بررسی شیائومی ۱۷ پرومکس: آیفون‌ترین اندروید تاریخ

شیائومی امسال هم دست از تغییرات عجیب خود برنداشت و با معرفی پرچمدار جدید خود توجه علاقه‌مندان به تکنولوژی را به خود جلب کرد. پرچمداران امسال شیائومی با الگوی نام‌گذاری اپل هماهنگ شده تا مستقیماً با سری iPhone 17 رقابت کند. در همین راستا از از سری ۱۶ گذر کرد و مستقیما به سراغ نام‌گذاری 17 رفت تا با اپل در هر زمینه‌ای به رقابت بپردازد. در این نسل، نسخه‌ Pro Max هم معرفی شده که تا حدی می‌توان آن را جانشین معنوی گوشی Xiaomi 15 Pro دانست. در این مطلب قصد داریم به بررسی گوشی شیائومی 17 پرومکس یعنی آیفون‌ترین اندرویدی تاریخ بپردازیم.

نکته‌ای که باید در نظر داشته باشید این است که ما نسخه‌ با رام چین را بررسی می‌کنیم. مدل جهانی هنوز معرفی نشده، بنابراین ممکن است در صورت عرضه‌ بین‌المللی، برخی ویژگی‌های سخت‌افزاری یا نرم‌افزاری تفاوت داشته باشند. 

ویدیوی بررسی گوشی شیائومی ۱۷ پرومکس

تماشا در یوتوب:

تماشا در آپارات:

شیائومی ۱۷ پرومکس را فروشگاه آراد سیستم در اختیار دیجیاتو برای تست و بررسی قرار داده است. شما می‌توانید جدیدترین مدل‌ها از برندهای مختلف را از این فروشگاه به‌صورت نقد و اقساط تهیه کنید.

Xiaomi 17 Pro Max فعلاً در صدر این خانواده قرار می‌گیرد، تا زمانی که Xiaomi 17 Ultra از راه برسد. این گوشی حول یک نمایشگر 6.9 اینچی LTPO OLED ساخته شده است. این اندازه نسبت به نمایشگر 6.73 اینچی Xiaomi 15 Pro در سال گذشته اندکی افزایش یافته است.

با این حال، پنل جلویی چیزی جدید و عجیبی برای ارائه ندارد و پنل پشتی در این بخش توجه‌ها را به خود جلب کرده است. شیائومی در سری پرچمدار خود دست به کاری جسورانه زده و یک نمایشگر ثانویه روی قاب پشتی قرار داده است. این نمایشگر نیز LTPO OLED با همان نرخ نوسازی و ویژگی‌های پرچمداران است. همین تصمیم، 17 Pro Max را از سایر پرچمداران متمایز می‌کند و به این بخش جان تازه‌ای می‌بخشد. البته نمایشگر ثانویه چیز بی‌سابقه‌ای نیست؛ ویژگی‌ای است آشنا که مدتی به فراموشی سپرده شده بود. در سال‌های گذشته این نمایشگر را روی گوشی‌های دیگری نیز دیده بودم اما قرار دادن آن روی این گوشی از طرف شیائومی کاری هوشمندانه بود چون آن را دقیقا مقابل آیفون قرار داد.

یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته، تراشه‌ جدید Snapdragon 8 Elite Gen 5 است. به لطف این چیپست، سری Xiaomi 17 در زمان معرفی، نخستین گوشی‌های جهان بودند که از تازه‌ترین و قدرتمندترین سیلیکون کوالکام بهره می‌بردند. طبق معمول، این تراشه علاوه بر بهبود عملکرد، کارایی انرژی بهتری را هم وعده می‌دهد.

در نهایت  باتری ارتقای چشمگیری داشته و حالا ظرفیتی شگفت‌انگیز معادل 7,500 میلی‌آمپرساعت را ارائه می‌کند. با این حال، چون این دستگاه نسخه‌ چینی است، نمی‌دانیم مدل بین‌المللی نیز همین‌قدر دست و دل‌باز خواهد بود یا نه.

