آشنایی با انواع تجهیزات سخت افزاری شبکه های خانگی – قسمت دوم (آخر)

در قسمت پیشین از مطلب آشنایی با تجهیزات سخت افزاری شبکه های خانگی با یک شبکه ی ساده و شبکه یی که با یک روتر به قابلیت وایرلس تجهیز شده بود آشنا شدیم، همچنین برخی از قابلیت ها و کارایی های روتر در شبکه را نیز فرا گرفتیم و حالا در ادامه قصد داریم با برخی دیگر از امکاناتی که روترها یا مودم روترها به همراه دارند آشنا شویم.

روترهای خانگی می توانند نقش یک سوئیچ را نیز بازی کنند. سوئیچ شبکه قطعه ی سخت افزاری است که ارتباط بین کامپیوترهای موجود بر روی یک شبکه را فراهم می آورد، بدون سوئیچ ابزارها می توانند از طریق روتر با اینترنت ارتباط داشته باشند ولی قادر به ارتباط با یکدیگر نیستند، ساده تر بگوییم شما نمی توانید یک فولدر روی هارد دیسک خود را با کامپیوتر دیگری بر روی شبکه خانگی تان به اشتراک بگذارید و یا یک فایل را از روی کامپیوتر دیگری در همان شبکه به روی کامپیوتر خود کپی کنید.

اکثر روترها دارای ۴ پورت اترنت (Ethernet) هستند که به شما این امکان را می دهند ۴ ابزار متفاوت را از طریق کابل و با کمک این پورت ها به روتر وصل نمایید. اگر به پورتهای اترنت بیشتری احتیاج دارید لازم است روتر خود را ارتقا و روتری با پورت بانک بیشتر تهیه کنید یا اینکه می توانید یک سوئیچ اختصاصی تهیه نمایید.

توجه داشته باشید فقط در صورتی که تعداد پورت های اترنت روتر شما برای ارتباط ابزارها از طریق کابل با روتر کافی نیست نیاز به ارتقا روتر دارید، مثلاً اگر یک پرینتر تحت شبکه و یک دسکتاپ دارید که از طریق کابل به روتر وصل هستند، و الباقی ابزارها از طریق ارتباط بی سیم به روتر متصل می شوند همه ی این ابزارها قادر به ارتباط با یکدیگرند، یعنی روتر برای ابزارهایی که به صورت وایرلس نیز به آن وصل می گردند هم نقش سوئیچ را ایفا می کند. اما حالا اجازه بدهید نگاهی داشته باشیم به سوئیچ های اختصاصی و کاربردشان در شبکه.

در ادامه ی مطلب با دیجیاتو همراه شوید تا بیش از گذشته با تجهیزات سخت افزاری شبکه های خانگی و کاربردشان آشنا گردید.

علی رغم اینکه حضور ۴ پورت اترنت بر روی روتر برای قشر عظیمی از کاربران کفایت می کند، ولی همانطور که می دانید در طول ۱۰ سال گذشته قشر عظیمی از ابزارهای متفاوت خانگی با کاربردهای گوناگون قابلیت اتصال به شبکه را پیدا کرده اند. این روزها داشتن چند کامپیوتر، چند کنسول، مدیا سنتر، پرینتر و حتی فایل سرور در یک خانه چیز عجیبی نیست و در مواقعی ممکن است ابزارهایی که احتیاج به ارتباط به صورت LAN یا همان از طریق کابل را پیدا می کنند بیش از پورت های روتر شوند. اگر شما به آن مرحله رسیدید که ۴ پورت پشت روتر جوابگوی کارتان نیست می توانید یک سوئیچ، با هشت یا شانزده پورت اضافی دیگر تهیه کنید.

