بررسی دیجیاتو: OnePlus 2

تا مدتی پیش اگر می خواستید یک تلفن هوشمند تهیه کنید دو انتخاب پیش رو داشتید، پرچمداران گران قیمت و با کیفیت، یا مدل های اقتصادی با قیمت ارزان و قابلیت های محدود.

سال گذشته اما وان پلاس پا به عرصه گذاشت و تلفن هوشمند جذابی طراحی کرد که ویژگی های پرچمداران را با قیمت محصولات میان رده به کاربران عرضه می کرد و می توان آن را یکی از بهترین نمونه های تولید شده تاکنون در بازه قیمت خود به شمار آورد.

این اقدامی بود که در ابتدا انجامش حتی برای غول های حوزه تکنولوژی ناممکن به نظر می رسید، اما استارتاپ کوچک و نوپای چینی با انجام آن موفق شد از همان ابتدا اعتبار بالایی برای خود کسب کرده و توجه کاربران را به خود جلب کند.

این موضوع باعث شد کاربران از آن زمان در انتظار دومین تلفن هوشمند وان پلاس باشند تا مشخص شود موفقیت اولین مدل اتفاقی بوده، یا می توان روی این سازنده جدید به عنوان خالق محصولات جذاب و چشمگیر حساب باز کرد.

محصولی که سرانجام با نام «وان پلاس ۲» و به شکلی نوآورانه با کمک فناوری واقعیت مجازی رونمایی شد و حداقل بر اساس مشخصات سخت افزاری آن، می توان گفت سازنده چینی بار دیگر موفق شده محصولی در سطح پرچمداران را با نیمی از قیمت آنها تولید کند.

تجربه کاربری یک تلفن هوشمند اما تنها به قدرت سخت افزاری محدود نیست و موارد متعددی، از عملکرد نرم افزار دستگاه گرفته تا نکات کوچک طراحی وجود دارند که در نهایت، میزان رضایت کاربران هنگام استفاده از یک محصول را تعیین می کنند.

در بررسی دیجیاتو از OnePlus 2 همراه باشید تا ببینیم این تلفن هوشمند را می توان مطابق ادعای تولید کننده، تهدیدی برای پرچمداران سال آینده به شمار آورد یا خیر.

طراحی

پیش از رسیدن به سخت افزار، اگر بخواهید با پرچمداران گران قیمت رقابت کنید لازم است محصول شما ظاهر جذابی داشته باشد، موردی که وان پلاس آن را در نسل قبل با طراحی ظریف، ساده و شکیل به حقیقت تبدیل کرده بود و حالا در محصول دوم فلز را نیز به این ترکیب افزوده است.

«وان پلاس ۲» علاوه بر این نوار فلزی (که از آلیاژ منیزیم ساخته شده) به یک دکمه جدید نیز مجهز است که Alert Slider نام دارد و در عملکردی شبیه به آیفون، برای mute کردن یا انتخاب حالت priority اندروید به کار می رود.

طراحی جدید البته باعث شده ضخامت «وان پلاس ۲» نسبت به مدل پیشین ۱ میلی متر ضخامت پیدا کرده و به ۹.۹ میلی متر برسد، رقمی که با «گلکسی اس شش» ۶.۸ میلی متری و دیگر پرچمداران باریک اختلاف زیادی دارد.

این ضخامت بالا البته تا حدی با طراحی شیب دار پشت بدنه جبران شده است و دستگاه هنگام استفاده ارگونومی مناسبی دارد، اما سنگین بودن وزن ۱۷۵ گرمی دستگاه (که نسبت به مدل پیشین ۱۳ گرم افزایش داشته) کاملاً محسوس است و مدتی طول خواهد کشید تا به آن عادت کنید.

«وان پلاس ۲» ضمنا ابعادی برابر با ۱۵۱.۸ در ۷۴.۹ میلی متر دارد و از این نظر تفاوت چندانی با نسل پیشین خود نکرده. مورد بدون تغییر دیگر نیز جنس زبر بدنه پشتی است که سازنده آن را Sandstone می نامد و می توان حس آن را به لمس سر چوب کبریت تشبیه کرد.

