تصویر روز ناسا: باقی‌مانده‌ای از ابرنواختر باستانی

در سال ۱۸۵ پس از میلاد مسیح، منجمانی از چین ستاره‌ای نوظهور در آسمان دیدند و آن را در فرهنگ ستاره‌شناسی خود ثبت کردند. این ناحیه از آسمان که در تصویر روز ناسا می‌بینید، در ستاره‌شناسی امروزی در نزدیکی ستاره‌های آلفا و بتا قنطورس قرار دارد و باقی‌مانده‌های ابرنواختری است که چینی‌ها در آن سال مشاهده کردند.

در آن زمان، نور این ستاره جدید تا چندین ماه در آسمان قابل مشاهده بود و پژوهشگران این ستاره را اولین ابرنواختری می‌دانند که در تاریخ ثبت شده است. تصویر امروز ناسا نمای عمق آسمان از روی زمین است که سحابی نشری RCW 68 را نشان می‌دهد و باقی‌مانده ابرنواختری است که منجمان در سال ۱۸۵ میلادی مشاهده و ثبت کردند.

این تصویر با فیلترهای باند باریک (narrowband) ثبت شده است که ابرهای مولکولی یونیزه شده این سحابی را نشان می‌دهد. جالب است بدانید که این ابرها هنوز با موج ضربه‌ای حاصل از انفجار ابرنواختری در فضای اطراف گسترش می‌یابد.

جزئیات ابرنواختر RCW 68

پژوهشگران با داده‌هایی که رصدخانه‌های فضایی از RCW 68 ثبت کرده‌اند، مقادیر زیادی از آهن در آن ناحیه مشاهده کردند و ردی از حضور ستاره نوترونی ندیدند. با این وجود، این ابرنواختر از نوع Ia است که مقدار کمی هیدروژن در محیط باقی می‌گذارد و انرژی بسیار زیادی ساطع می‌کند. ابرنواخترهای نوع Ia در یک منظومه دوتایی از یک کوتوله سفید و یک ستاره دیگر اتفاق می‌افتد. کوتوله سفید نوعی از ستاره‌های بسیار چگال و پرجرم است که در منظومه‌ای دوتایی می‌تواند مواد ستاره همسایه خود را ببلعد و در نهایت انفجاری رخ دهد که هیچ ستاره‌ای از خود در محیط باقی نگذارد.

این سحابی در نزدیکی صفحه راه شیری در آسمان دیده می‌شود و به قدری کم فروغ است که حتی با چشم مسلح نیز دیده نمی‌شود. سحابی RCW 68 حدود هشت هزار سال نوری از ما فاصله دارد و تا صد سال نوری در فضا گسترش پیدا کرده است.