با این اوصاف، از اینکه در بخش شارژ هیچ عقب‌گردی رخ نداده تحت تأثیر قرار گرفتیم؛ زیرا باتری‌های بزرگ‌تر معمولاً برای پروتکل‌های شارژ سریع چالش ایجاد می‌کنند. 17 Pro Max از شارژ سریع سیمی 100 واتی و شارژ بی‌سیم 50 واتی پشتیبانی می‌کند؛ هر دو از استاندارد اختصاصی HyperCharge شیائومی.

از دیگر افزوده‌های قابل توجه می‌توان به پشتیبانی از UWB و ارائه‌ پیش‌فرض 512 گیگابایت حافظه‌ داخلی UFS 4.1 اشاره کرد. اما در سخت‌افزار دوربین تغییراتی داشتیم. چشمگیرترین تغییر در سخت‌افزار دوربین، دوربین سلفی است. اکنون این دوربین یک سنسور 50 مگاپیکسلی با فوکوس خودکار است، یعنی همان به‌روزرسانی‌ای که مدت‌ها انتظارش می‌رفت.

از آنجا که نسخه‌ چینی را بررسی می‌کنیم، محتویات جعبه مخصوص بازار چین است. این یعنی علاوه بر کابل معمول USB-A به USB-C برای شارژ و انتقال داده، آداپتور شارژ 100 واتی HyperCharge شیائومی نیز داخل جعبه قرار دارد. یک قاب سیلیکونی شفاف محافظ هم دریافت می‌کنید. با این حال، اگر این گوشی وارد بازار اروپا شود، به احتمال زیاد شارژر از جعبه حذف خواهد شد. همچنین ممکن است ظرفیت باتری نیز کمی تغییر کند.

طراحی و کیفیت ساخت شیائومی 17 پرومکس

به‌جز برآمدگی دوربینی که میزبان نمایشگر ثانویه است، گوشی از همان ساختار استاندارد شیشه در دو طرف و فریم فلزی استفاده می‌کند. نکته‌ قابل توجه اینکه نمایشگر جلویی با Dragon Glass 3 ساخت شیائومی محافظت می‌شود. در واقع، صفحه‌ محصول چینی این گوشی اشاره می‌کند که این ماده یک کامپوزیت تقویت‌شده با سرامیک است. شیائومی ادعاهای زیادی درباره این محافظ داشته اما متاسفانه ما نتوانستیم آزمایش‌هایی در راستای مقاومت این صفحه نمایش انجام دهیم. :)
دستگاه در دست محکم و پریمیوم حس می‌شود. شیائومی جایی به جنس پنل پشتی به صورت مستقیم اشاره نکرده اما در رسانه‌های معتبر جهانی خواندم که گویا پنل پشتی از فایبرگلاس ساخته شده یعنی دقیقا مشابه با گوشی Xiaomi 15 Ultra. فریم جانبی تخت است و با فرمی نرم به شیشه‌ جلو و پشت می‌رسد.

از آن‌جا که پنل پشتی و فریم، هر دو پرداختی مات دارند، گوشی ذاتاً کمی لیز است. البته من شخصا این مات بودن را خیلی در طراحی گوشی می‌پسندم. دست‌کم در رنگ سفیدی که من در دیجیاتو بررسی کردم، چربی نوک انگشت‌ها چندان به چشم نمی‌آید.

به‌طور کلی باید اشاره کنم گوشی Xiaomi 17 Pro Max از نظر ابعاد گوشی بزرگی است و کار با یک دست چالش‌برانگیز خواهد بود. قطر نمایشگر ۶.۹ اینچ است و وزن دستگاه تقریباً به ۲۲۰ گرم می‌رسد؛ بنابراین کمی سنگین هم هست. با این حال، با توجه به سخت‌افزار اضافی تعبیه‌شده در پشت، این اعداد اصلاً بد به نظر نمی‌رسند.

