چرا شرکت های ارائه دهنده دستگاه های پوشیدنی، سعی در محدود کردن کاربرانشان دارند؟

این روزها می توان کاربران دستگاه های موبایل را به دو گروه کلی تقسیم کرد: اندرویدی ها و استفاده کنندگان از iOS. نکته دیگر اینکه از هر پلتفرمی که استفاده می کنید، احتمال آنکه در زمان آپگرید کردن به آن وفادار بمانید و به جمع کاربران پلتفرم دیگر نپیوندید بسیار بالاست.

در حقیقت می توان دستگاه های موبایل را به وابستگی سیاسی، علاقه به نوع خاصی از بستنی و یک ژانر مشخص از فیلم تشبیه کرد که در هویت ما تنیده شده اند و به سادگی جدا نمی شوند.

اما هر کسی ممکن است که در یک موقعیت یا زمان خاص، تغییر موضع بدهد و به جمع کاربران پلتفرم دیگر بپیوندد. این تصمیم گاهی اوقات به خاطر دلایل ساده ای چون اندازه نمایشگر اتخاذ می شود و بعضی وقت ها هم از فاکتورهای دیگری نظیر فشار طرفداران جدید یک پلتفرم و یا مهارت یک فروشنده در فروش دستگاه هایی تاثیر می پذیرد که مدت هاست در انبار فروشگاهش خاک می خورند.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

علت این مساله هر آنچه که باشد، چنانچه توجه عمیق تری به خصوصیات تلفن های هوشمند بیاندازید درخواهید یافت که علیرغم وفاداری طیف گسترده ای از مشتریان به پلتفرم انتخابی شان، باز هم امکان تغییر نظر وجود دارد.

مهاجرت به یک پلتفرم می تواند سه دلیل اصلی داشته باشند: عادت کردن به یک شکل فیزیکی خاص، خو گرفتن به یک تجربه کاربری متفاوت و در نهایت خطر کردن و انتخاب پلتفرم یا اعتماد کردن به افراد دیگر و سپردن مهار زندگی دیجیتالی تان به دست او.

شاید مهاجرت از یک پلتفرم موبایل به دیگری کار ساده ای نباشد اما در هر صورت غیر ممکن هم نیست و به همین خاطر است که بازکنان اصلی این حوزه تلاش دارند تا علاوه بر افزایش جذابیت دستگاه ها و سرویس های ارائه شده خود، هزینه کنار گذاشتن شان را نیز برای کاربرانشان بالا ببرند و از جمله سلاح های مهم بازدارنده برای این منظور پوشیدنی ها هستند.

مسحور پوشیدنی ها

اگر بخواهیم به طور کلی بگوییم، دو نوع پوشیدنی داریم: پلتفرم-جدا و پلتفرم-وابسته. پوشیدنی های پلتفرم-جدا دستگاه هایی هستند که یا بر اندروید مبتنی هستند و یا iOS (و در برخی موارد ویندوز فون). این پوشیدنی ها غالبا دنبال کننده های تناسب اندام و ساعت های هوشمند را در بر می گیرند که از آن جمله می توان به FitBit، Pebble Time و Garmin Fenix 3 اشاره نمود.

مهم ترین مزیت این دستگاه ها آن است که می توانید آنها را با هر دستگاهی که می خواهید جفت (پِر) کنید و از قابلیت های مختلف شان بهره بگیرید.

از سوی دیگر پوشیدنی های پلتفرم-وابسته آنهایی هستند که تنها با ابزارهای یک برند خاص سازگاری دارند و اگر بخواهیم بهتر آنها را توضیح دهیم بیشتر نقش نوعی ابزار جانبی را برای آن دستگاه ها ایفا می کنند تا گجت های مستقل.

اپل واچ و پوشیدنی های مبتنی بر Android Wear و بالاخص مچبندهای ارائه شده توسط سامسونگ نمونه های خوبی از این دستگاه ها هستند. مزیت پوشیدنی های وابسته به پلتفرم این است که به شکل بهتری با سیستم عامل موبایل شما یکپارچه سازی می شوند و خدماتی را در اختیارتان می گذارند که شاید دستگاه های ارائه شده از سوی شرکت های شخص ثالث به آنها دسترسی نداشته باشند و خلاصه کلام اینکه تجربه کاربری بدون نقص و یکپارچه ای را در اختیارتان قرار می دهند.

اما از جمله معایب این نوع وابستگی این است که بیشتر به یک پلتفرم خاص متکی می شوید و در زمان دریافت آپگرید نیز گزینه های پیش رویتان به میزان قابل توجهی محدود می گردند.

اگر آنطور که گفته می شود، گوگل پشتیبانی Android Wear از iOS را فراهم نماید، احتمال می رود که به زودی شاهد ظهور گروه سومی از دستگاه های پوشیدنی باشیم: پلتفرم- انتخابی.

یک دستگاه پلتفرم-انتخابی برای یک سیستم مشخص «بومی» تلقی می گردد و در عین حال، زمانی که با پلتفرم رقیبش جفت شود، می تواند کارایی اش را تا حدودی حفظ کند.

اما مشکلی که ممکن است در زمان جفت کردن یک ساعت هوشمند مبتنی بر Android Wear با آیفون به وجود بیاید این است که به خاطر وجود موانعی که یکپارچه سازی این دستگاه ها را با سیستم عامل های شخص ثالث محدود می کند (یا به بیان ساده تر به خاطر اختلافات بنیادینی که میان دو پلتفرم وجود دارد) احتمالا خود را در نوعی برزخ خواهید یافت؛ برزخی که اگر از یک موبایل اندرویدی استفاده می کردید بدتر از این می بود و اگر اپل واچ را روی مچ خود داشتید به این خوبی نبود.

