استیو کاندیک، پایه گذار سیانوژن از آینده اندروید و گجت های هوشمند می گوید

زمانی که بحث هک کردن اندروید و توسعه ROM های جانبی برای این سیستم عامل به میان آید، استیو کاندیک (Steve Kondik) یکی از نام های بزرگ و پرآوازه است.

در زمانه ای که اندروید اولین قدم خود برای حضور در میان کاربران را با تلفن همراه G1 از HTC برداشت، کاندیک به سراغ همین سیستم عامل رفت، آن را بهتر کرد و قابلیت های تازه ای را در آن قرار داد. سپس جامعه ای کوچک و آنلاین تشکیل شد که در آن، کاربران همین ROM می توانستند با هم به تعامل پرداخته، مشکلات موبایل هایشان را مطرح کرده و در کنار هم ایرادات را بر طرف نمایند.

همه این ها موجب شکل گیری CyanogenMod شد که در واقع بزرگترین شبکه مستقل توزیع اندروید است.

کاندیک که در سال ۲۰۱۳ در بخش نرم افزاری سامسونگ مشغول به کار بود تصمیم گرفت استارتاپ سیانوژن را شکل دهد و هدفش هم این بود که محصولاتی به ویترین فروشگاه ها راه یابند که به شکل مستقیم از سیانوژن بهره می گیرند.

وب سایت اندروید سنترال در آمستردام با کاندیک مصاحبه کرده و نظرات وی را در مورد گذشته، شرایط فعلی و آینده پلتفرم اندروید جویا شده است. با دیجیاتو همراه باشید.

اندروید سنترال: کارتان با G1 یا HTC Dream آغاز شد. یک اپراتور مخابراتی قدرتمند این تلفن همراه را در برخی بازارها عرضه کرد و شاهد موبایلی بر بستر لینوکس بودیم که قابلیت هک شدن را هم داشت. آن G1 که شما مورد استفاده قرار می دادید چه تفاوتی با نمونه اصلی داشت و چه موضوعاتی باعث شدند تا در همان روزهای اول به این کار علاقمند شوید؟

استیو کاندیک: راستش را بخواهید، من اصلا تا پیش از همان G1 صاحب هیچ اسمارت فونی نبودم. در واقع در آن زمان تنها گزینه «آیفون» بود. البته موارد دیگری هم وجود داشتند که از پلتفرم Windows CE استفاده می کردند اما برندهای سازنده اش همه عجیب و غریب بودند. اندروید همانی بود که خیلی ها در انتظارش بودند. از ایده ای که پشتش بود خوشم آمد؛ ایده متن باز بودنش و... پیش از عرضه اولین تلفن هوشمند اندرویدی من پروسه پیشرفتش را زیر نظر داشتم و همان روز اول پس از ورود اولین موبایل با همین سیستم عامل به بازار، آن را خریدم.

البته باید بگویم که بر خلاف تصور عمومی، این دستگاه در برابر هک شدن به راحتی آسیب پذیر نبود. در واقع خود سازنده هم آن را به گونه ای نساخته بود که قرار باشد هر کسی آن را هک کند. دستگاه بسیار هم ایمن بود فقط آنها یک کار احمقانه کرده بودند و آن هم این بود که Root Shell در واقع پشت Console به کار می پرداخت و برای مثال هرچه تایپ می کردید به هسته اصلی دستگاه انتقال پیدا می کرد و گاهی همین موضوع باعث راه اندازی مجدد دستگاه می شد.

از همینجا دسترسی به بیشتر امور آسان شد و متوجه شدیم که چگونه می توانیم درب های بیشتری را با استفاده از همین موارد باز کنیم. سپس گوگل هسته اصلی اندروید را در اختیار همه گذاشت که البته درست هم کار نمی کرد. در واقع اصلا کار نمی کرد. کارهای زیادی باید رویش انجام می شد تا می توانستیم از آن استفاده کنیم اما در هر صورت شدنی بود. افراد دیگری هم به این کار علاقمند شدند، اما کارهایی که من انجام دادم تبدیل شدند به یک نسخه اندرویدی کامل که از ابتدا توسعه پیدا کرده بود.

سپس تلاش کردم تا ویژگی هایی که در اندروید وجود ندارد را به آن اضافه کنم. برای مثال قادر شدم پشتیبانی نصفه و نیمه ای برای اجرا شدن اپلیکیشن ها از روی SD Card به آن اضافه کنم یا دستگاه را اورکلاک کرده و سرعتش را بیشتر نمایم. در روزهای اول کارهای بسیار زیادی می شد یا این سیستم عامل نه چندان پخته انجام داد و من بیشتر از انجام همین کارها هیجان زده می شدم چرا که قبلا، همین ویژگی ها در هیچ محصول دیگری وجود نداشتند.