علاوه بر رنگ سفید، Xiaomi 17 Pro Max در رنگ‌های مشکی، بنفش و سبز نیز عرضه می‌شود.

این دستگاه دارای گواهی IP68 برای مقاوت در برابر آب و گردوغبار است؛ هرچند شیائومی وعده می‌دهد که می‌توانید این گوشی را تا ۳۰ دقیقه در عمق ۶ متری غوطه‌ور کنید. یعنی رقمی که بیش از آن‌چه استاندارد IP68 مشخص کرده است.

حسگر اثرانگشت از نوع فراصوت یا همان اولترا سونیک است و حتی وقتی نمایشگر خاموش باشد کار می‌کند.

شیار سیم‌کارت درست کنار درگاه USB-C قرار دارد و دو شیار فیزیکی سیم‌کارت ارائه می‌دهد. در اینجا از eSIM خبری نیست. فرستنده‌ مادون‌قرمز نیز مطابق روال یکی دو نسل اخیر، در پشت گوشی جای گرفته است.

با توجه به ظرفیت باتری (۷,۵۰۰ میلی‌آمپرساعت) و وجود کویل شارژ بی‌سیم، از باریکی بدنه واقعاً شگفت‌زده شدیم. ضخامت گوشی بدون برآمدگی دوربین ۸ میلی‌متر است.

همان‌طور که گفتیم، Xiaomi 17 Pro Max دو نمایشگر دارد. یکی در جلو و یکی در پشت. هر دو بر پایه‌ فناوری یکسان LTPO OLED ساخته شده‌اند و مجموعه ویژگی‌های مشابهی را ارائه می‌کنند. از جمله عمق رنگ ۱۲‌بیتی، PWM با فرکانس ۲۱۶۰ هرتز، نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز و تقریباً تمام استانداردهای HDR موردنیاز یعنی HDR10+، دالبی ویژن و HDR Vivid. همچنین هر دو نمایشگر کاملاً تخت هستند و حاشیه‌های باریکی دارند.
البته این سطح از امکانات برای نمایشگر پشتی بیش‌ازحد به نظر می‌رسد؛ بااین‌حال باید به شیائومی بابت کوتاه نیامدن در کیفیت آن آفرین گفت.

تنها تفاوت میان این دو پنل، اندازه و وضوح است. نمایشگر جلویی ۶.۹ اینچی با وضوح 1200×2608 پیکسل است و نمایشگر پشتی قطری ۲.۹ اینچی با وضوح 596×976 پیکسل دارد.
از نظر کارایی، هیچ‌کدام ناامیدتان نمی‌کنند. هر دو مقدار برای خوانایی راحت زیر نور بیرون و تجربه‌ HDR عالی کافی‌اند.

از آن‌جا که هر دو نمایشگر LTPO هستند، یعنی از 1 تا 120 هرتز تغییر می‌کنند. در تنظیمات دو حالت نرخ نوسازی در اختیار دارید: Default و Custom. حالت پیش‌فرض در واقع خودکار است؛ در حالت Custom می‌توانید سقف نرخ نوسازی را روی ۶۰ یا ۱۲۰ هرتز محدود کنید.

پیشنهاد می‌کنم حالت Default را فعال بگذارید، چون سیستم به‌اندازه‌ کافی هوشمند است که بسته به سناریوی مصرف، نرخ نوسازی درست را انتخاب کند. وقتی نمایشگر بیکار است، نرخ نوسازی را به ۱ هرتز کاهش می‌دهد و با ورود به هر اپ یا منویی ، آن را به ۱۲۰ هرتز افزایش می‌دهد، ازجمله در Chrome و YouTube.

