این آزمایش جدید می‌تواند مردان را از نمونه‌برداری‌های غیرضروری سرطان پروستات بی‌نیاز کند

پژوهشگران دانشگاه میشیگان یک تست ادرار جدید توسعه داده‌اند که یکی از مشکلات بزرگ تشخیص سرطان پروستات را حل می‌کند. این تست می‌تواند گونه کم‌سرعت بیماری را از شکل تهاجمی‌تر آن که نیازمند نمونه‌برداری و درمان فوری است، جدا کند.

این تست MyProstateScore2.0 یا MPS2 نام دارد و ۱۸ ژن مختلف و مرتبط با سرطان پروستات درجه‌بالا را شناسایی می‌کند. MPS2 توانسته است در آزمایش‌ها با موفقیت سرطان‌های با نمره گلیسون ۷=۴+۳ یا گرید ۲، یا درجه‌بالا را شناسایی کند. احتمال رشد و گسترش این سرطان‌ها از سرطان‌های گلیسون ۶ یا گرید ۱ بیشتر است.

بیش از یک‌سوم سرطان‌های پروستات درجه پایین دارند. اما تست‌های استاندارد نمی‌توانند سرطان‌های جدی را از انواع کم‌خطر تشخیص دهند. پزشکان امروز به‌دنبال راهی هستند که سرطان‌های جدی را شناسایی کنند، زیرا سرطان‌های کم‌سرعت ممکن است نیاز به درمان نداشته باشند.

تست MPS2 نسخه جدیدی از MPS است که ۱۰ سال قبل توسعه پیدا کرد و با استفاده از نشانگرهای آنتی‌ژن ویژه پروستات (PSA)، PCA3 و ترکیب ژن TMPRSS2::ERG این سرطان را تشخیص می‌دهد. اما MPS نمی‌توانست درجه سرطان را مشخص کند.

شناساگرهای ژنتیکی سرطان پروستات درجه بالا

پژوهشگران از توالی‌یابی RNA بیش از ۵۸٬۰۰۰ ژن استفاده کردند و سپس به ۵۴ گزینه رسیدند که در سرطان‌های درجه بالا بیانی بیش از حد معمول دارند. آن‌ها سپس داده‌های ۷۰۰ نفر با سطح بالای PSA را از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۲۰ بررسی کردند.

در نهایت، ۱۸ نشانگر مشخص شد که ارتباطی مداوم با بیماری درجه بالا دارند. تست ادرار MPS2 از این نشانگرها برای تشخیص سرطان پروستات استفاده می‌کند. این تست نشانگرهای اصلی MPS و ۱۶ نشانگر زیستی اضافی نیز به‌عنوان مکمل دارد.

عملکرد تست ادرار سرطان پروستات

در آزمایش MPS2 روی بیش از ۸۰۰ نمونه ادرار، این تست توانست عملکردی قابل‌قبول در شناسایی سرطان‌های درجه بالا ارائه دهد. مهم‌تر آنکه در شناسایی سرطان پروستات با درجه پایین یا گرید ۱، موفقیت تقریباً ۱۰۰ درصدی داشت. این یعنی اگر تست منفی شود، تقریباً قطعی است که بیمار سرطان پروستات تهاجمی ندارد.

MPS2 در شناسایی بیمارانی که نیازی به نمونه‌برداری از بافت ندارند موفق‌تر از نمونه قبلی خود است. نشانگر PSA می‌تواند تنها از ۱۱ درصد از نمونه‌برداری‌های غیرضروری جلوگیری کند. درحالی که این عدد در تست MPS2 به ۴۱ درصد می‌رسد.

این یعنی چهار مورد از ۱۰ موردی که به نمونه‌برداری نیاز ندارد، نمره MPS2 پایینی خواهند داشت و می‌توانند با خیال راحت از نمونه‌برداری‌های غیرضروری رها شوند. اگر یک مرد پیش‌تر طبق تست MPS نمونه‌برداری انجام داده باشد، نتیجه MPS2 دقیق‌تر نیز خواهد شد.

برای مثال، یک بیمار ممکن است به‌علت افزایش PSA تحت نمونه‌برداری پروستات قرار بگیرد، اما سرطان در او شناسایی نشود. این بیمار در طول زمان تحت‌نظر قرار می‌گیرد و اگر PSA او دوباره بالا برود، باید نمونه‌برداری انجام دهد. اما تست MPS2 می‌تواند در ۵۰ درصد موارد تشخیص دهد که بالا رفتن PSA نیازی به نمونه‌برداری ندارد.