چه زمانی متوجه شدند آنقدر پیشرفت کرده اید که می توانید ادعا کنید از اندروید خام بهتر عمل می کنید؟ 

راستش آنقدرها تفاوت وجود نداشت. دسترسی به روت وجود داشت، برخی رابط های کاربری تغییر کرده بودند، می شد اپلیکیشن ها را از روی کارت حافظه اجرا کرد و برخی قابلیت های اینچنینی که به طور کلی کارایی دستگاه را افزایش می دادند. همان ابتدای کار نتیجه تلاش هایم را در انجمن XDA قرار دادم و تصور می کردم اصلا کسی برایش مهم هم نباشد. اما ساعاتی بعد متوجه شدم که صدها نفر در مورد همین موضوع برایم نوشته اند و همین، شروع کارم بود. راستش همان اتفاق خیلی برایم مهم بود.

برخی ها تشویقم می نمودند و بعضی اشاره می کردند که تعدادی از قابلیت ها کار نمی کند، برای همین می رفتم و مشکلات را حل می کردم. پنج دقیقه بعد همان کاربر گزارش می داد که مشکل حل شده؛ حرکت بسیار سریع بود و دیدن چنین بازخوردی واقعا دلگرمم می کرد.

راستش اصلا نمی دانم در مرحله اول چرا اصلا همه این کارها را انجام دادم. اصلا دلیل خاصی نداشتم. صرفا فکر می کردم در حال انجام کاری هستم که برایم جذابیت دارد.

اندروید در سال های ۲۰۰۹ الی ۲۰۱۰ با آنچه امروز می بینیم واقعا متفاوت بود. تلاش های شما در آن زمان باعث ایجاد چه تغییراتی در هسته اصلی اندروید شد و آیا متوجه بوده اید که در میانه راه خود گوگل از برخی ایده هایتان استفاده کرده است؟ 

خدای من! همه اش. در گذشته نکته مثبت CyanogenMod این بود که شما با داشتن آن، قابلیت هایی را در اختیار داشتند که اشخاص دیگر از آن بی بهره بودند. برای مثال سوایپ کردن نوتیفیکیشن ها برای رد کردن آنها که از سال ها پیش در CM وجود داشته و یا قابلیت دیگری به نام Quiet Hours که اکنون با نام «مزاحم نشوید» به اندروید اضافه شده. مارشملو به طور کلی از قابلیت های توسعه یافته توسط ما ساخته شده است.

گاهی احساس نمی کردید که نقش بخش تحقیق و توسعه گوگل را بر عهده دارید؟

بسیاری از مردم این نقش را بر عهده دارند. اصلا هدف گوگل همین است. مشکل اندروید از همان سال های اولش این بود که دستگاه های قدیمی تر خیلی سریع فراموش می شدند. ما هم برای آوردن نسخه های سیانوژن به آنها تلاش های بسیار زیادی می کردیم و باید اعتراف کنم در ابتدای کار، خیلی هم سختی کشیدیم.

یکی از بهترین کارهایمان آوردن اندروید ۲.۱ به تلفن همراه G1 بود که البته به طور کلی با همین کار توانستیم نامی برای خود دست و پا کنیم. البته باید بیان کنم که نتیجه تلاشمان در مورد این اسمارت فون هم واقعا عالی و بدون باگ شده بود.

در سال های ابتدایی اندروید مشخصا به برخی دستگاه ها علاقه بیشتری داشته اید. می توانید موبایل یا تبلت خاصی را نام ببرید که از ویژگی های خاصشان استفاده کرده اید؟

تلفن هوشمند EVO 4G از اچ تی سی. اولین موبایلی که واقعا می توانستیم لقب غول پیکر را به آن بدهیم چراکه نمایشگری ۴.۳ اینچی داشت. سخت افزارش هم عالی بود و می توان گفت که از همه محصولات اندرویدی در زمان خودش پیشرفته تر محسوب می شد.

نکسوس وان هم عالی بود. بخش دایره ای که در قسمت پایینی موبایل وجود داشت به عنوان یک چراغ LED و با رنگ های مختلف روشن می شد و همین موضوع بود که ایده استفاده از حالت «Quiet Hours» را به ما داد.

