پژوهش جدید: اختلال دوقطبی بیشتر از سیگارکشیدن با مرگ زودهنگام رابطه دارد

پژوهشگران با مطالعه هزاران نفر، به این نتیجه رسیده‌اند که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی می‌توانند 4 تا 6 برابر بیشتر از افراد عادی در معرض مرگ زودهنگام قرار بگیرند.

براساس پژوهشی که در ژورنال Psychiatry Research منتشر شده است، اختلال دوقطبی بیشتر از سیگارکشیدن، خطر مرگ زودهنگام را به‌دنبال دارد. تیمی از محققان با بررسی مطالعه‌ای وسیع و طولانی‌مدت به نام Prechter Longitudinal، در کنار بررسی اطلاعات پرونده بیماران بستری در کلینیک سلامت دانشگاه میشیگان، به این نتیجه رسیدند.

داده‌های پژوهش Prechter شامل پرونده اطلاعات 1,128 نفر شرکت‌کننده بود که 847 نفر از آن‌ها مبتلا به اختلال دوقطبی بودند و 281 نفر چنین اختلالی نداشتند. داده‌های جمع‌آوری‌شده از کلینیک دانشگاه میشیگان هم مربوط به 18,561 بیمار بود که 10,735 نفر از آن‌ها دچار اختلال دوقطبی بودند و 7,826 نفر به این اختلال مبتلا نبودند.

در یکی از دو مجموعه داده‌ای که محققان دانشگاه میشیگان آنالیز کردند، افرادی که به‌مدت 10 سال مبتلا به دوقطبی بودند، 6 برابر احتمال مرگ بیشتری نسبت به افراد بدون این اختلال داشتند.

در همان گروه فرد سیگاری اما سالم از نظر روحی، تقریباً 2 برابر کمتر از فرد غیرسیگاری که به اختلال دوقطبی مبتلا بود، در خطر مرگ زودهنگام قرار داشت.

دکتر «ملوین مک‌اینیس»، دکتر روانپزشک دانشگاه میشیگان و یکی از محققان این پژوهش می‌گوید:

«در هر دو نمونه به این نتیجه رسیدیم که افراد دوقطبی به‌مراتب بیشتر از افراد سیگاری در خطر مرگ زودرس قرار دارند. در طول سال‌های گذشته، رویدادهای جهانی مختلفی برای پیشگیری یا ترک سیگار و آگاهی از بیماری‌های قلبی-عروقی برگزار شده است. بااین‌حال، هیچ‌وقت کمپینی در این مقیاس برای سلامت روان انجام نشده است.»

اختلال دوقطبی چیست و چه علائمی دارد ؟

دوقطبی نوعی اختلال است که در DSM-5 به‌عنوان یکی از بیماری‌های روحی که به‌شدت خلق‌و‌خو را تحت تأثیر قرار می‌دهد، شناخته می‌شود.

افراد مبتلا به این اختلال دوره‌های مانیک یا هیپومانیک (سرخوشی) و افسردگی را در طول سال به مدت چند روز یا حتی چند هفته تجربه می‌کنند. اگرچه این سیکل ممکن است برای هر فرد به‌صورت طبیعی رخ دهد، اما اگر در طول سال زیاد اتفاق بیفتد، می‌تواند نشان‌دهنده اختلال دوقطبی باشد.

هر دو دوره شیدایی و افسردگی می‌تواند برای افراد مبتلا خطراتی را در پی داشته باشد. این خطرات حتی می‌تواند بر طول عمر افراد تأثیر منفی بگذارد. در قطب شیدایی، احساساتی مثل سرخوشی، حواس‌پرتی و بی‌قراری می‌تواند افراد را به‌سمت رفتارهای مخاطره‌آمیز و گاهی خطرناک سوق دهد. در قطب افسردگی، سلامت جسمی و روحی کاهش می‌یابد و ریسک بیشتری برای آسیب‌رساندن به خود و خودکشی در فرد مبتلا وجود دارد.

درحالی‌که مرگ‌های ناشی از خودکشی واضحاً به بیماری‌های روانی مربوط می‌شوند، این مطالعه نشان داد که اختلال 2 قطبی بر کاهش طول عمر فرد مبتلا از 8 تا 10 سال به‌صورت غیرمستقیم تأثیر دارد.