
نگاهی کوتاه به اولین ساعت های هوشمند تولید شده در سال های دور
این روزها بسیاری از افراد و البته علاقه مندان دنیای تکنولوژی ابزاری را بر پشت مچ دست خود می بندند که داده های آماری مرتبط به فعالیت های ورزشی آنها را به ثبت می رساند، ...

این روزها بسیاری از افراد و البته علاقه مندان دنیای تکنولوژی ابزاری را بر پشت مچ دست خود می بندند که داده های آماری مرتبط به فعالیت های ورزشی آنها را به ثبت می رساند، اعلانات موبایل شان را به نمایش در می آورد، دستورات صوتی دریافت می کند و زمان را هم نشان می دهد و ناگفته نماند که این گجت "ساعت هوشمند" نامگذاری شده است.
محبوبیت دیوایس یاد شده طی سال های اخیر به شدت رو به افزایش بوده و تحلیل گران پیش بینی می کنند با ورود اپل به بازار این محصولات توجه کاربران نیز به آنها بیشتر و رقابت بین تولید کنندگان شان داغ تر خواهد گشت.
نکته در اینجاست که بر خلاف تصور بسیاری، ساعت های هوشمند گجت های چندان جوانی نیستند و در سال های دور نیز کمپانی های متعددی تلاش کرده اند تا چنین ابزارهایی را تولید و به دست مصرف کنندگان برسانند هر چند که تکنولوژی در دهه های گذشته به قدر امروز پیشرفته نبوده و به طبع آن دیوایس های تکنولوژیک هم محدودیت های بسیاری را تجربه می کردند.
در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.
اولین تلاش برای وارد کردن توان محاسباتی به ساعت های مچی در سال های مرتبط به دهه ی ۸۰ صورت پذیرفت و البته حاصل این کوشش اگرچه به اندازه ی اپل واچ امروزی جذاب نبود، ولی در زمان خود محصولی بسیار گیک پسند و قابل توجه را روانه ی بازار نمود.

اجازه بدهید به ۱۹۸۳ بازگردیم، هنگامیکه کمپانی سیکو (Seiko) "دیجیتال واچ دیتا-۲۰۰۰" را رونمایی و معرفی کرد. ذخیره سازی یادداشت ها بر روی حافظه داخلی، مهم ترین قابلیتی بود که محصول سیکو با خود به همراه داشت و در اصل ساعت مورد بحث می توانست متنی شامل ۲۰۰۰ کاراکتر را در درون حافظه اش بگنجاند.
شاید توانایی ذخیره سازی داده در این حجم این روزها اهمیت چندانی نداشته باشد ولی در آن ایام کاربران قادر می شدند تا شماره تماس های دوستان و آشنایان شان را به جای دفترچه های کاغذی در درون ساعت هوشمند خود وارد نمایند و یا یادداشت هایی مهم و ضروری را همواره به همراه داشته باشند. برای نوشتن متون در ساعت هم خبری از یادداشت برداری صوتی و سایر تکنیک های امروزی نبود و می بایست آن را به یک کیبرد ویژه وصل نمایند.

سال بعد یعنی در ۱۹۸۴ سیکو RC-1000 را معرفی کرد؛ این مدل نیازی به کیبرد ویژه ی دیتا-۲۰۰۰ نداشت و کاربران حالا می توانستند متون خود را بر روی یک کامپیوتر شخصی IBM و یا Apple II تایپ نموده و سپس آنها را از طریق کابل به ساعت شان منتقل نمایند.

پس از کوشش های سیکو بازار برای ۱۰ سالی بحث ساعت های هوشمند را به فراموشی سپرد یا حداقل اتفاق چشم گیری در آن رخ نداد، اما عاقبت کمپانی Timex محصولی جدید را با عنوان Timex Datalink معرفی کرد. ساعتی که با همکاری مایکروسافت توسعه یافته بود و گفته می شد قرار است جای PDA ها یا همان ابزارهایی که با نام دستیار دیجیتالی از آنها یاد می شد را بگیرد.
سعی مشترک ساکنین ردموند و ساعت سازان از توانایی ذخیره سازی ۱۵۰ مخاطب برخوردار بود و همچنین امکان بارگذاری برخی داده ها از کامپیوتر را نیز داشت.

