گوگل و یک الزام؛ چرا اهالی مانتین ویو باید توسعه سخت افزاری موبایل های نکسوس را در دست بگیرند؟

دوباره به روزهایی از سال رسیده ایم که گوگل در آنها برترین و به روزترین محصولات مرتبط به خانواده نکسوس خود را راهی بازار می سازد. نکسوس، برندی است که اهالی مانتین ویو از ۲۰۱۰ آن را به عموم معرفی کرده اند و موبایل ها و تبلت هایشان را تحت همین عنوان رونمایی می کنند.

دستگاه هایی که نام یاد شده را یدک می کشند معمولاً قرار نیست فروشی چشم گیر را تجربه کنند ولی به صورت رایج در تلاش هستند که بهترین نمایش و تجربه ی ممکن از سیستم عامل اندروید را برای کاربران به ارمغان بیاورند.

اسمارت فون های نکسوس همواره با آخرین نسخه ی پلتفرم موبایلی گوگل همراه می شوند، این پلتفرم را به شکل خالص اجرا می کنند و در آنها خبری از سفارشی سازی ها و پوسته های ناخوشایند شرکت های شخص ثالث نیست، همچنین روی این موبایل ها تعداد زیادی اپلیکیشن غیر ضروری که همان کارهای نرم افزارهای پیش فرض سیستم عامل را به شکلی ناقص انجام می دهند هم نصب نشده.

ضمناً موبایل های مذکور به کمپانی مادر یا همان غول تکنولوژی ساکن مانتین ویو این فرصت را می دهند تا آخرین و جدیدترین سرویس ها و اپ هایش را در کمترین زمان ممکن به دست کاربران برساند، اتفاقی که در بسیاری از دیوایس های تحت اندروید تجربه اش ممکن نیست، خصوصاً که اگر این دیوایس ها را در کشورها و بازارهایی در حال توسعه در اختیار داشته باشید.

اما از همه ی تعریف و تمجیدها و مزایای موبایل های گوگل که بگذریم نمی توان فراموش کرد که در چرخه ی تکامل آنها حلقه ای گم شده وجود دارد. گوگل ترجیح می دهد بهترین تلفن های هوشمند پلتفرم نرم افزاری اش را خودش تولید نکند و وظیفه ساخت آنها را به تولید کنندگان شخص ثالث سخت افزاری بسپارد یا به زبان ساده تر شرکایی سخت افزاری را برای خود برگزیند.

امسال اسمارت فون های نکسوس برای اولین بار در دو مدل راهی بازار گشته اند، دو مدلی که توسط دو تولید کننده ی متفاوت یعنی ال جی و هوآوی ساخته شده اند. در مبحث موبایل های مذکور باید خاطر نشان کرد اگرچه کمپانی نرم افزاری بر روند توسعه ی آنها نظارت دارد و سعی می کند محصول نهایی را تحت نظر داشته باشد ولی به هر حال آنها کنترل کامل و مطلق بر سازنده ی سخت افزاری ندارند و در برخی موارد تصمیم گیرنده ی نهایی برند شخص ثالثی است که برچسب شراکت بر پیشانی اش خورده.

ساده تر اگر بگوییم گوگل هرگز قادر نیست اعمال نظری که اپل و مایکروسافت روی جزئیات سخت افزاری آیفون و سرفس دارند را روی جزئیات نکسوس هایش داشته باشد و حالا به نظر می رسد که این مسئله باید هر چه سریعتر تغییر کند.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

این روزها بیش از هر زمان دیگری به نظر می رسد که مانتین ویویی ها می بایست حداقل در رابطه با موبایل های خود رویه ای که پیش تر به آن اشاره شد را اصلاح کنند و حتی این قضیه باید برای اسمارت فون های ارزان قیمت تری که پروژه اش را برای بازارهای در حال توسعه کلید زده اند نیز مد نظر قرار داده شود.

همگی می دانیم گوگل برای بازه ی زمانی کوتاهی مالکیت یک شرکت سخت افزاری با نام موتورولا را در دست گرفت و سپس از تصمیمش بازگشت و آن را به فروش رساند. اکنون اهالی مانتین ویو توسعه ی مستقیم و کامل دستگاه هایی همانند کروم کست و کروم بوک پیکسل را در دست دارند و البته در کارنامه شان منهدم کردن یک واحد داخلی سخت افزاری دیگر نیز به ثبت رسیده، واحدی که مدیا پلیرهای کروی شکل Q‌ را به تولید می رساند.

در زمان حال برای شرکتی به عظمت گوگل چندان سخت نیست که منابع زیادتری را تخصیص داده و مهندسین سخت افزار و طراحان بیشتری را به استخدام خود درآورد و به لطف دانش آنها و البته سرمایه هنگفتی که در اختیار دارد دیوایس هایی منحصر به فرد تر از همیشه ساخته و سپس تولید انبوه شان را به کارخانه های دیگر برندها واگذار کند.