می‌توان گفت نمایشگر دوم، ویژگی محوری Xiaomi 17 Pro Max است. در مواردی کاملاً به‌دردبخور است. مثلا می‌توانید اعلان‌ها، شماره تماس‌گیرنده، تایمرها و اطلاعات زمینه‌ای اپ‌های پشتیبانی‌کننده را بخوانید. بااین‌حال، اپ‌ها باید به‌طور مشخص از این نمایشگر پشتیبانی کنند و در حال حاضر کمی قابلیت‌های آن محدود است.از آنجا که دستگاه فعلاً مخصوص چین است، بیشتر اپ‌هایی که از نمایشگر دوم پشتیبانی می‌کنند، لوکال چین هستند.  تنها اپ غیرچینی که با نمایشگر دوم کار می‌کند اسپاتیفای است که صفحه‌ «در حال پخش» را نمایش می‌دهد.

قطعا پس از عرضه‌ جهانی 17 Pro Max، اپ‌های بیشتری از نمایشگر دوم پشتیبانی خواهند کرد.

البته می‌توانید این نمایشگر را با یکی از «حیوانات خانگی» شیائومی که در نسخه‌ نخست HyperOS معرفی شدند شخصی‌سازی کنید. این کاراکترها بسته به نوع روز و وضعیت آب‌وهوا تغییر می‌کنند.
همچنین می‌توانید والپیپر دلخواهتان را تنظیم کنید یا از صفر طراحی نمایید.

اقدام دیگر شیائومی این است که (Always-on Display) به‌محض برگرداندن گوشی روی نمایشگر پشتی خاموش می‌شود تا در مصرف انرژی صرفه‌جویی شود؛ این رفتار برای نمایشگر اصلی هم صدق می‌کند.

شاید بهترین کاربرد نمایشگر دوم، استفاده از آن به‌عنوان نمایش دوربین برای عکس و ویدئوی سلفی باشد. می‌توانید یک اپ دوربین کاملاً کاربردی را روی نمایشگر دوم اجرا کنید. همچنین بین سه دوربین جابه‌جا شوید، تنظیمات تصویربرداری را تغییر دهید، بین حالت‌ها سوییچ کنید.

عمر باتری

Xiaomi 17 Pro Max (حداقل در نسخه‌ رام چینی) از یک باتری ۷,۵۰۰ میلی‌آمپرساعتی نیرو می‌گیرد و بر پایه‌ چیپست جدید Snapdragon 8 Elite Gen 5 کار می‌کند.

بااین‌حال، این گوشی با عمری باتری بالا، رقبا را پشت سر می‌گذارد. این عملکرد قطعاً به ظرفیت بالای باتری مربوط است، اما قطعا نمی‌توان مصرف بهینه چیپست، نمایشگر و نرم‌افزار را در آن نادیده گرفت.

Xiaomi 17 Pro Max از شارژ سیمی ۱۰۰ وات و شارژ بی‌سیم ۵۰ وات با شارژرهای اختصاصی شیائومی پشتیبانی می‌کند.

در مجموع، شیائومی 17 Pro Max نه‌تنها به شکل باورنکردنی سریع شارژ می‌شود، بلکه نتایج با شارژر USB PD خیال‌مان را راحت می‌کند. حتی اگر شارژر ۱۰۰ واتی HyperCharge شیائومی در دسترس نباشد، با یک آداپتور Power Delivery مناسب تقریباً به همان سرعت شارژ خواهد شد.

منوی باتری چند گزینه‌ شارژ در اختیارتان می‌گذارد تا اگر می‌خواهید سلامت باتری را برای مدت طولانی‌تری حفظ کنید، تنظیمات را تغییر دهید. می‌توانید شارژ سریع سیمی یا بی‌سیم را غیرفعال و روی «Standard» بگذارید، یا حتی چرخه‌ شارژ را تا ۸۰٪ محدود کنید.

اندروید 16 و رابط کاربری

Xiaomi 17 Pro Max و سایر اعضای سری 17 با HyperOS 3.0 مبتنی بر اندروید 16 عرضه می‌شوند. شیائومی برنامه‌ زمان‌بندی انتشار HyperOS جدید را اعلام کرده، اما برای دستگاه‌های خارج از چین هنوز نهایی نیست و در مرحله‌ بتاست. به این ترتیب، 17 Pro Max اولین دستگاهی در دفتر ماست که با HyperOS 3.0 اجرا می‌شود.

