انسان‌های دیجیتال، کلید ورود به دنیای متاورس

انسان‌های دیجیتال فناوری جدیدی هستند که در سایه فناوری متاورس به وجود آمده‌اند. آن‌ها در حقیقت نسخه دیجیتال انسان‌های واقعی و نمونه‌ای شبیه‌سازی‌ شده با قابلیت واکنش به محیط اطراف خود و برقراری ارتباط با دیگران هستند. این انسان‌های ساخته‌ شده به دست بشر، می‌توانند به‌عنوان نیروی کار در حوزه‌های مختلف یا حتی شخصیت‌های بازی به کار گرفته شوند. در ادامه بیشتر با این مخلوقات دیجیتال آشنا می‌شویم.

«سم» (Sam) شخصی واقعی نیست و در واقع انسانی دیجیتال محسوب می‌شود که به دست شرکت فناوری «سول ماشینز» (Soul Machines) واقع در اوکلند طراحی شده است. سم از یک مغز دیجیتال اختصاصی بهره می‌برد و می‌تواند با استفاده از وبکم متون را بخواند. او از بازدیدکنندگانی که برای دیدن او آمده‌اند، می‌خواهد لبخند بزنند تا از آن‌ها عکس بگیرد. بازدیدکنندگان پس از کمی گفتگو با او متوجه می‌شوند که سخنان و حرکات، از قبل ضبط و مشخص نشده‌اند.

او می‌تواند در هر لحظه درست مانند انسان عادی به سؤالات افراد پاسخ دهد و با شما تعامل برقرار کند و در کل با واکنش‌های آنی و رفتارها و حرکات خودکار واقع گرایانه خود متناسب با اتفاقات در حال رخ دادن در پیرامونش تا حدود زیادی مثل انسان واقعی عمل کند. انسان‌های دیجیتال تولید شده توسط سول ماشینز از سیستم‌عامل Humans OS 2.0 استفاده می‌کنند. آن‌ها می‌توانند بدون هیچ مشکلی از دستان خود استفاده کنند و احتمالاً در آینده طراحی آن‌ها به‌گونه‌ای خواهد شد که بتوانند تمام اعضای بدن خود را حرکت دهند. سم از بازدیدکنندگان می‌پرسد آیا این قابلیت‌های حرکتی خودکار ارتباط من با شما را ملموس‌تر می‌کند؟

در ویدیوی زیر می‌توانید جزئیات شگفت‌انگیزی را در طراحی و ایجاد انسان‌های دیجیتال در نظر گرفته شده‌اند، مشاهده کنید:

نقش انسان‌های دیجیتال در تکامل متاورس

وقتی صحبت از متاورس می‌شود، یک دنیای مجازی شبیه به بازی را تصور می‌کنیم که در آن انسان‌ها از آواتارها برای زندگی، کار و حتی بازی استفاده می‌کنند. سول ماشینز به شکل جدیدی از متاورس استفاده کرده که «گرگ کراس» (Greg Cross)، موسس سول ماشینز آن را نیروی کار دیجیتال نامیده است. این نیروی کار دیجیتای در حقیقت نسخه سفارشی‌سازی شده از سم است که معادلی از یک شخصیت غیرقابل بازی در دنیاهای دیجیتال نوظهور محسوب می‌شود.

کراس در رابطه با این موضوع این‌چنین توضیح می‌دهد:

«وقتی‌که مشغول بازی هستیم، رفتار خاصی انجام می‌دهیم و جنبه خاصی از شخصیت خود را نشان می‌دهیم، وقتی‌که در حال مربی‌گری تیم فوتبال خردسالان هستیم، جنبه‌های دیگری از شخصیت خود را نشان می‌دهیم. همانطور که ما به‌ عنوان انسان در موقعیت‌های مختلف رفتار و شخصیت متفاوتی از خود نشان می‌دهیم، با ایجاد انسان‌های دیجیتال هم می‌توان شخصیت‌های متفاوتی را خلق کرد.»

