از هواپیمای آب‌نشین در تیتان تا خط لوله اکسیژن در ماه؛ ناسا ایده‌های نوآورانه را بررسی می‌کند

آینده اکتشافات فضایی نیازمند ایده‌های بزرگ است و ناسا هم از بررسی این ایده‌ها واهمه‌ای ندارد. برنامه کانسپت‌های پیشرفته نوآورانه این سازمان (NIAC) به همین منظور به وجود آمده است و شماری از ایده‌های برتر را که لایق مطالعات بیشتر هستند، انتخاب کرده است.

به‌تازگی 14 تیم تحقیقاتی موفق به دریافت جایزه 175 هزار دلاری برنامه NIAC شده‌اند و از این میان 10 تیم اولین‌بار است که وارد این برنامه می‌شوند. همه این پروژه‌ها مقدماتی و در فاز نخست مطالعاتی قرار دارند و باید ظرف 9 ماه تکمیل شوند. اگر فاز اول موفق باشد، پروژه‌ها می‌توانند به فاز دوم بروند و بودجه بیشتری برای فعالیت‌های خود دریافت کنند. سپس چند پروژه منتخب به فاز سوم راه پیدا می‌کنند. در ادامه نگاهی به چند مورد از این پروژه‌ها خواهیم داشت.

Fly AirTitan

یکی از پروژه‌های خیره‌کننده AirTitan است که ایده استفاده از وسیله نقلیه خودران را مطرح می‌کند. این دستگاه می‌تواند در اتمسفر غلیظ تیتان حرکت کند و از بالای دریاچه‌های متان آن بگذرد. این AirTitan به‌گونه‌ای ساخت خواهد شد که به‌راحتی بتواند روی آب فرود بیاید و از روی آب بلند شود.

این وسیله علاوه بر نمونه‌برداری از اتمسفر پیچیده تیتان، قمر زحل، قادر به گردآوری و تحلیل نمونه‌های مایع از این کره خواهد بود. دریاچه‌های غلیظ تیتان می‌توانند برای AirTitan مشکل‌ساز شوند، اما بال‌های بادشونده این هواپیما می‌توانند انعطاف کافی برای رفع آلودگی‌های احتمالی را داشته باشند.

خط لوله اکسیژن در قطب جنوب ماه

یکی از مهم‌ترین بخش‌های برنامه آرتمیس ناسا، حضور مداوم فضانوردان در ماه خواهد بود. ولی برای انجام این کار، موانع زیادی باید از پیش رو برداشته شود. یکی از مشکلات انسان در این کره تأمین اکسیژن خواهد بود. «پیتر کورری» می‌گوید اگر یک خط لوله در قطب جنوب قمر زمین ساخته شود، می‌توان این مشکل را برطرف کرد.

این خط لوله علاوه بر ارائه اکسیژن به ساکنان ماه، می‌تواند سکونت‌گاه‌های مختلف روی این کره را به هم وصل کند. قطب جنوب ماه همان جایی است که اکثر یخ-آب در آن قرار دارد.

تولید آجر در مریخ

«کانگروی گریس جین»، مهندس دانشگاه نبراسکا-لینکلن می‌گوید به‌جای انتقال آجر از زمین به مریخ، می‌توان این مواد را در خود سیاره سرخ تولید کرد. او می‌گوید میکروب‌هایی مثل سیانوباکتری‌ها و قارچ‌ها می‌توانند در ساخت سکونت‌گاه‌ها به انسان کمک کنند.

از این میکروب‌ها می‌توان برای تولید مواد معدنی زیستی و پلیمرهایی استفاده کرد که می‌توانند سنگ‌پوشه مریخ را به بلوک تبدیل کنند. سپس این بلوک‌ها برای ساخت ساختمان‌های مختلف قابل‌استفاده خواهند بود.

سیستم پیشران پرتوهای ساچمه‌ای

«آرتور داوویان» از دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس ایده سیستمی را مطرح کرده است که در آن از پرتویی از ذرات میکروسکوپی ابرسریع استفاده می‌شود که با لیزر شلیک می‌شوند. این ذرات می‌توانند فضاپیماها را به مقصد مدنظر ما ببرند. این سیستم برخلاف سیستم‌های مشابه، می‌تواند حتی فضاپیماهای سنگین را جابه‌جا کند و کمک شایانی به مأموریت‌های فضایی داشته باشد.

ابرمنظومه ماهواره‌های اخترشناسی

ناسا همچنین به ایده ساخت رصدخانه بزرگ طول موج طولانی (GO-LoW) چراغ سبز نشان داده است. این رصدخانه از هزاران ماهواره کوچک ساخته می‌شود که در نقطه لاگرانژی پنجم (L5) قرار می‌گیرند. این منظومه می‌تواند با ردیابی تابش‌های رادیویی در فرکانس 100 کیلوهرتز تا 15 مگاهرتز، میدان مغناطیسی سیاره‌های فراخورشیدی دوردست را شناسایی کند و حتی احتمال کشف سیاره‌هایی شبیه به زمین را افزایش دهد.