بررسی آیفون ۱۷ پرو مکس؛ یک تجربه کامل

اجازه دهید بررسی آیفون ۱۷ پرو مکس را با بیان این موضوع شروع کنم که طراحی و رنگ کاملاً سلیقه‌ای است. رنگ نارنجی انتخابی جسورانه برای یکی از حرفه‌ای‌ترین آیفون‌ها تابه‌امروز به‌شمار می‌رود و استفاده از کلمه «پلاتو» که همه را یاد صحنه تئاتر می‌اندازد نیز یکی دیگر از تکنیک‌های بازاریابی اپل است تا حواس ما را از بدنه آلومینیومی پرت کند. این که ترکیب این دو انتخاب، زیباست یا نه برعهده شما، اما اجازه دهید من این آیفون ۱۷ پرو مکس نارنجی رنگ را دوست داشته باشم و در ادامه آن را با زیبارو خطاب کنم.

تماشای ویدیو در یوتوب

تماشای ویدیو در آپارات

زیباروی نارنجی

زیباروی نارنجی رنگ قصه ما، از یک بلوک یک‌تکه آلومینیومی ساخته شده و طراحی یکپارچه‌ای دارد. اپل دلیل این بازگشت قهرمانانه به بدنه آلومینیومی را دفع حرارتی بهتر نسبت به تیتانیوم عنوان کرده؛ گویی ما فراموش کرده‌ایم در زمان معرفی آیفون ۱۵ پرو، نزدیک به ۳ دقیقه از خواص و برتری‌های تیتانیوم سخن گفته بود.

بااین‌حال ترکیب این بدنه تمام آلومینیومی و اضافه شدن بخشی شیشه‌ای که اپل اصرار دارد جنس آن نه از شیشه بلکه از «سرامیک شیلد ۲» است، طراحی دو رنگی را به ارمغان آورده که مخالفان و موافقان خود را دارد.

سرامیک شیلد ۲ اکنون علاوه‌بر محافظت از نمایشگر بی‌نظیر ۶.۹ اینچی با نرخ به‌روزرسانی ۱۲۰ هرتزی، بخش کوچکی از پنل پشتی که ادوات شارژ بی‌سیم زیر آن قرار گرفته را نیز محافظت می‌کند.

اپل مدعی است که این سرامیک شیلد ۲ تا ۳ برابر نسبت به خط و خش مقاوم‌تر است. از آن‌جایی که تست این ادعا از توانایی من خارج بود، به تست‌های یوتوبر معروف «Jerry Rig Everything» رجوع می‌کنم که برای اولین بار در درجه سختی ۷ هیچ خط‌وخشی روی این نمایشگر مشاهده نکرد. پس اپل توانسته اولین ادعای خود را ثابت کند.

ویژگی جدید سرامیک شیلد ۲، انعکاس کمتر نور است که نه به‌اندازه گلکسی اس ۲۵ اولترا اما بسیار بهتر از آیفون ۱۶ پرو مکس کارایی دارد. البته تصورم این است که تنها ۳۰ ثانیه پس از خارج شدن زیباروی قصه ما، یک محافظ نمایشگر به آن می‌چسبانیم و تمام مهندسی اپل را زیر سؤال می‌بریم که البته کاری است قابل درک و موجه.

پلاتو

اما اجازه دهید از پلاتو صحبت کنم. پلاتو آیفون ۱۷ پرو مکس خانه بخش عمده از تکنولوژی به‌کار رفته در این گوشی هوشمند (اپل اینتلیجنس؟) است. پردازنده A19 Pro با ۶ هسته پردازشی و ۶ هسته گرافیکی به همراه ۱۲ گیگابایت رم، ۳ دوربین ۴۸ مگاپیکسلی فیوژن کمرا، دوربین سلفی جدید ۱۸ مگاپیکسلی، احتمالاً بخش زیادی از کنترلرهای نمایشگر، اسپیکر و هرچیزی که فکرش را بکنید در خود جای داده و بخش پایینی تماماً در اختیار باتری و در این مورد خاص، یک خشاب سیم‌کارت قرار گرفته است.

