گونه‌های مهاجم سالانه ۴۲۳ میلیارد دلار برای جهان هزینه دربر دارند!

براساس گزارش اخیر، گونه‌های مهاجم سالانه حداقل ۴۲۳ میلیارد دلار برای جهان هزینه دارند. علاوه‌براین، این رقم از سال ۱۹۷۰ در هر دهه حداقل چهار برابر افزایش یافته است!

گونه‌های مهاجم بیگانه چیست؟

گونه‌های مهاجم در سراسر جهان ویرانی بار می‌آورند، از موش‌های مهاجمی که از جوجه‌های پرندگان دریایی در لانه‌شان تغدیه می‌کنند تا علف‌های غیربومی که آتش‌سوزی‌های مرگبار ماه گذشته در هاوایی را تشدید کردند.

۴ سپتامبر بود که بی‌بی‌سی گزارشی از مشاهده بی‌سابقه زنبورهای سرخ آسیایی داد که از زنبورهای بومی بریتانیا تغذیه می‌کنند و به تنوع زیستی آسیب می‌رسانند.

گزارش‌ها نشان می‌دهد که بیش از ۳۷۰۰۰ گونه بیگانه از طریق فعالیت‌های انسانی به مناطق مختلف و زیست بوم‌ها در سراسر جهان منتقل شده‌اند.

از نظر تاریخی، برخی از گونه‌های بیگانه به‌صورت طبیعی برای مزایای درک شده وجود دارند. با این‌حال، اثرات منفی آنهایی که تهاجمی می‌شوند بسیار زیاد است.

گونه‌های مضر بیگانه مسئول ۶۰ درصد انقراض حیوانات و گیاهان جهانی بوده‌اند و بیش از ۱۲۰۰ انقراض محلی را به‌دنبال داشته‌اند.

پروفسور هلن روی، رئیس مشترک ارزیابی، در بیانیه مطبوعاتی گفت:

«گونه‌های بیگانه مهاجم تهدیدی بزرگ برای تنوع زیستی هستند و می‌توانند صدمات جبران‌ناپذیری به طبیعت، از جمله انقراض گونه‌های محلی و جهانی وارد کنند. همچنین سلامت انسان را نیز تهدید می‌کنند.»

خطرات گونه‌های مهاجم

مردم بومی و جوامع محلی که زندگی آنها وابسته به طبیعت است، با خطرات مهم‌تری روبرو هستند. به‌طوری که بیش از ۲۳۰۰ گونه مهاجم بیگانه بر زمین‌های آنها تأثیر می‌گذارد، کیفیت زندگیشان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و هویت‌های فرهنگی را تهدید می‌کند.

نمونه‌ها فراوانند، مانند گاوهای آمریکای شمالی که اکوسیستم‌ها را تغییر می‌دهند و صدف‌های اقیانوس آرام که زیستگاه‌ها را تغییر می‌دهند و اغلب پیامدهای فاجعه‌باری برای گونه‌های بومی دارد.

علاوه بر این، تأثیرات بر کیفیت زندگی مردم از طریق نگرانی‌های بهداشتی، از جمله بیماری‌هایی مانند مالاریا، زیکا، و تب نیل غربی که توسط گونه‌ پشه‌های بیگانه مهاجم مانند آئدس منتقل می‌شوند، گسترش می‌یابد.

این گونه‌ها همچنین به معیشت آسیب می‌رسانند. همانطور که در دریاچه ویکتوریا، ماهی‌گیری به‌دلیل گسترش سنبل آبی کاهش یافته‌ است.

این گزارش نشان می‌دهد که با افزایش تجارت جهانی و سفرهای انسانی، گونه‌های بیگانه بیشتر شده‌اند. علاوه‌براین، سایر محرک‌ها، مانند تغییرات آب و هوایی، اثرات گونه‌های مهاجم را تشدید می‌کنند.

چگونه می‌توان از انتشار گونه‌های بیگانه جلوگیری کرد؟

درحالی‌که اقداماتی برای رسیدگی به گونه‌های مهاجم وجود دارد، اما به‌طور کلی ناکافی‌اند.

تنها ۱۷ درصد از کشورها قوانین یا مقررات ملی برای این موضوع دارند و ۴۵ درصد در مدیریت تهاجمات بیولوژیکی سرمایه‌گذاری نمی‌کنند.

اقدامات پیشگیرانه‌ای مانند امنیت زیستی- مرزی و کنترل‌های سختگیرانه وارداتی، مؤثر بوده است. آمادگی، تشخیص زودهنگام و واکنش سریع برای کاهش استقرار گونه‌های مهاجم، به‌ویژه در سیستم‌های دریایی حیاتی است.

ریشه‌کنی برخی از گونه‌های مهاجم بیگانه، به‌ویژه در جزایر موفقیت‌آمیز بوده است. با این حال، از بین بردن‌ گیاهان بیگانه به دلیل ریشه کردن‌‌ دانه‌ها در خاک، چالش برانگیزتر است.

روش‌های کنترل بیولوژیکی مانند معرفی شکارچیان طبیعی نیز در بسیاری از موارد موفق بوده است.