این مورد هرچند از یک سو باعث می شود تلفن هوشمند نه چندان کوچک و سبک، محکم به دست کاربر بچسبد، اما از سوی دیگر لمسش حسی کاملاً جدید و تاحدی عجیب دارد که ممکن است عادت کردن به آن برای برخی مدتی زمان ببرد.

سازنده چینی البته به این موضوع توجه داشته و ۴ قاب کاملا متفاوت دیگر با جنس های چوب درخت آلو، اقاقیا، بامبو و Kevlar برای «وان پلاس ۲» طراحی کرده که می توانید قاب پشتی را با آنها تعویض کنید.

این تلفن هوشمند البته با وجود امکان باز کردن قاب پشتی، قابلیت تعویض باتری و استفاده از کارت حافظه را ندارد، محدودیتی که بیشتر در محصولات مجهز به بدنه یکپارچه مشاهده می شود.

سازنده ضمنا درگاه سیم کارت های نانو را نیز به زیر قاب پشتی انتقال داده که هرچند دسترسی به آنها را اندکی زمان بر کرده، اما در عوض نوار فلزی اطراف بدنه خلوت و زیبا تر به نظر می رسد و علاوه بر آن دیگر برای وارد و خارج کردن سیم کارت به سوزن احتیاج نخواهید داشت و از همین رو سوزن زیبایی که به شکل جاکلیدی در جعبه نسل پیشین قرار داشت هم حذف شده است.

با نگاه به قسمت پایین دستگاه نیز درگاه USB Type-C مشاهده می شود که این «وان پلاس ۲» را به یکی از نخستین تلفن های هوشمند مجهز به این استاندارد جدید تبدیل کرده است. این موضوع هرچند به دلیل بی اهمیت بودن جهت استفاده، اتصال کابل به دستگاه را ساده می کند، اما برای به دست آوردن آن لازم است تمام کابل های USB فعلی خود را بازنشسته کنید.

در اطراف این درگاه نیز اسپیکر دستگاه مشاهده می شود که البته بر خلاف آنچه به نظر می رسد استریو نیست و تنها قسمت سمت راست آن برای پخش صدا کاربرد دارد.

دکمه هوم زیر نمایشگر نیز تغییر دیگر نسبت به نسل پیشین است که حسگر اثر انگشت درون آن تعبیه شده و البته عملکردی لمسی و نرم افزاری دارد، هرچند ظاهر آن مشابه نمونه های سخت افزاری طراحی شده.

دکمه های ناوبری اندروید نیز هرچند مثل سابق وجود دارند، دیگر علامت های «فلش» و «۳ خط موازی» برای مشخص کردن کارکرد آنها وجود ندارد و هر دو پس از روشن شدن یک خط کوچک را نمایش می دهند، موضوعی که ممکن است در ابتدای استفاده تا مدتی باعث سردرگمی شود.

اما در عوض سازنده امکان تنظیم نرم افزاری عملکرد این دو دکمه را ارائه کرده و از طریق منوی تنظیمات می توانید کارکرد های هرکدام را بر اساس سلیقه و نیاز های خود تغییر دهید.

در مجموع می توان گفت هرچند افزایش ضخامت و وزن، ظرافت ظاهر «وان پلاس ۲» را نسبت به نسل پیشین تاحدی کاهش داده اند، اما در عوض خصوصیاتی مثل نوار فلزی و قاب های پشتی متنوع باعث شده طراحی این محصول ۲۳۹ دلاری جذابیتی در سطح یک پرچمدار داشته باشد.

نمایشگر

«وان پلاس ۲» مثل نسل پیشین خود از یک نمایشگر ۵.۵ اینچی با رزولوشن ۱۰۸۰ بهره می برد که تراکم پیکسل های آن ۴۰۳ در هر اینچ است و برای محافظت از آن نیز گوریلا گلس ۴ در نظر گرفته شده است.

پنل IPS این نمایشگر توسط Japan Display و بر اساس فناوری LTPS ساخته شده که باعث می شود صفحه نمایش در هنگام استفاده گرمای زیادی ایجاد نکند.

