مطالعه جدید نشان داد: شاگردان باهوش نیاز ندارند برای موفق شدن به مدارس منتخب بروند

نتایج مطالعه‌ای جدید از سوی پژوهشگران دانشگاه ویکتوریا در استرالیا این باور را به چالش می‌کشد که شاگردان باهوش برای رسیدن به نتایج خوب و موفقیت، باید در مدارس منتخب تحصیل کنند.

مدارس منتخب، مانند تیزهوشان یا نمونه‌دولتی، مدرسه‌هایی هستند که فقط دانش‌آموزانی با بهترین عملکردهای درسی وارد آن‌ها می‌شوند. شاگردان در آزمون ورودی شرکت می‌کنند و آن‌هایی که بالاترین نمره‌ها را می‌گیرند، اجازه ثبت‌نام دارند.

برخی‌ها می‌گویند شاگردان باهوش به این مدارس نیاز دارند تا به بهترین عملکرد درسی خودشان برسند. دانش‌آموزان این مدارس می‌توانند در امتحانات آخر سال از دانش‌آموزان مدارس غیرانتفاعی بهتر عمل کنند، بدون آنکه والدینشان مجبور باشند شهریه‌های سنگین این مدارس را پرداخت کنند. موافقان مدارس منتخب می‌گویند این مدارس فرصتی برای بچه‌هایی با زمینه‌های اجتماعی-اقتصادی ضعیف ایجاد می‌کند تا بهترین آموزش‌ را دریافت کنند.

اما مخالفان می‌گویند این مدارس به‌ نفع خانواده‌های ثروتمند است که برای فرزندانشان معلم‌ خصوصی می‌گیرند تا در آزمون‌های ورودی نمرات بالا کسب کنند.

مطالعات نشان می‌دهند والدین علاقه دارند فرزندان خود را در مدارس منتخب ثبت‌نام کنند؛ زیرا عقیده دارند این مدارس احتمال قبولی فرزندانشان را در دانشگاه‌های برتر و استخدام در مشاغل پردرآمد و آبرومند افزایش می‌دهد.

برای بررسی مزایای احتمالی تحصیل در مدارس منتخب، تیمی از پژوهشگران دانشگاه ویکتوریا ۱۱ سال ۳۰۰۰ دانش‌آموز را بررسی کردند. این دانش‌آموزان در ابتدای این مطالعه، سال ۲۰۰۹، پانزده سال داشتند. پژوهشگران نتایج این مطاله را در British Journal of Educational Studies منتشر کرده‌اند.

نقش مدارس منتخب در آینده تحصیلی و شغلی دانش‌آموزان

مطابق انتظار، در این مطالعه دانش‌آموزان مدارس منتخب در آزمون‌های ریاضی و خوانش نمرات بالاتری کسب کردند. اما در سنین ۱۹ تا ۲۵ سال، تحصیل و استخدام دانش‌آموزان این مدارس با دانش‌آموزان مدارس غیرمنتخب تفاوت چندانی نداشت؛ برای مثال، ۸۱ درصد دانش‌آموزان مدارس منتخب در ۱۹ سالگی وارد شغلی مطمئن یا دانشگاه شدند؛ درحالی‌که این عدد برای دانش‌آموزان مدارس غیرمنتخب ۷۷.۶ درصد بود. البته وقتی پژوهشگران متغیرهای کلیدی، مانند زمینه اجتماعی-اقتصادی، جنسیت و منطقه جغرافیایی را لحاظ کردند، این تفاوت از بین رفت.

در ۲۵ سالگی، هیچ تفاوت معناداری بین خروجی‌های این دو گروه وجود نداشت؛ به‌جز اینکه دانش‌آموزان مدرسه‌های منتخب رضایت کلی بیشتری از زندگی خودشان داشتند (فقط با ۰.۱۹ نمره اختلاف نسبت به دانش‌آموزان مدرسه‌های غیرمنتخب). درنهایت، احتمال تحصیل در دانشگاه یا استخدام برای هر دو گروه مشابه بود.

پژوهشگران می‌گویند این نتایج نشان می‌دهند تحصیل در مدرسه‌های منتخب مزایای قابل‌توجهی برای افراد ندارد. از طرف دیگر، ایده وجود این مدارس تحت حمایت دولت باعث می‌شود دولت‌ها در آموزش کودکان تبعیض قایل شوند و امتیازاتی را به‌صورت انحصاری به اندکی از شاگردان بدهند.

بسیاری از پژوهش‌هایی که روی مدرسه‌های منتخب متمرکزند، فقط به جنبه‌های کوتاه‌مدت و فرایند جذب دانش‌آموزان می‌پردازند و آن‌ها را اصلاح می‌کنند. پژوهش حاضر نشان می‌دهد ارزیابی نقادانه این مدارس با دیدی گسترده‌تر ممکن است ایده گسترش آن‌ها را زیر سؤال ببرد.