مکبوک ایر از همان لحظه رونمایی که استیو جابز فقید آن را از پاکت نامه بیرون آورد، محصولی انقلابی برای اپل و محصولی همه کاره برای کاربران بود. این لپتاپ جمع و جور طی ۱۴ سالی که از عرضه آن میگذرد، همواره به عنوان معیاری برای کاربرانی بود که یک لپتاپ سبک و جمع و جور میخواستند و همواره خاری بود در چشم میلیونها لپتاپ ویندوزی.
اپل با معرفی مکبوک ایر M1 توانست جایگاه خود را به قدری در لپتاپهای ۱۰۰۰ دلاری محکم کند، که کمتر کسی را پیدا میکردید که در خرید این لپتاپ شک و تردید داشته باشد یا حتی بخواهد به گزینههای دیگری فکر کند. شارژدهی بینظیر، قدرت بالا، وزن و ابعاد مناسب و قیمت رقابتی، باعث شده بود پیشنهاد مکبوک ایر M1 به سادگی پیشنهاد دادن خرید بستنی شود. آیا همین پاسخ را میتوان در رابطه با مکبوک ایر M2 هم داد؟ شاید.
فهرست مطالب
بررسی ویدیویی مکبوک ایر M2
تماشای ویدیو در یوتوب دیجیاتو:
تماشای ویدیو در آپارات دیجیاتو:
طراحی جدید اما آشنا
مکبوک ایر M2 علاوه بر تغییرات باطنی که منجر به بهبود ۲۰ درصدی قدرت سختافزار آن نسبت به نسل قبل شده، دستخوش تغییرات ظاهری فرآوانی هم شده است. آن طراحی منحصر به فرد شیبدار، جای خودش را به یک طراحی با قطر یکسان و ثابت داده و لبهها هم تا جای ممکن منحنی شدهاند تا حس نرمی از بدنه آلومینیومی به خوبی به کاربر منتقل شود.
در اصل اپل همان زبان طراحی مکبوک پروهای ۱۴ و ۱۶ اینچی خود را در بدنهای ۱۳.۶ اینچی جا داده و از تمام بهبودهای آن برای بازطراحی مکبوک ایر M2 بهره برده است. برای مثال اکنون این لپتاپ به پورت مگسیف جدید مجهز شده تا دیگر برای شارژ این لپتاپ لازم نباشد ۵۰ درصد از پورتهای آن اشغال شود. البته قدرت آهنربای داخل این پورت نسبت یه آخرین مکبوک ایر با مگسیف بسیار بیشتر شده و ممکن است به سادگی از بدنه آن جدا نشود. در نتیجه مواظب پای خود و سیم شارژر آن باشید.
نمایشگری که متاسفانه ناچ دارد
نمایشگر بزرگتر ۱۳.۶ اینچی مکبوک ایر M2، حاشیههای کمتری نسبت به نسل قبلی داشته و فضای بیشتری را در اختیارتان قرار میدهد، اما به یک ناچ مزاحم مجهز شده که بهانه وجودی آن فقط در تعبیه یک وبکم ۱۰۸۰ خلاصه شده است. در کمال تعجب ناچ به صورت نرمافزاری برای مکاواس مانتری تعریف نشده و شما میتوانید نشانگر ماوس را زیر آن مخفی کنید! حتی اگر آیکنهای منو بار نیز از حدی بیشتر شوند، ممکن است زیر ناچ پنهان شوند.
اما خوشبختانه مکبوک ایر M2 نمایشگر بسیار با کیفیت و روشن دارد که از ۱۰۰ درصد فضای رنگی DCI-P3 پشتیبانی کرده و این لپتاپ را به یک گزینه ایدهآل برای ادیت عکس تبدیل میکند. از آن مهمتر حداکثر شدت روشنایی ۵۰۰ نیتی نمایشگر السیدی مکبوک ایر است که به شما اجازه میدهد به سادگی با آن در فضای باز کار کنید.
اپل همواره از بهترین نمایشگرها در مکبوکهای خود استفاده کرده است و مکبوک ایر M2 نیز از این قاعده مستثنی نیست. در نتیجه اگر کار شما نیازمند لپتاپی با نمایشگری دقیق است که رنگها را به درستی نشان دهد و کنتراست مناسبی هم داشته باشد و برای تماشای محتوا هم از فناوری HDR پشتیبانی کند، مکبوک ایر M2 میتواند گزینه خوبی باشد.
چیپ M2 با اما و اگر
داستان چیپ M2 مورد استفاده در مکبوک ایر جدید، داستان سر راستی نیست. چرا که این لپتاپ به دلیل نداشتن سیستم خنککننده فعال، پس از مدتی با محدودیت مواجه میشود. اما این دلیل نمیشود که این لپتاپ را قدرتمند ندانم. مکبوک ایر M2 که برای من ارسال شده، به پردازنده ۸ هستهای و پردازنده گرافیکی ۸ هستهای و ۸ گیگابایت رم مجهز شده. یعنی همان ۸ مقدس که در نسخه ۵۱۲ گیگیابایتی نسل قبلی هم مشاهده کرده بودیم.