این نمایشگر البته کاملاً بدون تغییر باقی نمانده و میزان عمق رنگ مشکی، کنتراست و زاویه دید آن نسبت به نسل قبل افزایش یافته، اما همه اینها تا زمانی است که «وان پلاس ۲» را در کنار پرچمداران گران قیمت قرار ندهید.

حتی اگر میزان رزولوشن را بپذیریم، باز هم نمایشگر این تلفن هوشمند قادر نیست رنگ ها را به اندازه پرچمداران سامسونگ، اپل و دیگر سازندگان پویا و زنده نمایش دهد و با توجه به نمایش حدود ۸۸ درصد بازه استاندارد sRGB می توان گفت تولید کننده چینی نتوانسته در این حوزه به ادعای رقابت با محصولات گران قیمت جامه عمل بپوشاند.

حداکثر میزان روشنایی صفحه نمایش نیز به حدود ۴۰۰ نیت می رسد که نسبت به نسل پیشین کاهش قابل توجهی نشان می دهد، اما با این وجود می توان عملکرد صفحه نمایش زیر نور مستقیم خورشید را قابل قبول ارزیابی کرد، خصوصاً با توجه به قیمت دستگاه.

در مجموع نیز می توان گفت اگر پرچمداران دیگر و ادعا های سازنده در زمینه رقابت را از معادله کنار بگذاریم، نمایشگر «وان پلاس ۲» با توجه به قیمت دستگاه برای استفاده روزانه کیفیت کاملاً مناسب و قابل قبولی دارد.

نرم افزار

وان پلاس اولین تلفن هوشمند خود را با رام CyanogenMod ارائه کرده بود اما پس از مدتی تصمیم گرفت مثل سازندگان دیگر، نرم افزار اختصاصی خود را با نام OxygenOS توسعه دهد.

«وان پلاس ۲» با نسخه ۲.۱ از همین سیستم عامل ارائه شده که در حقیقت همان نسخه ۵.۱.۱ از اندروید آب نبات چوبی به علاوه برخی امکانات اضافه تر به شمار می رود.

کاربران وان پلاس از بسیاری جهات می توانند با کاربران اندروید خالص همپوشانی داشته باشند، چرا که بسیاری از این کاربران تمایلی به پذیرش تغییرات ایجاد شده در سیستم عامل گوگل توسط سازندگان سوم شخص ندارند و یک رابط کاربری ساده و سبک می خواهند که با قابلیت های بیهوده پر نشده باشد.

از همین رو تصمیم سازنده برای عدم ایجاد تغییر زیاد در اندروید خالص قابل پذیرش است، ضمن اینکه باید توجه داشته باشید چنین موردی باعث می شود ارائه بروزرسانی به نسخه های بعدی برای این استارتاپ کوچک ساده تر شده و وان پلاس قادر باشد به سریع ترین شکل آخرین نسخه های سیستم عامل را در اختیار کاربران خود قرار دهد.

در مجموع می توان گفت اگر پیش از این کاربر ابزارهای سری نکسوس بوده اید، در رابط کاربری «وان پلاس ۲» احساس غربت نخواهید کرد. چرا که در ظاهر و عملکرد کلی OxygenOS نسبت به اندروید ۵.۱.۱ خالص تغییر چندانی مشاهده نمی شود.

تنها تغییر در این قسمت اضافه شدن بخش Shelf به صفحه خانگی است که با اسکرول کردن به سمت چپ می توانید به آن دسترسی داشته و نرم افزارها و شماره های بیشتر مورد استفاده قرار گرفته را درونش مشاهده کنید.

از ظاهر و طراحی که بگذریم اما قابلیت های جدیدی وجود دارند که توسط سازنده برای رابط کاربری در نظر گرفته شده اند. یکی از این قابلیت ها امکان تغییر عملکرد دکمه های سخت افزاری زیر نمایشگر است که سازنده بخش مجزای Buttons را برای آن در منوی تنظیمات در نظر گرفته و از طریق آن می توانید کارکرد دکمه ها را بر اساس نیاز و سلیقه خود تعیین کنید.

