روایت ناگفته سرفس هاب؛ کامپیوتری متفاوت که می خواهد اتاق های کنفرانس را متحول کند [بخش دوم و پایانی]

[قسمت اول مقاله را از طریق «این لینک» مطالعه نمایید.]

نمایشگری لبریز از هنر

آنچه جف هان، کارکنان سابق Perceptive Pixel و البته مایکروسافتی ها تلاش برای ساختنش داشته اند را قطعا نمی توان در یک دسته بندی جای داد. برای مثال Mondopad از کمپانی InFocus و یا OneScreen از کمپانی Clary Icon، محصولاتی مشابه با سرفس هاب هستند که تلاش دارند ویدیو-کنفرانس را بر نمایشگرهای تاچ بزرگ عرضه کرده و اتفاقا از ویندوز نیز بهره می گیرند.

هان اما می گوید: «می دانم که این حرف مبتکرانه به نظر می رسد اما ما در واقع رقیبی نداریم. بله، مشخصا پیشتر نمایشگرهای بزرگی را دیده ایم که کارهای مشابهی انجام می دهند اما صادقانه بگویم، چنین محصولاتی به طور کلی در یک لیگ دیگر دسته بندی می شوند.»

شاید حرف های هان واقعا مبتکرانه به نظر برسند اما در هر صورت، سرفس هاب حرف های جدید بسیاری برای گفتن دارد که این برتری ها، از نمایشگرش آغاز می شوند. همانند آیپد و یا تبلت سرفس، محصول جدید مایکروسافت نیز از یک تکنولوژی نوری تاچ خازنی بهره می گیرد که به همین واسطه، تجربه بسیار نزدیک و مشابهی با نوشتن بر روی کاغذ را برای شما به ارمغان می آورد. از سوی دیگر، رفرش ریت یا نرخ دوباره سازی صفحه نیز برابر با ۱۲۰ هرتز بوده که دو برابر محصولات هم رده است و می تواند روانی خاصی را در دیدگان کاربر جای دهد.

نمایشگر خازنی سرفس هاب همچنین می تواند میزان فشار وارده را تشخیص دهد و به همین دلیل، برای یادداشت برداری و طراحی با قلم هوشمند، بسیار عالیست. نمی توان گفت سرفس هاب صرفا یک نمایشگر عظیم الجثه است؛ مشخصا تکنولوژی های Perceptive Pixel را به ارث برده و می تواند به واسطه یک سیگنال، تفاوت میان لمس انگشت با قلم هوشمند را درک کند. هان می گوید استارتاپش، یکی از دو شرکتی بوده که توانسته اند چنین پیشرفتی در فناوری های لمسی داشته باشند. شاید برایتان جالب باشد که در ماه مه، مایکروسافت آن شرکت دوم به نام N-Trig را نیز خرید.

تجربه کاربری با سرفس هاب،‌ بسیار آشناست. گویی می خواهید با یک تبلت سرفس بیش از حد رشد یافته کار کنید. البته مشخصا این موضوع از نام همسان این دو محصول نیز قابل درک بوده و تعجب بر انگیز نیست اما «هاب» می آید تا توسط چندین کاربر به شکل همزمان مورد استفاده قرار گیرد؛ بخصوص در نمونه ی ۸۴ اینچی اش. با دیجیاتو همراه باشید.

هان در همین خصوص می گوید: «فناوری مالتی-تاچ را ابداع نمودیم تا استبداد «یک» را از میان برداریم. برای من، آن یک، مکان نمای ماوس بود. در هر صورت برای اینکه واقعا بتوانید فناوری مالتی-تاچ را با بالاترین پتانسیلش در اختیار مشتریان قرار دهید، باید آن را مالتی-یوزر یا چند-کاربره نیز بکنید. برای انجام چنین کاری نیز ما مجبور بوده ایم تا اصول بسیاری را زیر پا بگذاریم، که به هیچ عنوان آسان نیز نبوده.»

برای مثال، پشتیبانی از لمس ۱۰ انگشته در سرفس هاب کافی نیست و این استاندارد باید به ۲۰ و یا بیشتر تغییر کند. از سوی دیگر دستگاه باید بتواند نوع تاچ را تشخیص داده و افرادی را که به شکل همزمان با آن کار می کنند را نیز از هم متمایز نماید.