اما چرا غول دنیای جستجوهای اینترنتی می بایست به سمت چنین سیاستی هدایت شود؟ برای این پرسش ۵ دلیل اصلی وجود دارد یا بهتر بگوییم ۵ پاسخ منطقی موجود است که می خواهیم به مرور آنها بپردازیم.

نوآوری ها از دل توسعه ی همزمان سخت افزار و نرم افزار زاده می شوند

پلتفرم نرم افزاری که برای سخت افزاری ویژه توسعه می یابد به نتایج فوق العاده مطلوبی ختم می شود.

اولین دلیل باز می گردد به اینکه کلاف نرم افزار و سخت افزار به شدت در هم تنیده شده اند. پلتفرم نرم افزاری که برای سخت افزاری ویژه توسعه می یابد به نتایج فوق العاده مطلوبی ختم می شود.

این دقیقاً همان عاملی است که در سال های اخیر اپل را به یک موفقیت فراتر از انتظار رسانده و حتی باعث شده پس از سالیان متمادی مایکروسافت نیز وارد عرصه ی تولید گجت ها به شکلی بسیار گسترده تر از قبل بشود و بدون توجه به شرکای سخت افزاری اش محصولاتی یکتا همچون سرفس بوک یا موبایل های لومیا و تبلت سرفس پرو را بسازد.

از آنجایی که اهالی کوپرتینو سر رشته ی سخت افزار و نرم افزار را در دست داشتند موفق شدند تا فصل حسگرهای اثر انگشت را دو سال پیش از گوگل در کتاب تاریخچه ی موبایل های خود بنویسند و در این زمینه یک پیشتاز باشند.

به دلایلی مشابه آنها اکنون فناوری با نام تاچ سه بعدی را در اختیار دارند که اجازه می دهد بر حسب میزان فشار وارده بر صفحه نمایش دستگاه دستوراتی مختلف اجرایی شود و در اپهای گوناگون اتفاقاتی متفاوت به وقوع بپیوندد.

تاریخ می گوید اینگونه ابداعات اولین بار به نام کسی به ثبت می رسند که هر دو موضوع سخت افزار و نرم افزار را تحت نظارت خود گرفته و ضمناً تاریخ می افزاید چنین فردی سریع تر از سایرین روند تکامل را طی خواهد نمود.

روند تکامل دیوایس ها با توسعه همزمان سخت افزار و نرم افزار سریع تر طی می شود.

در این زمینه می توان یک مثال عینی زد. آیفون ها اکنون "لمس سه بعدی" دارند، اپل این فناوری را ابتدا در اسمارت فون خود پیاده سازی می کند یا بستر سخت افزاری آن را فراهم می آورد، در گام بعدی در اپ های پیش فرضش به بهترین شکل ممکن و به عنوان یک الگو ابداع تازه را به کار می بندد و سپس توپ را در زمین توسعه دهندگان نرم افزاری شخص ثالث می اندازد.

توسعه دهندگان کوچک و بزرگ وقتی با یک پدیده ی تازه و جذاب برای کاربران روبه رو می شوند و با تعداد مشخصی دیوایس (در این مثال تنها دو موبایل روبرو هستند) هم سر و کار دارند بلافاصله اپ های خود را به روز رسانی کرده و با گذشت اندکی زمان اپ استور پر از اپلیکیشن هایی می شود که از 3D‌ تاچ پشتیبانی به عمل می آورند. بدین ترتیب دیری نمی پاید که فناوری مذکور بدل به پدیده ای فراگیر می گردد.

هم اکنون هوآوی در اسمارت فون Mate S راهکاری مشابه را عرضه کرده، سئوال اینجاست که آیا توسعه دهندگان اندرویدی حاضر هستند برای تنها یکی دو  موبایل که در رده ی پرفروش ترین ها نیز قرار نمی گیرند اپ هایشان را آپدیت کنند؟

در طی پانزده سال همین هماهنگی توسعه ی سخت افزار و نرم افزار بوده که جادوی اپل را رقم زده.

چنین موضوعی بعید به نظر می رسد زیرا آنها با قشری انبوه از کاربران مواجه نیستند. تاچ سه بعدی در Mate S فعلاً محدود خواهد بود به چند اپ که خود سازنده ی چینی آنها را به شکل ویژه آماده سازی کرده و البته احتمالاً شما نیز از این اپلیکیشن ها بهره ی چندانی نخواهید گرفت.

گوگل باید منتظر بماند تا فناوری ها را توسعه دهندگان سخت افزاری شخص ثالث آماده کنند و بعد لایه های نرم افزاری خود را با آنها مطابقت دهد. در چنین پروسه ای آنها ابدعات نرم افزاری بیشماری را خواهند داشت (مانند Now on Tap) ولی بعید خواهد بود که در عرصه ی سخت افزار از سایرین جلو بیافتند و بتوانند ارزش افزوده ای مانند لمس سه بعدی را پیش از دیگران به موبایل هایشان بیاورند.

