این دستگاه پوشیدنی لمس‌های پیچیده‌تری را به پوست کاربر منتقل می‌کند
دستگاه پوشیدنی جدید می‌تواند به افراد دارای نقص بینایی برای حس کردن محیط اطراف یا ارائه بازخورد به کاربران دارای اندام‌های مصنوعی کمک کند.
در دیجیاتو ثبت‌نام کنید
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
عضویت در دیجیاتوتازههای تکنولوژی
گروهی از مهندسان به سرپرستی محققان دانشگاه نورث‌وسترن موفق به طراحی دستگاه پوشیدنی جدیدی شده‌اند که با تحریک پوست، حس‌های پیچیده و متنوعی منتقل می‌کند.
این دستگاه نازک و انعطاف‌پذیر به‌آرامی به پوست می‌چسبد و تجربه‌های حسی واقعی‌تری ارائه می‌دهد. درحالی‌که این دستگاه پتانسیل زیادی برای بازی‌ها و فناوری واقعیت مجازی (VR) دارد، پژوهشگران کاربردهایی در حوزه سلامت نیز برای آن متصور شده‌اند؛ ازجمله کمک به افراد دارای مشکل بینایی برای حس محیط اطراف یا بازخورد دادن به کاربران دارای اندام‌های مصنوعی.
پیشرفتی در فناوری پوشیدنی
این دستگاه پیشرفته‌ترین فناوری پوشیدنی است که «جان اِی. راجرز»، پیشگام بیوالکترونیک در دانشگاه نورث‌وسترن، توسعه داده است. این پژوهش براساس مطالعه‌ای است که تیم او سال ۲۰۱۹ منتشر کرد و سیستم «واقعیت مجازی اپیدرمال» را معرفی کرد. این سیستم از طریق آرایه‌ای از محرک‌های لرزشی کوچک، حس لمس را به نقاط مختلف پوست انتقال می‌دهد. نسخه‌ای از این دستگاه امکان ایجاد حرکت چرخشی ملایم روی سطح پوست را نیز فراهم می‌کند که حس‌های واقع‌گرایانه‌تری به وجود می‌آورد.
طراحی و عملکرد دستگاه
این دستگاه پوشیدنی شامل آرایه‌ای شش‌ضلعی با ۱۹ محرک مغناطیسی کوچک است که ماده سیلیکونی نازک و انعطاف‌پذیری آن را در بر گرفته است. هر محرک می‌تواند حس‌هایی مانند فشار، لرزش و چرخش ایجاد کند. دستگاه از طریق فناوری بلوتوث به تلفن هوشمند متصل می‌شود و داده‌های محیط کاربر را دریافت می‌کند تا آنها را به بازخوردهای لمسی تبدیل کند.
این دستگاه به لطف طراحی پایدار خود انرژی را بهینه مصرف می‌کند. این طراحی به دستگاه امکان می‌دهد در حالت پایدار بماند بدون اینکه به انرژی مداوم نیاز داشته باشد. هنگامی که محرک‌ها به پایین فشار می‌آورند، انرژی را در پوست و ساختار داخلی دستگاه ذخیره می‌کنند و با آزاد شدن محرک‌ها این انرژی ذخیره‌شده دوباره استفاده می‌شود.
پژوهشگران برای بررسی عملکرد دستگاه افراد سالمی را که چشم‌بند زده بودند، آزمایش کردند تا توانایی آنها در جلوگیری از برخورد با موانع، تغییر جای پا برای جلوگیری از آسیب و بهبود تعادل بررسی شود. در یکی از آزمایش‌ها شرکت‌کنندگان مسیری با موانع را طی کردند. دستگاه با نزدیک شدن فرد به موانع، در گوشه بالای سمت راست ارتعاشی ایجاد می‌کرد که با نزدیک‌تر شدن به مانع، این ارتعاش قوی‌تر و به مرکز دستگاه منتقل می‌شود.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.