کنترل نرم افزار و سخت افزار در دستان گوگل: آیا اندروید باید راه iOS را در پیش گیرد؟

در روزهای اخیر خبرهایی شنیده شده مبنی بر اینکه گوگل، تصمیم به ساخت چیپستی اختصاصی برای استفاده در موبایل های اندرویدی دارد. این شرکت مشخصا در سال های اخیر، به دنبال راهی بوده تا مشکلات اندروید را تا حد زیادی حل کند و بزرگ ترین مشکلی که این پلتفرم اکنون با آن رو به روست، اکوسیستم تکه تکه اش است که پس از معرفی نسخه ششم، هنوز بیشتر کاربران از نسخه ۴.۴ بهره می گیرند.

گفته می شود که گوگل می خواهد چیپست مورد نظرش را توسعه داده و سپس طراحی اش را به دست کارخانه های تولید کننده بدهد تا آن را برایش در مقایس انبوه، تولید کنند. همین موضوع و استفاده از چیپستی که هنوز احتمالا نامی برایش انتخاب نشده، می تواند یکپارچگی جالبی را به اکوسیستم اندروید وارد نماید. این در حالیست که اندروید در چنین شرایطی، می تواند به شکلی بهتر با iOS به رقابت بپردازد.

در حال حاضر بازار موبایل های اندرویدی سود چندانی برای سازندگان ندارد و به همین دلیلِ، شاید یک راه برای سودآورتر کردن این بازار، پیروی از راهکارهای اپل و تهیه همه اجزا از سوی خود دست اندرکاران تولید موبایل های اندرویدی باشد. در چنین حالتی، یک موبایل اندرویدی چگونه خواهد بود و چه ساختاری خواهد داشت؟ با دیجیاتو همراه باشید تا نگاهی داشته باشیم به پاسخ همین پرسش.

اپل بر همه موارد به شکل کامل نظارت دارد؛ از نرم افزار گرفته تا همه بخش های سخت افزاری. این شرکت حتی هسته پردازنده اش را هم خودش توسعه می دهد و همین موضوع به شکل کلی اجازه می دهد تا با یک تجربه کاربری کاملا استاندارد در گجت های این سازنده رو به رو شویم.

از سوی دیگر اپل سال به سال سود بیشتری از بازار موبایل را برای خود کنار می گذارد، آن هم از فروش محصولی که تازه نیست، بلکه صرفا یک بروز رسانی نسبت به گجت سال گذشته است. همین موضوع، به توسعه دهنده کمک می کند تا نگرانی از بابت اجرا شدن اپلیکیشن هایش در چندین و چند هزار دستگاه نداشته باشد.

داستان گوگل اما کاملا تفاوت دارد. اکوسیستم اندروید، بسته نیست بلکه بسیار رنگارنگ و متنوع است. با این حال، شرکای سخت افزاری گاهی چندان یاری نمی کنند و نتیجه همین یاری نکردن، چنین می شود که پس از عرضه نسخه ششم اندروید، بیشتر محصولات حاضر در این اکوسیستم در حال اجرای نسخه چهارمش هستند.

در این میان خود گوگل تمرکز بسیار ویژه ای بر برنامه «نکسوس» دارد که تا قبل از امسال، از سوی کاربران چندان جدی گرفته نمی شد. می توان گفت که استانداردی برای سخت افزار اندرویدی وجود ندارد که بتوان آن را بهترین دانست و این یعنی عدم همبستگی.

فرض کنید شما یک توسعه دهنده هستید. در صورتی که بخواهید یک اپلیکیشن برای موبایل اپل توسعه دهید، باید مراقب باشید تا حاصل تلاش هایتان در پنج آیفون اخیر به شکل درستی به نمایش کشیده شود. حال تصور کنید که می خواهید برای اندروید یک اپ توسعه دهید. باید به نحوی اپلیکیشن خود را بسازید که به بهترین شکل در بیش از ۲۴ هزار گجت مختلف اجرا شود. در غیر این صورت، ایمیل شما از شکایت هایی که از سوی کاربران دریافت خواهید کرد پر می گردد؛ شکایات در مورد عدم اجرا شدن صحیح اپ شما در دستگاه هایی که برای اولین بار است نامشان به گوش شما می خورد.