در حال حاضر فعالیت اصلی سول ماشینز، ساخت انسان‌های دیجیتال برای ارائه خدمات به افراد و اطلاع‌رسانی عمومی است. حتی امکان ساخت همزاد دیجیتال افراد مشهور و سلبریتی‌ها هم وجود دارد. جالب است بدانید که سول ماشینز شبیه‌سازی جزئی‌ترین ویژگی‌های ظاهری افراد مثل خال روی صورت آن‌ها را در هنگام ایجاد همزادهای دیجیتال نیز امکان‌پذیر کرده است.

سول ماشینز از انسان‌های دیجیتال به‌عنوان نماینده سازمان بهداشت جهانی، دانشگاه مریویل (Maryville University)، بانک وستیک (Westpac bank)، پلیس نیوزیلند و حتی شرکت مراقبت از پوست SK-II استفاده کرده است. «روث» (Ruth) یک مربی دیجیتال است که برای شرکت نستله کار می‌کند. این شرکت سال ۲۰۱۳ از انسان‌های دیجیتال استفاده می‌کند و برای نخستین بار از انسان دیجیتال BabyX استفاده کرد. BabyX نمونه اولیه یک انسان کودک‌ نمای ایجاد شده بر پایه هوش مصنوعی بود که در حد مرحله تحقیقاتی باقی ماند. مهندس «مارک ساکار» (Mark Sagar)، یکی دیگر از مؤسسان سول ماشینز که جایزه اسکار جلوه‌های ویژه دیجیتال در هالیوود را از آن خود کرده، قبل از بازگشت به دانشگاه اوکلند، BabyX را با مدل‌سازی از روی دخترش ساخت.

شرکت‌های دیگری نیز در حوزه ساخت انسان‌های دیجیتال در حال فعالیت هستند که از میان آن‌ها می‌توان به شرکت AI Foundation یا AIF اشاره کرد که تیمی متشکل از دانشمندان و افراد مجرب و متخصص را استخدام می‌کردند. از میان این افراد می‌توان به «لارس باتلر» (Lars Buttler)، یکی از کارمندان شرکت بازی‌سازی Trion Worlds و سازنده بازی‌های مبتنی بر هوش مصنوعی، «رامی هاچاچه» (Rami Hachache)، سازنده جلوه‌های ویژه تصویری و «جو دریک» (Joe Drake)، تولیدکننده فیلم و یکی از حرفه‌ای‌های صنعت فیلم‌سازی هالیوود اشاره کرد.

در وب‌سایت AIF اطلاعات بسیار کمی در مورد جزئیات و سازوکار فناوری مورداستفاده توسط این شرکت بیان شده و به‌جز پیام «بهره‌مندی از توانایی‌های بالقوه هوش مصنوعی برای هر فردی»، چیز دیگری در این وب‌سایت بیان نشده است.

سول ماشینز به دو دلیل از سایر شرکت‌های حوزه کاری خود متفاوت است. نخستین دلیل امکان بهره‌مندی این شرکت از نتایج تحقیقات شگفت‌انگیز ساکار است. او توانایی عجیبی در ترکیب کردن علم عصب‌شناسی با هنر ساخت انسان‌های دیجیتال دارد و یکی از افراد پیشتاز در این زمینه محسوب می‌شود. لازم به ذکر است انسان‌های دیجیتال یکی از مهم‌ترین عناصر در حوزه جلوه‌های ویژه بصری محسوب می‌شوند.

دومین دلیل موفقیت بسیار ارزنده این شرکت در ساخت انسان‌های دیجیتال زاده‌شده با مغز دیجیتالی قابل‌تعلیم است؛ انسان دیجیتال کودک‌نمای BabyX یکی از نمونه‌های موفق انسان‌های دیجیتال برخوردار از مغز دیجیتال است. شرکت AIF با لابراتوارهای دیجیتالی زیاد دیگری نیز مشارکت دارد که بدون کسب اجازه از صاحبان آن‌ها، نمی‌توانیم از آن‌ها نام ببریم.