در طی پانزده سال، همین هماهنگی توسعه ی سخت افزار و نرم افزار بوده که جادوی اپل را رقم زده و پلتفرمی را پدید آورده که رقابت با آن از هر زاویه دشواری خاصی را دارد.

یکی از مدیران اجرایی گوگل اخیراً در دفاع از سیاست های کنونی شان گفته که شرکت متبوع او معمولاً نزدیکی بسیاری را به توسعه دهنده های سخت افزاری موبایل های نکسوس داشته و سعی می کند از طریق تعاملی بسیار تنگاتنگ به اهدافش رسیده و نوآوری هایی تازه را رقم بزند.

او برای مثال می گوید اگرچه ساخت نکسوس های امسال و مبحث سخت افزاری آنها به دو شرکت متفاوت برون سپاری شده ولی هر دوی آنها پذیرفته اند به سراغ سنسور دوربین و اثر انگشتی یکسان بروند. اگر صادق باشیم این دفاعیه، دفاعیه مناسبی نیست. شاید مشابه بودن سخت افزارها در دو محصول سبب شود تا توسعه ی نرم افزاری رویه بهتری پیدا کند ولی به یقین با نوآوری خاصی همراه نخواهد شد.

ورود به بازی بزرگان

آنطور که از شواهد بر می آید گوگل می خواهد اندروید را در آینده ای نزدیک بدل به کلیدی ترین پلتفرم نرم افزاری خودش کند و اینکار از طریق ادغام کردن آن با کروم OS رخ خواهد داد؛ موضوعی که البته یک روز تائید و یک روز تکذیب می شود و هنوز ظاهراً موافقان و مخالفانی دارد. ضمناً فراموش نکنید که گوگل روزگاری گفته بود هرگز وارد بازار سیستم عامل ها نخواهد شد.

در صورت وقوع چنین رویدادی برای اولین بار پس از سال ها مانیتن ویویی ها یکی از معدود شرکت هایی خواهند بود که سیستم عاملی در اختیار دارند که برای گستره ی وسیعی از دستگاه ها همانند موبایل ها، کامپیوترهای شخصی، تبلت ها و... مناسب است. آنها در صورتیکه این پلتفرم را در یک بستر سخت افزاری مناسب و کاملاً تحت نظارت خودشان به کار گیرند می توانند مستقیماً وارد بازی بزرگانی همانند اپل و مایکروسافت شوند. امری که تا امروز کروم بوک و تبلت های گوگل نتوانسته اند آن را عملی کنند.

جلوگیری از رو به زوال رفتن اندروید

اگر واقع بین باشیم با وجود اینکه اندروید سهم بزرگی از بازار تلفن های هوشمند دارد و جدی ترین رقیب iOS اهالی کوپرتینو محسوب می شود، اما تنها یکی از شرکای سخت افزاری گوگل از موبایل هایی که برای این سیستم عامل می سازد سود مطلوبی به دست می آورد و این شریک نیز کسی نیست جز سامسونگ.

در یکی دو سال اخیر سازندگان شخص ثالث موبایل های اندرویدی وارد یک چرخه ی باطل شده اند.

البته حتی کره ای ها نیز این روزها در مبحث سودآوری و سهم شان از بازار با چالش هایی جدی رو به رو هستند و به هر دری می زنند تا از پستی و بلندی ها گذر کنند. یک موبایل کاملاً ساخته و پرداخته شده از سمت گوگل می تواند سبب شود تا سرنوشت سیستم عامل ارزشمند آنها در دست خودشان قرار گیرد. گوگل شرکتی است که ریشه های نرم افزاری را با دریای غنی از دانش توسعه میدهد و سرمایه ای کلان برای ابداعات و نوآوری های سخت افزاری نیز دارد.

در یکی دو سال اخیر سازندگان شخص ثالث موبایل های اندرویدی وارد یک چرخه ی باطل شده اند، بدون هیچ نوآوری دائما در حال تغییر دادن مشخصه های سخت افزاری و بهبود دادن تعدادی عدد و رقم هستند تا شاید بتوانند اندکی بیشتر دیوایس فروخته، کمی زیادتر سود کرده و در نهایت چند روز دیگر دوام بیاورند.

سرمایه کلان گوگل و مهندسین خبره نرم افزارش راه حال خاتمه دادن به این حلقه ی باطل و جلوگیری از رو به زوال رفتن اندروید هستند.

