زمانی که هوش مصنوعی برای بشریت دلهره آور می شود

هوش مصنوعی به نقطه ای از پیشرفت رسیده که حتی نابغه ترین افراد دنیا را نیز به ترس واداشته است.

ایلان ماسک یکی از این افراد است که هوش مصنوعی را به شیطان تشبیه کرده. بیل گیتس نیز زمانی در مصاحبه با ردیت اظهار داشت با ماسک در این رابطه موافق است و درک نمی کند که چرا برخی از مردم اهمیتی به این موضوع نمی دهند. اما این افراد از چه چیزی واهمه دارند؟

چندی پیش استیون هاوکینگ اظهار داشت که هوش مصنوعی از لحاظ نظری می تواند پایانی برای بشریت باشد و در این مطلب قصد داریم به شما بگوییم چنین اتفاقی چگونه رخ خواهد داد.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

فیلسوفان، دانشمندان حوزه کامپیوتر و بسیاری دیگر میان هوش مصنوعی نرم و سخت تمایز قائلند و جهت اطلاع تان باید بگوییم که نوع نرم تمایلی به تقلید ذهن انسان ندارد، در حالی که هدف از هوش مصنوعی سخت همین است.

Irving Wladawsky-Berger یکی از اساتید دانشگاه فناوری ماساچوست است که در مصاحبه با وال استریت ژورنال گفت: هوش مصنوعی نرم عموما بر پایه آمار استوار است و در برگیرنده روش های محاسبانی برای حل مشکلات پیچیده ای است که با تحلیل طیف گسترده ای از اطلاعات و کاربرد کامپیوترهای قدرتمند و الگوریتم های پیچیده امکان پذیر است که نتایج آن نیز کیفیت هایی را به نمایش می گذارند که معمولا به هوش و نبوغ انسانی نسبت می دهیم.

برای بسیاری از ما، هوش مصنوعی نرم بخشی از زندگی روزمره مان است و آنطور که  Kurt Anderson می گوید به ما امکان می دهد اموری از قبیل لغو کردن بلیط های رزو شده و پیروی از فرامین GPS را انجام دهیم.

طبق گفته Wladawsky-Berger، هوش مصنوعی قوی یا سخت، نوعی از هوش کلی است که می تواند با نبوغ انسانی برابری کرده یا آن را در انجام اموری از قبیل منطق، برنامه ریزی، یادگیری و مکالمه زبان در مورد موضوعات مختلف پشت سر بگذارد.

برخی از افراد بر این باورند که با در نظر داشتن سرعت فزاینده رشد تکنولوژی «این هوش کلی مکانیکی» غیر قابل اجتناب است و این موضوع را می توان در قانون مور نیز تشخیص داد.

در سال 1965 میلادی، مور پیش بینی کرده بود که تعداد ترانزیستورهای موجود در یک چیپ هر 24 ماه یکبار حدودا دوبرابر می شود. این پیش بینی درست از آب درآمد و باعث شد که ابعاد کامپیوترها به قدری کوچک شود که بتوان آنها را در جیب جای داد.

از طرفی، برخی افراد باور دارند که هوش مصنوعی سخت پیامد طبیعی قانون مور است. آنها در توجیح این مساله دوره ای را پیش بینی می کنند که در آن هوش مصنوعی سخت منجر به ایجاد نوعی «تکینگی تکنولوژیکی» یا Technological Singularityمی شود. در این دیدگاه، هوش کامپیوتری، نبوغ انسانی را که اکنون عنوان هوشمندترین موجود زمین را در اختیار دارد پشت سر می گذارد.

و از این جا به بعد است که اوضاع نگران کننده می شود.

معتقدان به این نظریه باور دارند که ماشین ها علاوه بر اینکه می توانند نبوغ انسانی را پشت سر بگذارند روزی احساس خواهند داشت و قادرند از خود هشیاری، آگاهی و توانایی تجربه احساسات را نشان بدهند.

در آن زمان است که نقطه تکینگی (یا همان Singularity) بیشتر رنگ داستان های علمی و تخیلی را به خود می گیرد زیرا زمانی که ماشین ها حس پیدا کنند و هوش و نبوغ انسانی را پشت سر بگذارند، انسان به این نتیجه می رسد که می تواند ماشین های هوشمندتری را بسازد و مرتبا به کار خود ادامه می دهد و از آن زمان است که دیگر نیازی به انسان نخواهد بود.

در اینجا توجه شما را به بخشی از صحبت های استیون هاوکینگ در این رابطه جلب می کنیم:

«اَشکال ابتدائی هوش مصنوعی که هم اکنون نیز در اختیار بشر قرار دارد، بسیار سودمند واقع شده است. اما تصورم این است که توسعه کامل هوش مصنوعی می تواند پایانی برای بشریت باشد. زمانی که انسان بتواند هوش مصنوعی را به شکلی تمام عیار گسترش دهد، ماشین ها کنترل خود را در دست می گیرند و با نرخی فزاینده طراحی شان را تغییر می دهند. از آن سو، انسان که محدود به فرایندهای تکاملی بیولوژیکی است نمی تواند با آنها رقابت کند.»