ماجرای نوکیای تقلبی در ایران؛ گندم‌نمایی و جوفروشی در بازار موبایل

هر روز شکل تازه‌ای از تقلب در بازار موبایل ایران مشاهده می‌شود. ماجرای کوروش کمپانی هنوز داغ است و هزاران نفر نمی‌دانند سرمایه ازدست‌رفته‌شان را چطور بازگردانند. در بخش تولید هم شاهد شرکت‌هایی هستیم که گوشی‌های مونتاژی چینی را به اسم برندهای معتبر می‌فروشند یا به‌عنوان تولید تایوان جا می‌زنند.

ما مردم ایران به این قبیل تقلب‌ها عادت کرده‌ایم. آنچه قاعدتاً نباید برایمان عادی باشد، حمایت مسئولان و متولیان تولید و صنعت از تقلب است که حالا این هم به سیاهه افتخاراتمان افزوده شده است.

«محمدمهدی برادران»، معاون وزیر صمت، هفته گذشته در حاشیه همایشی در رابطه با تولید تلفن همراه به اسم برند نوکیا، گفته که «طبق مصوبه دولت قبلی، الزام به داشتن نمایندگی رسمی برای واحد‌های تولیدی، با توجه به شرایط تحریم برداشته شده است؛ بنابراین اگر به هر دلیل این واحد توانسته باشد طبق استاندارد‌های داخل کشور از وزارت ارتباطات و سازمان حمایت مجوز‌های لازم را اخذ کند، با توجه به شرایط تحریم، الزامی نیست که مدرک معتبر از سایر کشور‌ها تهیه کنند.» وی در پاسخ به سؤالی در مورد اینکه آیا استفاده از نام برند خارجی تقلب محسوب می‌شود یا نه نیز توضیح داد که «استفاده از نام برند خارجی در رابطه با این واحد تقلب نیست.»

عجیب است که یک مقام مسئول این‌چنین یک‌طرفه به ماجرا نگاه کند و بی‌پروا به حمایت از جوفروشان گندم‌نما بپردازد. حمایت از تولید داخلی به هر شکل، بدون توجه به دلیل اصلی تولید، یعنی بازار مصرف و مردم، اصولاً بی‌معناست. مردم با دیدن گوشی مونتاژی با برند نوکیا، قطعاً گمراه می‌شوند و امکان دارد گوشی مونتاژی غیراصل را به‌جای نوکیای اصلی خریداری کنند و مغبون شوند و این دقیقاً مصداق تقلب است. کارشناسان حقوقی باید نظر دهند؛ اما در قانون معاملات هم فریب‌خوردن یکی از طرفین معامله ازجمله شرایطی است که امکان فسخ معامله را تحت عنوان «خیار تدلیس» فراهم می‌کند.

به آقای برادران باید گفت که برای ما مردم، رابطه شما با تولیدکننده و مونتاژکار یا برندهای خارجی اهمیتی ندارد. آنچه مهم است، مصلحت و منفعت کاربر و خریدار ایرانی است که شما به‌عنوان مسئول دولتی، گویا اهمیتی برای آن قائل نیستید.