اولین آزمایش بالینی درمان سرطان با ویروس واکسینیا

پس از تاثیر مثبت ویروس واکسینیا (Vaxinia) برای کوچک‌تر کردن غده سرطانی روده بزرگ، سینه، ریه، تخمدان و پانکراس در حیوانات، برای اولین بار آزمایش بالینی روی انسان بررسی می‌شود.

دانشمندان برای اولین بار یک دوز ویروس «واکسینیا» (Vaxinia) را در یک کارآزمایی بالینی به بیمار مبتلا به سرطان تزریق کردند تا بر نحوه فعالیت آن در بدن وی مطالعه کنند. واکسینیا که با نام علمی «CF33-hNIS» نیز شناخته می‌شود، نوعی ویروس «انکولتیک» است که سلول‌های تومور سرطانی را مورد هدف قرار می‌دهد و با کوچک کردن آن‌ها، به درمان سرطان کمک می‌کند.

این نوع درمان که به عنوان «ایمونوتراپی» شناخته می‌شود، در آزمایشات اولیه در آزمایشگاه و روی حیوانات، سبب کوچک شدن اندازه تومورهای سرطان روده بزرگ، سینه، ریه، تخمدان و پانکراس شده است.

بیش از یک قرن است که دانشمندان به استفاده از این نوع ویروس برای از بین بردن سلول‌های سرطانی به‌طور مستقیم امیدوار هستند. این ویروس اصلاح شده ژنتیکی نه تنها سلول‌های سرطانی را آلوده کرده و به آن‌ها آسیب می‌رساند، بلکه با ایجاد تغییر در این سلول‌ها، سبب شناسایی راحت‌تر آن‌ها توسط سیستم ایمنی بدن می‌شود. حالا پیشرفت‌های صورت گرفته امیدبخش هستند.

ویروس واکسینیا در ابتدا توسط محققان مرکز پزشکی ملی ایالات متحده در کالیفرنیا تولید شد. این مرکز که اکنون در همکاری با «Imugene Limited» درحال توسعه ویروس است، در سال‌های اخیر تصمیم گرفت تا این ویروس را به صورتی متفاوت‌تر مورد بررسی قرار دهند.

«دانگ لی» محقق ارشد این مطالعه گفت: « ایمونوتراپی اکنون نشان دهنده قدرت خود در مبارزه با تومور است. ما معتقدیم واکسینیا قادر به کوچک کردن تومور است.»

واکسینیا در مرحله اول آزمایشی روی 100 بیمار سرطانی مبتلا به تومورهای جامد متاستاتیک و پیشرفته آزمایش خواهد شد. این بیماران در دو گروه از واکسینیا استفاده خواهند. گروه اول در کنار واکسینیا از داروهای تکمیلی مانند «پمبرولیزوماب» استفاده خواهند کرد و گروه دیگر این ویروس را به تنهایی دریافت می‌کنند.

کارآزمایی‌های فاز یک تنها برای آزمایش ایمنی و تعیین دوز مناسب برای درمان آزمایشی است و با هدف اثبات برای موثر بودن این درمان انجام نمی‌شود. محققان در مراحل بعدی قصد دارند نحوه پاسخ بدن به این ویروس، تاثیر آن بر تومور، نحوه پاسخ آن در ترکیب با داروهای دیگر و درنهایت سلامت بیمار را بررسی کنند. انتظار می‌رود این مطالعات تا سال 2025 به پایان برسد.