به زانو در آوردن نسخه های منشعب اندروید و دستگاه های بی کیفیت

اکنون شاهد آن هستیم که در بازارهای در حال توسعه بسیاری از سازندگان محلی موبایل هایی را با نسخه ای از اندروید راهی بازار می کنند که در آنها خبری از اپلیکیشن ها و سرویس های گوگل نیست، چنین عملی بدان معناست که گوگل از اسمارت فون های مذکور عایدی نخواهد داشت و سودی نصیبش نمی شود.

حاد بودن این مسئله زمانی نمایان تر می شود که حتی شرکت ثروتمندی همانند آمازون نیز در دیوایس هایش به سمت چنین راه حلی رفته و چنین نسخه ی منشعبی از اندروید را به کار بسته و اهالی مانتین ویو به هیچ شیوه ای نمی توانند با آن مقابله کنند.

شاید بپرسید چطور چنین چیزی ممکن است؟ در پاسخ باید بگوییم اندروید رایگان و اوپن سورس محسوب میشود، شرکت توسعه دهنده یا مادر در ازاء سرویس ها و اپ هایش از این پلتفرم کسب درآمد می کند ولی هر کسی مجاز خواهد بود به کمک پروژه ی اوپن اندروید این خدمات و نرم افزارها را حذف، کدها را به شکل دلخواه ویرایش و اپ های خودش را جایگزین کرده و نسخه ای رایگان از سیستم عامل را که مختص برندش محسوب می شود پدید آورد.

اگرچه آمازون یک استثنا است ولی اتفاقی که در بالا ذکر شد بیشتر در بازارهای در حال توسعه رخ می دهد؛ لذا در این بازارها گوگل اگر با یک موبایل اقتصادی که سخت افزار و نرم افزار آن تحت نظارت خودش قرار دارند حضور یابد به راحتی می تواند آنهایی که سودی به او نمی رسانند را کنار زده و از سرزمین هایی که منفعتی نصیبش نمی شود درآمدی مناسب به دست آورد.

چه کسی موبایل های بی نام و نشان را به سخت افزار و نرم افزاری که در مانتین ویو تدارک دیده شده و برند گوگل رویش خورده ترجیح می دهد؟ به یقین هیچکس.

پویایی مجدد بازار

در ایامی که گوگل مالکیت موتورولا را در دست گرفت، بسیاری از شرکای آن همچون سامسونگ نسبت به این مسئله گله مند شدند و شواهد نشان می دهند توسعه ی سخت افزاری اسمارت فون توسط این شرکت نیز وضعیتی مشابه همان روزها را پدید آورد.

اما این موضوعی نیست که قابل مهار نباشد؛ برای سال های پی در پی برای اهالی ردموند همیشه این بیم و هراس را داشتند که اگر خود مستقیماً وارد بازار سخت افزار بشوند سازندگان شخص ثالث پلتفرم شان نا امید شده و به سمت و سویی دیگر روند ولی مایکروسافت تا امروز به خوبی این موضوع را مدیریت کرده و همراهانش را حفظ نموده.

مانتین ویویی ها هم در صورت ورود به عرصه ی سخت افزار چنانچه فقط بخش محصولات گرانقیمت یا پرچمدار را هدف قرار دهند و در بازارهای در حال توسعه نیز رده ی دستگاه های اقتصادی را به چالش بکشند بدون شک با اعتراضات چندانی روبه رو نمی شوند و حتی می توانند سبب گردند چرخه ی باطل تولید بی هدف و انبوه دستگاه ها خاتمه یافته و دیگر تولید کنندگان نیز به فکر نوآوری و ابداع باشند.

بزرگترین پاشنه ی آشیل اندروید سخت افزار است، تنها دلیلی که باعث شده رشد بازار متوقف شود و به سمت سکون و رکود برود عدم ابداعات سخت افزاری به حساب می آید. وقتی همه ی ما می دانیم که نوآوری های نرم افزاری روی موبایل های کنونی مان هم قابل استفاده هستند و سازندگان شخص ثالث ارائه ی به روز رسانی را از ما دریغ می کنند مقابله به مثل کرده و ترجیح می دهیم اسمارت فون مان را مدت طولانی تری نگه داریم، چون آگاه هستیم موبایل بعدی هم عمر کوتاهی خواهد داشت و هیچ چیز خاص جدیدتری را در دستان مان نمی گذارد.

کلید قفلی که این روزها بر سر در بازار اسمارت فون های اندرویدی زده شده و مانع پیشرفت شان گشته در دستان گوگل قرار دارد و آنها باید هر چه سریعتر وارد مبحث توسعه ی کامل محصول بشوند. بدون شک هیچکس به ابداعات اهالی مانتین ویو نه نخواهد گفت و همه از آنها استقبال خواهند کرد. همگی دلمان برای روزهایی که پر از هیجان و نوآوری بودند تنگ شده و حسرت تکرار شدن شان را می خوریم، آیا اینطور نیست؟