نوآوری در موبایل های اندرویدی؛ سونی و اچ تی سی را چه خواهد شد؟

مانند بسیاری از عاشقان دنیای تکنولوژی، ما هم مثل شما همواره در انتظار کنفرانس های خبری شرکت های سازنده هستیم تا ببینیم این بار چه می خواهند نشانمان دهند؛ در یک سال اخیر چه کرده اند و حال چه برای نمایش در چنته دارند.

روز گذشته اما با معرفی Xperia Z4، بیش از هر زمان دیگری در زمینه پرچمداران، نا امید گشتیم. اگرچه Z4 می آید تا فقط به چشم بادومی های ژاپنی فروخته شود اما در هر صورت سونی، برندی نوستالژیک برای ماست که کودکیمان با آن سپری شده و دیدن یک ظاهر تکراری در Z4 این سوال را در ذهن علاقه مندان به این برند ایجاد می کند که چرا حتی یک ژاپنی باید به جای Z3، هزینه بیشتری پرداخت نموده و در صدد خرید Z4 برآید؟ (ساعتی دیگر البته به این پرسش، پاسخ خواهیم داد.)

در این مقاله می خواهیم در خصوص نوآوری در اندروید سخن گوییم اما بیایید ابتدا خود نوآوری را معنی نماییم. نوآوری در شرکت های تکنولوژیک زمانی رخ می دهد که یک شرکت، دامنه تفکر خود را فراتر از بازار موجود برده و یا ظاهر محصولش را به گونه ای طراحی می کند که تا کنون دیده نشده (این موضوع، البته مستلزم داشتن استفاده ای کاربردی هم هست.) و یا حتی با تغییرات و جهش نرم افزاری که به کاربران نشان می دهد، آنها را غافلگیر و هیجان زده می نماید.

اندروید در جایگاه اول ایستاده و سازندگان فکر می کنند صرفا داشتن این پلتفرم،‌ تضمین کننده فروش بالاست.

بیایید اندکی به عقب تر برگردیم؛ سال ها پیش، اندی رابین در حال توسعه ی اندروید بود و تلاش می کرد آن را (که پس از آیفون به بازار می آمد) نوآورانه جلوه دهد، از یک طرف نیز HTC سخت مشغول بود تا G1 خود را به شکلی طراحی نماید که در خور داشتن لقب اولین اسمارت فون ساخته شده با پلتفرم جدید باشد. G1 در آن زمان تقریبا همه را راضی می کرد، هم از نمایشگر لمسی (دست کم به لطف کپی برداری های اندی رابین از ایده های استیو جابز) برخوردار بود و هم مانند موبایل های بلک بری، یک کیبورد کامل را در اختیارتان قرار می داد.

در آن زمان گوگل و رابین تلاش می کردند تا اندروید را به تکامل رسانده و بتواند آیفون را از صدر جدول پایین کشد؛ همینطور نیز شد. این پلتفرم در نهایت به یک چهارچوب کلی قابل قبول (که بیشتر در نسخه ۴ اندروید به وجود آمد) و با کیفیت دست پیدا نمود و حال هم که بالاترین نرخ اسمارت فون ها در جهان با اندروید به تولید می رسند؛ به شکلی که دیگر نمی توان اپل و آیفون هایش را در کنار تعداد موبایل های اندرویدی ساخته و فروخته شده به حساب آورد. یک «اما»ی تلخ ولی در این نقطه برای سازندگان اندرویدی به وجود آمده است: سازندگان موبایل های اندرویدی، حالا دیگر نیازی به نوآوری نمی بینند.

