غذاهای دریایی می‌تواند راهکاری برای رفع سوء‌تغذیه، بیماری‌ها و تغییرات اقلیمی باشند

پژوهشگران به‌تازگی اعلام کرده‌اند که استفاده از منابع غذایی نشأت‌گرفته از اقیانوس‌ها یا آب‌های شیرین (غذاهای دریایی) می‌تواند تأثیرات چشمگیری روی مسائل مهم جهانی مثل سوء‌تغذیه، بیماری‌ها و تغییرات اقلیمی داشته باشد.

غذاهای دریایی چه مزیت‌هایی برای انسان، زمین و اقتصاد دارند؟

گزارش جدید از سوی مجموعه «ارزیابی غذای آبی» منتشر شده است؛ نهادی با بیش از ۱۰۰ دانشمند از سراسر جهان که روی حوزه غذاهای دریایی جهت سنجش و توسعه سیستم‌های غذایی سالم، پایدار و متساوی تمرکز دارد. غذاهای دریایی از تنوع بسیار بالایی برخوردارند و حدود ۲۲۰۰ گونه قابل‌صید در کنار ۶۰۰ گونه قابل‌پرورش را شامل می‌شوند. این منابع معمولاً ارزش غذایی بالاتری دارند و غنی از مواد مغذی هستند. همچنین استفاده از آن‌ها به تولید کمتر گازهای گلخانه‌ای منتهی می‌شود و تأثیر کمتری روی آب و خاک در مقایسه با گوشت به‌دست‌آمده از گونه‌های پرورش‌یافته در خشکی دارند.

بااین‌حال دانشمندان معتقدند که دولت‌ها اهمیت غذاهای دریایی را نادیده گرفته‌اند و به‌اندازه کافی نسبت به آن‌ها توجه ندارند. مطالعه آن‌ها نشان می‌دهد که چنین منابعی غنی از مواد مغذی، مخصوصاً ویتامین ب-۱۲ و امگا-۳ هستند؛ درحالی‌که در مناطقی از آفریقا و آمریکای شمالی فقر شدیدی از لحاظ وجود این مواد در تغذیه مردم وجود دارد. گروه‌های حساس مثل کودکان، افراد سالخورده و زنان باردار می‌توانند از منابع گفته‌شده جهت تأمین چنین موادی بهره ببرند.

از دیگر نتایج مصرف مواد غذایی به‌دست‌آمده از اقیانوس‌ها و آب‌های شیرین می‌توان به بهبود سلامت در مقایسه با مصرف گوشت قرمز اشاره کرد. تحقیقات متعددی نشان داده‌اند که گوشت قرمز می‌تواند زمینه‌ساز بروز بیماری‌های قلبی-عروقی باشد؛ درحالی‌که مصرف منابع دریایی احتمال بروز چنین بیماری‌هایی را کاهش می‌دهد. این مورد می‌تواند از اهمیت بالایی در برخی کشورها مثل چین، آرژانتین، برزیل، ایالات متحده و کشورهای اروپای شرقی برخوردار باشد که سرانه مصرف گوشت قرمز، مخصوصاً به‌شکل فرآوری‌شده در آن‌ها بسیار بالاست.

شایان ذکر است که مصرف غذاهای دریایی توسط انسان تأثیر منفی کمتری روی محیط‌زیست در مقایسه گوشت گونه‌های پرورش‌یافته در خشکی، می‌گذارد. سیستم‌های پرورش دریایی نیازمند غذادهی مثل میگو و سالمون در اغلب موارد از لحاظ تولید گازهای گلخانه‌ای، عملکردی مشابه یا بهینه‌تر در مقایسه با پرورش ماکیان دارند؛ درحالی‌که ارزش غذایی بالاتری دارند. درحال‌حاضر پرورش طیور به‌عنوان سازگارترین گزینه برای تولید گوشت در خشکی شناخته می‌شود و پرورش آبزیان می‌تواند به جایگزین مناسبی برای آن تبدیل شود.

درنهایت باید اشاره کرد که تأمین غذاهای دریایی می‌تواند فرصت‌های شغلی متعددی را پدید آورد و به اقتصاد کمک چشمگیری کند. البته شرکت‌های بزرگ در زمینه صادرات جهانی آبزیان حرف اول را می‌زنند و معمولاً موجب ایجاد نابرابری در توزیع درآمدها می‌شوند. همین مسئله کسب‌وکارهای کوچک‌تر را تهدید می‌کند؛ اما دولت‌ها می‌توانند با وضع قوانین منصفانه از بروز چنین شرایطی جلوگیری کنند. البته تیم تحقیقاتی اذعان دارد که شرایط برای همه کشورها یکسان نخواهد بود و برخی بیشتر از دیگران در این زمینه سود خواهند کرد.