شیائومی رسما اعلام نکرده که سری 17 چند ارتقای اساسی سیستم‌عامل دریافت می‌کند (در چین معمولاً این اطلاعات را اعلام نمی‌کنند)، اما اگر خانواده‌ 15 پارسال معیار باشد، احتمالاً ۴ به‌روزرسانی اصلی اندروید و ۶ سال پچ امنیتی در انتظارش است.

می‌توانید ملزومات را بدون دردسر راه بیندازید. نصب Play Store از طریق اپ GetApps شیائومی ساده است و بعد از آن بقیه‌ برنامه‌های گوگل را می‌توانید دانلود کنید. Google Gemini قابل نصب است و خوب کار می‌کند.

نکته‌ای دیگر که باید در نظر داشته باشید این است که واحد بررسی‌شده‌ Xiaomi 17 Pro Max مختص بازار چین است و با نسخه‌ چینی HyperOS اجرا می‌شود؛ بنابراین احتمالاً برخی قابلیت‌ها در نسخه‌ جهانی رام متفاوت خواهند بود یا کلاً حذف می‌شوند.

اگر دو نسخه‌ اخیر HyperOS را استفاده کرده باشید، همه‌چیز در این نسخه هم برایتان آشنا خواهد بود، چون تغییرات بصری بسیار ظریف و ناچیزند. بااین‌حال، شیائومی می‌گوید تیم توسعه روی بهبود انیمیشن‌ها کار کرده تا تجربه‌ کاربری روان‌تر و سریع‌تری ارائه شود.

بارزترین تغییر مرتبط با رابط کاربری «Super Island» است که الگوی «Dynamic Island» اپل در iOS را تقلید می‌کند. این بخش اطلاعات زمینه‌ای و دسترسی سریع به اپ‌های پس‌زمینه فعال پشتیبانی‌شده را می‌دهد. مثلاً رویدادهای تقویم، تایمر فعال، تماس ورودی یا محتوای در حال پخش در اسپاتیفای را نمایش می‌دهد.

تم اصلی HyperOS 3.0 ظاهراً «اتصال‌پذیری» و «هوش مصنوعی» است. در حوزه‌ AI، تمرکز شیائومی عمدتاً بر دستیار بومی «XiaoAI» است که در چین جایگزین Gemini شده است. سایر قابلیت‌های AI مانند تولید والپیپر، زیرنویس زنده، تبدیل گفتار به متن، مترجم، نگارش متنی، جست‌وجوی هوشمند و... مانند قبل باقی مانده‌اند.

عملکرد و سخت‌افزار شیائومی ۱۷ پرومکس

Xiaomi 17 Pro Max از چیپست پرچمدار Snapdragon 8 Elite Gen 5 استفاده می‌کند؛ جانشین چیپ بسیار تحسین‌شده‌ Snapdragon 8 Elite در سال گذشته. در زمان رونمایی، 17 Pro Max نخستین گوشی بود که سیلیکون جدید کوالکام را به‌کار گرفت. این تراشه بهبودهای چشمگیری در عملکرد و بهره‌وری انرژی وعده می‌دهد.

این SoC بر پایه‌ فرایند ساخت ۳ نانومتری است و از هسته‌های پردازشی Oryon نسل سوم بهره می‌برد که طبق ادعاها ۲۰٪ افزایش عملکرد و ۳۰٪ بهبود بهره‌وری ارائه می‌دهند. پیکربندی پردازنده‌ هشت‌هسته‌ای آن ۲+۶ است. ۲ هسته‌ قدرتمند Oryon V3 Phoenix L با فرکانس 4.6 گیگاهرتز و ۶ هسته‌ Oryon V3 Phoenix M با فرکانس 3.62 گیگاهرتز.

GPU دستگاه Adreno 840 است و بهبود ۲۳٪ در عملکرد و ۲۰٪ در بهره‌وری انرژی را نوید می‌دهد. همچنین در رهگیری پرتو (Ray Tracing) باید ۲۵٪ بهتر از نسل قبل عمل کند. (این اعداد از بنچمارک‌های گرفته شده توسط رسانه‌های خارجی برداشته شده است.)

