ایمپلنت دیجیتال چیست؟

ما در این مطلب قصد داریم به طور کامل به سوال ایمپلنت دیجیتال چیست؟ پاسخ دهیم. ایمپلنت دیجیتال یکی از جدیدترین و مدرن‌ترین روش‌های جراحی و ساخت دندان در حوزه دندانپزشکی به شمار می‌آید. به طور کلی، ایمپلنت‌ها،‌ دندان‌های جایگزینی هستند که از طریق استخوان فک پشتیبانی شده و دقیقاً مانند دندان‌های طبیعی عمل می‌کنند.

ایمپلنت دیجیتال چیست؟

ایمپلنت‌های دیجیتال در حقیقت، به استفاده از فناوری‌های پیشرفته دندانپزشکی به منظور کاشت دقیق‌تر و کارآمدتر ایمپلنت اطلاق می‌شود. برای کاشت ایمپلنت به روش دیجیتال، دندانپزشکان از نرم افزار طراحی و CAD، به منظور طراحی و ایجاد یک مدل سه بعدی از دهان بیمار استفاده می‎‌کنند. در ادامه نیز دندانپزشکان از مدل به دست آمده برای ساخت ایمپلنت استفاده می‎کنند. ایمپلنت‌های ساخته شده به روش دیجیتال، به طور کامل، دقیق و بسیار باکیفیت در فک بیمار قرار می‎گیرند.

ایمپلنت دیجیتال و ایمپلنت سنتی، کدام یک بهتر است؟

در این بخش قصد داریم به مقایسه ایمپلنت دندانی دیجیتال با ایمپلنت سنتی بپردازیم. برخی از تفاوت‌‎های بین این دو ایمپلنت شامل موارد بیان شده در زیر هستند.

1. در فرآیند تولید ایمپلنت به روش دیجیتال از طراحی سه بعدی که دقت بسیار بالایی دارد استفاده می‌شود. در حالی که در ایمپلنت معمولی از این قابلیت استفاده نشده و امکان خطای دید و کاهش دقت در ایمپلنت ساخته شده وجود دارد. بنابراین ایمپلنت دیجیتال از دقت بالاتری نسبت به ایمپلنت معمولی برخوردار است.
2. پروسه ساخت ایمپلنت دیجیتال نیازمند مدت زمان و تعداد جلسات کمتری در مقایسه با ایمپلنت سنتی است.
3. در پاسخ به سوال ایمپلنت دیجیتال چیست؟ باید بدانید که میزان تهاجمی بودن، ایمپلنت دیجیتال بسیار کم‌تر از سایر روش‌های جایگزینی دندان است. به همین دلیل، روند بهبود بیمار در این پروسه سریع‌تر رخ می‎دهد.‌ در مقابل اما، ایمپلنت سنتی یک روش تهاجمی‌ بوده و احتمال بروز عوارض در این مورد بسیار زیاد است.
4. ایمپلنت دیجیتال به خاطر استفاده از ابزار طراحی سه بعدی، دارای شکل و رنگ طبیعی‌ است. از این رو، نتایج ظاهری این نوع ایمپلنت بسیار طبیعی‌ بوده و کاملاً مشابه دندان اصلی فرد خواهد بود. ایمپلنت معمولی اما، در بیشتر موارد حجیم‌تر از دندان‌های طبیعی انسان دیده می‎‌شود.
5. در فرآیند ایمپلنت دیجیتال، روند بهبودی و مراحل درمان کوتاه‌تر بوده‌ و در نتیجه هزینه کمتری نیاز دارد. در مقابل اما، پروسه ساخت و درمان ایمپلنت سنتی طولانی‎‌تر بوده و در نتیجه نیازمند صرف هزینه بیشتری نیز است.
6. سرعت بهبود بیمار در ایمپلنت دیجیتال در مقایسه با سایر روش‌های جایگزین کردن دندان بسیار بالاتر است. این در حالی است که در ایمپلنت سنتی احتمال بروز عوارض یا احساس درد زیاد بوده و به دنبال آن، دوره نقاهت این پروسه نیز طولانی‌تر خواهد بود.‌

راهنمای کامل ایمپلنت دیجیتال، معرفی مراحل آن

مراحل ساخت و درمان ایمپلنت به روش دیجیتال شامل مراحل اشاره شده در زیر است.