رویکرد هان و مایکروسافت نسبت به کنفرانس های ویدیویی نیز کاملا جدید است. برای مثال به جای اینکه یک دوربین را همانند تبلت ها در میانه دستگاه قرار دهند، از دو دوربین 1080p در کناره های سرفس هاب بهره گرفته شده تا این دوربین ها بتوانند یک اتاق را به شکل کامل و از زاویه ای که واقعا چشم می بیند، به نمایش بگذارند. از سوی دیگر نسخه ی مخصوص اسکایپ تحت عنوان Skype for Business که مایکروسافت آن را در سرفس هاب قرار داده، تلاش می کند همیشه از یک یا دو دوربین استفاده کرده و بهترین حالت ممکن را تصویر برداری کند.

حال که صحبت از بخش نرم افزاری شده، اشاره به این نکته نیز لازم به نظر می رسد که جای تعجبی نیست که این محصول صرفا چند هفته پس از ارائه نسخه نهایی ویندوز ۱۰، برای کاربران علاقه مند در دسترس است. سرفس هاب به همراه ویندوز ۱۰، به شکلی همزمان توسعه یافته اند و هاب می تواند همان اپلیکیشن هایی که در موبایل، تبلت و اکس باکس اجرا می شوند را به راحتی اجرا کند و از سوی دیگر آنها را نیز با نمایشگر بزرگ خود تطبیق می دهد. برای مثال منوی استارت ویندوز در میانه نمایشگر قرار گرفته.

Mondopad و OneScreen (رقبای سرفس هاب) از سوی دیگر، هر دو با ویندوز ۷ به بازار می آیند؛ نسخه ای از سیستم عامل ویندوز که برای اهالی کسب و کار و سازمان هایی که از ریسک کردن متنفر هستند، عالیست. اما از طرفی هم این نسخه از ویندوز هیچگاه تولید نشده بود تا به همراه نمایشگر های تاچ و یا قلم بشود از آن استفاده کرد.

سخت افزار و همچنین نرم افرار سرفس هاب به گونه ای طراحی گشته که برای استفاده همزمان چند نفر مناسب باشد. اتفاقی که به واسطه کامپیوترهای شخصی ممکن نیست. هان می گوید: «مردم قبلا از کامپیوترهای شخصی در اتاق های کنفرانس استفاده کرده اند، آنها برای اینکار افتضاحند.»

سرفس هاب تلاش می کند تا دردسرهای استفاده از PC در کامپیوترهای شخصی را به شکل کامل حذف کند. برای مثال، قلم هوشمند را از جای خود خارج کنید و این کامپیوتر بزرگ به یک باره تبدیل به یک تخته وایتبرد خواهد شد. زمانی که جلسه نیز به پایان می رسد، به شکل خودکار تمام داده های شما را حذف کرده و خود را برای استفاده نفرات و جلسات بعدی آماده می کند.

مایکروسافت همچنین در خصوص اینکه سرفس هاب چگونه می تواند با کامپیوتر شخصی، تبلت و حتی موبایل هایی که به جلسه آورده می شوند تعامل داشته باشد نیز زیاد فکر کرده است. به واسطه تکنولوژی وای-فای، کاربران قادر هستند فایل های خود را به نمایشگر محصولی که در موردش سخن می گوییم منتقل سازند. این در حالیست که برای مثال اگر در حاشیه یکی از اسناد خود شروع به نوشتن مواردی با قلم هوشمند کنید، آن سند به همان شکل در محصولات مبتنی بر ویندوز ۱۰ به نمایش کشیده خواهد شد.

سرفس هاب قابلیت های فراوانی داشته و می تواند اپلیکیشن های استاندارد ویندوز ۱۰ را نیز اجرا کند. اما مشخص است در صورتی که توسعه دهندگان شخص ثالث نیز شروع به توسعه اپلیکیشن هایی اختصاصی برایش بکنند، بسیار کارآمد تر نیز خواهد شد.

وقت اسمبل کردن است

برای دیدار از محلی که مایکروسافت نمایشگرهای تاچ اسکرین سرفس هاب را تولید می کند، باید لباسی مخصوص را بر تن کرد. لباسی که از ورود هر گونه آلودگی به محوطه یاد شده جلوگیری نماید.

