آیا اتومبیل های خودران صنعت بیمه حمل و نقل را نابود خواهند کرد؟

روزی خواهد رسید که ربات ها و یا بهتر است بگوییم هوش مصنوعی میلیون ها شغل در سراسر کره خاکی را به چالش خواهند کشید؛ حتی صنعت هایی که فکرش را هم نمی کنید نیز در معرض خطر قرار خواهند گرفت. چندی پیش تحقیقی از سوی دانشگاه آکسفورد به این نتیجه رسیده بود که در دو دهه آینده، بیش از ۴۷ درصد از مشاغل به شکل کامپیوتری در خواهند آمد.

ربات جای انسان را می گیرد زیرا هم ارزان تر است و هم انرژی خاصی مصرف نمی کند. به جایی خواهیم رسید که از خود بپرسیم: چرا باید بخش منابع انسانی داشته باشیم، زمانی که منبعی انسانی وجود ندارد؟ یا چرا باید به سراغ بیمه اتومبیل بیرویم زمانی که تصادفی رخ نخواهد داد؟

همین است که افراد زیادی به این فکر افتاده اند که صنعت بیمه نیز در آینده، به واسطه هوشمند شدن وسائل نقلیه اطراف ما و هوش مصنوعی بالای آنها، دچار مشکلات بسیاری خواهد شد. با دیجیاتو همراه باشید.

Warren Buffett که به عنوان موفق ترین سرمایه گذار قرن بیستم شناخته می شود در مورد هوش مصنوعی در اتومبیل ها و تاثیرش بر صنعت بیمه می گوید: «حقیقت این است که چنین روشی [خودروهای خودران] ایمن تر بوده و برای جامعه فواید بسیاری دارند اما برای صنعت بیمه، مشکل ساز خواهند شد. هر تکنولوژی که بتواند باعث کاهش ۳۰، ۴۰ و یا ۵۰ درصدی تصادفات گردد عالیست، اما باعث نمی شود ما از خوشحالی در کمپانی خود جشن بگیریم!»

برخی گمانه زنی ها حتی بالاتر نیز رفته اند؛ گوگل بر این باور است که خودران هایش، می توانند تا ۹۰ درصد باعث کاهش تصادفات گشته و از طرف دیگر، وجود آن همه خودرو در جاده ها را نیز کاهش می دهند. [این شرکت اعتقاد دارد که مالکیت خودروها در آینده شخصی نخواهد بود و اتومبیل ها بیشتر به اشتراک گذاشته خواهند شد.] Chunka Mui نویسنده وب سایت معتبر فوربز نیز می گوید که تکنولوژی خودران تا ۷۵ درصد باعث کاهش تصادفات می گردد.

اما این اتفاق چه زمانی روی خواهد داد؟ کمپانی مک کینزی در گزارشی پیش بینی می کند که خودران ها، بین سال های ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۷ فراگیر خواهند شد: «شاید بهتر باشد کمپانی های بیمه گر تمرکز خود را از روی بیمه کردن خطاهای انسانی، به سوی سازندگان این محصولات و ضعف های تکنیکی معطوف نمایند.»

اداره ایمنی و ترافیک بزرگراه های آمریکا [NHTSA] فعالیت اتومبیل های خودران را به چند قسمت تقسیم نموده و تلاش دارد بخش به بخش آنها را جلو ببرد. در مرحله اول، خودروها می توانند دارای عملکردی محدود باشند. برای مثال در مناطق خلوت گشت زنی کرده و به شکل خودکار نیز ترمز کنند که هر دوی این قابلیت ها مدتی می شود که در دسترس است. مرحله دوم اما اندکی پیشرفته تر بوده زیرا می توان در مناطق شلوغ تر به گشت زنی پرداخت و خودر را به حال خود رها کرد تا به رانندگی مشغول شود. از طرف دیگر هر گونه احتمال تصادف باید به اطلاع راننده برسد، شناخت لاین ها یا حرکت بر اساس خط های سفید رنگی که در خیابان کشیده شده اند را نیز نباید فراموش نمود. مرحله سوم زمانی از راه می رسد که در بیشتر مواقع و در شرایط مطلوب، راننده بتواند کنترل اتومبیل را به هوش مصنوعی بسپارد و سیستم رانندگی خودکار موجود در خودرو نیز به شکل تعامل پذیر، و با توجه به محیط اطراف خود به رانندگی مشغول گردد. مرحله چهارم هم اینچنین است که سرنشین به طور کلی دخالتی در امر رانندگی نداشته و صرفا همه امور توسط یک خودروی خودران انجام شوند.

