بررسی بازی Zombi؛ لندن، جولانگاه نامیرایان

متاسفانه چند سالی است که کمپانی یوبی سافت، روند افول در پیش گرفته است و قصد ندارد خود را از منجلابی که در آن گرفتار شده، بیرون بکشد. بازی های بی کیفیت اما مطرح، یکی پس از دیگری عرضه می شوند و اگرچه به پول داخل جیب این شرکت می افزایند اما از اعتبارش می کاهند. شاید اگر افرادی نظیر میشل آنسل در یوبیسافت نبودند، این کمپانی نام آشنا خیلی زودتر از این حرف ها دچار هبوط می شد.

اما جای خوشحالی اینجاست که هنوز می توان به برخی از استودیوهای یوبیسافت نظیر استودیوی پاریس یا شانگهای امیدوار بود؛ چرا که هز یک از آن ها، هر از چند گاهی، بازی های کوچک تر و کم سر و صداتری برایمان به ارمغان می آورند که شاید مانند سری Assassin's Creed جنجال آفرین نباشند، اما مطمئنا از تجربه شان لذت خواهیم برد.

استودیوی مون پلیه فرانسه نیز، یکی دیگر از زیرمجموعه های فوق العاده ی یوبی سافت است که نه تنها در توسعه بازی هایی چون Valiant Hearts و Rayman نقش داشته، بلکه می خواهد تا مدتی دیگر نسخه ی دوم بازی Beyond Good and Evil را هم برایمان به ارمغان آورد.

بازی Zombi، یکی از آخرین بازی های استودیوی مون پلیه یوبی سافت است که در سال 2012 با نام ZombiU و به صورت انحصاری روی پلتفرم WiiU منتشر شد. حدود 2 سال پیش، خبری مبنی بر شروع ساخت ZombiU 2 به گوش رسید و به نظر می رسد همین موضوع، دلیلی باشد بر عرضه ی نسخه ی جدید زامبی روی پلتفرم های نسل هشتم و پی سی.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

شاید بسیاری از مخاطبان از این موضوع بی خبر باشند، اما نسخه ی اصلی بازی زامبی در سال 1986 منتشر شد و یوبی سافت ناشر آن بود؛ در واقع اگر بخواهیم دقیق تر اشاره کنیم، زامبی اولین بازی انتشار یافته از سوی کمپانی یوبی سافت آن است که در همان سال، کار خود را آغاز کرده بود. نسخه اصلی بازی زامبی، پیرو سبک آرکید ادونچر بود و برای تولید آن از فیلم Dawn of the Dead ساخته ی جرج رومرو،  الهام گرفته شد.

ایده ی بازی این بود که گیمر، کنترلر چهار شخصیت اصلی مختلف را در دست بگیرد و آن ها را در روند گشت و گذار در یک مرکز خرید تجاری هدایت کند. همین ایده، سال ها بعد جرقه های ساخت بازی Dead Rising را نیز پدید آورد.

بازی جدید زامبی، اگرچه ریبوت نامیده نمی شود، اما شباهت های بسیاری با نسخه ی اصلی خود دارد؛ البته اگر فاصله ی زمانی 30 ساله را نیز در نظر بگیریم. در زامبی، گیمر باید کنترل کاراکترهای متعددی را برعهده بگیرد و به آن ها در مسیر بقا کمک کند.

ویژگی جالب و متفاوت زامبی، نسبت به دیگر بازی های مشابه و غیر مشابه (!) در اینجا است که با هر بار شکست در بازی و مردن کارکتر، کاراکتر جدیدی جایگزین وی می شود و همان راه را ادامه می دهید. و جالب تر هم در این است که با شروع دوباره، می توانید شخصیت قبلی را یافته و از وسایل او استفاده کنیذ.

