گوشی‌ها با دوربین 200 مگاپیکسلی در راه بازار؛ آیا باید با آغوش باز آن‌ها را بپذیریم؟

در حالی که کاربران دنیای فناوری تازه داشتند به دوربین‌های 100 مگاپیکسلی عادت می‌کردند، معرفی سنسورهای قدرتمندتر جنگ پیکسل‌ها را دوباره شعله‌ور کرده، امری که ظاهرا در حال سوق دادن کاربران به سوی اعداد بزرگ‌تر است.

گفتنی است که بازار دوربین‌های قدرتمند اکنون تب و تاب خاصی پیدا کرده زیرا شرکت چینی آمنی‌ویژن (Omnivision) نیز به تازگی حسگر 200 مگاپیکسلی OVB0A را معرفی کرده، محصولی که می‌تواند در ردیف حسگرهای سری Isocell HP1 سامسونگ قرار بگیرد. با این وجود سوال این است که آیا زمان پذیرش یا خرید این فناوری‌ها هم فرا رسیده است؟

ویژگی‌های دوربین‌های 200 مگاپیکسلی

پیش از هرچیز باید به این نکته اشاره کرد که 200 مگاپیکسل حجم بسیار زیادی از داده محسوب می‌شود و همانطور که سامسونگ و آمنی‌ویژن تبلیغ می‌کنند، این امر به معنای پیکسل‌های بیشتر برای عکسبرداری و فیلمبرداری با وضوح تصویر بالاتر است.

دوربین 200 مگاپیکسل برای فیلمبرداری 8K زیاد است زیرا برای ثبت فیلم با این کیفیت، دوربین 33 مگاپیکسلی هم کافیست، از سوی دیگر مهم نیست بخش بازاریابی این شرکت‌ها چه به شما می‌گویند و از چه ترفندی استفاده می‌کنند، اما شما هیچ‌گاه یک عکس واضح و شفاف 200 مگاپیکسلی نخواهید دید.

به بیان دیگر وضوح تصویر به ندرت می‌تواند دلیل جلب توجه حسگرهای 200 مگاپیکسلی باشد و کاربران بهتر است بیشتر به این مورد توجه کنند که حسگرهای مذکور قابلیت انجام چه کارهایی را دارند. برای مثال «ترکیب پیکسل‌ها» (Pixel Binning) بخش عمده‌ای از عملکرد این دوربین‌ها محسوب می‌شود.

آمنی‌ویژن و سامسونگ در حال حاضر از ترکیب 4 و 16 پیکسل پشتیبانی می‌کنند، این ویژگی موجب می‌شود تا اندازه پیکسل‌ها از 0.56 میکرومتر به ترتیب به میزان‌های 1.12 و 2.24 میکرومتر برسد. البته که حسگرهای دارای فناوری ترکیب پیکسل نور چندان زیادی دریافت نمی‌کنند اما این انعطاف به آنها امکان می‌دهد تا با فدا کردن وضوح تصویر در نور کم عکس باکیفیتی را ثبت کنند.

همچنین باید گفت وضوح بیشتر در عکاسی نیازمند پهنای باند بیشتری است تا داده‌ها به پردازنده گوشی منتقل شوند اما همین پهنای باند نیز می‌تواند به عنوان اهرمی در ایجاد خروجی با وضوح تصویر پایین‌تر و نرخ فریم بالاتر مورد استفاده قرار بگیرد.

چرا پذیرش دوربین‌های 200 مگاپیکسلی اشتباه است؟

در هر حوزه‌ای از دنیای فناوری هرجا مزیتی وجود داشته باشد، عیبی هم وجود دارد و در خصوص دوربین‌های 200 مگاپیکسلی می‌توان گفت که عیب آنها در اندازه بسیار کوچک پیکسل‌شان است.

به بیان ساده هرچه اندازه پیکسل‌ها کوچک‌تر باشد، خروجی آنها نیز بیشتر مستعد نویز و طیف پویایی ضعیف خواهد بود. همان‌طور که پیش‌تر هم گفته شد، استفاده از فناوری ترکیب پیکسل می‌تواند این مشکل را تا حدی رفع کند اما به کلی آن را برطرف نمی‌کند.

یک پیکسل با اندازه حقیقی 2.24 میکرومتر همچنان نور بیشتری نسبت به یک پیکسل 2.24 میکرومتری ایجاد شده توسط فناوری ترکیب پیکسل دریافت می‌کند. از سوی دیگر حسگرهای کوچک دوربین در مقادیر بالای دیافراگم محدود به پراش (Diffraction) هستند، در نتیجه به دیافراگم لنز عریض‌تری نیاز دارند که روند ساخت بسیار دشواری دارد.

بدین ترتیب جدا از دوربین‌های 200 مگاپیکسلی، فناوری‌های نوآورانه‌تری برای دوربین وجود دارند، برای مثال سونی اکسپریا 1 IV تنها با یک حسگر انعطاف بسیار بیشتری در بزرگنمایی دارد.

دیگر برندها مانند اوپو و گوگل نیز در حال سرمایه‌گذاری روی فناوری پردازش تصویر اختصاصی هستند که می‌تواند الگوریتم‌هایی برای کاهش نویز و یا حتی پردازش ویدیوهای 4K را اجرا کند.

در پایان باید گفت چه دوربین‌های 200 مگاپیکسلی سطح عکسبرداری موبایل را ارتقا دهند و چه تنها یک ترند گذرا در بازار فناوری باشند، فقط گذشت زمان می‌تواند ماهیت و عملکرد حقیقی آنها را به نمایش بگذارد.