بسیاری از کاربران آیفون که از سرویس های اختصاصی گوگل استفاده می کنند با چنین شرایطی خوب آشنایی دارند.

برای نمونه نمی توان از طریق Moto 360 (یا احتمالا هر دستگاه دیگر مبتنی بر Android Wear) به سرویس Apple Pay دسترسی پیدا کرد و حتی نمی توانید با استفاده از ساعت هوشمندتان آیفون خود را به صورت هوشمند آنلاک کنید.

اما هرچه با دستگاه های پوشیدنی بیشتر کار کنید و روی آنها حساب باز کنید، بیشتر دوست دارید که دستگاه های مورد استفاده خود را با یکدیگر هماهنگ نمایید.

در هر صورت سازگار نبودن پلتفرم دستگاه های موبایل و پوشیدنی مساله مهمی نیست و در واقع، یکی بودن پلتفرم ها، صرفا به ساده تر شدن سازگاری، اتخاذ تصمیم در مورد دریافت آپگرید و پشتیبانی بهتر می انجامد و بس. اما برای آن دسته از کاربرانی که دوست دارند گزینه های پیش رویشان برای انتخاب متنوع باشند، باید بگوییم که رواج بی سابقه پوشیدنی ها مشکلی جدی را از باب سازگاری دستگاه ها با یکدیگر به وجود می آورد.

شرکت گوگل در وهله نخست از سرویس های خود پول در می آورد، به همین دلیل حضور هر چه بیشتر آن در پلتفرم ها و دستگاه های مختلف تصمیمی کاملا عقلانی به نظر می آید.

اما برای نامی چون اپل (یکی از معدود کمپانی هایی که این استراتژی را کنار گذاشت و همچنان بالاترین حاشیه سود را در حوزه سخت افزار دارد) یکپارچه سازی کامل دستگاه و پلتفرم صرفا برای راحتی مشتریان و کاربران در نظر گرفته نمی شود و در عوض یک ضرورت کاری است.

چرا اپل واچ برای سلطه بر بازار نمی جنگد؟

شاید ایجاد ارتباطی جداناشدنی میان اپل واچ و آیفون، در وهله نخست یک اشتباه بزرگ به نظر برسد. چرا اپل چنین سرمایه گذاری هنگفتی در یک محصول کاملا جدید مانند اسمارت واچ کرده و در مقابل، آن را به صورتی ساخته که تنها مورد توجه گروه اندکی از کاربران مخاطب قرار می گیرد؟

در واقع اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم این محصول تنها مورد توجه بخش بسیار کوچکی از مخاطبان هدف قرار می گیرد چراکه در حال حاضر آیفون تنها 18 درصد از سهم بازار جهانی اسمارت فون را به خود اختصاص داده و آنطور که از شواهد پیداست تنها جمع کوچکی از دارندگان آن دوست دارند که این ساعت را خریداری نمایند.

از طرف دیگر، اگر اپل واچ طوری ساخته می شد که با هر موبایلی سازگاری داشت و در عین حال زمانی که با آیفون پر می شد، امکانات و قابلیت های بیشتری پیدا می کرد، آنگاه شمار کاربران مخاطب این دستگاه شاید سر به فلک می کشید.

تنها نتیجه منطقی از این تصمیم گیری آن است که جذب مخاطب برای یک پلتفرم و حفظ مخاطبان کاربران قبلی آن، برای شرکت ها از اهمیت بیشتری برخوردار است تا اینکه بخواهند صرفا میزان فروش سه ماهه خود را بالا ببرند.

شرکت هایی که سهامشان به صورت عمومی عرضه می شود، باید درآمد قابل پیش بینی، با ثبات و تا حد ممکن یکنواخت داشته باشند و این یعنی مشتریانشان باید تا آنجا که امکان دارد نسبت به آن ها وفادار بمانند.

این شرکت ها در واقع به چنین استراتژی هایی برای رونق بخشیدن به کسب و کار خود و بازاریابی نیاز دارند؛ آنها به مشترکان سرویس های خود نیاز دارند نه خریدهای ناگهانی و ایزوله شده که ارتباطی با سرویس هایشان ندارند و دست آخر اینکه، این شرکت ها باید با ایجاد موانعی، دسترسی دیگران را به مزارع سرسبز و پرحاصل خود محدود نمایند و برای رسیدن به این هدف، چه چیزی بهتر از یک پلتفرم اختصاصی.

همانطور که تایید خواهید کرد روز به روز بر شمار دستگاه های پوشیدنی موجود در بازار و توانمندی هایشان افزوده می شود و از همین رو شاید خالی از لطف نباشد اگر به تناقضی جالب اشاره نماییم که به واسطه حضور این دستگاه ها به وجود آمده است.

این دستگاه ها از یک سو تلاش دارند تا وابستگی ما به موبایل ها، کامپیوترهای شخصی و دیگر تکنولوژی های دست و پا گیر را با راحت تر نمودن ارتباط و دسترسی مان به اطلاعات، پایین بیاورند.

از طرفی، ما نیز پذیرفته ایم که در ازای آزاد شدن از این ابزارها، دستگاه دیگری (همان پوشیدنی ها) را با خود حمل کنیم. اما این بدان معنا نیست که نباید پوشیدنی هایی نظیر ساعت های هوشمند را خریداری کنیم، بلکه باید این نکته را در نظر داشت که هر چه بر تعداد دستگاه های همراه خود اضافه کنیم، وابستگی مان نیز به آنها بیشتر می شود.