در بخش حافظه، Xiaomi 17 Pro Max به‌صورت استاندارد با پیکربندی 12/512 گیگابایت عرضه می‌شود و نسخه‌های 16/512 و 16/1 ترابایت نیز در دسترس هستند. تمام پیکربندی‌ها از حافظه‌ UFS 4.1 استفاده می‌کنند. نسخه‌ مورد بررسی ما 16/1TB گیگابایت است.

حالا به سراغ بنچمارک‌ها برویم. جالب است که چیپ Snapdragon 8 Elite Gen 5 درون 17 Pro Max تمام پتانسیل خود را نشان نمی‌دهد. درست است که پرچمدار شیائومی به‌راحتی از دیگر گوشی‌های مجهز به Snapdragon 8 Elite پیشی می‌گیرد، اما در مقایسه با دستگاه‌هایی که دقیقاً از همین SoC (SD 8 Elite Gen 5) استفاده می‌کنند، اندکی عقب‌تر به‌نظر می‌رسد. به‌ویژه در سناریوهای ترکیبی و پردازش‌های سنگین GPU.

پایداری عملکرد

پایداری عملکرد 17 Pro Max خیلی قابل قبول نیست، هرچند بیشتر پرچمدارها در حفظ عملکرد بالا طی بارهای طولانی مدت مشکل دارند. بااین‌حال، خوشایند نیست که گوشی کمتر از ۱۰ دقیقه پس از شروع تست فشار CPU، به حدود ۵۰٪ از عملکرد نظری CPU سقوط کرد.

چهار دوربین ۵۰ مگاپیکسلی، یک تله‌فوتوی پریسکوپی

گوشی شیائومی 17 Pro Max نسبت به 15 Pro سال گذشته، تغییرات ظریفی را در سیستم دوربین به‌همراه دارد.

برای نمونه، دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلی دیافراگم کوچک‌تری دارد، اما از حسگر بزرگ‌تر و بهبودیافته‌ Light Fusion 950L استفاده می‌کند و همچنان اپتیک لایکا Summilux را دارد. ماژول تله‌فوتو هم پس از دست‌کاری مهندسان در چیدمان منشور برای جا دادن حسگر بزرگ‌تر، اکنون حسگر بزرگ‌تری به‌کار گرفته است؛ هرچند دیافراگم کمی بسته‌تر شده است.

دوربین اولتراواید دست‌کم روی کاغذ، یک عقب‌گرد به‌حساب می‌آید. میدان دید محدودتر و دیافراگم بسته‌تری دارد، اما همچنان از فوکوس خودکار بهره می‌برد.

شاید چشمگیرترین ارتقای امسال در سیستم دوربین، سلفی باشد. شیائومی بالاخره دوربین سلفی ۳۲ مگاپیکسلی که سال‌ها از آن استفاده می‌کرد را با نمونه‌ای بهتر ۵۰ مگاپیکسلی مجهز به فوکوس خودکار جایگزین کرده است. کمی طنزآمیز است، چون نمایشگر پشتی 17 Pro Max گرفتن سلفی‌های عالی با دوربین‌های عقب را آن‌قدر ساده کرده که احتمالاً دوربین سلفی به‌اندازه‌ سایر گوشی‌ها به کارتان نیاید.

عکس‌های روز

دوربین اصلی

کیفیت کلی دوربین اصلی در روز خوب و قابل اتکاست. حتی در محیط‌های داخلی هم خروجی تمیز و شارپی دارد، هرچند بعضی سوژه‌های در حال حرکت می‌توانستند شارپ‌تر ثبت شوند. به‌صورت عینی، دوربین اصلی عالی است و می‌تواند با بهترین‌های صنعت رقابت کند. عکس‌ه شارپ و پرجزئیات، بدون نویز و با گستره‌ دینامیکی وسیع به ثبت می‌رسند.