حفظ پاکیزگی در همه مراحل تولید در کالاهای مختلف، از الزامات بوده اما باید توجه داشت که نمایشگر سرفس نیز از یک اندازه بزرگ برخوردار است. هان می گوید: «هر چقدر محصولتان بزرگ تر باشد، این کار سخت تر خواهد بود. دقیقا همانند وجود یک نقص در صنایع نیمه هادیست. اگر صرفا یک عیب کوچک ببینم، اگر صرفا یه غبار یا حباب بر روی نمایشگر تاچ مشاهده کنم، کل نمایشگر را دور خواهم انداخت.»

سخت ترین قسمت از پروسه ساخت سرفس هاب، ترکیب سنسورهای تاچ و شیشه با نمایشگرهای بسیار بزرگ تاچ است. اگرچه تکنولوژی تاچ خازنی موجود در سرفس هاب تفاوت چندانی با محصولات دیگر ندارد اما اندازه بزرگ ۵۵ و ۸۴ اینچی اش، مایکروسافت را ملزم به استفاده از روش های دیگری می کند. روشی که نیاز مایکروسافت را به اسمبل کنندگان در قاره ای دیگر را نیز مرتفع می نماید.

Angiulo می گوید:‌ «زمانی که به آسیای شرق نگاه کنید می بینید که محصولاتی کوچک را تولید می کنند، محصولاتی که ارسالشان نیز بسیار آسان است. سرفس هاب را نمی توان چنین تولید کرد، در نتیجه خود ما دستگاه هایی را توسعه دادیم که کار اتصال بخش های مختلف به هم را انجام می دهند؛ دستگاه هایی که اکنون صرفا در Wilsonville می توان آنها را یافت. دستگاه هایی که ما خودمان طراحیشان کردیم.»

سرفس هاب اندازه ای بزرگ داشته و نمی توان به راحتی آن را ارسال کرد، این نقطه نظری است که البته می توانید به راحتی آن را ارائه کنید اما زمانی که به کارخانه محل تولید رفته و آنها را از نزدیک ببینید، مشاهده خواهید کرد که با محصولاتی واقعا بزرگ سر و کار دارید. سنسورها (لایه هایی که شامل شناخت انگشت و همچنین قلم می شوند) همانند رول های به هم پیوسته هستند و سپس به شیشه ای که از LCD محافظت می کند، چسبانده می شوند. عملیات چسباندن لایه های مختلف به هم نیز، به واسطه بازو های رباتیک بسیار بزرگی انجام می گیرد.

نگاهی بر پروسه تولید سرفس هاب

هان به یک نمایشگر ۸۴ اینچ که برخی سنسورها به آن چسبانده شده اند اشاره می کند و می گوید: «فکر می کردید چنین اندازه غول آسایی داشته باشد؟ من به این نمایشگر به عنوان یک بیمار بر تخت بیمارستان می نگرم. بیماری که هنوز احیا/کامل نشده و نمی تواند به خانه رود.»

مشاهده اسمبل شدن سرفس هاب، احساس عجیبی به شما خواهد داد و تجربه ای چند بخشی است. در برخی مکان ها، بازوهای رباتیک کارها را انجام می دهند و در سوی دیگر کارمندان مایکروسافت را می بینیم که در حال وصل کردن برخی از اتصالات هستند. در بخشی دیگر، نشانه های موجود به شما هشدار می دهند به شکل مستقیم به نور فرا-بنفش نگاه نکنید، نوری که به پنل ها تابانده می شود تا چسب بکار رفته برای چسباندن اجزای مختلف نمایشگر به هم را خشک نماید.

عجیب اینکه این ساختمان دارای اتاقک های کاری و سالن های کنفرانس نیز هست، در حالی که اندکی آنطرف تر، خود سرفس در حال ساخته شدن است. هرچند، توسعه نرم افزای در خود ردموند و در نزدیکی مقر اصلی مایکروسافت صورت می گیرد. هان در خصوص کار کردن مهندسان در ساختمانی که سرفس در آن ساخته می شود می گوید: «عالیست که می توانم مهندسانم را به شکل مستقیم در پروسه ساخت داشته باشم و صرفا با چند قدم، بتوانند در خطوط تولید نیز حضور داشته باشند.»

