آیا پروژه‌های تامین انرژی پاک اثر منفی بر محیط زیست دارند؟

با این که استفاده از انرژی پاک می‌تواند در درازمدت تاثیر خوبی را بر زمین بر جای بگذارد اما ممکن است آماده سازی تجهیزات ردپاهای مختلف زیست محیطی را بر جای بگذارد. در واقع پژوهشگران باید روشی را که برای آماده سازی و ساخت و سازهای مختلف برای پروژه‌های تامین انرژی پاک تنظیم می کنند را مدیریت کنند تا به اهداف انتشار کربن صفر خالص حتی در زمان اماده‌سازی تجهیزات دست پیدا کنند. کاهش انتشار کربن در ایالات متحده به صفر خالص ممکن است دشوار باشد اما قابل دستیابی است. این موضع در راستای اقتصادی پایدار است و  از نظر زیست‌محیطی برای سلامت زمین ضروری است،‌ از طرفی از نظر فن‌آوری نیز امکان‌پذیر است و حتی با برخی از عملیات‌ها، حتی از نظر سیاسی نیز قابل دوام است، پس چرا این روش را پیاده سازی نکنند؟

دانشمندان برای اینکه شانس خوبی برای رسیدن به خروجی کربن صفر داشته باشند، باید شیوه تنظیم مقررات ساخت و ساز پروژه های انرژی پاک را تغییر دهند.

آیا ردپای کربن در مراحل قبل از بهره‌وری هم مهم است؟

گسترش قابل توجه تحقیق و توسعه در راستای تامین انرژی پاک در سال 2005، مجموعه ای از سیاست ها در مورد بهره وری انرژی و سوخت های جایگزین در سال 2007، افزایش کلی بودجه برای نوآوری فناوری در 20 سال گذشته، همه و همه موضوعاتی هستند که از اهمیت موضوع مقاله امروز خبر می‌دهند چرا که گرمایش جهانی و ردپای کربن چیزی است که همه از آن واهمه دارند. در نوامبر 2021، ایالات متحده یک لایحه زیرساختی دو حزبی را تصویب کرد که شامل بیش از 30 میلیارد دلار بودجه حیاتی برای ساخت پروژه های جدید انرژی پاک می‌شد، این موضوع یعنی سیاست و محیط زیست چیزی جدا از هم نیستند و حتی سیاستمداران هم در کنار فعالیت‌های خود به فکر اثر زیست‌محیطی آن‌ها هستند.

پیشرفت‌های اخیر در فناوری‌های کاهش انتشار کربن در سطوح پیشرفته، گام‌های استوار در زمینه جایگزینی سوخت فسیلی و ذخیره‌سازی انرژی در بازه‌های زمینه طولانی مدت گواهی بر قرار داشتن در مسیر درست برای تامین انرژی پایدار است. به همین دلیل در هنگام قدم نهادن در مسیر کاهش کربن جهانی باید از ابتدا و حتی قبل از ساخت و ساز تمام جوانب را در این باره در نظر بگیریم تا کم‌ترین اثر بد را بر جهان بگذاریم.

بحث‌های پیرامون تامین انرژی پاک

با وجود این که پیشرفت امروز بشریت در راستای تامین انرژی پاک غیر قابل چشم‌پوشی است اما هنوز هم فضای بیشتری برای پیشرفت در این زمینه وجود دارد. تحلیل‌های مربوط به انتقال انرژی پاک، در پروژه Net-Zero America که به وسیله دانشگاه پرینستون انجام شد، نشان می‌دهد که برای انتقال سوخت پایدار به ده‌ها هزار مایل خط لوله جدید حامل هیدروژن و سایر سوخت‌های پاک، همراه با دی اکسید کربن جذب شده از نیروگاه‌ها و تأسیسات صنعتی نیاز دارد. آن‌ها همچنین به حجم وسیعی از زیرساخت‌های جدید و توسعه‌یافته انتقال و توزیع نیروی الکتریکی برای حمل این نوع انرژی در سراسر کشور نیاز دارند که به طور فزاینده‌ای انرژی الکتریکی را به سراسر کشور هدیه دهند.

