محققان با ژلاتین و نمک ماده خودترمیم‌شونده ساختند

محققان دانشگاه کمبریج در بخشی از پروژه «شرو» (SHERO) ماده‌ای کم هزینه با نمک و ژلاتین تولید کرده‌اند که می‌تواند کشش، دما و رطوبت را با سنسورهای نرم (Soft Sensors) حس کند و در دمای اتاق خود را بازسازی کند. این ماده جدید می‌تواند انقلابی در رشته رباتیک و شاید چند صنعت دیگر در دنیا باشد.

شکی نیست که مواد خودترمیم‌شونده (Self-Healing) کاربردهای زیادی دارند که یکی از مهم‌ترین آن‌ها توسعه دست مصنوعی با حس واقعی‌تر و در سایر بافت‌های نرم رباتیکی است. با وارد کردن سنسورهای نرم در رباتیک می‌توان اطلاعات بیشتری با آن‌ها به دست آورد. برای مثال، می‌توان فهمید که مغز ما چگونه در برابر کشش ماهیچه‌ها واکنش نشان می‌دهد و به طور کلی،‌ می‌توان چگونگی ارتباط مغز با بدن را فهمید.

این ماده جدید با سایر مواد خودترمیم‌شونده متفاوت است، چرا که برای ترمیم خود نیاز به گرم شدن ندارد و این کار را در دمای اتاق (۲۵ درجه سلسیوس) نیز انجام می‌دهد. به علاوه، این ماده می‌تواند به صورت خودکار و بدون دخالت انسان آسیبی را تشخیص دهد، خود را ترمیم کند و به فعالیت قبلی خود ادامه دهد.

سنسورهای زیست‌محیطی و ارزان قیمت

محققان در مطالعه خود برای تولید این سنسورها به جای کربن از سدیم کلرید یا نمک استفاده کردند که با هزینه کم و به راحتی ساخته می‌شوند. به علاوه، آن‌ها از سایر موارد مشابه موجود خود مقاوم‌تر و پایدارتر هستند و می‌توانند مدت زمان بیشتری بدون اینکه خشک شوند، دوام بیاورند.

در کنار تمام این ویژگی‌ها می‌توان به زیست‌محیطی بودن این سنسورها اشاره کرد. آن‌ها از مواد در دسترس و ایمن ساخته می‌شوند. یکی از فواید این ماده، ساخت تمام ربات از ژلاتین است و هر زمانی که محققان نیاز داشته باشند می‌توانند سنسورهای نرم را با پرینت سه بعدی بسازند.

از آنجایی که این مواد به راحتی به سایر مواد می‌چسبند، می‌توان آن‌ها را به راحتی در بیشتر ربات‌ها به کار برد. در حال حاضر، این گروه تحقیقاتی روی سایر کاربردهای مواد خودترمیم‌شونده مثل پوست مصنوعی و گجت‌های پوشیدنی کار می‌کنند و مطالعه آن‌ها ادامه دارد.