تصویر روز ناسا: مجموعه ستاره‌ای NGC 206 با ستارگانی جوان

NGC 206، یکی از بزرگ‌ترین و درخشان‌ترین مجموعه‌های ستاره‌ای شناخته‌شده، همراه با مناطق ستاره‌زایی صورتی‌رنگ در بازوهای غبارآلود کهکشان آندرومدا قرار گرفته است. این کهکشان مارپیچی که با نام M31 نیز شناخته می‌شود، نزدیک‌ترین کهکشان بزرگ به کهکشان راه شیری است و تنها ۲.۵ میلیون سال نوری با ما فاصله دارد.

در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟

در این نمای نزدیک از جنوب غربی قرص کهکشانی آندرومدا، NGC 206 به‌صورت ناحیه‌ای با نور آبی در مرکز تصویر دیده می‌شود. ستارگان درخشان و آبی‌رنگ NGC 206 نشان‌دهنده جوانی این مجموعه ستاره‌ای است؛ جوان‌ترین ستارگان پرجرم این مجموعه کمتر از ۱۰ میلیون سال عمر دارند.

NGC 206 حدود 4 هزار سال نوری وسعت دارد که بسیار بزرگ‌تر از خوشه‌های باز یا کهکشانی ستارگان جوان در کهکشان راه شیری است. از نظر اندازه، این مجموعه مشابه زایشگاه ستاره‌ای NGC 604 در مجاورت کهکشان مارپیچی M33 و سحابی رتیل در ابر ماژلانی بزرگ است.

NGC 206 یکی از بزرگ‌ترین مناطق ستاره‌زای شناخته‌شده در گروه محلی کهکشانی ماست. این مجموعه توسط «ادوین هابل» به‌عنوان خوشه ستاره‌ای کشف شد، اما امروزه به‌دلیل وسعت آن، به‌عنوان مجموعه ستاره‌ای OB (دارای ستارگان طیف O و B) طبقه‌بندی می‌شود.

این مجموعه ساختاری دوگانه دارد: بخش اول، با سن تقریبی ۱۰ میلیون سال، ناحیه‌ای جوان و فعال در ستاره‌زایی است که چندین منطقه H II را در مرزهای خود جای داده است. مناطق H II به‌طور معمول مناطقی از گاز یونیزه‌شده هستند که به‌دلیل تابش پرانرژی ستارگان جوان و داغ شکل گرفته‌اند و نشان‌دهنده فعالیت شدید ستاره‌زایی هستند.

در مقابل، بخش دوم که قدمتی بین ۴۰ تا ۵۰ میلیون سال دارد، ستارگان قدیمی‌تری را در خود جای داده و شامل تعداد قابل‌توجهی ستاره قیفاووسی است.

اخترشناسان با بررسی سیستماتیک ستارگان متغیر در داخل و اطراف NGC 206، به‌ویژه قیفاووسی‌ها و سیستم‌های دوتایی، در تلاش‌اند تا فاصله این منطقه را به دقت تعیین کنند. این نوع ستارگان به‌دلیل تغییرات دوره‌ای در روشنایی و طیف خود، ابزاری قدرتمند برای اندازه‌گیری فاصله در کیهان محسوب می‌شوند.

برای مشاهده NGC 206 در آسمان شب، در نیمکره شمالی زمین، ابتدا صورت فلکی آندرومدا را پیدا کنید. NGC 206 حدود 1 درجه در جهت جنوب شرقی مرکز کهکشان قرار دارد.