مقدار اندکی DNA می تواند کل اینترنت را برای میلیون ها سال در خود ذخیره کند

اغلب ما تصور می کنیم که اطلاعات برای همیشه باقی می مانند اما آنطور که پژوهشگران گفته اند، اطلاعات شکننده هستند و چنین چیزی ممکن نیست. هارد درایو ها و منابع فیزیکی نظیر کتاب ها بر اثر گذر زمان مخدوش می شوند و ممکن است از بین بروند.

رابرت گراس دانشمندی است که در این زمینه فعالیت می کند و چندی پیش ویدئویی را منتشر کرد و در آن به تبیین روشی برای نگهداری اطلاعات پرداخت که می تواند داده ها را تا چند میلیون سال حفظ کند. راز بزرگ گراس همان DNA است.

در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.

تحقیقات انجام گرفته در سال 2012 میلادی نشان می دهد که می توان یک مگابایت داده را روی DNA ذخیره و سپس خواند. البته این اسید زبان مختص به خود را دارد و در قالب توالی های نوکلئوتید (A، C، T و G) نوشته می شود، برای همین کافیست آن را شبیه به باینری در نظر بگیرید که اطلاعات را به صفر و یک تبدیل می کند.

DNA همچنین این توانایی را دارد که حجم عظیمی از اطلاعات را در فضایی محدود نگهداری کند. به لحاظ نظری، یک گرم از این اسید می تواند 455 اگزابایت داده را در خود نگه دارد و این رقم برای ذخیره سازی اطلاعات موجود در گوگل، فیسبوک و هر شرکت نامدار در حوزه تکنولوژی کافیست و حتی بخشی از فضای آن نیز اضافه می آید.

اما مشکلی که در رابطه با مطالعات قبلی صورت گرفته روی DNA وجود دارد ثبات و پایداری آنها بر اثر گذر زمان است که به گفته گراس اهمیت ویژه ای دارد.

حالا او و ریچارد هکل همکارش در این حوزه که هر دو در مرکز  ETH Zurich زوریخ فعالیت می کنند به روشی دست پیدا کرده اند که به موجب آن، علاوه بر اینکه می شود اطلاعات فیسبوک و ویکیپدیا را روی یک لوله تست کوچک ذخیره سازی نمود بلکه می توان آن اطلاعات را برای همیشه نگهداری کرد.

گراس برای رسیدن به این دستاورد، از فسیل های قدیمی الهام گرفته که در آنها، DNA حیوان بسیار پایدار بوده است. البته این اسید پس از واکنش با آب و اکسیژن از بین می رود اما می توان آن را در شیشه های هایی نگه داری کرد و از این طریق مانع از افت کیفیت شان شد.

آنها در جریان تحقیقات خود، کپسول های شیشه ای را در معرض شرایطی قرار دادند که بازه زمانی 500 ساله تا یک میلیون ساله را شبیه سازی می کردند و در انتها دریافتند که هیچ اتفاقی برای اطلاعات ذخیره شده رخ نمی دهد.

اما پرسش بعدی که حالا پیش روی دانشمندان قرار دارد این است که چه اطلاعاتی باید روی DNA ذخیره گردد.