اندروید حالا چند سالی می شود که در جایگاه اولین پلتفرم موبایل قرار گرفته و به حدی در این رقابت جلو است که به جای گوگل، سازندگان سخت افزاری این پلتفرم را غرور فرا گرفته و مشکل هم اینجاست که آنها دیگر دست به هیچ نوآوری نمی زنند. سامسونگ که برای چند سال، پرچمداران یا همان گلکسی های رتبه اولش را با طراحی مشابه به بازار عرضه می کرد، در سال گذشته و با توجه به عدم استقبال از Galaxy S5، بالاخره به خود آمد. صرفا داشتن امتیازی به نام «اندروید» باعث سرازیر شدن سود میلیون دلاری به جیب سازندگان نخواهد شد؛ سابق بر این بله، چنین بود ولی دست کم حالا دیگر اوضاع بر این منوال نمی چرخد. حال سازندگان آسیایی نظیر وان پلاس، هوآوی و همچنین شیائومی آمده اند تا حداقل چنگال هایشان را در بازار آسیا فرو کنند.

پس سایر سازندگان بزرگ اندرویدی که روزی سود های کلان به جیب می زدند و حال پرچمدارانی بدون کوچک ترین خلاقیت و نوآوری به بازارها پرتاب می کنند، امروز کجا ایستاده اند؟ با دیجیاتو همراه باشید.

گلکسی S6 و S6 Edge

گلکسی های امسال سامسونگ از ابداعات و نوآوری های بسیاری بهره می برند؛ دست کم در قیاس با پدران خود.

اجازه دهید ابتدا به سراغ شرکت محبوبمان، سامسونگ برویم؛ شرکتی که می توان از آن به عنوان بزرگ ترین و البته تاثیرگذارترین غول دنیای اندروید نام برد. این شرکت در سال های اخیر تبدیل به «مظهر طراحی تکراری» شده بود؛ تغییراتی که در پرچمداران (تا پیش از اس ۶) وجود داشتند صرفا به اضافه کردن انبوهی از امکانات و ویژگی های نرم افزاری بی استفاده و البته هر چه سنگین کردن رابط کاربری تاچ ویز خلاصه می شد.

همه ی این جهالت ها، در سال جاری پایان یافت. این شرکت نشان داد در صورتی که مجبور باشد، می تواند طراحی را تغییر داده، بیشتر پول خرج کند و از متریال با کیفیت تر در ساخت پرچمداران گران قیمتش استفاده کرده و در نهایت اندکی خلاقیت هم چاشنی کار کند. گلکسی های جدید، به هیچ عنوان با نمونه های پرچمدار سال های گذشته قابل قیاس نیستند.

پرچمداران پیشین سامسونگ، حتی با آن طراحی خسته کنندشان، همواره به دلیل استفاده از بروز ترین سخت افزارها، فروشی چند ده میلیونی داشته اند. حال که امسال یک طراحی بهتر نیز در کنار سخت افزار همیشه پیروز سامسونگ قرار گرفته، عجیب نیست که شاهد فروش ۷۰ میلیونی دو پرچمداران جدید تا پایان سال جاری باشیم.

هنوز هم البته نمی توان گفت کهکشانی های جدید تولید شده توسط چشم بادومی های کره ای کامل هستند و به بلوغ نهایی رسیده اند؛ این محصولات از مشخصه هایی نظیر باتری قابل تعویض و همچنین درگاه کارت حافظه محروم گشته اند. دو قابلیتی که سامسونگ در گذشته به آنها بسیار می بالید. از جهت نرم افزاری هم، سامسونگ رابط کاربر تاچ ویز را تا حد ممکن سبک کرده اما این UI هنوز هم در قیاس با اندروید خالص و برای کاربرانی که تجربه کار با نکسوس ها را دارند، سنگینی خاصی دارد. با این وجود، گلکسی های امسال سامسونگ از ابداعات و نوآوری های بسیاری بهره می برند؛ دست کم در قیاس با پدران خود.