در گزارش‌های معتبر منتسب به این شرکت هنوز در مورد نحوه استفاده از مغز دیجیتالی برای پویانمایی انسان‌های دیجیتال ایجادشده با استفاده از تکنیک CGI (خلق محتوای فانتزی و تخیلی با کامپیوتر) جهت ایجاد قابلیت واکنش آنی در این انسان‌ها، اطلاعات زیادی منتشر نشده است. در حال حاضر انسان‌های دیجیتال خلق‌شده به دست دانشمندان و متخصصان این شرکت هنوز هم نیازمند راهنمایی یک فرد راهنما هستند.

هدف نهایی سول ماشینز آموزش به تعداد بیشتری از انسان‌های دیجیتال با هدف ایجاد توانایی تصمیم‌گیری هدفمند و در نهایت تصمیم‌گیری ارزشمند در این مخلوقات است؛ البته هنوز تا دستیابی انسان‌های دیجیتال به چنین توانایی‌هایی راه زیادی باقی‌مانده است.

به باور کراس ممکن است در آینده ساخت نسخه دیجیتال خودتان یا حتی نسخه‌های دیجیتال مختلفی از خودتان امکان‌پذیر شود و حتی می‌توان توانایی‌های شگفت‌انگیزی مثل بیرون رفتن، کار کردن و کسب درآمد برای شما را نیز در آن‌ها ایجاد کرد! جالب است بدانید که زمانی‌که نسخه دیجیتالی شما در حال انجام چنین کارهایی است، خودتان می‌توانید مشغول کار دیگری شوید یا حتی تفریح کنید! فوق‌العاده است؛ نه؟

انسان‌های دیجیتال و بازی‌های چندنفره آنلاین

بدون تردید اگر فناوری انسان‌های دیجیتال برای متحول کردن دنیای بازی‌های گسترده چندنفره آنلاین استفاده شوند، دنیای بازی وارد سطح جدیدی می‌شود که حتی تصور آن هم برای گیمرها غیرممکن یا حداقل بسیار دشوار است؛ مثلاً استفاده از انسان‌های دیجیتال در سری بازی‌های Call Of Duty ایده‌ای باورنکردنی است.

کراس در مورد موضوع این‌چنین است:

«شخصیت‌های این سری بازی‌ها نوعی انسان‌های دیجیتال هستند که ما آن‌ها را انسان‌های دیجیتال فعال‌شده توسط انسان یا هدایت‌شده توسط انسان می‌نامیم.»

این سری بازی‌ها می‌توانند یکی از انتخاب‌های مناسب باشند. همان‌طور که می‌دانید سری بازی‌های Call Of Duty، چندنفره و مهارت‌محور هستند. با اطمینان می‌توان گفت در این بازی بازیکنان با رقبای انسانی که دارای نقاط قوت و ضعف انسان هستند، مبارزه می‌کنند.

«مارک جانسون» (Mark Johnson)، پژوهشگر حوزه فرهنگ دیجیتالی و اشکال نوین در حال ظهور از کار و فعالیت، از دانشگاه سیدنی معتقد است که بازی‌های چندنفره به این دلیل پرطرفدار هستند که شما می‌دانید در حال مبارزه و مقابله با انسان دیگری هستید و در واقع با هوش انسانی مواجه هستید نه هوش مصنوعی؛ البته وی در ادامه گفت‌وگوهایش در مورد این موضوع، متذکر شده که انسان دیجیتال در این زمینه چگونه می‌تواند از یک پلتفرم هوش مصنوعی قدرتمند متمایز شود.

مواردی که باعث تمایز بین انسان دیجیتال و هوش مصنوعی می‌شوند، تفاوت‌های جالبی هستند. زمانی که انسان‌های دیجیتال به دست انسان‌های واقعی کنترل و هدایت می‌شوند، آن‌ها به‌خوبی می‌توانند با هوش مصنوعی مقابله کنند و هرچقدر هم که هوش مصنوعی در مقابل آن‌ها قدرتمند و توانمند باشد، باز هم می‌توانند با آن مقابله کنند.