برای مثال می توانید جای دکمه های back و recents را با یکدیگر عوض کنید یا عملکرد های مختلفی را برای نگه داشتن طولانی یا دوبار ضربه زدن به هرکدام برای دستگاه مشخص کنید.

از دیگر قابلیت های شخصی سازی رابط کاربری وان پلاس می توان به Dark mode اشاره کرد که ظاهر نرم افزار را به رنگ های تیره تغییر می دهد. علاوه بر آن می توانید رنگ های متنوعی را برای عملکردهای مختلف دکمه LED بالای نمایشگر تعیین کنید.

Gesture ها یا فرامین حرکتی نیز گزینه دیگری هستند که از نسل پیشین بدون تغییر باقی مانده اند و با استفاده از آنها می توانید با کشیدن شکل هایی مختلف روی نمایشگر خاموش عملکردهای مختلف دستگاه را کنترل کنید، از جمله دایره برای ورود به دوربین، حرف V برای روشن شدن چراغ قوه، ۲ بار ضربه برای روشن شدن نمایشگر و موارد دیگر برای عقب و جلو بردن پخش موسیقی.

آخرین تغییر نیز به نحوه کنترل عملکرد اپلیکیشن ها مربوط می شود که از طریق آن می توانید جزئی ترین فعالیت هر نرم افزار را تحت نظر داشته و اجازه دسترسی به مواردی که تمایل ندارید را ارائه نکنید.

برای مثال برخی از اپلیکیشن ها برای نصب به شناسایی محل کاربر نیاز دارند و از طریق قابلیت app permission رابط کاربری وان پلاس می توانید اجازه این کار را برای نرم افزار صادر نکنید یا آخرین باری که اپلیکیشن مکان شما را بررسی کرده را مشاهده نمایید.

در مجموع می توان گفت نسخه ۲.۱ رابط کاربری OxygenOS همان اندروید خالص آب نبات چوبی نسخه ۵.۱.۱ است که عملکرد روان و مناسبی دارد و امکانات یاد شده در بالا نیز به آن افزوده شده است.

دوربین

«وان پلاس ۲» به یک دوربین ۱۳ مگاپیکسلی با سنسور ۱/۲.۶ اینچی با پیکسل های ۱.۳ میکرونی و لنز عریض ۶ تکه با گشودگی دیافراگم f/2.0 مجهز است. دوربین این دستگاه همچنین به قابلیت های پیشرفته ای مثل لرزشگیر اپتیکال و سیستم فوکوس خودکار لیزری مجهز است که معمولاً آنها را در پرچمداران گران قیمت مشاهده می کنیم.

این دوربین تصاویر را به شکل پیش فرض با نسبت ۴:۳ و رزولوشن ۱۲.۴ مگاپیکسل ثبت می کند و رابط کاربری بخش دوربین نیز طراحی بسیار ساده و مینیمال دارد که اپلیکیشن دوربین گوگل را به یاد می آورد و استفاده از آن نیز ساده و سرراست است.

دوربین «وان پلاس ۲» ۳ حالت مختلف را برای عکسبرداری ارائه می کند که HDR، Clear Image و Beauty mode نام دارند و سومی تنها گزینه موجود برای استفاده توسط دوربین جلوی دستگاه است.

در این حالت دوربین ۱۰ تصویر ثبت می کند تا بهترین آنها به کاربر ارائه شود، در نتیجه باید توجه داشته باشید ثبت تصویر روی این حالت مدتی زمان می برد و بهتر است برای عکاسی از سوژه های پر سرعت از آن استفاده نکنید.

در حالت HDR دو عکس گرفته می شوند تا با ترکیب آنها بهترین کنتراست و رنگ های ممکن به دست آید. البته عملکرد این بخش نیز نسبت به پرچمداران دیگر اندکی کند تر است و از همین رو نمی توان برای عکاسی از سوژه های متحرک آن را به کار گرفت.

حالت Beauty mode نیز برای اعمال روتوش روی صورت ارائه شده و البته کمترین میزان تغییر را در رنگ ها ایجاد می کند. همه این حالت های عکاسی در مجموع به نسبت قیمت دستگاه تصاویری با رنگ های پویا و نویز بسیار ناچیز ثبت می کنند.

