پرورش رز سایبورگ توسط دانشمندان

آیا تاکنون در مورد سایبورگ ها چیزی شنیده اید؟ یا در مورد انسان های سایبورگ که در واقع انسان آرمانیِ دنیای دیجیتال به شمار می روند و با نصب چیپست و حسگرهای متنوع بر روی انسان می توان موجب تحول و ارتقائشان شد؟

سایبورگ ها در واقع موجوداتی هستند که هر دو اجزای ارگانیک و مکانیکی را به طور همزمان در خود دارند. تاکنون بیشتر خبرهای این حوزه به انسان ها مربوط می شد اما این بار، دانشمندان به سراغ گیاهان رفته اند و در نظر دارند نخستین گیاه سایبورگی را پرورش دهند.

در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.

در همین راستا، گروهی از محققان بخش آزمایشگاه وسایل الکترونیک ارگانیک از دانشگاه لینشوپینگِ سوئد، مدارهای الکتریکی را درون آوند رزهای زنده قرار داده اند. هدف این تیم به سرپرستی پروفسور «مگنوس برگرن»، این است که نحوه ی رشد گیاه را بررسی کنند و با استفاده از نیروی برق وارد مراحل فتوسنتز شوند.

این تحقیق هنوز پایان نیافته، اما تیم یاد شده در حال حاضر می توانند با اعمال نیروی الکتریکی، رنگ گلبرگ ها را تغییر دهند. کشف مذکور در همین ابتدای کار بسیار جالب و تحسین برانگیز به نظر می رسد و بدون شک راهگشای کشفیات تازه ای برای دانشمندان خواهد شد تا بتوانند به طور دقیق تر آنچه درون گیاهان روی می دهد را مورد مطالعه قرار دهند.

یکی از محققان پروژه یاد شده به نام Ove Nilsson در این رابطه گفته: «قبلا ما ابزار مناسب برای اندازه گیری دقیق میزان تراکم مولکول های مختلفی که در گیاه زنده وجود دارند را نداشتیم. اما اکنون با این تکنولوژی، می توانیم روی عناصر مختلف گیاه که وظیفه تنظیم مراحل رشد را به عهده دارند، تاثیر بگذاریم و تغییرات دلخواهمان را روی آن اعمال کنیم.»

نکته جالب در این رابطه، استفاده از معماری و چیدمان زیستی خود گیاه است. یعنی خیال نکنید این کار خیلی آسان و با رد کردن چند سیم از ساقه گیاه انجام می گردد، دانشمندان در روش جدید تصمیم گرفتند از پلیمرهای رسانا در اندام گیاه استفاده کنند. برای این منظور پلیمرهای حلال در آب را انتخاب کردند و ساقه رزها که در آب بود را برش دادند تا ببینند آیا پلیمرها در آوند چوبی گیاه که نقش رساندن آب به برگ ها را دارد، تاثیر می گذارند یا خیر.

این تیم انواع زیادی از پلیمرها را مورد آزمایش قرار دادند که هیچ کدام به درستی کار نمی کردند و حتی موجب مسمومیت گیاه یا از بین رفتن آوند چوبی آن، یا هر دو می شدند.

در آخر، پلمیر PEDOT-S:H موجب موفقیت طرح آنها شد. هنگامی که گل رز درون محلول PEDOT-S:H قرا داده شد، مواد سریعا جذب شدند. البته، گیاه زنده هم با سرعت بسیار پایین تر و از طریق سیستم ریشه خود این کار را انجام داد.

پلیمر یاد شده یک نوار باریک به شکل سیمی به طول 10 سانتی متر درون آوند چوبی تشکیل می دهد و تیم تحقیقاتی از آن برای ساخت تزانزیستور ابتدایی بهره می گیرند. با این روش، آوند همچنان می تواند همه فعالیت های طبیعی خود همانند جذب آب و انتقال آن به بخش های مختلف گیاه را انجام دهد و خللی در این روند ایجاد نخواهد شد.

محققان همچنین نوع دیگری از پلمیر PEDOT را به همراه یک نانوسلولز درون برگ های رز ارسال کرده اند. سلولزهای یاد شده، یک ساختار ریز و سه بعدی همانند اسفنج که درون آنها هم پاکت های کوچکی قرار دارند، روی برگ ایجاد و داخل آن را با پلیمر پر می کنند.

این روند به ساخت سلول های الکتروشیمیایی منجر می گردد و توسط الکترولیت های موجود در آب برگ ها تغذیه می شود و با اعمال جریان الکتریکی در آنها می توان رنگ برگ ها را تغییر داد.

برگرن همچنین اظهار داشته: «در این مرحله دیگر می توان به راحتی از واژه «گیاهان قدرتمند» استفاده نمود - ما می توانیم حسگرهایی را درون گیاه کار بگذاریم و از انرژی متشکل در کلروفیل برای تولید رنگ سبز یا مواد جدید دیگر استفاده کنیم. همه این کارها به صورت طبیعی انجام می شوند و ما از سیستم پیشرفته خود گیاه برای این منظور بهره می گیریم.»