سالانه بیش از یک میلیارد پرنده در ایالات متحده قربانی برخورد با پنجره‌ها می‌شوند

پنجره‌های شیشه‌ای از ورقه‌های شفاف و تقریباً نامرئی از مواد محکم هستند که به ما اجازه می‌دهند نور طبیعی را به ساختارهای بسته خانه‌های خود وارد کنیم. با این‌حال، فراتر از دیوارهای ساختمان‌های روشن و مطبوع، پنجره‌ها به چیز دیگری تبدیل می‌شوند: تهدیدی برای حیات وحش.

پرندگان متوجه شیشه نمی‌شوند. زیرا به آنها آموزش داده نشده است که نشانه‌های ساختاری را که نشان‌دهنده وجود یک شیشه است تشخیص دهند. آنها اغلب سعی می‌کنند به درون پرواز کنند، فضای باز پشت پنجره را به‌عنوان زیستگاه ببینند یا انعکاس شیشه را واقعی تفسیر کنند. اما برخورد پرندگان با شیشه عواقب بسیار شدیدی برای آنها دارد.

آمار بالای مرگ و میر پرندگان در اثر برخورد به پنجره

پنجره‌ها و ساختمان‌های شیشه‌ای، به‌ویژه همراه با جذب و از بین رفتن نور مصنوعی، تعداد زیادی از پرندگان را می‌کشند. اما مشکل حتی بدتر از آن چیزی است که فکر می‌کردیم. مطالعه‌ای که در 7 آگوست در مجله PLOS One منتشر شد، ادعا کرد که حدود 60 درصد پرندگان پس از مجروحیت توسط برخورد با شیشه می‌میرند. حتی در بهترین شرایط ممکن، یعنی با دریافت مراقبت و محافظت از شکارچیان.

تحقیقات قبلی به نتایج متغیری درمورد تلفات تخمینی پرندگان اشاره می‌کرد. یکی از متداول‌ترین ارقامی که از یک مطالعه در سال 2014 ذکر شد، نشان می‌داد که تنها در ایالات متحده سالانه بین صدها میلیون تا یک میلیارد پرنده بر اثر برخورد با پنجره می‌میرند.

با این‌حال، این تجزیه و تحلیل گذشته و تقریباً تمام تحقیقات دیگر درباره مرگ و میر توسط پنجره‌ها، تنها به شمارش پرندگان مرده در کنار سازه‌ها متکی بود. مطالعه جدید یک گام فراتر می‌رود و ارزیابی می‌کند که چه اتفاقی برای زیر مجموعه‌ای از پرندگانی از ضربه اولیه جان سالم به در می‌برند، می‌افتد. دریافت این نکته که بیش از نیمی از آنها زنده نمی‌مانند، منجر به یک برآورد ناراحت‌کننده و تأسف‌بار می‌شود.

نویسندگان این مطالعه می نویسند: «بیش از 1 میلیارد پرنده هر ساله در ایالات متحده بر اثر برخورد به ساختمان‌ها می‌میرند. می‌خواهم بگویم اعداد شگفت‌انگیز بودند. می‌خواهم بگویم فکر نمی‌کردم آنقدر بد باشد. اما متأسفانه منطقی است. حیوانات وحشی سرسخت هستند. آن‌ها سعی می‌کنند تا زمانی که می‌توانند از شرایط فاجعه‌بار جان سالم به در ببرند. اما حتی اگر متوجه نشویم، ما آنها را از دست می‌دهیم.»

تخمین‌های ناقص

اکثر پرندگانی که به پنجره برخورد می‌کنند فورا نمی‌میرند. مطالعه مشاهده‌ای اخیر نشان داد که بیش از 80 درصد از پرندگانی که با شیشه برخورد می‌کنند از صحنه دور می‌شوند و 50 درصد از برخوردها هیچ نشانه قابل مشاهده‌ای باقی نمی‌گذارند. با این‌حال، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که هنوز بسیاری از پرندگان به این دلیل می‌میرند.

«کورنریچ» و همکارانش تا آنجایی که می‌توانستند داده‌های بازپروری حیات وحش را درمورد برخوردهای پرندگان به ساختمان، از تعداد انگشت‌شماری از ایالت‌ها، گردآوری کردند. اگرچه مجموعه داده آنها دارای شکاف‌های زیادی است، اما بیش از 3100 برخورد مستند را که شامل 152 گونه مختلف پرندگان می‌شود ردیابی کردند.

محققان دریافتند که تنها 39.5 درصد از پرندگانی که پس از برخورد با پنجره به مراکز بازپروری آورده شده بودند، پس از میانگین 12 روز درمان، در حیات وحش رها شدند. برعکس، 32.1 درصد در طول درمان جان خود را از دست دادند که معمولاً در عرض سه روز پس از پیدا شدن اتفاق می‌افتد. 28.4 درصد دیگر از پرندگان نیز توسط بازپروران حیات وحش معدوم شدند زیرا به‌نظر این انسانی‌ترین راه برای حیواناتی است که قادر به بهبودی نیستند.

«تراویس لانگکور»، بوم‌شناس شهری، می‌گوید: «این مطالعه با استفاده از یک منبع اطلاعاتی که کمتر مورد استفاده قرار گرفته است، به یک سوال جالب و مهم پرداخته است.»

لانگکور با یافته‌های مطالعات جدید موافق است و خاطرنشان می‌کند که تخمین ما از مرگ و میر پرندگان در اثر برخورد احتمالاً پایین است.