بنابر داستان، حدود 400 سال پیش جان دی پیشبینی کرده بود که در سال 2012، اتفاقی شوم به نام "پیش بینی سیاه" به وقوع خواهد پیوست. شخصی ملقب به Prepper، در همکاری با گروهی به نام Raven of Dee، پناهگاهی می سازد و خود را برای آخرالزمان زامبی ها آماده می کند. بازی از جایی آغاز می شود که شخصیت پرپر، گیمر را می یابد و او را به داخل پناهگاه می رساند.

بزرگترین مشکل زامبی از هر جهت، خطی بودن بیش از حد مراحل است که منشا آن را می توان کاراکتر پرپر دانست. پرپر در تمام طول بازی به رییس گیمر تبدیل می شود و دائما به او می گوید که چه کند و چه نکند! راستش را بخواهید صداگذاری و شخصیت پردازی او هم در حدی نیست که با وی ارتباط برقرار کنید و عملا باعث آزارتان خواهد بود.

اما پرپر تنها کارکتر جانبی داستان نیست و چند کاراکتر دیگر نیز وجود دارند که نقشی شبیه به او ایفا می کنند. از جمله ی دیگر کاراکترها می توان به دکتر نایت، ویکرام، بوریس و چند شخصیت دیگر اشاره کرد که هر یک هدف خاصی دارند و گیمر را به برآورده کردن این خواسته ها، مجبور می کنند!

در واقع وضوح بیش از حد مراحل و خطی بودن هر یک، آسیبی اساسی به زامبی وارد کرده و آن را از یک بازی عالی به اثری متوسط نزول داده است. از همان بدو ورود، بازی شما را در محیطی بسیار کوچک و کم جزییات قرار می دهد و خیلی واضح می گوید: "فرار کن!". و جالب اینجاست که حتی مجال نمی دهد گیم پلی را تجربه کنید؛ چرا که در زمانی کوتاه تر از 30 ثانیه، بار دیگر بازی متوقف می شود تا میان پرده ای دیگر به نمایش درآید.

مراحل و ماموریت ها خیلی ساده هستند و روندی مشابه یک دیگر دارند، گیمر باید از نقطه ی الف، به نقطه ی ب برسد تا به فلان آیتم دسترسی پیدا کند. اما یک سان بودن ماموریت ها، به هیچ وجه لطمه ای به روند مراحل نزده و از تک تک آن ها لذت کافی خواهید برد.

تجهیزات متععدی در بازی وجود دارد که مهم ترین آن ها، در همان ابتدا قابل استفاده هستند. تجهیزات اصلی بازی، سلاح، پرپر پد و کوله پشتی خاصی به نام Bug-Out Bag هستند. کوله پشتی مهم ترین آیتم بازی است که طبیعتا به گیمر اجازه می دهد سایر آیتم های جانبی خود را حمل کند. اما متاسفانه این قابلیت اصلا شبیه به بازی های مشابه نیست و کوله پشتی، با تنها 10 فضای خالی برای آیتم های مختلف، دائما آزارتان می دهد و از محدودیت تجهیزاتتان، شاکی خواهید شد!

سلاح های سرد و گرم نسبتا متعددی در بازی وجود دارند که هر یک در در نابودی زامبی ها حسابی کمکتان می دهند. در نسخه ی WiiU، تنها سلاح سرد، چوب کریکت بود اما در نسخه ی جدید، چوب بیسبال و بیل هم اضافه شده اند. برخلاف بازی های آخرالزمان رایج، سلاح ها به هیچ وجه دچار صدمه و شکستگی نمی شوند و می توانید تا همیشه از آن ها استفاده کنید.

البته شکی نیست که در طولانی مدت، کمبود سلاح سرد باعث مشکل می شود و از آن ها زده خواهید شد. اما در عوض، بیش از 12 سلاح گرم مختلف شامل 2 شاتگان، 2 سلاح کمری و یک کمان صلیبی وجود دارد که به روند بازی هیجان می بخشند. اگرچه تمرکز اصلی زامبی بر سلاح های گرم معطوف است، اما بخش های زیادی از ابتدای بازی، صرف استفاده از سلاح های سرد می شود که گیمر را خسته می کند.