این ترکیب سختافزاری برای کارهای روزمره، اداری، دانشجویی و حتی ادیت عکس و ویدیوی کوتاه با کیفیت 4K کاملا پاسخگو است و شما هیچ نشانی از کاهش سرعت و توانایی پردازشی مشاهده نخواهید کرد. اپل با توجه به تغییراتی که در چیپ جدید خوب به وجود آورده توانسته توانایی این چیپ را تا ۲۰ درصد نسبت به مکبوک ایر M1 بهبود ببخشد.
البته کاهش هزینه یا شاید بهتر باشد بگویم افزایش حاشیه سود باعث شده ما شاهد SSD ضعیفتری باشیم. اپل به جای استفاده از دو حافظه NAND با ظرفیت ۱۲۸ گیگابایت که پهنای باند حافظه را دو برابر میکرد، از یک حافظه NAND با ظرفیت ۲۵۶ گیگابایت استفاده کرده و همین باعث شده تا سرعت خواندن و نوشنن در مکبوک ایر M2 نسبت به نسخه پایه نسل قبلی نصف شود. این کاهش سرعت در انجام اموری که پیشتر به آن اشاره کردم، خللی ایجاد نمیکند، اما سرعت خروجی گرفتن در آدوبی لایتروم، پریمیر و کپی کردن فایل و به صورت کلی اجرای برنامههای سنگین را تحت تاثیر قرار میدهد.
از نظر قدرت خام سختافزاری اما شاهد پیشرفت بوده و اپل توانسته به وعده خود عمل کند. برای مثال خروجی گرفتن از یک ویدیو 4K یکسان در پریمیر پرو با ۲ دقیقه کاهش زمان نسبت به مکبوک ایر M1 همراه بود و برنامهها به صورت کلی با سرعت بیشتری اجرا میشدند. اما همانطور که گفتم بسته به نوع استفاده شما، ممکن است SSD کم سرعتتر برایتان دردسر ساز باشد.
۹ ساعت شارژدهی
اپل مدعی است که این لپتاپ میتواند تا ۱۸ ساعت بیوقفه در اپلیکیشن اپل تیوی، فیلم و سریال استریم کند. چنین معیاری حق مطلب یک لپتاپ اداری که روزانه باید حداقل ۸ ساعت روشن باشد را ادا نمیکند. به همین دلیل من طبق معمول با این لپتاپ کارهای روزانه خود را که شامل وب گردی، نوشتن مقاله، تماشای ویدیو، استریم موزیک و چت و گفت و گو میشود، انجام دادم و در پایان روز اداری آنقدری از شارژ لپتاپ باقی مانده بود تا بتوانم چند اپیزود سریال هم ببینم.
برای شارژ این لپتاپ نیز دو گزینه پیش رو دارید. یک این که از شارژر مگسیف ۳۵ واتی داخل جعبه استفاده کنید و دو این که به کمک هر شارژر USB Type-C دیگری که از تکنولوژی پاور دلیوری استفاده میکند، بهره ببرید. این نکته را هم فراموش نکنید که فست شارژ فقط به کمک پورت مگسیف میسر است. از آن تصمیمهای اپل که هیچ کسی سر در نمیآورد.
این لپتاپ برای چه کسی است؟
پیشنهاد مکبوک ایر M2 تنها به یک دلیل سخت میشود. آن هم قیمت ۴۰ میلیونی نسخه پایه آن است که آن را از نظر قیمتی در جای نادرست بازار قرار میدهد. اگر شما لپتاپی بخواهید که برای کارهای اداری، دانشجویی و گهگاهی ادیت ویدیوی کوتاه و عکس کافی باشد، مکبوک ایر M1 همچنان گزینه پیشنهادی من است. اما اگر بخواهید کمی کارهای سنگین انجام دهید و به صورت حرفهای به کار تولید محتوا مشغول شوید، آن وقت پیشنهاد میکنم مکبوک پرو M1 پرو را خریداری کنید.
اما اگر حتما یک لپتاپ جدید با برند اپل و طراحی جدید میخواهید که همان کارهای سبک روزمره را انجام دهید و چندان هم به سختافزار آن فشار وارد نکنید، خرید ایر M2 با ۸ گیگابایت و ۵۱۲ گیگابایت حافظه داخلی بهترین گزینه است، چرا که نه مشکلات حافظه داخلی را دارد و هم به پردازنده ۱۰ هستهای مجهز شده است. اما این را فراموش نکنید که ۱۰ میلیون تومان گرانتر است و شما را وارد محدوده قیمتی مکبوک پرو M1 پرو میکند.
اپل با قیمتگذاری نادرست مکبوک ایر M2، این لپتاپ را از لیست پیشنهادهای چشمبستهام درآورده و باعث شده تا نتوانم آن را به هیچ کاربری پیشنهاد کنم. تنها توجیهی که برای خرید این لپتاپ اپل دارم شاید طراحی مدرن و نمایشگر بهتر آن باشد. در غیر این صورت خرید آن را با این قیمت به هیچکس پیشنهاد نمیکنم.
بررسی خوبی بود، دستتون درد نکنه