توسعه‌دهندگان و سازندگان بسیاری از بازی‌های چندنفره آنلاین گسترده، اجازه استفاده از بات‌ها و سرویس‌های شخص ثالث را نمی‌دهند؛ به‌عنوان‌مثال در بازی World of Warcraft همیشه یکی از بهترین و راحت‌ترین روش‌ها برای تشخیص باترها (شخصیت‌هایی که توسط بات‌ها کنترل می‌شود) صحبت کردن گیمر با افراد مشکوک است تا ببیند آیا آن افراد مانند انسان واقعی پاسخ می‌دهند و واکنش نشان می‌دهند یا خیر.

استفاده از انسان‌ دیجیتال در حوزه‌های سلامت و درمان و آموزش

سول ماشینز قصد دارد از انسان‌های دیجیتال برای اهداف بلند‌پروازانه‌تری نسبت به حوزه بازی نیز استفاده کند. حوزه سلامت و درمان و حوزه آموزش دو حیطه مهم موردنظر این شرکت است؛ البته ایجاد انسان‌های دیجیتال در این دو حیطه به هیچ وجه به معنای جایگزینی آن‌ها با پزشکان و افراد متخصص آموزش‌دهنده نیست. درواقع انسان‌های دیجیتال می‌توانند به کمک آن‌ها بیایند و توانایی‌های چنین افرادی را تقویت کنند و حتی می‌توانند به آن دسته از مردم که نیازمند این افراد هستند نیز کمک کنند.

به‌عنوان‌مثال افرادی که توانایی مالی پرداخت ویزیت دکتر یا پرداخت هزینه معلم و مربی خصوصی را ندارند، می‌توانند از انسان‌های بیشتری که برای ارائه آموزش در زمینه‌های مختلف تعلیم دیده‌اند و برنامه‌ریزی شده‌اند و آماده خدمت به انسان هستند، استفاده کنند.

درضمن انسان‌های دیجیتال می‌توانند از هر فردی با روشی که نیازمند آن است، مراقبت کنند (البته استفاده از انسان‌های دیجیتال برای این هدف همچنان نیازمند اینترنت و وبکم است). در ویدیوی زیر می توانید صحبت فردی آسیب‌دیده با پزشک دیجیتالی را مشاهده کنید:

همچنین می‌توان در سیستم بانکداری دیجیتالی نیز از افراد دیجیتالی استفاده کرد. ممکن است افراد در هنگام صحبت کردن در مورد مسائل مالی با انسان‌های دیجیتال، راحت‌تر باشند. در بسیاری از زمینه‌های دیگر هم بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند به‌جای انسان واقعی با انسانی دیجیتالی صحبت کنند.

مشکلات مرتبط با استفاده از انسان‌های دیجیتال در حوزه‌های سلامت و درمان و آموزش

در حال حاضر دو فناوری شگفت‌انگیز واقعیت افزوده و واقعیت مجازی در محیط‌های آموزشی استفاده می‌شوند؛ اما استفاده از انسان‌های دیجیتال در کنار این دو فناوری برای تکمیل تجربه آموزش کاملاً نوین و مدرن، ایده جنجال‌برانگیزی محسوب می‌شود که تا حدودی قابل درک است.

«نیک کلی» (Nick Kelly)، متخصص در حوزه شناخت و آموزش از دانشگاه فناوری کوئینزلند (Queensland University of Technology)، در مورد علت این موضوع این‌چنین می‌گوید:

«کودکان ما با نگاه به زندگی والدینشان که در حقیقت الگویی برای آن‌ها محسوب می‌شود، یاد می‌گیرند چگونه اجتماعی، اخلاقی، احساسی، دارای شخصیت پیچیده و موجودات جاه‌طلبانه‌ای باشند. افراد قبل از ورود به دانشگاه ۱۲ سال از عمرشان و ۳۰ ساعت از هفته را با معلمانشان سپری می‌کنند؛ بنابراین در مورداستفاده از معلم‌های دیجیتالی باید با احتیاط عمل کرد. به نظر او هم استفاده از این فناوری می‌تواند باعث بهبود چشمگیر کارآمدی سیستم‌های آموزشی شود؛ بنابراین با استفاده از آن موافق است و بهره‌مندی از آن را برای دانش آموزان خطرناک نمی‌داند؛ اما به عقیده او چنین ایده‌ای جوانب پیچیده‌ای دارد که باید با دقت بررسی شوند.»

