وقتی یک نقاشی خیابانی شرح حال ملتی می شود؛ برزیل و جام جهانی فوتبال

چند هفته ای بیشتر تا شروع جام جهانی فوتبال در برزیل باقی نمانده، اما یک هنرمند برزیلی احساسات طبقه تهی دست جامعه را در قالب یک نقاشی خیابانی، به زیبایی به تصویر کشیده طوری که احساسات هر بیننده ای را بر می انگیزد.

یک کودک گریان، چاقو و چنگال به دست، و یک توپ فوتبال در بشقابی که روی میز جلوی او قرار دارد.

پیام واضح است: این کشور که به خاطر فوتبال و فوتبالیست های خود در دنیا معروف است، نیازی به جام جهانی ندارد. بلکه نیازمند پشتیبانی از طبقه فرودستی است که در فقر شدید به سر می برند.

پرداختن به استادیوم های بزرگ فوتبال، هنر نیست. بلکه کمک به سر بر آوردن احساسات عمومی جامعه فقیر برزیل و تبلور آنها در قالب چنین آثاری هنر است که نقاش برزیلی، پاول ایتو آن را انجام داده و عکسی از نقاشی خود در فلیکر منتشر کرده.

او به وبسایت Slate می گوید: "مردم قشنگ حس می کنند که این اثر آن احساس را در خود فشرده کرده."

زیر زرق و برق بزرگترین رویداد فوتبالی جهان، برزیل پر است از نابرابری اقتصادی و اجتماعی و اعتراض به وضعیت برابری. شکاف طبقاتی که بزرگتر شده، به معنای بدتر شدن وضع توزیع درآمد است. برزیل یکی از نابرابر ترین کشورهای دنیا است و وضع وقتی وخیم تر به نظر می رسد که بدانید، جا به جایی اقتصادی هم ضعیف است؛ یعنی مردم فقیر، اغلب فقیر باقی می مانند.

قرار بوده جام جهانی باعث بهبود وضع اقتصادی برزیل شود و به این کشور امکان دریافت سرمایه های بیشتر برای خرج در زیر ساخت ها را بدهد. اما در عوض گزارش Think Progress می گوید "هزینه استادیوم ها به شکل میلیاردی افزایش یافته و بسیاری از دیگر پروژه ها به تعویق افتاده اند یا تعطیل شده اند."

Moody هم گزارش می دهد که این تورنمنت فوتبال باعث نخواهد شد اتفاق خاصی برای بهبود وضع اقتصادی برزیل بیفتد.

شما چیزی برای اضافه کردن به این داستان دارید یا اینکه فقط تماشای فوتبال در استادیوم های پر زرق و برق برای تان اهمیت دارد؟