محققان استرالیایی: افراد متأهل بیشتر از مجردها وزن اضافه می‌کنند

داشتن یک شریک عاطفی مزایای زیادی دارد؛ اما تحقیق محققان نشان می‌دهد رابطه‌های عاشقانه ممکن است به قیمت از دست‌دادن تناسب اندام تمام شود. به گفته پژوهشگران افراد متأهل بیشتر از افراد مجرد مستعد اضافه وزن هستند، حتی اگر سبک زندگی سالم‌تری داشته باشند.

براساس گزارش نیوساینتیست، محققان دانشگاه کوئینزلند استرالیا با بررسی داده‌های بیش از ۱۵ هزار بزرگسال طی یک دوره ۱۰ ساله (۲۰۰۵ تا ۲۰۱۴) به نتایج جالبی رسیدند. آنها دریافتند ورود به رابطه عاطفی اغلب با افزایش شاخص توده بدنی (BMI) همراه است. نکته متناقض این است که با وجود اینکه زوج‌ها عادات سالم‌تری دارند، اما وزنشان از افراد مجرد بیشتر است.

تأثیر رابطه عاطفی و تأهل بر وزن افراد

نکته گیج‌کننده ماجرا اینجاست: متأهل‌ها معمولاً کمتر سیگار می‌کشند، کمتر الکل مصرف می‌کنند و میوه و سبزیجات بیشتری در رژیم غذایی خود دارند. پس چرا چاق‌تر می‌شوند؟ سرپرست محققان دلیل این موضوع را در آسودگی خاطر و رفتارهای اجتماعی می‌داند.

وقتی افراد وارد رابطه پایدار می‌شوند، دیگر فشار کمتری برای جذاب‌بودن و لاغرماندن جهت جذب شریک عاطفی احساس می‌کنند. این آسودگی باعث می‌شود در خوردن غذاهای پرچرب و شیرین راحت‌تر باشند. همچنین در زندگی مشترک وعده‌های غذایی به یک رویداد اجتماعی تبدیل می‌شود. متأهل‌ها تمایل دارند باهم غذا بخورند، دسر سفارش دهند و حجم غذای بیشتری مصرف کنند.

علاوه‌بر آسودگی خیال، عوامل دیگری نیز در چاقی زوج‌ها نقش دارند؛ وقتی پای بچه به میان می‌آید، والدین اغلب وسوسه می‌شوند که ته‌مانده غذای کودکان یا تنقلات آنها را بخورند که این خود منبع بزرگی از کالری اضافی است. مطالعه دیگری از دانشگاه گلاسگو نشان می‌دهد که زوج‌ها فقط در سال اول ازدواج، به‌طور میانگین بین ۱.۸ تا ۲.۲ کیلوگرم وزن اضافه می‌کنند.

بااین اوصاف، آیا مجردن‌ماندن برای سلامتی بهتر است؟ نه لزوماً. اگرچه مجردها لاغرتر هستند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که سبک زندگی آنها همیشه سالم‌تر نیست. برای مثال، مردان مجرد یا آنهایی که طلاق گرفته‌اند، دو برابر بیشتر از مردان متأهل مستعد مصرف بیش‌از‌حد الکل و سیگار هستند. درواقع رابطه عاطفی می‌تواند هم مفید و هم مضر باشد؛ از یک طرف شما را از عادات مخرب (مثل سیگار و الکل) دور می‌کند و از طرف دیگر، شما را به سمت پرخوری سوق می‌دهد.

یافته‌های این پژوهش در ژورنال PLoS One منتشر شده است.