کلی نظر خود در مورداستفاده از انسان‌های دیجیتال به‌عنوان معلم را این‌چنین بیان می‌کند:

«هرچقدر هم که حالت‌های یک انسان دیجیتال، خوب و طبیعی باشند و این انسان‌ها وضوح بالایی هم داشته باشد و برای جلب‌توجه افراد هم به‌خوبی برنامه‌ریزی شده باشند، چه در زمان کنونی و چه در آینده قابل پیش‌بینی، باز هم نمی‌توانند جایگزین معلم انسانی باشند؛ زیرا فقط یک انسان می‌داند که ویژگی‌های انسان چیست.»

او همچنین به این موضوع اشاره کرده است که همکاری یک شرکت با دولت برای مشخص کردن ابعاد مختلف چنین سیستم آموزشی تنها با هدف کسب درآمد، می‌تواند خطرناک باشد.

استفاده از این فناوری در حوزه سلامت و درمان با توجه به نقاط ضعف اساسی آن در حفظ حریم خصوصی، نیز می‌تواند زمینه‌ساز مشکلات زیادی شود. اجازه دهید درمورد یکی از مهم‌ترین مرتبط با این موضوع توضیح دهیم تا بهتر بتوانید آن را درک کنید.

افراد می‌توانند نحوه رفتار یک کارمند دیجیتالی یا ظاهر او را مطابق میل خود انتخاب کنند؛ اما ایا این حق انتخاب ازنظر اخلاقی درست است یا نه؟ به‌عنوان‌مثال ممکن است سیاه‌پوستان با انسان‌های دیجیتال سیاه‌پوست راحت‌تر باشند و بتوانند حرف‌هایشان را راحت‌تر به آن‌ها بزنند. اگرچه ممکن است چنین ایده‌ای برای برخی از افراد خوشایند به نظر برسد، اما از سوی دیگر می‌تواند باعث گرایش سفیدپوستان به نژادپرستی ‌شود.

استفاده از انسان‌های دیجیتال زن برای بیماران و افراد زن، یکی دیگر از ایده‌های مرتبط با استفاده از انسان‌های دیجیتال متفاوت برای هر فرد متناسب با نیازها و خواسته‌های او است. در صورت استفاده از انسان دیجیتال زن برای زنان، آن‌ها می‌توانند موضوعات خصوصی زنانه را که ممکن است برای در میان گذاشتن آن‌ها با کارمندان مرد خجالت بکشند (مثل موضوعات مرتبط با وضعیت جسمانی)، به‌راحتی به هم‌جنس‌های دیجیتالی خود بگویند!

 حتی برخی از دختران نوجوان از مطرح کردن مسائل مرتبط با بلوغ و وضعیت جسمانی خود با والدینشان هم شرم می‌کنند و زنان دیجیتالی می‌توانند به‌عنوان دوست یا مشاوری صمیمی به چنین افرادی نیز کمک کنند. پلتفرم Humans OS 2.0 سول ماشینز توانایی ایجاد آنی انسانی دیجیتالی با ویژگی‌های ظاهری و رفتارهای متنوع را دارد.

 البته بازهم هم باید یادآوری کنیم درصورتی‌که تلاش برای گسترش استفاده از انسان‌های دیجیتال در حوزه‌های مختلف، تنها با اهداف تجاری و کسب درآمد انجام شود، مشکلاتی ایجاد می‌شود که از میان آن‌ها می‌توان به‌احتمال ایجاد تعصبات بی‌جا و همچنین عدم ایجاد ارتباط صحیح بین انسان‌های دیجیتال و انسان‌های واقعی اشاره کرد که باعث می‌شود انسان‌ها احساس کنند که نمونه‌های دیجیتالی آن‌ها، واقعی نیستند.

