کشف سیگنال رادیویی عجیب از کهکشانی دور که ریتمی شبیه ضربان قلب انسان دارد

دانشمندان برای اولین بار موفق به کشف سیگنالی عجیب از کهکشانی دور شده‌اند که حدود 1000 برابر بیشتر از سایر سیگنال‌های مربوط به انفجارهای رادیویی سریع (FRB) طول می‌کشد و الگوی تناوبی خاصی شبیه به ضربان قلب انسان دارد.

انفجارهای رادیویی سریع یا «FRB» از جمله اسرار کیهان هستند و در واقع انفجارهای شدید و درخشان امواج رادیویی که از فواصل دور به زمین می‌رسند و فقط چند میلی ثانیه طول می‌کشند. اکنون طولانی‌ترین FRB توسط اخترشناسان شناسایی شده است که مشخص نیست پالسی آسمانی است یا پیغامی از موجودات بیگانه.

«دانیل میچیلی» محقق دانشگاه «MIT» در بیانیه‌ای گفت: « این طولانی‌ترین انفجاری از امواج رادیویی بود که تاکنون ثبت شده است. نه تنها طولانی بود - حدود سه ثانیه طول کشید - بلکه به صورت دوره‌ای شدت آن کم و زیاد می‌شد به‌طوری که می‌توان آن را به ضربان قلب تشبیه کرد.»

این سیگنال «FRB 20191221A» نام دارد و مقاله‌ای در مورد کشف آن توسط «Chime/FRB Collaboration» و ده‌ها نویسنده تهیه شده است که به تازگی در «Nature» به چاپ رسید.

اگرچه ممکن است سه ثانیه هنوز زودگذر به نظر برسد، اما حدود هزار برابر بیشتر از یک FRB معمولی است. در این بازه زمانی، سیگنال هر یک پنجم ثانیه تحت یک الگوی تکراری به نقطه اوج خود می‌رسد.

میچیلی توضیح می‌دهد: «به طور کلی تعداد اجرامی که به صورت پیوسته و متناوب سیگنال تولید می‎‌کنند، محدود است. نمونه‌هایی که ما در کهکشان خود می‌شناسیم تپ اخترهای رادیویی یا ستاره‌های مغناطیسی (مگنتار) هستند که می‌چرخند و پرتویی شبیه به فانوس دریایی در فضا منتشر می‌کنند. ما از سال 2007 در مورد FRBها می‌دانیم و تاکنون تمام FRBهایی که کشف کرده‌ایم، الگوهای تکراری و بسیار کوتاه در تابش داشته‌اند. حدس می‌زنیم انفجار درخشان امواج رادیویی که سیگنال‌های آن را دریافت کرده‌ایم، متعلق به یک تپ اختر باشد. با این‌حال، احتمال آنکه این امواج پیغامی از بیگانگان باشد صفر نیست.»

آنچه FRB 20191221A را مرموز می‌سازد، این است که این سیگنال‌ها حدودا یک میلیون‌ بار قوی‌تر از انفجارهای رادیویی هستند که ما از تپ اخترها و مگنتارها انتظار داریم. این می‌تواند به این دلیل باشد که از جسمی بسیار عظیم در گذشته کیهانی ساطع شده است.

منطقی است که منبع سیگنال چیزی شبیه به یک ستاره نوترونی باشد که بسیار قدرتمند هستند. تپ اخترها و مگنتارها هردو نوعی ستاره نوترونی هستند - درحقیقت آن‌ها هسته‌های فروپاشیده بسیار متراکم ستارگان غول پیکر هستند که به سرعت در اعماق فضا می‌چرخند درحالیکه انفجارهای دوره‌ای انرژی را ساطع می‌کنند.»

این سیگنال‌ها می‌توانند ابزاری برای بررسی اسرار کیهانی و چرخه تحول ستارگان باشند.