«داستین پارتریج»، یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: «اگر پرندگان به اندازه کافی گیج شوند تا پیدا شوند و تحت مراقبت قرار گیرند، همچنان 60 درصد از آنها می‌میرند.»

از ترکیب این آمار با تعداد پرندگانی که مجروح شده‌اند، محققان به‌طور محافظه‌کارانه تخمین می‌زنند که هر سال حدود 100 میلیون پرنده در اثر برخورد به پنجره در ایالات متحده کشته‌ می‌شوند. با این‌حال، پارتریج و کورنریچ می‌گویند این اعداد جدید هنوز هم کم‌شمار هستند. زیرا پرندگان یافت شده‌ تنها بخش کوچکی از تعداد کل پرندگانی هستند که به ساختمان‌ها برخورد می‌کنند و بلافاصله نمی‌میرند.

سوالات باز پیرامون مطالعه ادامه دارد

این امکان وجود دارد که بسیاری از پرندگانی که به مراکز بازپروری منتقل نشده‌اند بمیرند. همچنین ممکن است پرندگانی که به بازپروری‌ها منتقل می‌شوند، زیرمجموعه‌های آسیب‌دیدگی جدی‌تری نسبت به آن‌هایی داشته باشند که مورد توجه قرار نمی‌گیرند یا بلافاصله صحنه برخورد را ترک می‌کنند.

نویسندگان می‌گویند: «ما واقعاً چیز زیادی درمورد پرندگانی که به پنجره‌ها برخورد می‌کنند و موفق به فرار می‌شوند نمی‌دانیم. برای آشکار کردن این نتایج طولانی مدت به تحقیقات مشاهده‌ای و ردیابی بیشتری نیاز است.»

به‌طور کلی، ناشناخته‌ها و سؤالات باز زیادی وجود دارد که این مطالعه به آنها پاسخ نمی‌دهد. داده‌های آنها ناقص و منطقه‌ای است. برای مثال، مشخص نیست که یافته‌های شمال شرق ایالات متحده در سایر نقاط کشور هم وجود داشته باشد. اما چیزی که می‌دانیم این است که زنده ماندن به‌عنوان یک پرنده در طبیعت سخت است. به‌خصوص پرنده‌ای که مجروح یا گیج شده‌ است. برای پرندگانی که در اثر برخورد با پنجره صدمه دیده‌اند، یافته‌های مطالعه تاسف‌بار است.

علاوه‌بر این، محققان متغیرهای مؤثر بر نتایج برخورد با پنجره را ارزیابی کردند. در میان چیزهای دیگر، آنها دریافتند که پرندگان بزرگتر احتمال بیشتری برای زنده ماندن دارند. مرگ و میر و زمان درمان بسته‌ به فصل متفاوت است و ضربه به سر و ضربه مغزی شایع‌ترین آسیب گزارش شده‌ است.

کورنریچ می‌گوید: «علیرغم این واقعیت که مراکز بازپروری نمی‌توانند هر پرنده‌ای را که برایشان آورده‌ می‌شود نجات دهند، آنها تا حد زیادی بخشی از راه‌حل هستند. این مراکز تأثیر قابل توجهی بر جمعیت و زندگی موجودات دارند.»

پیشگیری از مرگ و میر پرندگان

یافته‌ها تاکید می‌کنند که افراد توانبخش نمی‌توانند تنها راه‌حل باشند. لانگکور می‌گوید: «باتوجه به این آمار، پیشگیری راه‌حلی کلیدی و ممکن است.»

پرندگان در دنیای مدرن با چالش‌های بی‌شماری روبرو هستند و جمعیت آنها به سرعت درحال کاهش است. گربه‌های وحشی در فضای باز منجر به انقراض 40 گونه پرنده شده‌اند و تصور می‌شود که بزرگترین عامل مرگ و میر پرندگان باشند. پنجره در رتبه دوم جدول مرگ و میر پرندگان قرار دارد و می‌توان گفت، ساده‌ترین تهدید در میان همه تهدیدات است.

استراتژی‌های اثبات‌شده، مانند شیشه‌های ایمن برای پرندگان و مقاوم‌سازی با نوار چسب، همگی خطر ضربه را به حداقل می‌رسانند و اساساً هیچ جنبه منفی ندارند. لانگکور می‌گوید بسیاری از پرندگان در شب مهاجرت می‌کنند و به سمت نور مصنوعی شهرها کشیده‌ می‌شوند. ابتکاراتی مانند خاموش کردن چراغ در طول فصل مهاجرت می‌تواند از جذب پرندگان به موانع خطرناک در وهله اول جلوگیری کند و میلیون‌ها پرنده را نجات دهد. کشیدن‌ پرده به محض تاریک شدن‌ هوا نیز در پیشگیری مهم است.

کورنریچ می‌گوید: «پرندگان بخش بسیار مهمی از محیط زیست ما هستند. آنها آفات را می‌خورند، به گرده افشانی گیاهان کمک می‌کنند، دانه‌ها را پخش می‌کنند و لاشه را تمیز می‌کنند. پرندگان برای هزاران سال منبع الهام و شادی بشریت بوده‌اند. اگر می‌خواهیم پرنده‌هایی را ببینیم که در آینده دور پرواز می‌کنند، باید پنجره‌هایمان را دوباره قاب کنیم.