در دنیای دیجیتالی جدید و نوظهور، نیروهای کاری تحت شرایط خاصی کار می‌کنند. کراس در مورد این موضوع این‌چنین می‌گوید:

«مسلماً زمانی که انسانی دیجیتالی با هدف استفاده شدن به‌عنوان نماینده یک سازمان بزرگ طراحی و ایجاد می‌شود، باید توانایی ارائه احساسات و عواطف منفی را نیز داشته باشد. انتظار داریم این نمونه از انسان‌های دیجیتال به شیوه‌ای رفتار کند که دربردارنده ویژگی‌های لازم برای سمت شغلی موردنظر باشد.»

بدون تردید در دنیای متاورس که در آن آواتارها (آواتارها را می‌توان تجسمی از انسان‌هایی تعریف کرد که در دنیای واقعی حضور دارند) یکی از عناصر اصلی دنیای مجازی محسوب می‌شوند، انسان‌های دیجیتال ساخته‌شده توسط سول ماشینز می‌توانند در هر حوزه‌ای به کار گرفته شوند، از بازی گرفته تا حوزه سلامت و درمان.

مشکلات مرتبط با استفاده از انسان‌های دیجیتال در صنعت بازی

درصورتی‌که انسان‌های دیجیتال در شکل‌دهی پایه و اساس و بنیادی قوی برای دنیای مجازی پر صر و صدای متاورس بتوانند موفق عمل کنند (دنیایی که فراتر از دنیای فیزیکی واقعی باشد) و بتوانند محدودیت‌های کنونی برای غرق شدن در دنیای مجازی را تا جای ممکن بردارند، قطعاً می‌تواند صنعت بازی را نیز مانند حوزه سلامت و درمان و آموزش، متحول کنند.

صنعت بازی دیگر مانند سال‌های دور گذشته، صنعتی که تنها با هدف سرگرم کردن ایجاد شده باشد، نیست و صنعتی میلیارد دلاری محسوب می‌شود که مجموعه‌ای گسترده از افرادی متخصص ازجمله توسعه‌دهندگان، هنرمندان، تولیدکنندگان، صداپیشگان، مسئولان کنترل کیفیت، بازاریابان و افراد متخصص در حوزه استریم محتوا در آن فعالیت می‌کنند.

در بازی‌های چندنفره و بازی‌های موبایل ویژگی‌های مرتبط با تراکنش‌های مالی خرد (منظور از تراکنش‌های مالی خرد آن دسته از مدل‌های تجاری است که امکان خرید کالاهای مجازی را برای کاربران فراهم می‌کنند) و خرید آیتم‌ها و قابلیت‌ها با پول واقعی، بخش مهمی از بازی محسوب می‌شوند.

این ویژگی‌ها نمایی از اقتصاد کارآمد متاورس محسوب می‌شوند که متکی بر آواتارهای شخصیت‌های بازی و محتواهای سرگرم‌کننده هستند. در بازی‌های چندنفره آنلاین مطرح از انسان‌های دیجیتال برای انسانیزه کردن محیط‌های مجازی پرزرق‌وبرق استفاده می‌شود. برای ایجاد این محیط‌ها سرمایه هنگفتی صرف شده است و انسانیزه کردن آن‌ها می‌توانند پیامدهای اجتماعی و فرهنگی بسیار مهم و قابل‌توجهی را به دنبال داشته باشد؛ البته در رابطه با استفاده از انسان‌های دیجیتال در بازی‌ها ابهامات و مشکلات قابل‌توجهی نیز وجود دارد که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت.

