محققان عواملی را بررسی می‌کنند که بر میزان لذت ناشی از در آغوش گرفتن تاثیر می‌گذارد

تیم کوچکی از محققان دانشگاه لندن تلاش کرده‌اند عواملی را که بر میزان لذتی که فرد از آغوش گرفتن فرد دیگری دریافت می‌کند، اندازه‌گیری کند. آن‌ها در مقاله خود که در مجله «اَکتا سایکولوژی» منتشر شده است، دو آزمایش جداگانه را توصیف می‌کنند که برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تجربه آغوش گرفتن، انجام داده‌اند.

همه ما می‌دانیم که عمل در آغوش گرفتن در مکان‌های مختلف و با دلایل مختلفی صورت می‌پذیرد. در آغوش گرفتن را می‌توان به نوعی احوالپرسی، ابراز صمیمیت، وسیله‌ای برای تسلی دادن به افراد و گاهی راهی برای ابراز جذابیت دانست.

در این تحقیق جدید، این گروه از دانشمندان تلاش کردند تا در آزمایش اول خود، سطح لذت را در شرایط بسیار محدود تحت این عمل بررسی کنند: زنانی که یکدیگر را نمی‌شناسند، زن دیگری را در محیط رسمی به آغوش می‌کشند. برای جلوگیری از تاثیر قضاوت‌های ظاهری، از همه شرکت‌کنندگان تقاضا شد تا از چشم‌بند استفاده کنند و بدین ترتیب افراد قادر نبودند شخصی را که در آغوش می‌کشند مشاهده کنند.

این آزمایش شامل 48 زن داوطلب بود که باید زن دیگری را در آغوش می‌گرفتند. با توجه به چشم‌بندها، نوع در آغوش گرفتن در کنترل محقق بود. پس از آن، از هر یک از داوطلبان خواسته شد تا میزان لذت خود را پس از در آغوش گرفتن شرح دهد.

محققان در بررسی داده‌های خود دریافتند که تنها عاملی که به نظر می‌رسد بر میزان لذت ناشی از در آغوش گرفتن تاثیر می‌گذارد، مدت زمان آن است. داوطلبان به‌طور کلی در برابر آغوش کوتاه مدت واکنشی نشان نمی‌دادند. آن‌ها ترجیح می‌دهند در آغوش گرفتن افراد حداقل پنج یا ده ثانیه طول بکشد.

در آزمایش دوم، محققان در محوطه دانشگاه لندن قدم زدند و از زوج‌هایی که با آن‌ها برخورد می‌کردند، خواستند تا یکدیگر را در آغوش بکشند. همانند آزمایش اول، پاسخ‌دهندگان به آغوش‌های طولانی‌تر در مقابل آغوش‌های کوتاه‌تر، بیشترین پاسخ را دادند.