بااین‌حال، پردازش پس از ثبت، خصلت‌های خاص خودش را دارد که شاید برای برخی خوشایند نباشد. برای مثال، بعضی شات‌ها می‌توانستند کنتراست بیشتری داشته باشند، به‌ویژه در نورهای کمی چالش‌برانگیز. همچنین، با اینکه رنگ‌ها نسبتاً دقیق هستند، تمایل قوی به اشباع بیش‌ازحد رنگ قرمز و گاهی سبز دیده می‌شود.

زوم کراپ 2x

این گوشی برش‌های ۲ برابری خوبی از دوربین اصلی استخراج می‌کند و افت شارپنس بسیار کم است. بعضی سوژه‌های ریز در فاصله‌ دور مثل نمای ساختمان‌ها و شاخ‌وبرگ ممکن است نرم‌تر دیده شوند که طبیعی است. برش‌های ۲× در فضای داخلی هم همین ویژگی را دارند.

تله‌فوتوی 5x

دوربین تله‌فوتو از نظر پردازش، هم‌سو با دوربین اصلی عمل می‌کند، اما از نظر کیفیت کلی تأثیرگذار نیست. بسیاری از عکس‌هایی که گرفتیم یا تاری داشتند یا نرم بودند که نشان می‌دهد OIS آن‌طور که باید، خوب عمل نمی‌کند.

زوم کراپ 10x

برش‌های ۱۰ برابری از دوربین ۵× کمی نرم‌تر می‌شوند، اما در کل قابل‌قبول به نظر می‌رسند.

اولتراواید

دوربین اولتراواید در معنای کلی، بیش از حد «قابل‌قبول» است. شارپنس و جزئیات بد نیست، دامنه‌ دینامیکی هم وسیع است. شاید حتی بالاتر از میانگین دوربین‌های اولتراواید. بااین‌حال، میدان دید آن به اندازه‌ای که انتظار داشتیم باز نیست. کنتراست هم قدری نیاز به تقویت دارد.

عکس‌های سلفی

دوربین سلفی جلویی فوکوس خودکار دارد و تمام سلفی‌هایی که گرفتیم، شارپ بودند. چهره‌ سوژه همیشه خوب نورسنجی می‌شود و جزئیات فراوان است. من خیلی طرفدار نحوه‌ رندر کنتراست، ویژگی‌های چهره و موها نیستیم. البته این تیونینگ سلفی ممکن است با سلیقه‌ بازار چین تنظیم شده باشد.

عکس‌های نور کم

در ادامه نمونه‌ عکس‌های شیائومی ۲۷ پرومکس در شب را ببینیم.

 دوربین اصلی در شب

عکس‌های نور کم دوربین اصلی به طرز شگفت‌انگیزی خوب هستند. نوردهی دقیق است و سایه‌ها و هایلایت‌ها به‌خوبی شکل گرفته‌اند و عملاً هیچ نویزی دیده نمی‌شود. شاید بخواهیم در برخی شات‌ها کنتراست کمی بالاتر باشد، اما راستش خیلی مهم نیست. حالت شب هم کاملاً خودکار عمل می‌کند.

دوربین اولتراواید در شب

عکس‌هایی که در نور کم با دوربین اولتراواید به ثبت رسیدند خیلی چنگی به دل نمی‌زنند. جزئیات کم‌اند و شارپنس حتی برای دوربین اولتراواید خیلی مطلوب نیست. دمای رنگ هم همانند دو دوربین دیگر درست درنیامده است.

تله‌فوتو 5x در شب

فیلمبرداری:
گوشی از ضبط ویدئوی ۸K با ۳۰ فریم‌برثانیه با دوربین اصلی پشتیبانی می‌کند، در حالی که بقیه‌ دوربین‌ها به ۴K@60fps محدودند. EIS برای همه‌ دوربین‌ها و عملاً در تمام حالت‌های فیلم‌برداری در دسترس است. علاوه بر این، 17 Pro Max قابلیت‌های پیشرفته‌ای برای فیلم‌برداری ارائه می‌دهد، از جمله HDR10+، دالبی ویژن ۱۰‌بیتی و LOG ده‌بیتی، در صورتی که بخواهید اصلاح رنگ را خودتان انجام دهید.