تعدادی از سؤالات مرتبط با این موضوع به این شرح هستند:

• کاربران چگونه می‌توانند از انسان‌های دیجیتال در متاورس‌های مختلف استفاده کنند؟
• این انسان‌های دیجیتال چگونه می‌توانند بدون هیچ گونه محدودیتی در فرنچایزهای مختلف و آدرس IP های مختلف منتقل شوند و درعین‌ حال یکپارچگی آن‌ها نیز حفظ شود؟
• چگونه وجود انسانی شبیه‌سازی‌شده می‌تواند رابطه کاربران با بازی برای غرق شدن در دنیای فانتزی یا سرگرم شدن آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد؟ بین افرادی که توانایی خرید انسان‌های دیجیتال را دارند و افرادی که قادر به خرید آن‌ها نیستند، چه نوع تنشی ایجاد می‌شود؟

به نظر می‌رسد محدود کردن انسان‌های دیجیتال به شخصیت‌های غیرقابل بازی، شوع خوبی برای این فناوری محسوب می‌شود و در حال حاضر استفاده از آن‌ها برای شخصیت‌های قابل‌بازی تا حدودی دشوار است.

کراس در رابطه با این موضوع این‌چنین می‌گوید:

«ساخت بازی‌های آنلاین چندنفره پروژه بسیار پرهزینه‌ای محسوب می‌شود و نیازمند سرمایه بسیار زیادی است؛ زیرا باید در هنگام ساخت چنین بازی‌هایی تمام حرکت‌های ممکن شخصیت‌های بازی و همچنین تمام سناریوهای ممکن در نظر گرفته شود. ما قصد داریم انسان‌های دیجیتال را به‌گونه‌ای طراحی کنیم که در واکنش به آنچه می‌بینند، آنچه می‌شنوند و آنچه پیرامون آن‌ها می‌گذرد، رفتارهای لازم را به‌صورت خودکار انجام دهند و حتی بتوانند واکنش احساسی خود را نیز نشان دهند؛ به‌عنوان‌مثال انسان دیجیتال درنظرگرفته‌شده برای شخصیتی منفی و شرور باید به‌گونه‌ای رفتار کند که واقعی بودن شرارت را به‌خوبی به گیمر منتقل کند و گیمر واقعاً تحت تأثیر قرار گیرد.»

آینده فناوری انسان‌های دیجیتال

با وجود اینکه انسان‌های دیجیتال، انسان‌های نابودگر قاتل با هدف فتح تمام دنیا نیستند، اما به‌تدریج در حال راه یافتن به دنیای متای در حال تکامل هستند که با سرعت کمی به تکامل خود ادامه می‌دهد. به نظر کراس هرچقدر متاورس به تکامل نهایی خود نزدیک‌تر شود و بیشتر به یک حوزه اقتصادی یا حوزه‌های اقتصادی، صنعتی و تجاری تبدیل شود، انسان‌های دیجیتال هم به نیروهای کاری مفیدتری تبدیل خواهند شد. تلاش برای ساخت انسان‌های دیجیتال با قابلیت واکنش نشان دادن به‌صورت خودکار بر اساس آنچه پیرامون آن‌ها می‌گذرد، می‌تواند یکی از اقدامات مؤثر و سازنده در راستای ساخت متاورس‌ها باشد.

برای ساخت یک انسان دیجیتال جهت استفاده از او به‌عنوان نیروی کار، باید امکان استفاده از توانایی‌های بالقوه هوش مصنوعی را تا حداکثر میزان ممکن فراهم کنیم تا رفتارهای انسان واقعی تا جای ممکن شبیه‌سازی شوند؛ اما با توجه به لزوم صرف هزینه هنگفت برای دستیابی به چنین هدفی، هنوز فاصله زیادی با قابل‌تشخیص نبودن انسان دیجیتال با انسان واقعی داریم.

به نظر می‌رسد در حال حاضر این مخلوقات دیجیتالی تنها می‌توانند برای سودآوری استفاده شوند؛ مثلا می‌توانند به‌عنوان موجودات آزمایشی برای سرمایه‌گذاری در حوزه آستروئید به کار گرفته شوند. آزمایش انسان‌های دیجیتال آینه‌ای را در مقابل خود ما قرار می‌دهد که آنچه را که می‌خواهیم در مورد آینده نیروهای انسانی خود ببینیم، به ما نشان می‌دهد.