علاوه بر سلاح های اصلی، آیتم های جانبی دیگری وجود دارند که در گیم پلی پیچیدگی ایجاد می کنند. برای مثال می توان به نورافکن و نارنجک های دستی اشاره کرد. البته باید خاطرنشان کرد که در طول زمان، این آیتم های جانبی، کاربرد و اهمیت خود را از دست می دهند و احتمالا ترجیح می دهید کارتان را از روش های دیگری پیش ببرید.

مشکل بزرگ گیم پلی، همان طور که اشاره شد، کوچک و کم بودن فضای کوله پشتی است. تنها 10 جای خالی برای آیتم های مختلف وجود دارد و ظاهرا سلاح کالیبر و یک شکلات کوچک، هر دو به یک اندازه فضا اشغال می کنند! هم چنین نمی توان چند آیتم را در کنار یکدیگر و در قالب یک آیتم حمل کرد؛ بنابراین تقریبا هیچ وقت نمی توانید به مجموعه ای آیتم های دلخواهتان دسترسی داشته باشید.

البته قصد اصلی سازندگان این بوده که کمبود مهمات دائما احساس شود، اما تعادل ضعیف پدید آمده در این موضوع، کار را با مشکل دچار کرده و یکی از المان های حیاتی بازی، به بدترین المان آن تبدیل شده که بدون دلیل منطقی، گیمر را دچار مشکل می کند.

در هر مرحله، وظایف متععدی وجود دارد که باید به آن ها رسیدگی شود. خیلی زود متوجه می شوید که باید در فاصله ی زمانی مشخصی، به مبارزه با زامبی ها بپردازید و بازی در طول زمان، هیجان بیشتری به خود می گیرد. به مرور، علاوه بر آیتم های جانبی، آیتم های خاص دیگری دریافت خواهید کرد که برای عبور از موانع کاربرد دارند.

برای مثال می توان از چکش برای ساخت و یا از بین بردن موانع چوبی پشت در استفاده کرد و آیتم دیگری اجازه می دهد که قفل ها را باز کنید. از سوی دیگر، دستگاه پرپر پد، قابلیت های متنوعی برایتان به ارمغان می آورد. از این دستگاه می توان برای اسکن دشمنان در محیط، مشاهده ی نقشه، اسکن آیتم های کارآمد و چیزهایی از این دست استفاده کرد.

البته باید به خاطر سپرد که پرپر پد نقشی حیاتی در گیم پلی نسخه ی WiiU ایفا می کرد اما متاسفانه به دلیل محدودیت های کنترلی پی سی و کنسول های اکسن باکس وان و پلی استیشن، دیگر جذابیت خاص خود را ندارد و تنها به عنوان وسیله ای کارآمد، نقش ایفا می کند.

با این حال، پرپر پد تنها المانی نیست که تحت تاثیر کمبود کنترلر WiiU قرار گرفته و بسیاری دیگر از المان ها نیز به خاطر همین مشکل، جذابیت خود را از دست داده اند. برای مثال، Inventory به صورت همیشگی بر روی نمایشگر کنترلر WiiU به نمایش در می آمد و لازم نبود برای بهره گیری از آیتم های مختلف، دائما صفحه ی آن را باز کنید.

اما در نسخه ی جدید، برای هر کار کوچکی نیازمند باز کردن منوهای متععد خواهید بود. با توجه به این که هنگام استفاده از این منوها، بازی متوقف نمی شود، احتمالا در میانه ی مبارزات، برای اعمال کوچک ترین کارها دچار مشکل خواهید شد و حتی شکست خواهید خورد. وقتی که با آگاهی نسبت به این مسئله رامبی رو تجربه می کنید، احساس ناخوشایندی خواهید داشت؛ چرا که مطمئن هستید به بسیاری از ویژگی های جذاب بازی دسترسی ندارید.