تصورم این بود که همین انتخاب برای جا دادن هرچیزی در یک بخش کوچک، یک توازن گوشی را برهم زند و دو باعث داغ شدن بیش از حد پلاتو شود. اما این اولین بار است که آیفون پرو مکس به‌نظر من نه‌تنها بد دست و سنگین نیست، بلکه خوش‌دست و وزن قابل‌قبولی دارد و حتی من را وسوسه کرده تا به‌جای گزینه پرو سراغ پرو مکس بروم.

زیباروی قدرتمند

اما مورد دوم یعنی داغ شدن گوشی. اپل برای اولین بار در سری آیفون ۱۷ پرو از محفظه بخاری استفاده کرده که دمای تولید شده توسط چیپست قدرتمندش را به‌خوبی به بدنه دستگاه منتقل می‌کند و مانع از داغ شدن آن می‌شود.

در تست‌های ما، هم در تست استرس که توانایی پردازشی دستگاه را برای مدت طولانی می‌سنجد و هم در اجرای بازی سنگینی مانند Devil May Cry، دمای کلی دستگاه در حد قابل‌قبولی باقی ماند و داغ نکرد.

اما قدرت پردازشی چیپ A19 Pro براساس بنچمارک‌های ما مشابه یک چیپ M2 دسکتاپ است که پیش از این در مک‌بوک‌ها شاهد بودیم. این یعنی اپل توانسته رس معماری آرم را بکشد و یکی از قدرتمندترین چیپ‌هایی ممکن نه فقط در گوشی‌های هوشمند بلکه در تمامی دیوایس‌های موجود در بازار را در آیفون ۱۷ پرو مکس جای دهد.

طبیعتاً کارهای روزمره، ویب‌گردی، بالا و پایین کردن فید‌های اینستاگرام، چت در پلتفرم محبوب و بی‌نقص تلگرام و حتی بازی‌های سنگین و عکاسی یا فیلم‌برداری طولانی با این گوشی، برای این پردازنده و رم، شوخی جالبیست.

آیفون ۱۷ پرو مکس با چهار چشم

پلاتو جایی است که شما ۳ دوربین ۴۸ مگاپیکسلی فیوژن خواهید داشت. فیوژن کمرا یعنی ترکیبی از یک لنز با فاصله کانونی اپتیکال مشخص و کراپ سنسور و یک زوم باکیفیت‌تر. یا به‌عبارتی یعنی تکنیک‌های بازاریابی.

آیفون ۱۷ پرو مکس دوربین اصلی ۴۸ مگاپیکسلی با فاصله کانونی ۲۴ میلی‌متری دارد که به واسطه سنسور بزرگ ۱/۲۸ اینچی می‌تواند در هر شرایط نوری عکس‌های بی‌نقصی بگیرد که هم رنگ و لعاب طبیعی داشته و پوست را صورتی یا زرد نمی‌کند، هم جزئیات را حفظ کرده و عکس‌ها را به درد آبرنگی شدن گرفتار نمی‌کند. در شب هم همین است و عکس‌ها به‌درستی و با بالاترین جزئیات ممکن ضبط می‌شوند.

اما اپل می‌گوید این دوربین در اصل دو دوربین است چرا که شما می‌توانید بدون افت کیفیت، یک زوم ۲ برابری که به‌کمک کراپ سنسور به‌دست می‌آید داشته باشید. عکس‌ها در این حالت نیز کیفیت خود را حفظ می‌کنند اما اهمیت نور دوچندان می‌شود. البته که داشتن لنزی با فاصله کانونی ۴۸ میلی‌متر جذاب است اما فراموش نکنید که شما در بهترین حالت یک کراپ سنسور دارید و نه یک زوم اپتیکال دو برابری.

اوضاع برای دوربین اولتراواید ۴۸ مگاپیکسلی با فاصله کانونی ۱۳ میلی‌متری هم به همین‌ منوال است و به واسطه فوکوس خودکار می‌توانید بهترین تصاویر ماکرو را از جانوران کوچک بگیرید.

اما دوربینی که بیشترین تغییر را داشته، دوربین تله‌فوتو است که این‌بار رزولوشن ۴۸ مگاپیکسلی، با فاصله کانونی پیش‌فرض ۱۰۰ میلی‌متر یا همان زوم اپتیکال ۴ برابری دارد که اپل با شیطنت مخصوص خودش این دوربین را تله‌فوتو ۸ برابری معرفی کرده است.

