هورمون عشق اکسی توسین، شیرهای درنده را هم آرام می‌کند

محققان مرکز پرورشی در آفریقای جنوبی تغییرات رفتاری شیرهای درنده را با اسپری کردن هورمون عشق یا همان اکسی توسین مورد بررسی قرار داده و می‌گویند این هورمون می‌تواند به سرعت روی مغز این گوشتخوار درنده نیز تاثیرگذار است.

هورمون عشق یا همان اکسی توسین علاوه بر انسان‌ها، در حیوانات نیز یافت می‌شود. این هورمون در انسان سبب پیوندهای اجتماعی و عاطفی می‌شود و در میان مادر و کودک به بالاترین حد خود در بدن می‌رسد.

اما چه اتفاقی می‌افتد اگر به یک حیوان درنده گوشت‌خوار اکسی توسین اسپری شود؟ محققانی که در یک مرکز پرورشی در آفریقای جنوبی کار می‌کنند، در تلاش برای رسیدن به پاسخ این سوال هستند.

شیرها حیواناتی بسیار اجتماعی هستند. آن‌ها عمیقا به گله خود وفادار و مغرورند و از آن در برابر مهاجمان و یا حتی گله‌های دیگر محافظت می‌کنند. دانشمندان قصد داشتند با انجام آزمایش، میزان تغییرات رفتاری آن‌ها پس از اسپری کردن هورمون عشق را بررسی کنند. آن‌ها در این آزمایش حواس شیرها را به یک تکه گوشت پرت می‌کردند و در همان حین هورمون اوکسی توسین جمع‌آوری شده در یک بطری کوچک را به بینی‌ شیرها اسپری می‌کردند تا به سرعت در مغز حیوان تاثیر بگذارد.

یکی از محققین می‌گوید: «با اسپری کردن اوکسی توسین به صورت مستقیم روی بینی، عصب سه قلو و عصب بویایی مغز مستقیما تحت تاثیر قرار می‌گیرند و این بهترین راه است.»

در مرحله بعد، یک اسباب‌بازی به شیرها داده شد تا میزان حس مالکیت آن‌ها سنجیده شود. درحالت عادی شیرها از بقیه فاصله می‌گیرند و تمایلی به به اشتراک گذاشتن اسباب‌بازی خود ندارند اما تحت تاثیر این هورمون، مشاهده شد که فاصله شیرها با یکدیگر کم بود و تمایلی به دور کردن جسم تحت مالکیت خود از دیگران نداشتند. فاصله میانگین در شیرها که حدود 7 متر است، پس از اسپری کردن هورمون عشق به 3.5 متر کاهش یافت.

قسمت بعدی آزمایش شامل غرش حیوانات بود. درحالت عادی غرش نشانه هوشیاری شیر و تلاش او برای حفظ مالکیت قلمرو خود است. اما پس از اسپری کردن هورمون عشق، غرش شیر به‌طرز قابل توجهی کاهش یافت و شیرها به حیواناتی آرام و خونسرد تبدیل شدند.

محققان می‌گویند: «می‌توان تغییر رفتار آن‌ها را به سرعت مشاهده کرد. آن‌ها از حالت خشن و تهاجمی خود به سرعت تبدیل به حیواناتی آرام می‌شدند. این شگفت‌انگیز است.»

این تغییر رفتاری در شیرها در اثر دریافت هورمون اوکسی توسین نشان می‌دهد که محدودیت‌های خاصی برای رفتارهای اجتماعی ایجاد شده توسط این هورمون وجود دارد. پس با ایجاد تغییرات در آن می‌توان به شکل‌گیری پیوندهای اجتماعی برای زاد و ولد بیشتر در گونه‌های رو به انقراض امیدوار بود.