پلتفرم اندروید البته تمام تلاشش را نموده تا توسعه اپ برای این اکوسیستم ساده باشد. با استفاده از ابزارهای تازه ای که گوگل در اختیار توسعه دهندگان قرار می دهد، اکنون به نسبت چند سال پیش این موضوع واقعا ساده تر شده و افراد یاد شده می توانند اپ های استانداردتری را توسعه دهند.

با اینحال باز هم هنوز کار یک توسعه دهنده iOS واقعا ساده تر است. به همین دلیل بیشتر اپلیکیشن ها، ابتدا برای iOS عرضه می شوند و سپس نسخه اندرویدی آنها پس از مدتی از راه می رسد.

اما در این میان ارائه چیپست یا یک سخت افزار استاندارد از سوی گوگل چه مزایایی برای کاربران در بر خواهد داشت؟ مشخصا اولین موردی که به ذهنمان می رسد، ارائه سریع تر بروز رسانی های کلی سیستم عامل اندروید است. به آیفون نگاه کنید، همه کاربران این تلفن همراه پس از عرضه iOS جدید می توانند انتخاب کنند که نسخه تازه را داشته باشند. در نقطه مقابل، این سازنده تلفن همراه اندرویدی شماست که باید تصمیم بگیرد بروز رسانی تازه را ارائه دهد که در چنین صورتی هم دست کم باید چند ماهی برایش منتظر بمانید. در حالی که قرار است ماشملو به زودی روانه پرچمداران اندرویدی شود، هنوز بسیاری از موبایل های تقریبا قدرتمند هستند که رنگ لالی پاپ را هم به خود ندیده اند.

بروز رسانی های اینچنینی جدا از مزایای نرم افزاری بسیاری که دارند، می توانند موبایل ها را بسیار ایمن تر از پیش کنند.

انتظار دیگری که از سخت افزار گوگل می رود، سرعت بالاتر اکوسیستم اندروید در آن است. در صورتی که گوگل خودش بر توسعه و ساخت چیپست های مجتمع نظارت کند، مشخصا می تواند به شکلی بهتر بخش نرم افزاری را با بخش سخت افزاری بهینه نماید و همین موضوع باعث می شود تا موبایل های اندرویدی روان تر از هر زمان دیگری به کار بپردازند، بدون اینکه حتما به آخرین سخت افزارها نیازی باشد.

کنترل بیشتر در تمام امور از سوی گوگل، همچنین باعث می شود تا اکثریت موبایل ها، از جدیدترین ویژگی ها استفاده کنند. نظارت کامل اپل بر سخت افزار آیفون است که به این شرکت اجازه می دهد جدیدترین دستاوردهای نرم افزاری اش را در آیفون های چهار سال پیش اعمال کند. کار گوگل ولی برعکس است. بر سخت افزار هیچ نظارتی ندارد و این موضوع را به شکل کامل به شرکای سازنده محول کرده و به همین دلیل، شرکت های تولید کننده هستند که تصمیم می گیرند کاربر کدام قابلیت جدید اندروید را داشته باشد یا به کدام نیازی ندارد.

برای مثال در وان پلاس ۲، چیپ NFC وجود ندارد. چرا؟ سازنده «احساس» کرده که کاربران از این تکنولوژی استفاده نمی کنند در حالی که اکنون بحث پرداخت های آنلاین موبایلی بیش از هر زمان دیگری داغ شده. دارندگان این تلفن همراه اکنون از Android Pay و سایر قابلیت هایی که گوگل برای NFC در نظر گرفته محروم شده اند.

حالا بیایید به دو سال آینده سفر کنیم. به نظر شما در سال ۲۰۱۷ یک موبایل اندرویدی چگونه خواهد بود؟ مشخصا سنسورهای ویژه بسیاری به آن افزوده می شوند؛ حسگرهایی که می توانند محیط اطراف را به خوبی آنالیز کنند و تجربه کاربری بهتری را در اختیار مصرف کننده بگذارند. این تجربه کاربری را نمی توان با نرم افزار به وجود آورد و حتما باید به شکل سخت افزاری به آن پرداخت. این همان آینده ای است که گوگل به آن فکر می کند و همین موضوع چرایی تولید چیپست توسط این شرکت نرم افزاری را توضیح می دهد.