اما بازی زامبی، ویژگی های دوست داشتنی خود را نیز دارد. کشتن زامبی ها اگرچه در ابتدایی ترین حالت ممکن صورت می پذیرد، اما چالش های خاصی ایجاد می کند که باعث می شود از کشتن و تکه پاره کردن آن ها لذت ببرید. آثار ضرباتی که به بدن زامبی ها می خورد، به خوبی قابل مشاهده است و خون زیادی به اطراف می پاشد. مثل تمام بازی های زامبی محور، برای کشتن دشمنان، باید سر آن ها را هدف بگیرید و هنگام استفاده از سلاح های سرد، انیمیشن های خشونت بار و جالبی را شاهد خواهید بود؛ زیرا با هر ضربه، بخش هایی از گوشت سر زامبی ها جدا شده و به اطراف می پاشد تا واقع گرایانگی به اوج خود برسد.

اما از ضعف های بزرگ زامبی، می توان به محدودیت زیاد محیط های آن اشاره کرد که اصلا دست گیمر را باز نمی گذارند. هیچ وقت نمی توانید مسیر خود را انتخاب کنید و باید دائما مسیری که از طریق نقشه مشخص شده را دنبال کنید. البته در برخی مواقع، راه های جانبی خاصی برای گشت و گذار بیشتر وجود دارد که متاسفانه اکثر آن ها، به بن بست منتهی می شوند و متوجه می شوید در حال تلف کردن وقتتان بوده اید. با توجه به این که یکی از مراحل بازی در قصر باکینگهام جریان دارد، انتظار داشتیم که با آزادی عمل فوق العاده ای طرف باشیم اما طراحی ضعیف محیط، خیلی زود خسته تان خواهد کرد.

اما در عوض همه ی این ها، اتمسفر بازی به خوبی کار شده و می توان ترس و وحشت حاکم بر هر محیط را احساس کرد. اگرچه زامبی مثل بسیاری از بازی های شبیه خود چون Dead Island و Dying Light نیازمند مهارت نیست اما با استفاده ی درست و به جا از دشمنان، دائما حس تشویش را در گیمر بر می انگیزد.

گیم پلی ساده و روان، اتمسفر، صداگذاری عالی و گرافیک خشونت بار، همه و همه دست به دست یک دیگر می دهند تا گیمر تجربه ای جالب و در مواقعی ترسناک داشته باشد. به تجربه در بازی هایی چون Amnesia و Outlast ثابت شده که هرچه گیم پلی در بازی های ترسناک، ساده تر باشد، میزان ترس نیز بیشتر خواهد بود. سازندگان زامبی هم به خوبی از این مسئله آگاهی داشتند و ضمن تنوع بخشی به المان های گیم پلی، آن را در ساده ترین حالت ممکن نگاه داشته اند تا بازیکن دائما درگیر فعالیت های مختلف نباشد.

جمع بندی

بازی Zombi برای WiiU ساخته شده است و عرضه ی آن برای پلتفرم های دیگر، اشتباهی بیش نبود. شاید اگر فروش پایین بازی مسئله ساز نبود، زامبی هیچوقت برای این پلتفرم ها منتشر نمی شد. زامبی، ویژگی های خوب زیادی دارد که این ویژگی ها در کنار امکانات منحصر به فرد WiiU، به غایت خود می رسیدند. اما روی پی سی و یا کنسول های نسل هشتم، زامبی در بهترین حالت، بازی متوسطی است که احتمالا میان خیل عظیم بازی هایی که در هفته های آتی منتشر می شوند، از یاد خواهد رفت. اگر به بازی های سبک زامبی و بقا علاقه دارید، بد نیست که نگاهی به آن بیندازید اما اگر چندان به سبک هایی این چنینی تمایل ندارید، چیزی از دست نخواهید داد.