اسکن سه ‌بعدی فک و یا اصطلاحاً CBCT

در پروسه ساخت ایمپلنت به روش دیجیتال، در ابتدا، دندانپزشک از دستگاه سیتی اسکن یا اصطلاحاً CBCT برای دریافت تصاویر سه ‌بعدی از فک بیمار استفاده می‎‌کند. این دستگاه از طریق چرخش رادیوگراف به دور سر بیمار، تصاویر دقیقی از شکل کامل استخوان فک ایجاد می‌کند. دندانپزشک با استفاده از بررسی این تصاویر می‎تواند اطلاعات دقیقی از ابعاد و وضعیت استخوان فک به دست آورد.

در این بخش از بررسی ایمپلنت دیجیتال چیست؟ باید بدانید که دندانپزشک از اطلاعات به دست آمده توسط دستگاه CBCT برای برنامه‌ریزی و اجرای عمل ایمپلنت استفاده می‌کند. بنابراین در این روش، دندانپزشک با دقت بیشتری می‌تواند قطر و طول استخوان را مشخص کند. به همین دلیل است که در این پروسه، عمل ایمپلنت، با کیفیت و دقت بالاتری انجام خواهد شد.

ایمپلنت دیجیتال چیست؟ اسکن و قالب ‌گیری از فک بیمار

در مرحله آماده ‌سازی بیمار برای جراحی ایمپلنت، دندانپزشک از سرجیکال ‌گاید یا راهنمای جراحی برای تعیین مکان دقیق قرار گرفتن دندان‌های جایگزین و بافت لثه بیمار استفاده می‌کند. در این مرحله، دندانپزشک سرجیکال گاید را روی فک بیمار قرار می‌دهد. از این طریق دندانپزشک می‌تواند با دقت مکان‌هایی از استخوان فک که باید با دریل تراشیده شود، را مشخص کند.

برخی از کلینک‌های دندانپزشکی مجهز به دستگاه چاپگر سه بعدی هستند. در این کلینیک‌ها، با استفاده از دستگاه چاپگر، بافت نرم لثه و دندان‌ها استفاده می‌شود. اما، در صورت عدم وجود چاپگر سه‌ بعدی در کلینیک، دندانپزشک از فک بیمار قالب ‌گیری کرده و لابراتوار سازنده ایمپلنت دیجیتال، می‌تواند با کمک این قالب، فک بیمار را اسکن کند. انجام درست پروسه اسکن سه ‌بعدی فک و سرجیکال گاید، به دندانپزشک یک دید کامل از بیرون و داخل فک و دندان‌های بیمار ارائه می‌دهند.

ایمپلنت دیجیتال چیست؟ کاشت فیکسچر ایمپلنت

در این مرحله از پروسه ساخت ایمپلنت دیجیتال، متخصص ایمپلنت با بررسی دقیق تمام عکس‌ها و اسکن‌های مراحل قبل، محل کاشت پایه ایمپلنت را با انجام بی‌ حسی به طور دقیق تعیین و مشخص می‌کند. سپس با ایجاد یک شکاف کوچک در لثه و استفاده از دریل مخصوص این کار، استخوان فک را تراشیده و پایه ایمپلنت را نصب می‎کند.

در پاسخ به سوال ایمپلنت دیجیتال چیست؟ باید بدانید که در پروسه نصب پایه ایمپلنت دیجیتال، شکاف لثه که بسیار کوچک و دقیق بوده، نیازی به بخیه ‌کردن لثه وجود ندارد. این در حالی است که ایمپلنت‌های سنتی، عموماً نیاز به بخیه دارند. در ادامه و پس از قرار دادن فیکسچر ایمپلنت در استخوان فک، حدود ۸ تا ۱۲ هفته زمان لازم است تا پایه ایمپلنت با استخوان فک جوش بخورد.

اتصال اباتمنت و روکش ایمپلنت دیجیتال

بعد از گذشت ۸ تا ۱۲ هفته، پایه ایمپلنت دیجیتال با استخوان فک جوش خواهد خورد. در ادامه نیز اباتمنت و روکش ایمپلنت بر روی پایه نصب می‌شوند.

مزایای ایمپلنت دیجیتال، دقت و راحتی در یک پکیج

در این بخش قصد داریم به معرفی مزایای استفاده از ایمپلنت دیجیتال به عنوان یک روش مدرن و نوآورانه در حوزه دندانپزشکی بپردازیم.