در مجموع می توان گفت دوربین «وان پلاس ۲» کیفیت مطلوبی دارد و هرچند عملکرد آن تا حدود ۲ برابر از پرچمداران دیگر کند تر است، اما در عوض از نظر کیفیت می تواند این نقص را جبران کرده و با رقبای خود رقابت کند، خصوصاً اگر قیمت آن را نیز در نظر داشته باشید.

علاوه بر این، حالت پانوراما و تنظیمات دستی نیز وجود دارند که با استفاده از گزینه دوم می توانید ISO، White Balance، Expoture و حالت فوکوس را به شکل دستی تنظیم کنید.

«وان پلاس ۲» همچنین از فلش دوگانه بهره مند است و با استفاده از آن در شرایط تاریک تصاویری ثبت می کند که از رنگ های طبیعی، نویز کم و روشنایی مناسبی برخوردار هستند.

در جلوی دستگاه نیز یک دوربین ۵ مگاپیکسلی قرار دارد که عملکرد قابل قبولی دارد و تصاویر ثبت شده با آن از جزئیات کافی و رنگ های مناسبی برخوردار هستند.

«وان پلاس ۲» از امکان فیلمبرداری 4K برخوردار است اما تصاویر را حداکثر با رزولوشن ۲۱۶۰ و نرخ ۳۰ فریم در ثانیه ثبت می کند، برخلاف نسل پیشین خود که رزولوشن ۲۱۶۰ در ۴۰۹۶ را ارائه می کرد. تصاویر صحنه آهسته نیز با رزولوشن ۷۲۰ و نرخ ۱۲۰ فریم در ثانیه ثبت می شوند و علاوه بر آن حالت تایم لپس نیز ارائه شده است.

دوربین دستگاه ضمنا فیلم ها را با بیت ریت ۴۲ مگابیت در ثانیه ثبت می کند که از این نظر نیز نسبت به مدل پیشین کاهش داشته است، اما در مجموع می توان کیفیت آن را مطلوب ارزیابی کرد.

لرزشگیر اپتیکال عملکرد قابل قبولی دارد، رنگ ها پویا هستند، کنتراست مناسب است، میزان نویز ناچیز به شمار می آید و عمده ترین نقطه ضعف به تنظیمات نرم افزاری باز می گردد که در آن تنها امکان خاموش و روشن کردن فلش ارائه شده است.

در پایان می توانید گالری تصاویر ثبت شده با دوربین «وان پلاس ۲» را مشاهده نمایید.

سخت افزار

«وان پلاس ۲» در نسخه با ظرفیت های ۱۶ و ۶۴ گیگابایتی ارائه شده که اولی به ۳ و مدل دوم به ۴ گیگابایت حافظه رم از نوع DDR4 مجهز است. چیپست ۱.۸ گیگاهرتزی دستگاه نیز نسخه دوم اسنپدراگون ۸۱۰ است که مشکل ایجاد گرمای بیش از حد در آن رفع شده و سازنده آن را در این محصول برای رابط کاربری OxygenOS نیز مورد بهینه سازی قرار داده است.

چنین خصوصیاتی این تلفن هوشمند را با وجود قیمت اقتصادی آن، روی کاغذ به یکی از قوی ترین گزینه های موجود در بازار تبدیل می کنند، موضوعی که برای بررسی بیشتر آن عملکرد دستگاه (نسخه ۶۴ گیگابایتی) را با بنچمارک های مختلف سنجیدیم.

«وان پلاس ۲» در بنچمارک AnTuTu امتیاز ۵۸۵۹۱ را کسب کرد که عملکرد کلی دستگاه را می سنجد و در تست Geekbech نیز امتیاز ۹۳۱ برای عملکرد تک هسته ای و ۳۸۹۲ برای چند هسته ای به ثبت رسید.

بر اساس این امتیاز ها می توان گفت «وان پلاس ۲» از قدرت سخت افزاری بیش از نیاز اکثر کاربران برخوردار است و تنها محصولاتی مثل پرچمداران سامسونگ می توانند با فناوری های بسیار پیشرفته و قیمت دو برابر بیشتر خود، این دستگاه را از نظر سرعت شکست دهند.