دانشمندان این حوزه برای تحقق این امر به هزاران نیروگاه جدید تولیدکننده انرژی تجدیدپذیر، چه بزرگ و چه کوچک، خواهند داشت. همه این‌ ها زمینه ساز ارتقای انرژی پاک در زیرساخت های حمل و نقل، صنعتی، کشاورزی و شهری خواهد بود. پروژه نت زیرو بزرگترین و هیجان انگیزترین پروژه ساخت و ساز در راستای ارتقای زمین در تاریخ ایالات متحده خواهد بود. این طرز فکر و قدم‌های مهم در راستای انرژی پاک چنان بلندپروازانه است که تا سال‌ها می‌توان آمریکا را به عنوان پیشگام این زمینه معرفی کرد. اما همیشه یک مانع بر سر راه همه پروژه‌های بزرگ وجود دارد.

 هر یک از این پروژه‌های زیربنایی برای ساخت و ساز مربوط به انرژی پاک به مجوزهای زیاد ( اغلب بیش از ده‌ها مورد) در سطوح فدرال، ایالتی و محلی نیاز دارند که به نوبه خود راضی کردن همه این سازمان‌ها بسیار دشوار است. با توجه به اهداف مشترک همه مردم جهان در راستای ارتقای عمر مفید زمین، دولت فدرال باید با توسعه دهندگان پروژه در هر سطحی برای مجوز دادن به پروژه ها همکاری و همیاری کند، نه این که دولت مجوز‌ها را برای چنین پروژه‌هایی ممنوع کند. از سمت دیگر، تیم پروژه انرژی پاک در سیستم بررسی و صدور مجوز فدرال زیست محیطی فعلی خود شاهد تاخیر در صدور، عدم قطعیت از اعتماد فدرال به پروژه و هزینه های گزاف هستند.

کابوس‌های تشریفات اداری برای گرفتن مجوزها و گذراندن بازنگری نظارتی برای تمام پروژه های مورد نیاز برای دستیابی به هدف خالص صفر تا سال 2050 راهی است که محققان برای برآورده کردن ایده به جان می‌خرند. مدت زمان صدور مجوز برای برخی از بزرگترین و نوآورانه‌ترین پروژه‌ها در حال حاضر ۵ُ، 10 یا حتی 15 سال طول می‌کشد. تعداد بیشماری از افرادی که در این پروژه‌ها فعالیت دارند به دلیل افزایش هزینه و عدم اطمینان ناشی از صدورمجوز یا تأخیر صدور آن از پروژه کناره‌گیری می‌کنند و یا عمر خود را در این راه وقف می‌کنند.

 اگر چالش های حقوقی و سیاستی اخیر برای پروژه های تامین انرژی پاک تا این اندازه به شکل سختگیرانه ادامه پیدا کند می‌تواند صدمات زیادی را به زمین وارد کند. سال گذشته در یک جلسه مهم برای تصمیم‌گیری درباره یک پروژه انتقال رای منفی برای تاسیس این شبکه نقل و انتقالات صادر شد. این پروژه توانایی این را داشت که 1200 مگاوات برق آبی را از کانادا به آمریکا برساند. Vineyard Wind، اولین مزرعه بادی بزرگ دریایی است که در ایالات متحده تأیید شده است با اینکه مزایای زیادی را برای ایالات متحده به ارمغان آورده است اما گاهی زمزمه نگرانی‌ها در مورد تأثیرات ماهیگیری، عدم توجه به گونه‌های در خطر انقراض به گوش می‌رسد. اگر می‌خواهیم جهانی بهتر بسازیم باید از ابتدا تا انتها یه مسیر درست را در پیش بگیریم.

محققان باید یک هدف بزرگ و جسورانه برای نوسازی مقررات و ساخت پروژه ها در کمتر از دو سال برنامه‌ریزی و پایه‌ریزی کنند. بسیار مهم است که صنایع مختلف و یا حتی سیاست در راستای اقتصاد پایدار و اثرات زیست محیطی کم‌تر حرکت کنند. پیمایش این مسیرهای درخشان برای موفقیت به صورت جامع شامل سه مورد اصلاح سیاست زیر است:

• تدوین پروژه‌هایی با اثر زیست‌محیطی کم در مدت زمان کوتاه: برای تدوین و آماده‌سازی پروژه‌های کربن‌زدایی که در آن تأثیرات زیست‌محیطی حداقل است، با توجه به ماهیت پروژه یا مکان آن، تأییدیه‌های فوری ارائه کنید. یک مثال بارز برای این موضوع می‌تواند یک پروژه ای خورشیدی باشد که پیشنهاد می شود در محل یک نیروگاه سابق زغال سنگ ساخته شود. کنگره باید معیارهای تأییدی را تعیین کند که این نوع از مجوز پروژه را بدون تأخیر امکان پذیر کند. معمولا سازمان‌های مخلف زمان زیادی را برای چنین مجوزهایی صرف می‌کنند پس باید از آن‌ها بخواهیم تا راه‌ را برای چنین پروزه‌هایی هموارتر کنند و تصویر مثبتی را در ذهن افراد امروز و آیندگان بر جای بگذارند.

• بررسی دقیق سرعت اثراتی اجتناب‌پذیر نیستند برای پروژه‌های کربن‌زدایی که ممکن است اثرات زیست‌محیطی منحصربه‌فرد یا قابل‌توجهی منفی ایجاد کنند: فرآیند بررسی زیست‌محیطی باید بر درک شرایط محلی و حفاظت‌های مورد نیاز متمرکز شود و در عین حال انجام پروژه را در یک جدول زمانی تسریع‌شده مجاز می‌داند. ایالات متحده یکی از سخت‌گیرانه‌ترین محیط‌های نظارتی را در جهان دارد و یک جدول زمانی تسریع‌شده همچنان مستلزم انطباق با حفاظت‌های محیطی و نظارتی موجود و زیربنایی است. این که بتوانید یک تخمین زمانی درست از سرعت رشد پروژه و میزان آلودگی‌های وارد شده بر محیط زیست را داشته باشید می‌تواند نقش به سزایی در کمک به کاهش آلودگی زمین داشته باشد. اینگونه شما از همان قدم اول پروژه توانسته‌اید مفید عمل کنید و شروع کننده چرخه کاهش ردپای کربن و یا حتی کربن صفر در جهان باشید.
• مدت زمان اقدامات قانونی را به کمتر از یک سال محدود کنید. پس از تصویب یک پروژه باید بررسی های حقوقی به شکلی سریع انجام شود. هر گونه قضاوت بیشتر برای پروژه های کربن زدایی باید شامل یک جدول زمانی تصمیم نهایی کمتر از یک سال باشد تا اطمینان حاصل شود که دعاوی طولانی مدت باعث تضعیف دوام پروژه نمی شود. معمولا پروژه‌هایی که مدت زمان صدور مجوزها و مسائل حقوقی آن‌ها از یک سال بیشتر می‌شود به صورت کامل منحل می‌شوند پس این موضوع را مد نظر قرار بدهید.

در حالی که ما این تغییرات سیاست فدرال را اجرا می کنیم، باید قوانین ایالتی و محلی را نیز تشویق کنیم که با این روند فدرال جدید مطابقت داشته باشد. واجد شرایط بودن برای زیرساخت‌های فدرال یا بودجه، مشوق‌های مالیاتی یا کمک‌های مالی مربوط به آب و هوا، باید به یک ایالت یا محلی نیاز داشته باشد که چارچوب و جدول زمانی نسبتاً ساده‌شده‌ای را برای تأیید و قضاوت سریع پروژه‌ها اجرا کند. همین موضوع هم به صورت کلی نیازمند یک برنامه‌ریزی دقیق و حساب شده است تا بتواند به خوبی کاهش اثر کربن در جهان و یا امریکا را میسر کند.

خبر خوب این است که ما می توانیم پاکیزه‌تر و سریع تر پروزه‌های خود را پیش ببریم و زیرساخت‌های منظم‌تری را بسازیم و در عین حال استانداردهای زیست محیطی درجه یک را رعایت کنیم. شاید محقق شدن چنین هدفی در بستر قانون‌های دست و پا گیر سخت باشد اما شدنی است. در واقع، این ساخت و ساز باید برای مواجهه با این لحظه و رویارویی با بحران آب و هوا انجام شود (همان چیزی که امروزه به وضوح اثرات آن را بر زندگی خود ما و اکوسیستم شاهد هستیم) و از سمت دیگر برق پاک و انرژی تجدیدپذیر را جایگزین سوخت فسیلی کنیم.