1. دقت بسیار بالای این روش
2. برش حداقلی لثه
3. درد و خونریزی کمتر این روش در مقایسه با سایر روش‎های جراحی دندان
4. کوتاه بودن دوره درمان و نقاهت
5. ایجاد ایمپلنت‌های دندانی بسیار طبیعی
6. امکان کاشت چندین پایه ایمپلنت در یک جلسه درمانی
7. گزینه مناسب برای کاشت ایمپلنت در بیماران دیابتی
8. عدم نیاز به بخیه و برش‌های عمیق
9. امکان برگشت به فعالیت روزمره بلافاصله پس از نصب ایمپلنت
10. ممانعت از تحلیل رفتن استخوان فک بعد از ایمپلنت
11. گزینه درمانی مناسب برای افرادی که استخوان فک‎‌ آن‌ها دارای عرض و ارتفاع بسیار کم است.

بررسی عوارض استفاده از ایمپلنت دیجیتال

همانطور که پیش از این نیز بیان کردیم، این روش نسبت به ایمپلنت سنتی عوارض کمتری دارد. با این حال در برخی موارد عوارضی نیز برای این روش ایمپلنت گزارش شده است. در ادامه پاسخ به سوال ایمپلنت دیجیتال چیست؟ به بیان برخی از شایع‌ترین عوارض این روش خواهیم پرداخت.

1. عفونت در محل کاشت پایه ایمپلنت
2. عقب ‌نشینی بافت لثه در اطراف ایمپلنت
3. التهاب سینوس‌ها
4. عدم ترکیب صحیح ایمپلنت با استخوان فک و به دنبال آن شل شدن ایمپلنت‌های نصب شده
5. بروز درد یا بی ‌حسی لثه به دلیل ورود آسیب به عصب بافت لثه

مقایسه ایمپلنت دیجیتال با سایر روش‎‌های جراحی دندان از نظر میزان درد

یکی از مهم‎ترین دلایل محبوبیت ایمپلنت دیجیتال در مقایسه با سایر روش‌های جایگزین دندان، درد نسبتاً کم آن است. در واقع، در طی جراحی سنتی کاشت دندان، لثه باید در طول محل قرار دادن ایمپلنت بریده شود. علاوه ‌بر این، به منظور کاشت دندان نیز باید یک برش دیگر در امتداد لثه‌ها تا استخوان ایجاد شود.

این در حالی است که برای کاشت پایه ایمپلنت دیجیتال، هیچ نیازی به ایجاد برش‌های اشاره شده نیست. در حقیقت، در روش جراحی ایمپلنت دیجیتال به حداقل برش ممکن نیاز دارد. در پروسه ایمپلنت دیجیتال به منظور بررسی وضعیت استخوان و موقعیت عصبی دندان از عکس‌های دیجیتالی و سه بعدی استفاده می‌شود.

از این رو، حفره‌ای که دندانپزشک به منظور قرار دادن پایه ایمپلنت دندان بر روی لثه بیمار ایجاد می‌کند، بسیار کوچک بوده و به همین دلیل هیچ نیازی به بخیه ندارد. با استفاده از این روش جایگزینی دندان نه تنها دوره درمان و بهبود بیمار کمتر خواهد بود، بلکه احتمال بروز خطراتی مانند تورم، خونریزی و عفونت نیز کاهش خواهد یافت. البته شایان توجه است که روش ایمپلنت دیجیتال نسبت به ایمپلنت سنتی گران‌تر بوده و نیازمند صرفه هزینه بیشتری است.

سخن نهایی

پروسه کاشت ایمپلنت دیجیتال به عنوان یک روش جایگزینی دندان در میان بیمارانی که دندان طبیعی خود را از دست داده‎اند، بسیار محبوب است. به همین دلیل، ما سعی کردیم تا در این مقاله به سوال ایمپلنت دیجیتال چیست؟ پاسخ دهیم. در حال حاضر استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته به منظور تسهیل و همچنین سرعت دادن به روند درمان بسیار مهم و پرطرفدار است.

کاشت ایمپلنت دیجیتال نیز به عنوان یک روش نوآورانه و مدرن از این قاعده مستثنی نیست. دقت بالا، سرعت انجام بالا، دوره نقاهت کوتاه و راحتی بیمار پس از کاشت ایمپلنت از جمله ویژگی‌های مثبت این ایمپلنت دیجیتال است. اگر شما نیز در تجربه استفاده از کاشت دندان با استفاده از ایمپلنت دیجیتال را دارید، لطفاً در قسمت نظرات با ما و مخاطبانمان به اشتراک بگذارید.