اگر رابطه گوگل و سازندگان به همین شکل ادامه پیدا کند، دو سال دیگر اهالی مانتین ویو باید عاجزانه از سازندگان درخواست کنند که برخی سخت افزارها را در موبایل های خود جای دهند تا در نهایت بتوانند از ویژگی های تازه اندروید بهره جویند و با iOS رقابت کنند.

اندروید اکنون پیوستگی ندارد و اگر اوضاع بر همین منوال جلو رود، در نهایت شاهد جلو افتادن iOS از اندروید خواهیم بود.

---

اندروید هوشمند در سال ۲۰۱۷ چگونه خواهد بود؟

بیایید نگاهی داشته باشیم به آینده ای که گوگل احتمالا تمایل به رسیدن به آن را دارد. این شرکت در صحبت هایی که با سازندگان انبوه صنایع نیمه هادی داشته، عنوان نموده که علاقه بسیاری به ساخت اجزای مختلف دوربین، سنسورها و پردازنده اصلی دستگاه دارد.

اول از همه می توان دید که گوگل علاقه بسیاری به پردازش تصویر با دوربین اختصاصی خودش دارد. درست است که در سال ۲۰۱۷ مشخصا موبایل هایی خواهیم داشت که شامل دوربین بهتری می شوند اما اهالی مانتین ویو صرفا به «موبایل» فکر نمی کنند. دوربینی که این شرکت توسعه دهد می تواند نقش چشم سوم کاربر در ابزارهای پوشیدنی را ایفا کند و به او اطلاعاتی تکمیلی از پیرامونش بدهد.

همین موضوع، نیازمند افزوده شدن حافظه به پردازنده اصلی است تا این بخش نیازی به استفاده از چیپ حافظه نداشته باشد و بتواند به شکل مستقل، پردازش های اینچنینی را انجام دهد. حتی می توان گفت که گوگل اکنون طراحی یک ماژول پیشرفته دوربین را انجام داده اما برای ساختش، به کمک تولید کنندگان و چیپ سازان نیاز دارد؛ شرکت هایی که به دلایلی خاص، علاقه ای به ساختن چنین چیزی ندارند. در ادامه به دلایل این شرکت ها خواهیم پرداخت.

از سوی دیگر انتظار می رود که تا دو سال آینده، محصولات اندرویدی شامل سنسورهای بسیار بیشتری شوند. در همین رابطه، پروژه تانگوی گوگل را نیز فراموش نکنید؛ پروژه ای که با استفاده از سنسور و دوربین ویژه، به نقشه برداری از محیط های داخلی ساختمان ها می پردازد.

گوگل می خواهد موبایل هایی ساخته شوند که دارای سنسورهایی هوشمند باشند؛ سنسورهایی که به آرامی اطلاعات را گردآوری می کنند، سنسورهایی که صرفا زمانی به سراغ پردازنده اصلی می ورند که واقعا نیاز باشد.

اکنون چند موبایل اندرویدی وجود دارند که می توانند همیشه به دستور «OK Google» حساس باشند و در صورت صادر شدن چنین دستوری، عکس العمل نشان دهند. تا چند سال پیش، اگر چنین موبایلی تولید می شد، همین ویژگی می توانست تاثیر بسیار مخربی روی عمر باتری دستگاه داشته باشد اما اکنون سنسورها پیشرفت کرده اند و صرفا به همین عبارت حساسیت نشان می دهند و در سایر موارد، پردازنده اصلی دستگاه را درگیر خود نمی کنند.

اکنون با اینکه گوگل دستور همیشه فعال OK Google را به اندروید آورده ولی بسیاری از تولید کنندگان آن را نادیده گرفته اند و این یعنی عدم همبستگی و یکی از دلایلی که گوگل به فکر ساخت سخت افزار خود افتاده.

---

چرا چیپ سازها نمی خواهند گوگل چنین سخت افزاری توسعه دهد؟

پیشتر این مسئله را مطرح کردیم و گفتیم فعالان صنعت نیمه هادی علاقه ای به حضور گوگل در این بخش نخواهند داشت. اما علت واقعی چیپست؟ چه تفاوتی برایشان می کند، گوگل هم یک مشتری است همانند اپل و می خواهد پردازنده را خودش طراحی کند و آن را صرفا به دست همین شرکت ها به تولید انبوه برساند.

