محققان رکورد سرعت انتقال اطلاعات در کابل‌های فیبر نوری استاندارد را شکستند

گروهی از محققان در ژاپن موفق شده‌اند با استفاده از کابل‌های فیبر نوری استاندارد در زمینه سرعت انتقال اطلاعات رکورد جدیدی بزنند. آنها با استفاده از یک تکنیک جدید هم‌زمان حجم بالایی از اطلاعات را با نرخ 1.53 پتا‌بیت بر ثانیه جابه‌جا کرده‌اند.

پژوهشگران با رمزگذاری اطلاعات در 55 فرکانس نوری مختلف در تکنیکی که با نام هم‌تافتن شناخته می‌شود، موفق به دستیابی به این سرعت بالا شده‌اند. این پهنای باند حالا به چنان نرخ بالایی رسیده که می‌تواند کل ترافیک اینترنت (که تقریباً کمتر از یک پتا‌بیت بر ثانیه است) را از طریق یک کابل فیبر نوری حمل کند. این رقم حدود یک میلیون برابر بیشتر از پهنای باندی است که ما آدم‌های معمولی در حداکثر ظرفیت ارتباطات خود به آن دسترسی داریم.

انتقال اطلاعات از طریق فرکانس‌های مختلف نور

این فناوری از فرکانس‌های مختلف نور که در سراسر طیف نوری در دسترس‌ هستند، استفاده می‌کند. با توجه به اینکه هر رنگ در طیف نور مرئی و نامرئی فرکانس خاص خودش را دارد، می‌تواند جریان اطلاعات مخصوص خودش را حمل کند. محققان از همین طریق توانسته‌اند به بهره‌وری طیفی 332 بیت بر ثانیه بر هرتز دست یابند. این بهره‌وری تقریباً سه برابر بیشتر از نمونه‌های قبلی است.

محققان در این روش توانسته‌اند اطلاعات را از طریق 184 طول موج مختلف منتقل کنند. نور پیش از ارسال‌شدن در کابل، به‌گونه‌ای تنظیم می‌شود که 55 جریان (یا مود) داده‌ای مجزا را انتقال دهد. در این روش (درست مثل اکثر کابل‌های فیبر نوری)، انتقال اطلاعات از طریق یک رشته شیشه‌ای انجام می‌گیرد. وقتی اطلاعات به مقصد رسید، گیرنده طول موج‌ها و مدهای مختلف را رمزگشایی می‌کند تا داده‌ها را به دست آورد. در این آزمایش، فاصله بین فرستنده و گیرنده 25.9 کیلومتر بوده است.

محققان می‌گویند این روش همچنان امکان بهینه‌سازی دارد و می‌توان باند فرکانسی را گسترش داد. این دستاورد اولین‌بار در کنفرانس ارتباطات اپتیکال اروپا ارائه شد.

در‌نهایت باید به این موضوع اشاره کنیم که در گذشته دانشمندان به سرعت انتقال اطلاعات بالاتری دست پیدا کرده بودند. پژوهشگران دانمارکی با یک تراشه کامپیوتر جدید و یک کابل فیبر نوری، اطلاعات را با سرعت 1.84 پتا‌بیت بر ثانیه در یک مسیر 7.9 کیلومتری منتقل کرده بودند. البته این فناوری کاملاً تجربی بود و درواقع نیازمند تراشه است، بنابراین فاصله زیادی تا تجاری‌شدن دارد.