در این میان بد نیست گریزی نیز به تاریخ بزنیم، در گذشته اکثر مردم بهره گیری از هاب (hub) را به سوئیچ ترجیح می دادند. هاب یک ابزار ساده ی شبکه است که ترافیکی را که به سمتش می آید، به هیچ عنوان مدیریت نکرده و مورد آزمایش قرار نمی دهد. خیلی ساده هاب یک ابزار نه چندان باهوش است در حالی که سوئیچ بر پاکت های شبکه نظارت داشته و بصورت فعال آنها را هدایت می کند. از آنجایی که هاب توانایی مدیریتی نداشت در بسیاری موارد بین پاکت ها تصادم پدید می آمد که سبب کاهش کارایی شبکه می شد. با این تفاسیر چرا کاربران هاب را به سوئیچ ترجیح می دادند؟ هاب ها به مراتب ارزانتر از سوئیچ ها بودند ولی در طول ۱۰ سال گذشته قیمت سوئیچ ها به حدی نزول کرد که در حال حاضر برند های بسیار نادری دست به تولید هاب می زنند چون مشتری چندانی ندارند و کمتر کسی حاضر به استفاده از آنها در شبکه ی خود می باشد.

برگردیم به بحث سوئیچ ها، سوئیچ ها یک روش عالی و ارزان هستند تا بتوانید ظرفیت شبکه ی خانگی خود را افزایش دهید. اگر تعداد پورت های پشت روتر یا مودم روتر شما برای ابزارهای نیازمند ارتباط با کابل یا همان LAN کفایت نمی کند ساده ترین کار تهیه ی یک سوئیچ با تعداد پورت کافی است. بعد از تهیه سوئیچ ارتباط کلیه ی ابزارهای متصل به روتر را با آن قطع کرده و کابل آنها را به سوئیچ وصل نمایید و سپس سوئیچ را به روتر متصل کنید. توجه داشته باشید که سوئیچ ابداً نمی تواند جایگزین روتر شما شود و جایگاه و تواناییش در شبکه متفاوت است.

تفسیر سرعت های متفاوت شبکه:

حالا که تصویر واضحی از اجزای موجود در یک شبکه ی خانگی و کاربرد هر کدام بدست آوردید و می دانید که چیدمان شبکه ی شما از نظر فیزیکی باید به چه صورت باشد اجازه بدهید در مورد مفاهیم سرعت در شبکه صحبت کنیم. برای تفسیر مفاهیم سرعت شبکه، ما بحث را به دو قسمت تقسیم می کنم سرعت در ارتباط های اترنت (Ethernet) یا ارتباط هایی که از طریق کابل صورت می گیرند و سرعت از طریق ارتباطات وایرلس یا همان Wi-Fi، و اول به بحث در مورد اترنت خواهیم پرداخت.

پروتکل اصلی و اولیه اترنت در حال حاضر ۳۰ سال سن دارد و در بالاترین سرعتش به ۱۰ مگابیت بر ثانیه می رسید. اترنت سریع یا Fast Ethernet در سال ۱۹۹۵ معرفی شد و سرعت این پروتکل به ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه ارتقا یافت کمی بعد در ۱۹۹۸ گیگابیت اترنت معرفی شد ولی تا همین چند وقت پیش نتوانست توجه کاربران را چندان به خود جلب نماید و همانطوری که از نام گیگابیت اترنت بر می آید سرعت آن به ۱۰۰۰ مگابیت بر ثانیه می رسد.

نکته ی بعدی اینکه احتمالاً بر روی بسته بندی ابزارهای تحت شبکه عبارتی مانند ۱۰/۱۰۰ یا ۱۰/۱۰۰/۱۰۰۰ را مشاهده کرده اید، این عبارت نشان می دهد ابزار مذکور از چه ورژنی از اترنت پشتیبانی به عمل آورده و با آن سازگار است.

برای اینکه به حداکثر سرعت اترنت در شبکه ی خانگی خود دست پیدا کنید لازم است همه ی ابزارهای شبکه ی شما از این حداکثر سرعت پشتیبانی به عمل بیاورند. برای مثال فرض کنید یک مدیا سرور با کارت شبکه ای که از گیگابیت اترنت پشتیبانی می کند را در یکی از اتاق های خانه دارید، یک کنسول بازی هم در اتاق نشیمن دارید که به کارت شبکه با پشتیبانی از گیگابیت اترنت مجهز است. حالا هر دوی اینها را برای اینکه با هم در ارتباط باشند به سوئیچی متصل کرده اید که از اترنت ۱۰/۱۰۰ پشتیبانی می کند در چنین شرایطی هر دو ابزار سرعتشان به ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه تنزل خواهد کرد زیرا سوئیچ شما از حداکثر سرعت لازم پشتیبانی نمی نماید و لازم است سوییچی با پشتیبانی از گیگابیت اترنت تهیه کنید.