اچ تی سی، سونی، هوآوی، ال جی

حال بیایید نگاهی به سایر پرچمداران اندرویدی امسال داشته باشیم. اچ تی سی، M9 را دارد، سونی به تازگی Z4 را معرفی کرده، هوآوی هفته گذشته از P8 پرده برداشت و LG نیز در هفته آینده از G4 رونمایی می کند. (آیا ال جی چیزی هم برای رونمایی باقی گذاشته؟)

بیایید از One M9 شروع کنیم؛ روز گذشته در گزارش اختصاصی دیجیاتو خواندید که این موبایل در تهران هم رونمایی شد و به شکل رسمی به ایران نیز وارد می گردد. اما به M9 که نگاه می کنید، چه نوآوری می توان در آن نسبت به M8 مشاهده کرد؟ به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران، M9 صرفا یک بروز رسانی جزیی برای پرچمدار سال گذشته محسوب می گردد.

اما سونی چطور؟ ژاپنی ها نیز صرفا پرچمدار سال گذشته خود را برداشته و به آن چیپست اسنپدراگون ۸۱۰ را اضافه کرده و دوباره آن را به بازار (ژاپن) فرستاده اند. در حالی که دست کم اچ تی سی می تواند این بهانه را داشته باشد که نقطه ضعف های طراحی M8 را برطرف کرده، سونی از آن سوی ماجرا هیچ تغییر ظاهری در Z4 به وجود نیاورده است.

حال به سراغ هوآوی و P8 اش برویم که دست کم از M9 و Z4، بیشتر می توان لقب پرچمدار را به آن اهدا نمود. موبایل مذکور با بدنه ای باریک تر، دوربینی ارتقا یافته، نمایشگر بهبود پیدا کرده، باتری بزرگتر و پردازنده ای جدید به بازار عرضه می گردد که همه ی موارد یاد شده، مشخصا از موارد و برتری هایی هستند که یک موبایل هوشمند از نسل قبلی اش باید داشته باشد تا بتوان نام پرچمدار بر آن نهاد.

اما LG در این میدان چکار می کند؟ سال گذشته این شرکت با G3 پا به بازارها گذاشت که از آن می توان به عنوان یکی از بهترین موبایل های سال ۲۰۱۴ یاد کرد. آن اسمارت فون توانست برای اولین بار و در سطح تجاری گسترده، نمایشگری با رزولوشن Quad HD در یک موبایل قرار داد. حال ارتقا دادن یکی از بهترین موبایل های سال گذشته، یک چالش بزرگ محسوب می گردد.

بر اساس شایعاتی که اخیرا به شکلی نیمه رسمی منتشر شده، ال جی امسال نمایشگر G4 را با همان رزولوشن Quad HD همراه خواهد کرد اما بهبود هایی نیز در این صفحه نمایش قرار خواهد داد. باتری این محصول بزرگ تر خواهد بود، طراحی اش نیز متفاوت و از دو دوربین بی نظیر (طبق ادعای سازنده) بهره می گیرد که می توانند تصاویری در حد دوربین های DSLR به ثبت رسانند. با G4، ال جی خواهد توانست از اچ تی سی، سونی و هوآوی عملکردی بسیار بهتر به نمایش بگذارد؛ گلکسی های سامسونگ زیبا شده اند اما از باتری قابل تعویض و درگاه کارت حافظه در آنها خبری نیست و همین امر نیز آزادی عمل دوستداران اندروید را کاهش داده، G4 پاسخی خواهد بود برای طرفداران سامسونگ که از نداشتن این دو قابلیت در کهکشانی های جدید نا امید گشته اند.

چرا همه سازندگان اندرویدی نمی توانند -مانند سامسونگ- خیزشی مناسب داشته باشند؟

سامسونگ سالها نوآوری را در گلکسی اس ۶ جای داده است.

اچ تی سی One M9 و سونی Z4 هر دو در برابر Galaxy S6 و P8 صرفا دو شکست خورده ی تمام عیار هستند. سامسونگ به تنهایی، به نظر می رسد سالها نوآوری را در گلکسی اس ۶ ها جای داده؛ این محصول به راحتی می تواند امسال و سال آینده از فروش بسیار بالایی برخوردار باشد. گلکسی نوت ۵ را نیز فراموش نکنید که در راه است.

