پروژه Loon و دستاورد های تازه برای رساندن اینترنت به مناطق محروم

در کنفرانس روز پنج شنبه ی گوگل، پیچای در خصوص موارد بسیاری سخن راند؛ از اسمارت فون ها و پلتفرم اندروید گرفته تا واقعیت مجازی و اندروید Pay؛ اما توجه زیادی را به پروژه ی Loon معطوف نداشت و در پایان صحبت ها و هنگام جمع بندی، اشاره ای کوتاه نیز به این پروژه کرد. لون یکی از بلندپروازنه ترین ایده های لری پیج بوده که تلاش می کند اینترنت پر سرعت را از طریق بالن های معلق در آسمان، به کاربران یک منطقه منتقل سازد.

این پروژه به طور مخفیانه در سال ۲۰۱۱، درون آزمایشگاه X آغاز به کار نمود و سپس اولین بالن ها نیز در ابتدای سال ۲۰۱۳ به پرواز در آمدند. در آن مقطع زمانی بالن ها می توانستند صرفا ۵ روز در آسمان باقی بمانند و به شکل همزمان نیز، گوگل نمی توانست تعداد زیادی از آنها را در آسمان داشته باشد.

Loon اما در سال های گذشته راهی طولانی را طی نموده و توانسته پیشرفت های بزرگی داشته باشد. در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

بلومبرگ گزارش می دهد که Mike Cassidy، یکی از معاونین ارشد محصولات گوگل خبرهای تازه ای را در اختیارش گذاشته؛ وی خبر از دو پیشرفت بسیار بزرگ می دهد که باعث می شوند شرکت مذکور احتمالا بتواند تا سال آینده، این پروژه را از حالت آزمایشی خارج نموده و آن را به حالت تجاری در آورد.

اول اینکه گوگل توانسته با ساخت یک پرتاب کننده با ارتفاع ۱۵ متر، عملیات پرتاب بالن ها را به آسمان تسریع بشخیده و آسان تر نماید، نام این پرتاب کننده، Autolauncher است. نکته جالب اینکه نام این عرشه ی پرتاب، در میان خود کارکنان گوگل «خانه پرنده» است، زیرا قبلا بیشتر بالن ها با نام های پرندگان مشغول به کار شده اند.

Cassidy می گوید: «با استفاده از Autolauncher می توانیم هر ۱۵ دقیقه یک بالن را به پرواز درآوریم، در این میان محدودیت سرعت باد نیز به 24 کیلومتر در ساعت رسیده، که قبلا به 9.6 کیلومتر در ساعت محدود بود. از طرف دیگر، پیشتر می توانستیم هر ۴۵ دقیقه یک بالن را به پرواز در آوریم. اکنون می توانیم با Autolauncher، به شکل ایمن تری، بالن های بیشتری را به آسمان بفرستیم.»

تعداد زیاد بالن ها بسیار مهم است زیرا گوگل برای پوشش دادن کامل به یک منطقه، به صدها بالن در آسمان نیازمند است.

دستاورد دوم اما مهم تر نیز هست؛ تا پیش از این، گوگل برای دسترسی به اینترنت در بالن هایش مجبور به استفاده از دیتای اپراتورهای مخابراتی بود که نهایتا آنتن هایشان در فاصله ی ۸۰ کیلومتری از محل استقرار بالن، قرار داشتند.

اکنون اما Cassidy اذعان دارد که مهندسان گوگل توانسته اند راهی را ابداع نمایند که توسط آن، می توان اینترنت را از طریق هر بالن، به بالن دیگر انتقال داد و نکته ی مهم اینکه فاصله ی هر بالن از ۸۰ کیلومتر سابق، به ۴۰۰ الی ۸۰۰ کیلومتر برای رساندن سیگنال های اینترنت از سوی دکل های مخابراتی ارتقا یافته است. قبل از این، اپراتورها در صورت همکاری مجبور می شدند دکل های مخابراتی بسیاری را در مکان های دور افتاده نیز نصب نمایند. او همچنین می گوید با ابتکار فعلی، می توانند یک منطقه ی بزرگ، نظیر آفریقای غربی را با صرفا ۸ ایستگاه مخابراتی پوشش دهند.

Cassidy باور دارد که پروژه ی لون تا پایان سال جاری، گسترش بیشتری خواهد یافت. در حال حاضر بالن های اینترنت رسان گوگل در کشورهای نیوزیلند، شیلی، استرالیا و برزیل مورد استفاده و آزمایش قرار گرفته اند و معمولا هم بالن ها توانسته اند ارتباط خود را با یکدیگر حفظ کنند، مگر اینکه باد شدید آنها را از پای در آورد. وی همچنین امیدوار است که تا پایان سال ۲۰۱۶، این پروژه به شکل تجاری درآید و می گوید برای شروع، آفریقا، آمریکای لاتین، آسیای جنوب شرقی بهترین مکان ها هستند.