قدم بعدی چیست؟

زمانی که از هان می پرسیم قدم بعدی برای سرفس هاب چیست و پس از رسیدن این محصول به دست مشتری، چه اتفاقی رخ خواهد داد، می گوید نمونه بعدی از حالا در حال توسعه است اما اطلاعات بیشتری را ذکر نمی کند.

در دفتر سان فرانسیسکوی مایکروسافت اما، مدیر هان و معاون ارشد مایکروسافت به نام Mike Angiulo، به شکل صریح تری به این سوال پاسخ می دهد. وی بر می خیزد، به سمت سرفس هاب ۸۴ اینچی موجود در دفترش اشاره می کند و می گوید: «در آینده، تمام این دیوار، نمایشگر خواهد بود و هرچه را که شما در آن لمس کنید، دارای بازخوردی تعاملی شده و می تواند به شکل دیجیتالی با موبایل شما سینک و هماهنگ شود. ما برای چنین محصولی، تصورات بسیار بزرگی داریم، تصوراتی که کار گروهی را دچار تحول خواهد کرد و مشخصا شما نخواهید توانست با نمونه اول سرفس هاب به آنها دست پیدا کنید.»

وی سپس اضافه می کند: «اگر شما هم تصور می کنید که بزرگتر، به معنای بهتر است، می توانم بگویم آینده اینگونه خواهد بود که می خواهیم از همه فضا ها برای این منظور استفاده کرده و تکنولوژی خود را در مرز های گسترده تری عرضه نماییم تا کاربران بتوانند با همکاری هم، بهره وری بالاتری داشته باشند.»

باید دید که در آینده، باز هم مایکروسافت اینچنین خواهد کوشید تا چنین رویایی را بدل به حقیقت سازد یا خیر؛ مخصوصا اگر در همان ابتدای کار، از سرفس هاب استقبال گرمی صورت نگیرد. J.P. Gownder، تحلیلگر موسسه Forrester می گوید: «به هر حال، مایکروسافت نشان داده که شرکت صبوریست.» او به خریده شدن استارتاپ Perceptive Pixel در سال ۲۰۱۲ و توسعه طولانی مدت ویندوز ۱۰ و همچنین آماده سازی آن برای ارائه در نمایشگرهای بزرگ اشاره می کند. وی سپس ادامه می دهد: «آنها توانسته اند محصولی عالی را تهیه کنند اما مشخص نیست مشتریان در ابتدای راه چگونه به آن واکنش نشان می دهند.»

بخش های مختلف ساختمان واقع در شهر Wilsonville با سرفس هاب پوشیده شده اند؛ هان حتی یکی از آنها را در محل استراحت پرسنل و در کنار میز بیلیارد به دیوار آویخته است. به مهندسان که سر می زنید اما، مشاهده خواهید کرد که همچنان از تخته وایتبرد استفاده کرده و مسائل مهم را یادداشت کرده و بر تابلوی مخصوصی می چسبانند.

در سال ۲۰۰۷ و زمانی که Fast Company با جف هان مصاحبه کرد، وی گفت که می خواهد چالش های فنی بسیاری را پشت سر بگذارد. اکنون وی اعتقاد دارد به پایان یکی از مرز های نهایی پردازش کامپیوتری نزدیک شده ایم: «یکی از شخصی ترین ابزارها را توسعه داده ایم. بخش کشف نشده بعدی اکنون این است که دریابیم چگونه می توان کارها را به واسطه استفاده همزمان چند کاربر انجام داد.»

زمانی که با او صحبت می کنید، گویی دوباره سال ۲۰۰۶ شده و در کنفرانس تد حضور دارید؛ حرارت و اشتیاق در گفته هایش موج می زنند. در آن زمان هان صرفا یک پژوهشگر با ایده هایی ناب بود اما اکنون شرکتی به بزرگی مایکروسافت از وی پشتیبانی می کند؛ حال باید دید این پشتیبانی از شخصی که چنین ایده های نابی دارد، در آینده باعث روی دادن چه اتفاقاتی خواهد شد.