IBM WatchPad که در سال ۲۰۰۱ پا به عرصه ی وجود گذاشت، نسبت به همه ی آنچه تا پیش از این ذکر شد هوشمند تر بود؛ ساعتی که با نمایشگر ۳۲۰ در ۲۴۰ پیکسلی، پردازنده ی ۷۴ مگاهرتزی و ۸ مگابایت رم امکان اجرای توزیع خاصی از لینوکس را فراهم می کرد و البته حضور سیستم عامل بر روی آن عملاً به توسعه دهندگان امکان می داد تا برای اش اپلیکیشن تولید نمایند.
از همه ی اینها که بگذریم WatchPad بسیار پیشرو بود زیرا پشتیبانی از تکنولوژی بلوتوث و حسگر اثر انگشت را نیز با خود به همراه داشت و حتی در کنارش همانند اپل واچ امروزی یک چرخنده یا اصطلاحا crown نیز تعبیه گشته بود.

کمی بعد و در ۲۰۰۴ مایکروسافت رسماً وارد صحنه شد و ساعت هوشمند خودش را معرفی کرد. دیوایس مذکور "اسپات واچ" نام داشت و البته در آن دوران برای بسیاری هیجان انگیز محسوب می گشت.
گجت پوشیدنی مورد بحث از قابلیت اتصال بی سیم به شبکه MSN Direct برخوردار بود و بدین طریق اطلاعات مرتبط به پیش بینی وضعیت آب و هوا، اخبار و بازار بورس را دریافت و به کاربران نمایش می داد. اما مشکل در اینجا بود که اهالی ردموند قیمت بسیار بالایی را برای "اسپات" مطالبه می کردند و لذا طی اندک زمانی خط تولید آن به خاطر عدم استقبال عموم متوقف گشت.
رفته رفته و طی سال های اخیر یکبار دیگر فعالان بزرگ عرصه ی تکنولوژی تصمیم گرفتند تا مفهوم ساعت های هوشمند را به میان آورده و بر حسب پیشرفت های صورت پذیرفته مجدداً این گجت ها را تولید و شانس شان را در بازار محک بزنند؛ اینبار به نظر می آید با توجه به تنوع محصولات موجود اوضاع چندان هم بد نیست هر چند که هنوز هم به باور بسیاری ساعت های هوشمند به یک نیاز اساسی پاسخ نمی دهند و این نکته می تواند بدل به پاشنه ی آشیل آنها شود.
نظر شما در این رابطه چیست و آینده اسمارت واچ ها را چگونه پیش بینی می کنید؟
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
و البته نبايد از كاسيو گذشت كه هنوزم در زمينه طراحيه ساعتهاي سبك ميليتاري و كمي عجيب از همه يه سر و گردن بالاتره.... و البته يه مدل ساعت سوواچ هم داشت كه نيمه هوشمند بود....
حدود 200هزار تومان یه ساعت دوربین دار چی هستش ؟وایبر هم بشه توش نصب کرد برای امتحانات میخوام عکس بگیرم بفرستم برای یه بندخدایی D:
ساعتهای هوشمند قدیمی یه قدم جلو بودن از دوره خودشون، اما الان در نهایت کار موبایل رو انجام میدن و کاربردهایی که تبلیغ میشه نیاز خاصی رو جواب نمیده
من به طور كلّي از اين IBM WatchPad بيشتر از همه خوشم اومد!
به نظر من اگه مایکروسافت الانم اراده کنه می تونه تو این زمینه حرفای زیادی برا گفتن داشته باشه
شاید یه کم اغراق آمیز باشه ولی می تونه یه رقیب اسطوقوسدار برای اپل باشه .............شاید هم بزنتش کنار!!!!!!!