مسئله اینجاست که در صورت رخ دادن چنین اتفاقی، احتمال دارد که برای بهتر شدن یکپارچگی اکوسیستم اندروید، گوگل طراحی سخت افزاری اش را در اختیار سایر شرکای سخت افزاری اش قرار دهد و این یعنی کمتر شدن سود همین شرکت ها.

از سوی دیگر شرکت های بزرگی نظیر کوالکام و مدیاتک را در نظر بگیرید که مشخصا تلاش می کنند تا هسته های سفارشی شده خودشان را به فروش برسانند.

کسب و کار ساخت چیپست مجتمع اکنون حقیقتا در یک هرج و مرج واقعی به سر می برد. از طرف دیگر باید توجه کرد که حتی اگر همین شرکت ها توافق کنند و قابلیت های مورد نظر گوگل را به چیپست آن بیافزایند، آیا شرکای سخت افزاری گوگل از آنها استفاده خواهند کرد؟ شاید پاسخ منفی باشد چراکه همین حالا هم بیشتر تولیدکنندگان موبایل از این بازار سودی برداشت نمی کنند پس دلیلی هم ندارد چیپست هایی گران تر را به دلیل داشتن برخی قابلیت های بیشتر انتخاب کنند.

---

آیا این داستان ها رنگ واقعیت را به خود می بینند؟

شاید. اصلا شاید گوگل موبایل خودش را با نام «پیکسل فون» بسازد. شاید این شرکت اصلا قرار نیست چیپ هایش را در اختیار دیگران قرار دهد. شاید اهالی مانتین ویو صرفا می خواهند موبایلی طراحی کرده و به بازار بدهند که شرکایشان را حیرت زده کند و چنین موضوعی باعث شود همین شرکت ها تلاش کنند خودشان را به گوگل برسانند.

البته این احتمال ضعیف است چرا که پیش از این نیز گوگل همین کار را کرده است. پروژه اندروید وان را یادتان می آید؟ در کشور ما البته این موبایل ها به فروش نرسیدند و بیشتر مخصوص بازار هند بودند اما این پروژه، همانی بود که گوگل بر سخت افزار و نرم افزار نظارت داشت و خودش مستقیما بروز رسانی ها را انجام می داد. گوگل در این پروژه حتی بر نحوه توزیع هم نظارت می کرد.

سرانجام اندروید وان چه شد؟

نه چندان عالی.

این محصولات قیمتی زیر ۱۰۰ دلار داشتند اما گویا گوگل فراموش کرده بود که ZTE و سایر برندهای چینی، محصولاتی با قیمت های ۶۰ و ۷۰ دلار هم در بازار به فروش می رسانند. از طرف دیگر خود همکاران گوگل در پروژه اندروید وان هم چندان راضی نبودند چرا که ظاهر نرم افزاری همه موبایل ها یکی بود و نمی توانستند با هم رقابت کنند و در چنین شرایطی، بازاریابی هم تقریبا غیر ممکن می شد.

---

استانداردسازی یک اکوسیستم از آنچه تصور می کنید دشوارتر است

اندروید می خواهد از لحاظ یکپارچگی بیشتر اکوسیستم، شباهت زیادی به iOS پیدا کند و این تصمیمی بسیار عالیست اما راهی بسیار دراز و دشوار در برابر اهالی مانتین ویو است.

گوگل ذاتا مشکل-حل-کن خوبی است

این اکوسیستم اکنون نیاز به سخت افزاری دارد که به عنوان یک استاندارد و حداقل شناخته شود تا در سال های آینده موبایل های ما بتوانند نیازهای آن روزهایمان را پاسخگو باشند. گوگل راه بسیار مناسبی را در پیش گرفته که می خواهد سخت افزار را استاندارد کند اما اگر موفق نشود، در آینده و با قدرتمند تر شدن سنسورها و چیپست های دیگر، هرج و مرجی که امروز گریبان اندروید را گرفته، فردا وارد مرحله تازه و بسیار شلوغ تری می گردد.

مشکلی که اکنون در برابر گوگل قرار دارد، از آنچه تصور می کنید واقعا پیچیده تر است؛ با دید مثبت اما می توان گفت که گوگل ذاتا مشکل-حل-کن بسیار خوبیست و مشخصا برای ما، جذاب خواهد بود ببینیم غول دنیای اینترنت، چگونه و با چه راهکارهایی تصمیم به حل این مسائل دارد.