازار می‌شوند و تا سال 2024، بیش از 80 درصد خودروهای آمریکای شمالی از همین سیستم استفاده خواهند کرد.

البته سرعت رشد استفاده از این سیستم در تمامی بازارها یکسان نیست و به طور مثال تا سال آتی میلادی، تنها 25 درصد از خودروهای عرضه شده در آمریکای جنوبی دارای سیستم TGDI خواهند بود.

در تمامی بازارهای دنیا کمترین میزان تولید آلایندگی قابل قبول، رده‌های یورو 4 و یورو 5 هستند و یکی از بهترین راه‌های رسیدن به این استانداردها، استفاده از TGDI است که در تمام دنیا مرسوم شده است.

همانطورکه اشاره کردیم، در بازار کنونی، مشتریان به دنبال خودرویی با مصرف سوخت کمتر، تولید آلایندگی کمتر اما در عین حال قدرت موتور بیشتر هستند و به همین دلیل خودروسازان به سراغ TGDI رفته‌اند. به طور مثال یک پیشرانه 4 سیلندری با سیستم TGDI تقریباً می‌تواند به اندازه یک موتور 6 سیلندری با سیستم MPFI نیرو تولید کند اما با مصرف سوختی به مراتب کمتر!

در موتورهای با سیستم سوخت‌رسانی TGDI، بنزین با فشار بالا و از طریق ریل مشترک سوخت مستقیماً به داخل سیلندر جهت احتراق تزریق می‌شود (در سیستم MPI ابتدا سوخت در منیفولد تزریق می‌شود اما در سیستم GDI یک انژکتور روی هر سیلندر قرار می‌گیرد و پاشش سوخت مستقیماً برای هر سیلندر جداگانه انجام می‌شود).

این نوع سوخت‌رسانی به سیلندرها، باعث می‌شود تا کنترل بهتری روی تایمینگ پاشش بوجود بیاید و بالطبع آن، راندمان موتور به مراتب بهتر و میزان آلایندگی تولید شده کمتر می‌شود.

این سیستم سوخت‌رسانی اخیراً در خودروهای داخل بازار ایران نیز مشاهده شده و به طور مثال کرمان موتور روی جک S5 فیس لیفت از موتور 1.5 لیتری TGDI استفاده کرده که به دلیل استفاده از همین سیستم، میزان توان تولیدی آن برابر با جک S5 اتوماتیک با پیشرانه 2 لیتری است اما توانسته براحتی میزان آلایندگی مناسب جهت شماره‌گذاری را کسب کند. به نظر می‌رسد که با سخت‌تر شدن استانداردهای لازم برای شماره‌گذاری در ایران، به زودی شاهد استفاده از این سیستم در بسیاری از خودروهای جدید داخلی خواهیم بود.