عملکرد دوربین اصلی در روز و شب کاملاً قابل قبول است. هر دو ویدئو جزئیات عالی، شارپنس خوب، دامنه‌ دینامیکی بسیار عالی و تقریباً بدون نویز حتی در ویدئوی نور کم ارائه می‌دهند. 

ویدئوهای 2x در نور روز و نور کم، برای سلیقه‌ ما کمی بیش‌ازحد نرم‌اند و نسخه‌ نور کم حتی پر‌نویزتر از انتظار است. 

ویدئوی زوم 5x قابل قبول به نظر می‌رسد. تثبیت خوب است، اما کنتراست کلیپ‌ها کمتر از انتظار است و معمولاً اندکی نرم‌اند. بااین‌همه، از خروجی نور کم آن راضی هستیم. فوکوس خودکار بهترین نیست، اما دامنه‌ دینامیکی عالی است.

ویدئوی اولتراواید روز در مجموع خوب است، با شارپنس و کنتراست کافی. دامنه‌ دینامیکی از دوربین اصلی محدودتر است که طبیعی است. اما ویدئوی اولتراواید نور کم اصلا خوب نیست. زیرا دامنه‌ دینامیکی محدود است، نویز بالاست و خروجی به‌وضوح بیش‌ازحد نرم است.

اسپیکرها

Xiaomi 17 Pro Max از مجموعه‌ای از اسپیکرهای استریوی هیبریدی استفاده می‌کند. به نظر من یکی از سورپرایزهای این گوشی بخش اسپیکر آن بود.

همه می‌دانیم آیفون‌ها معمولاً از بهترین اسپیکرها بهره می‌برند و به‌نظر ما 17 Pro Max به آن سطح بسیار نزدیک است، شاید حتی بهتر. صدا حتی در حجم‌های بالا هم تمیز می‌ماند، باس پررنگ است و به قطعات، بُعد و گرمای لازم را می‌دهد. 

در مقایسه با دیگر پرچمداران اندرویدی، از نظر کیفیت صدا، هیچ‌کدام به Xiaomi 17 Pro Max نزدیک نمی‌شوند.

جمع‌بندی

شیائومی 17 پرو مکس از آن پرچمدارهایی است که در اغلب بخش‌ها «کامل» ظاهر می‌شود و ضعف چشم‌گیری ندارد. تازه‌ترین چیپست پرقدرت را در دل دارد، نمایشگرش از رده‌بالاست، بدنه کیفیت ساخت خوبی ارائه می‌کند، باتری ظرفیت بالایی دارد و شارژ‌ شدنش بسیار سریع انجام می‌شود. بلندگوها کیفیتی فراتر از انتظار دارند و مجموعه دوربین‌ها هم در سطح رضایت‌بخشی عمل می‌کند. افزوده شدن نمایشگر دوم، هم به تمایز محصول کمک کرده و هم امکان گرفتن سلفی با دوربین‌های اصلی را منعطف‌تر و جذاب‌تر می‌سازد.

با این حال، اگر اولویت اول‌تان «دوربین در کلاس بهترین‌ها»ست، 17 پرو مکس انتخاب بی‌چون‌وچرا نیست. خروجی دوربین‌ها برای کاربر معمولی خوب و قابل اتکاست، اما چند رقیب در همین رده، به‌خصوص از نظر سخت‌افزار تصویربرداری، دست بالاتری دارند و لنز تله‌فوتو در این گوشی نقطه‌ی قابل انتقاد است. همین بخش باعث می‌شود نتوان برای 17 پرو مکس برچسب «بهترین پرچمدار دوربین‌محور» را زد و امتیاز نهایی‌اش یک پله پایین‌تر از ممتازترین‌ها قرار بگیرد.