یکی از مدیران ارشد کمپانی Agero به نام Jeff Blecher می گوید: «در کوتاه مدت، تصادفات کاهش خواهد یافت اما در آینده زمانی که تصادفی روی دهد، بسیار هزینه بر و مرگبار خواهد بود.» وی باور دارد که مرحله دوم از هوشمند سازی اتومبیل ها قادر است تصادفات رو در رو را تا حد زیادی کاهش دهد. اما مراحل بالاتر باعث می شوند تا صرفا سطح کیفی رانندگی ما پایین تر بیاید. تصور کنید در خودرو نشسته اید و به شکل اتوماتیک در حال سفری درون شهری هستید، ناگهان اتومبیل هوشمندتان به شما هشدار می دهد که به دلیل شرایطی که به شکل ناگهانی پیش آمده، باید خودتان کنترل را در دست بگیرید؛ در چنین حالتی آیا قادر خواهید بود عملکردی مناسب از خود بر جای گذارید؟

Blecher می گوید: «چه اتفاقی خواهد افتاد زمانی که شخصی، برای رانندگی آموزش دیده اما ۹۵ درصد اوقات خودش رانندگی نمی کند. آیا در آن ۵ درصد باقی مانده می تواند اثری مطلوب با رانندگی خود بر جای گذاشته و از بروز حادثه ای جلوگیری کند؟ شاید تعداد تصادفات کاهش پیدا کند اما در هر صورت شدت آنها و صدمات وارده بسیار بیشتر خواهد شد. از سوی دیگر در خصوص یک خودروی هوشمند صحبت می کنیم، مشخصا در صورت تصادف چنین خودرویی، تعمیرش هزینه بر تر از خودروهای امروزی خواهد بود. در نتیجه نمی توان انتظار داشت که صنعت بیمه اتومبیل به شکل کامل محو گردد.»

آنچه Blecher در موردش سخن می گوید، تا نهایتا ۱۰ سال آینده جامه عمل به تن پوشیده، در نتیجه این آینده ای که در موردش مطالعه می کنید، چندان هم از شما دور نیست. موسسه غیرانتفاعی Rand نیز پیشبینی می کند: «به احتمال بسیار، در آینده و با هجوم خودرو های خودران به بازار، همچنان شاهد بیمه های سلامت راننده و سایر بیمه های مسئولیت باشیم اما عده زیادی ترجیح نخواهند داد خودروی خود را بیمه کنند. ما برای انجام کارهای بسیاری خود را بیمه نمی کنیم، کسی را سراغ دارید که برای دوچرخه سواری، ابتدا به سراغ یک شرکت بیمه رفته باشد؟ در آینده استفاده از خودرو نیز همانند امروز و استفاده از یک دو چرخه، کم خطر خواهد بود. از طرف دیگر سرقت خودروها از آنچه اکنون شاهدش هستیم کمتر می شود. خودروها مجهز به قابلیت پایش از طریق GPS و همچنین غیرفعال سازی از راه دور توسط صاحب خود خواهند شد.»

Blecher می گوید که سوال بزرگ آن است که کدام شرکت، بخواهد یک خودروی کاملا بدون راننده و خودران داشته باشد. اگر قرار بر این شود که مسئولیت تصادفات در آینده بر عهده این شرکت ها قرار گیرد، بهتر است یا تکنولوژی های خود را تا حد ممکن فراتر از حد انتظار برده و یا بتوانند برای خود نوعی از حمایت قانونی را دست و پا کنند.

در میانه دهه ۷۰ میلادی، زمانی که ایربگ ها فراگیر شدند، برخی از سازندگان اتومبیل از نصب آنها سر باز می زدند زیرا این واهمه وجود داشت که اگر در هنگام تصادف ایربگ باز نشده و عمل نکند، مشتری می تواند بر علیه آنها شکایت کند. گمان می رود که سازندگان خودروهای بدون راننده نیز در آینده چنین رویکردی را در نهایت و پس از تکمیل و توسعه فناوری ها پیش گیرند. گاهی نگرانی از مسئولیت، می تواند برای مدت ها تکنولوژی را عقب نگه دارد.

با نگاهی به میانه قرن میلادی جاری، تعداد زیادی از تحلیلگران نه تنها باور دارند که نوع، مفهوم و هویت بیمه اتومبیل به شکل کامل زیر و رو خواهد شد، بلکه اعتقاد دارند که مفهوم صاحب یک خودرو بودن نیز دست خوش تغییرات شگرفی می شود. گوگل و Uber ما را در حال به اشتراک گذاری خودرور ها متصور هستند و می خواهند هر زمان که به یک خودرو نیاز داشتیم، از سرویس های آنها استفاده کنیم. این مسئله به شکل جالبی می تواند برای خودروسازان نیز یک راهکار برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت پذیری در خصوص ضریب اطمینان تکنولوژی و هوش مصنوعی اتومبیل های خودران باشد.

صنعت خودروها به سوی پیشرفته و هوشمند شدن در حرکت است و به نظر می رسد چنین رشدی در کنار ایده به اشتراک گذاری اتومبیل ها، بیش از هر زمان دیگری صنعت بیمه خودرو و مدل تجاری فعلی آن را تحت تاثیر قرار داده و افراد بسیاری را نیز از کار بیکار خواهد کرد.