یک سیاه چاله فوق متراکم در فضا چگونه به نظر می رسد

یکی از کهکشان های کوتوله M60-UCD1 نام دارد و به قدری متراکم است که اگر آنجا زندگی می کردیم، شب ها به جای 4000 ستاره که به طور معمول از زمین قابل رویت است، 1 میلیون ستاره می دیدیم. حال به لطف تلکسوپ هابل که چندی پیش توضیح دادیم چگونه از فضا تصاویر رنگی تهیه می کند، ناسا کشف کرده که این کهکشان با وجود داشتن یک پانصدم قطر کهکشان راه شیری، اما سیاه چاله ای بسیار عظیم را در خود جای داده که 15 درصد جرم آن را تشکیل می دهد.

این مؤسسه فضایی، سیاه چاله را اینگونه توصیف می کند: «مقدار بسیار زیادی از ماده که در فضایی بسیار کوچک مجتمع شده و به قدری میدان جاذبه آن قدرتمند است که هیچ چیز، حتی نور نمی تواند از آن عبور کند.»

برای مقایسه میزان چگالی سیاه چاله مذکور با چگالی سیاه چاله ای از کهکشان خودمان کافیست بدانید سیاه چاله کهکشان ما جرمی معادل 4 میلیون خورشید دارد، در حالی که جرم سیاه چاله کهکشان M60-UCD1، حدود 5 برابر بیشتر، یعنی 21 میلیون خورشید است. در تصویر رندرشده بالا می توانید تصوری از شکل ظاهری این سیاه چاله به دست آورید.

به گفته ناسا، این کشف مشخص می کند که کهکشان های کوتوله در حقیقت تکه هایی از کهکشان های بزرگی هستند که قبلاً با هم برخورد داشته اند. آنیل سِث (Anil Seth) که رهبری گروه مطالعاتی این کهکشان را عهده دار است، اخیراً طی مقاله در نشریه Nature اظهار داشته: «هیچ راه دیگری در مورد چگونگی تشکیل سیاه چاله ای این چنین بزرگ در کهکشانی کوچک به ذهن ما نمی رسد.»

البته ممکن است این نظریه ها در طول زمان ممکن است تغییر کنند. همانطور که هاوکینگ و دیگر نوابغ توانستند با پی بردن صحیح به چگونگی عملکرد سیاه چاله ها، بسیاری از نظریات پیشین را رد یا اصلاح کنند. در هر صورت، پیشرفت علم، چشمان ما را به حقیقت هستی باز می کند و هیچ چیز بالاتر از آگاهی نیست.