دقیقاً فیوژن کمرا اینجا هم به‌کار رفته تا با کراپ سنسور، عکس ۱۲ مگاپیکسلی به فاصله کانونی ۲۰۰ میلی‌متر یا همان زوم ۸ برابری تحویل شما دهد. نمونه عکس‌ها را در ادامه قرار می‌دهم تا خودتان بتوانید قضاوت کنید.

دوربین سلفی شاید بهترین به‌روزرسانی ممکن را داشته باشد. اپل از یک سنسور مربع با رزولوشن ۲۴ مگاپیکسلی استفاده کرده که در عمل ۱۸ مگاپیکسل آن در دسترس شماست. دلیل این امر این است که مستطیل هم به‌صورت افقی و هم به‌صورت عمودی می‌تواند در یک مربع قرار بگیرد و شما دیگر نیاز نیست برای سلفی‌های گروهی، گوشی را به‌صورت افقی بگیرید. خود گوشی با تشخیص افراد درون کادر، نسبت تصویر را تغییر می‌دهد.

از طرفی این سنسور بزرگ استفاده از قابلیت Center Stage را نیز ممکن کرده که همواره شما را در مرکز کادر قرار می‌دهد و بهترین گزینه برای تماس‌های تصویری با تعداد افراد زیاد یا طولانی است.

چند مورد نگران‌کننده

در نهایت دو مورد دیگر می‌ماند که دوست دارم راجع‌‌به آن‌ها نیز صحبت کنم. باتری و کیفیت رنگ و مقاومت بدنه. آیفون‌های سری ۱۷ در بازارهای بیشتری از ای‌سیم پشتیبانی می‌کنند و همین حذف خشاب سیم‌کارت باعث شده تا این آیفون‌ها تقریباً نزدیک به ۲۰۰ میلی‌آمپرساعت باتری بیشتری داشته باشند. برای مثال آیفون ۱۷ پرو مکس ای‌سیم نزدیک به ۵۱۰۰ میلی‌آمپرساعت ظرفیت باتری دارد که به سادگی ۱.۵ روز استفاده عادی را پوشش می‌دهد. این عدد برای این زیباروی ما که مخصوص بازار سنگاپور با پارت‌نامبر ZA/A است، یک روز کامل و تا ظهر فردای آن را دوام می‌آورد. البته بازی سنگین، استفاده بیش از حد از دوربین و امکانات فیلم‌برداری و عکاسی، سریع‌تر باتری دستگاه را خالی می‌کند اما اگر از شارژر درست (۴۰ واتی خود اپل) استفاده کنید، در کمتر از ۲۰ دقیقه مجدد ۵۰ درصد ظرفیت باتری را شارژ شده خواهید داشت.

اکنون اجازه دهید از کیفیت رنگ و بدنه صحبت کنم. آلومینیوم فلزی نرم‌تر و سبک‌تر از تیتانیوم یا فولاد ضد زنگ است. این امر باعث می‌شود تا گوشی حین افتادن به‌سادگی قر شود اما به‌واسطه ضربه‌گیری بهتر، نمایشگر آسیب کمتری می‌بیند. از طرفی با کوچک‌ترین ضربه رنگ بدنه می‌پرد و آلومینیوم یونیزه شده زیر رنگ نمایان می‌شود که برای اپل با این تجربه طولانی با‌ آلومینیوم یک فاجعه به‌تمام معناست.

آیفون ۱۷ پرو مکس با حافظه ۲۵۶ گیگابایت با قیمت ۱۲۰۰ دلار در بازارهای جهانی در دسترس است و به‌نظر من که در عین طرفدار اپل بودن، منتقد شدید برخی از تصمیمات آن هم هستم، یکی از کامل‌ترین تجربه‌های ممکن از سیستم‌عامل، اکوسیستم و سخت‌افزار را در اختیار شما قرار می‌دهد که دلار به دلار آن می‌ارزد اما ریال به ریال؟ فکر نکنم. پس اگر نیازی به دوربین‌های متعدد ندارید، پیشنهاد چشم بسته من آیفون ۱۷ نرمال است و مطمئن باشید از خرید آن پشیمان نمی‌شوید.

برای خرید آیفون ۱۷ پرو مکس و باقی اعضای خانواده این زیبارو می‌توانید به فروشگاه لیپک مراجعه کنید.