اگر در شبکه ی خود فایل های بزرگ جا به جا نمی کنید و به پخش ویدئوهای با کیفیت بالای HD نمی پردازید نیازی به رفتن به سمت گیگابیت اترنت و ارتقای سخت افزاری نیست و نیاز شما با اترنت ۱۰/۱۰۰ نیز برطرف خواهد شد.

تفسیر سرعت های متفاوت Wi-Fi:

سرعت های متفاوت وای فای با یک حرف مشخص می شوند نه یک عدد. در مورد اترنت همانطوری که گفتیم به سادگی یک عدد، ورژن و سرعتش را مشخص می کرد. اما در مورد وای فای ما با یک حرف که با عبارت IEEE 802.11 همراه شده است مواجه ایم.

802.11b: که اولین نسخه ی مورد استفاده قرار گرفته توسط عموم کاربران است. حداکثر توانایی سرعت انتقال ابزارهای تحت وایرلس 802.11b برابر با ۱۱ مگابیت بر ثانیه است، ولی سرعت تحت یک فاکتور دیگر یعنی قدرت سیگنال دریافتی نیز می باشد. در عالم واقع کاربران تنها باید توقع ۱ تا ۵ مگابیت بر ثانیه را داشته باشند. ابزارهایی که بر مبنای 802.11b هستند از تداخل با مانیتورهای کودک، ابزارهای بلوتوث، تلفن های بی سیم و سایر ابزارهایی که از باند ۲.۴ گیگاهرتز استفاده می کنند رنج می برند.

802.11g: به روز رسانی است که بعد از نسخه ی b ارائه شد و حداکثر سرعت در آن به ۵۴ مگابیت در ثانیه رسید، که البته ۲۲ مگابیت بر ثانیه از آن برای رفع خطاها و افت سیگنال در نظر گرفته شده است. این نسخه نیز مانند نسخه ی پیشین از تداخل با ابزارهای تحت باند ۲.۴ گیگاهرتز رنج می برد.

802.11n: یک به روز رسانی عمده و بزرگ برای استانداردهای وای فای محسوب می شود، و ابزارهای تحت آن می توانند از چندین آنتن برای عمل کردن تحت هر دو باند ۲.۴ گیگاهرتزی و ۵ گیگاهرتزی بهره بگیرند. سرعت تئوری آن ۳۰۰ مگابیت بر ثانیه بوده ولی در اصل بر حسب قدرت سگینال و پس از رفع خطاها می توانید از آن سرعت ۱۰۰ الی ۱۵۰ مگابیت بر ثانیه را انتظار داشته باشید.

802.11ac: به روز رسانی بسیار عظیمی محسوب می شود که کانال های وسیع تری را با خود به همراه دارد و از نظر سرعت بسیار سریعتر است، چقدر سریعتر؟ مدل هایی از آن وجود دارند که می توانند سرعت یک گیگابیت بر ثانیه را برای شما ارمغان بیاورند.

مجدداً و دقیقاً مانند اترنت اگر شما یک مودم با پشتیبانی از ارتباط وایرلس 802.11n داشته باشید ولی ماژول وایرلس یا کارت وایرلس لپ تاپ شما از وایرلس 802.11g پشتیبانی کند سرعت ارتباطی شما با شبکه به حداکثر سرعت مرتبط به 802.11g محدود خواهد شد. نکته ی بعدی در این است که سعی نمایید در استفاده از ابزارهایی که تحت وایرلس 802.11b هستند پرهیز کنید، شما بر روی شبکه باید از یک سطح رمزنگاری برای ارتباط استفاده نمایید و این سطح رمزنگاری بر مبنای پایین ترین ابزار موجود بر روی شبکه خواهد بود. ارتباط وایرلس 802.11b دارای سطح رمزنگاری بسیار ضعیف و نفوذ پذیری است و ممکن است امنیت شما را به مخاطره بیاندازد، اگر روتر قدیمی روی شبکه دارید یا ابزاری دارید که شما را وادار می کند از رمزنگاری WEP استفاده کنید که به راحتی نفوذ پذیر است اکنون زمانش فرا رسیده که به فکر ارتقای آنها باشید.