200 کشور در اجلاس COP28 برای کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی با یکدیگر توافق کردند

بیست‌وهشتمین رویداد اقلیمی سازمان ملل یا COP28، در دبی به پایان رسید و کشورها با یکدیگر توافق کردند که مصرف سوخت‌های فسیلی را کاهش دهند. «سلطان الجابر» که ریاست این اجلاس را بر عهده داشت، می‌گوید توافق آن‌ها تاریخی بوده است، اما تردیدهایی درباره اثربخشی این توافق وجود دارد و برخی معتقدند که این اقدامات کافی نیست.

به گزارش رویترز، نمایندگان حدود 200 کشور در اجلاس اقلیمی COP28 توافق کردند که برای دفع شدیدترین آسیب‌های تغییرات اقلیمی، مصرف جهانی سوخت‌های فسیلی را کاهش دهند. برخی کارشناسان از این توافق به‌عنوان آغازی بر پایان عصر نفت یاد کرده‌اند.

این توافق در شرایطی در دبی حاصل شد که سیاست‌مداران کشورها حدود دو هفته درحال مذاکرات فشرده بودند تا درنهایت پیامی محکم را به سرمایه‌گذاران و قانون‌گذاران کشورها برسانند. بااین‌حال، همان‌طور که سلطان الجابر نیز تأکید کرده است، موفقیت این توافق به شیوه اجرای آن بستگی دارد.

برخی کشورها بابت حصول این توافق ابراز خرسندی کردند. «اسپن بارت ایده»، وزیر امور خارجه نروژ گفت: «این نخستین‌بار است که جهان پیرامون یک متن واضح مبنی بر نیاز به فاصله‌گرفتن از سوخت‌های فسیلی متحد شده.»

رویترز می‌گوید بیش از 100 کشور سخت در تلاش بودند تا در COP28 هدف‌گذاری برای خروج از دوران استفاده از نفت، گاز و زغال‌سنگ را ممکن کنند اما با مقاومت سنگینی از سوی گروه اوپک روبه‌رو بودند. این گروه معتقد بود که جهان بدون حذف برخی از سوخت‌های خاص نیز می‌تواند تولید آلودگی را کاهش دهد.

توافق COP28 برای کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی چه می‌گوید؟

طبق این توافق، از کشورها خواسته شده است تا به شیوه‌ای منصفانه، منظم و متساوی از استفاده از سوخت‌های فسیلی در نظام انرژی خود فاصله بگیرند. این پیمان هدف دستیابی به «خالص کربن صفر» تا سال 2050 را دنبال می‌کند. توافق COP28 از دولت‌ها خواسته است تا به‌طور خاص با سه‌برابرکردن ظرفیت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در جهان تا سال 2030، با شتاب‌دادن به کاهش استفاده از زغال‌سنگ و تسریع فناوری‌های جذب و ذخیره‌سازی کربن به حفظ محیط‌زیست کمک کنند.

بااین‌حال، منتقدان باور دارند که این توافق کافی نیست. «ریچل کلی‌توس»، مدیر سیاست‌گذاری اتحادیه دانشمندان نگران (Concerned Scientists)، این پیمان را تحسین کرد اما تأکید نمود که این توافق نمی‌تواند کشورهای ثروتمند را به ارائه بودجه به کشورهای درحال‌توسعه برای دوری از سوخت‌های فسیلی متعهد کند. درنتیجه احتمالاً خیلی از کشورهای با درآمد پایین یا متوسط همچنان در حرکت به‌سمت فناوری‌های جدید با مشکل روبه‌رو خواهند بود.