آیا پرچمداران جدید اچ تی سی و سونی هم می توانند دوسال فروش داشته باشند؟ Z4 که صرفا در بازار ژاپن عرضه می شود و امیدی نمی رود که پرچمدار جهانی نیز از تغییر ظاهری خاصی بهره بگیرد، اچ تی سی هم برای داشتن فروش بالا، نهایتا مجبور است قیمت M9 را کاهش دهد تا خریداران رغبت کنند نگاهی به آن بیاندازند. این امر در نهایت منجر به فروش بیشتر M۹ خواهد شد اما از طرف دیگر سود نهایی شرکت اچ تی سی نیز کاهش خواهد یافت؛ سودی که این امروز، تایوانی ها بدجور در انتظارش نشسته اند.

آیا ریشه نوآوری در موبایل های اندرویدی در حال خشک شدن است؟

چه تفاوتی به جز سخت افزار در میان Z1 تا Z4 و One M7 تا One M9 وجود دارد؟

این سوال را از سازندگان باید پرسید. سامسونگ، هوآوی و ال جی خلاقیت خود را ثابت کرده اند اما سونی و اچ تی سی چطور؟ آیا توانسته اند آینده نگری داشته باشند؟ پرچمداران اخیر این دو شرکت صرفا به پدربزرگان خود شبیه هستند و محصولاتی به شمار می روند که دیگر از مرزهای تکراری بودن هم گذشته اند. چه تفاوتی به جز سخت افزار در میان Z1 تا Z4 و One M7 تا One M9 وجود دارد؟ صرفا در بچمارک ها می بینیم که قدرت این محصولات افزایش یافته اما در نهایت آیا همان Z1 یا M7 هم از لحاظ سرعت و قدرت، پاسخگوی یک کاربر عادی نیستند؟ منصفانه است اگر بگوییم این دو شرکت، راه خود را گم کرده اند.

اما سوال نهایی زمانی مطرح می شود که بگوییم آیا این دو کمپانی می توانند در آینده ضعف های خود را جبران کنند یا خیر؟ سونی دست کم اعلام کرده که Z4 را فقط در ژاپن خواهد فروخت، از این جهت امید می رود که این شرکت طراحی تکراری خود را کنار گذاشته و دست کم مدلی که به عنوان پرچمدار جهانی معرفی می گردد را با نوآوری هایی قابل توجه همراه کند.

نمایشگر 2K و حسگر اثر انگشت One M9 کجا جا مانده اند؟

اوضاع برای HTC اندکی بدتر است؛ این شرکت پس از معرفی M9، اخیرا دو موبایل دیگر را به نام E9 Plus و M9 Plus معرفی نموده که هر دو از نمایشگرهایی با رزولوشن Quad HD استفاده می کنند؛ همین موضوع باعث می شود هر گیکی پیش خود بگوید آیا مدیران اچ تی سی به ذهنشان نرسید چنین قابلیتی را باید در پرچمدار اصلی خود قرار دهند؟ حسگر اثر انگشت چرا در M9 Plus که محصولی جهانی نیست وجود دارد اما در پرچمدار اصلی قرار نگرفته؟

در حال حاضر بهترین راه جهت داشتن آینده ای روشن برای سونی و اچ تی سی این است که سالی صرفا یک موبایل (قدرتمند) ارائه کنند. یک موبایل که همه ی تکنولوژی های برتر توسعه یافته در سال اخیر را در بر گیرد. متاسفانه، برخی از سازندگان اندرویدی هنوز هم به این باور ایمان پیدا ننموده اند که «کمتر، بیشتر است»؛ نوعی از استراتژی که اپل از ابتدا در آیفون هایش از آن بهره می گیرد و تا کنون نیز موفق بوده. سونی و اچ تی سی در سال های پیش بهترین پرچمدارها را عرضه می کردند اما حال و به واسطه ی تصمیمات اشتباه و عجیب مدیرانشان، به گرد پای سامسونگ، ال جی و حتی هوآوی هم نمی رسند.