واحد پردازش گرافیکی این تلفن هوشمند نیز ادرینو ۴۳۰ در نظر گرفته شده که برای آزمایش عملکرد آن در دنیای واقعی انجام بازی های مختلفی را امتحان کردیم و هر چند گرم شدن دستگاه تاحدی محسوس بود، اما در مجموع می توان گفت «وان پلاس ۲» در زمینه اجرای سنگین ترین بازی ها، اپلیکیشن ها و اجرای وظیفه مالتی تسکینگ هیچ مشکلی ندارد.

بخشی از این سرعت بالا نیز به استفاده از فناوری eMMC v.50 برای ساخت حافظه داخلی دستگاه باز می گردد، موردی که هرچند به اندازه فناوری UFS 2.0 سامسونگ سریع نیست، اما با این حال در تئوری سرعت انتقال اطلاعات در آن به رقم ۴۰۰ مگابیت در ثانیه می رسد.

«وان پلاس ۲» ضمنا در زمره نخستین محصولاتی به شمار می رود که از درگاه USB Type-C بهره مند است، اما این درگاه با وجود چیپست اسنپدراگون، به قابلیت شارژ سریع مجهز نیست و سرعت انتقال اطلاعات آن نیز برابر با USB 2.0 در نظر گرفته شده است.

در مجموع می توان قدرت سخت افزاری بالا را یکی از اصلی ترین ویژگی های «وان پلاس ۲» در نظر گرفت، محصولی که حداقل در سال جاری بدون هیچ مشکلی قادر است به مصاف پرچمداران گران قیمت ساخته شده توسط غول های حوزه فناوری برود.

حسگر اثر انگشت

حسگر اثر انگشت «وان پلاس ۲» در نگاه اول ظاهری مثل یک دکمه فیزیکی دارد، اما عملکرد آن به شکل نرم افزاری در نظر گرفته شده است.

سازنده ادعا می کند این قطعه ظرف نیم ثانیه عمل می کند، موردی که با کمی اغماض قابل قبول است و در مجموع می توان گفت حسگر اثر انگشت «وان پلاس ۲» عملکرد سریع، دقیق و مناسبی دارد.

این حسگر از نظر نرم افزاری نیز از امکان تشخیص تا ۵ اثر انگشت مختلف برخوردار است و انتظار می رود با ارائه بروزرسانی اندروید مارشملو برای دستگاه، سازنده قابلیت های بیشتری را برای آن فراهم کند.

موسیقی

بر خلاف مدل قبلی که به اسپیکرهای استریو مجهز بود، «وان پلاس ۲» به یک اسپیکر مونو در زیر دستگاه مجهز است. هرچند این مورد در ظاهر مشخص نیست اما صدا فقط از بخش سمت راست اسپیکر پخش می شود.

این موضوع باعث شد کیفیت پخش صدای «وان پلاس ۲» را با مدل قبلی مقایسه کنیم و نکته جالب اینکه نتیجه رضایت بخش بود. اسپیکر این دستگاه از تفکیک صدای مناسبی برخوردار است و میزان بلندی آن نیز در سطح مطلوبی قرار دارد که از نسل پیش بیشتر است.

البته نباید توقع رقابت با پرچمدار پر اسم و رسم را داشته باشید، اما واقعا می توان گفت «وان پلاس ۲» با توجه به اینکه برخلاف محصولات دیگر مانور خاصی روی این قابلیت نداده، کیفیت مطلوب و قابل قبولی را ارائه می کند.

میزان تفکیک صدای این اسپیکر البته با رسیدن به حداکثر بلندی تا حدی کاهش یافته و نقطه ضعف دیگر آن نیز قدرت بیس است که می توانید آن را با ایجاد تغییر در اکولایزر ارائه شده در رابط کاربری تا حدی اصلاح نمایید.

وان پلاس البته در رابط کاربری خود اپلیکیشن اختصاصی برای پخش موسیقی ارائه نکرده و در این قسمت مثل مدل پیشین به نرم افزار Play Music گوگل بسنده شده است.

امکانات ارتباطی

«وان پلاس ۲» از ۲ سیم کارت نانو پشتیبانی می کند که هردوی آنها می توانند 4G باشند، اما برای استفاده از اینترنت لازم است یکی از آنها را انتخاب کنید.

برای دسترسی به این سیم کارت ها نیز لازم است قاب پشتی دستگاه را باز کنید، موردی که هرچند از یک سو دسترسی را زمان بر می کند، اما از سوی دیگر نیاز به همراه داشتن سوزن برای تعویض و جاگذاری سیم کارت را از بین برده است.

از دیگر امکانات ارتباطی «وان پلاس ۲» نیز می توان به آخرین نسل از استاندارد های وای-فای و بلوتوث ۴.۱ اشاره کرد، اما NFC و فرستنده مادون قرمز ارائه نشده اند.

باتری

ظرفیت باتری وان پلاس جدید از ۳۱۰۰ به ۳۳۰۰ میلی آمپر ساعت افزایش یافته، رقمی که هرچند با توجه به اندازه و رزولوشن نمایشگر مناسب به نظر می رسد، اما قدرت سخت افزاری بسیار بالای دستگاه موجب می شود تردید هایی در این زمینه داشته باشیم.

برای بررسی بیشتر موضوع از دستگاه تست نمایش ویدیو به عمل آوردیم و «وان پلاس ۲» با ثبت زمان حدود ۸ ساعت نشان داد عملکرد متوسطی در این زمینه دارد، هرچند این عملکرد با میزان استفاده شما از قابلیت ۲ سیم کارت، اینترنت 4G و توان پردازشی دستگاه ارتباط معکوس خواهد داشت.

سازنده از نظر نرم افزاری نیز قابلیت خاصی ارائه نکرده و تنها به حالت Power Saving موجود در سیستم عامل اندروید بسنده شده که با فعال کردن آن، فعالیت اپلیکیشن ها و ارتباطات رادیویی در پس زمینه محدود شده و در نتیجه میزان مصرف باتری کاهش پیدا می کند.

این باتری ضمنا با وجود امکان باز شدن درب پشتی دستگاه قابل تعویض نیست و قابلیت شارژ سریع کوالکام نیز با وجود استفاده از چیپست اسنپدراگون ۸۱۰ برای آن در نظر گرفته نشده است، در نتیجه شارژ کامل باتری بین ۲ تا ۳ ساعت زمان می برد.

در مجموع اما می توان عملکرد این بخش را با توجه به قیمت دستگاه قابل قبول ارزیابی کرد، محصولی که با هر شارژ می توانید روی یک تا یک و نیم روز استفاده از آن حساب کنید.

نکات مثبت

• قدرت سخت افزاری بالا
• قیمت بسیار مناسب
• دوربین باکیفیت
• طراحی زیبا
• رابط کاربری سبک و روان
• قاب های متنوع

نکات منفی

• روند دشوار خرید
• عدم وجود قابلیت شارژ سریع
• عدم وجود درگاه حافظه و باتری قابل تعویض
• نمایشگر متوسط
• عمر باتری متوسط
• وزن سنگین

جمع بندی

هرچند بهت و شگفتی که وان پلاس با اولین تلفن هوشمند خود ایجاد کرد در محصول دوم تداوم پیدا نکرده است، اما کماکان با یک دستگاه جذاب روبرو هستیم که ارزشی بالاتر از قیمت خود دارد.

این تلفن هوشمند از طراحی زیبا، قدرت سخت افزاری بالا و امکانات مناسبی برخوردار است و تجربه کاربری نزدیک به اندروید خالص را، به همراه برخی قابلیت اضافه تر ارائه می کند.

تهیه «وان پلاس ۲» با دعوتنامه از طریق سایت فروشنده امکان پذیر است و در مجموع می توان گفت اگر بتوانید این محصول را پیدا کنید از خرید آن پشیمان نخواهید شد، چرا که در نهایت هیچکدام از نقاط ضعف آن با در نظر گرفتن هزینه پرداختی ۳۲۹ دلاری (۳۸۹ دلار برای نسخه ۶۴ گیگابایتی) چندان به چشم نخواهند آمد.