سیانوژن یک رام ساده بود اما حالا تبدیل شده است به یک مرکز مستقل توزیع اندروید به دستگاه های مختلف. به نظر خودتان نقطه اوج کارتان تا کنون کجا بوده؟

فکر می کنم بتوانم چندتایی را نام ببرم. مدتی پیش همسرم در یک کافی شاپ کار می کرد و زمانی که به خانه برگشت، گفت که چند نفر را دیده که در حال نصب سیانوژن روی موبایل هایشان هستند و در مورد آن صحبت می کنند. همان موقع شکه شده و متوجه گشتم که تلاش هایشم در حال راه یافتن به دنیای واقعی هستند.

از همان زمان به بعد بود که متوجه شدیم حتی سازندگان تلفن های هوشمند هم از پلتفرم ما استفاده می کنند. البته بیشتر برای برای انجام کارهای خودشان و در سطح داخلی، چرا که توسعه دادن آنچه ما نوشته بودیم بسیار ساده بود.

در واقع شما در مورد سازندگان اصلی صحبت می کنید نه اشخاصی که از سیانوژن خوششان می آید و می خواهند آن را روی موبایلشان فلش کنند. 

دقیقا. آنها هسته اصلی اندروید را هم در اختیار داشتند اما توسعه دستگاه هایشان در سیانوژن برایشان خیلی ساده تر بود. شاید هم البته بحث زمان در میان باشد چرا که باید همه کارهایی که من قبلا انجام داده بودم را دوباره انجام می دادند.

در هر حال به نظرم برای سرعت بخشیدن به کارهایشان از CM استفاده کرده اند. کارشان را انجام می دهند و پس از توسعه محصول، آن را دوباره به سیستم نرم افزاری خودشان پورت می کنند. بعدا دریافتم که تقریبا همه سازندگان بزرگ همین کار را انجام می دهند و همین موضوع بی نهایت خوشحالم کرد. گویی به یکی از بزرگترین هدف هایم رسیده بودم.

آنچه سیانوژن را از سایر ROM های اندروید متمایز کرده بخش تجاری آن است که در واقع متشکل از خود استارتاپ سیانوژن می شود. این استارتاپ چگونه شکل گرفت؟

راستش من صرفا اهل تکنولوژی ام و از کسب و کار سر رشته ای ندارم. شاید هیچوقت خودم به تنهایی دست به چنین کارهایی نمی زدم. همه چیز زیر سر Kirt McMaster است که اکنون مدیر عامل این استارتاپ هم شده. اصلا نمی شناختمش. خودش از طریق LinkedIn به سراغم آمد و ایده های جالبی را مطرح کرد.

همان آخر هفته همدیگر را ملاقات کردیم و شروع به ایده پردازی نمودیم و پیش از اینکه متوجه شویم، به سراغ معاونین ارشد کمپانی های مختلف در سیلیکون ولی رفته بودیم. همه اینها البته حدود ۵ ماهی طول کشید اما در نهایت توانستیم سرمایه هایی جذب کرده و کارمان را شروع کنیم.

در نتیجه شما اکنون دو بخش را توسعه می دهید. بخش اول سیستم عامل سیانوژن [Cyanogen OS] است که در واقع قسمت تجاری کار شماست و سپس نوبت به CyanogenMod می رسد که مروبط می شود به تلاش های متن-بازتان. توسعه این دو چگونه از هم متمایز شده است؟

گاهی برخی ویژگی ها را برای سیستم بسته خود انتخاب می کنیم. گاهی برخی موارد درآمد زا هستند و نمی توانیم آنها را به سادگی در اختیار همه قرار دهیم. از طرفی بخش متن-باز ماجرا هم برایمان اهمیت بسیار زیادی دارد و اطمینان حاصل می کنیم افرادی که تازه به استارتاپ ما اضافه می شوند حتما این موضوع را درک کنند. در واقع به وسیله تلاش های متن-بازمان است که می توانیم در مقیاس گسترده تر به کاربران دست پیدا کنیم.

میلیون ها نفر اکنون در سراسر جهان از CyanogenMod استفاده می کنند، مخصوصا در چین. از طرفی همانطور که ذکر کردیم، این پروژه متن-باز است و افراد بسیار زیادی می توانند به آن دسترسی داشته باشند. در صورتی که توسعه دهندگان بخواهند تغییراتی را در هسته اصلی آن اعمال کنند، تغییراتشان به دست میلیون ها نفر خواهد رسید. این موضوع البته از نظر بعضی ها عالیست و از نگاه بقیه جذاب نیست. من شخصا تصور می کنم که چنین قابلیتی شگفت انگیز است که میلیون ها نفر بتوانند از دستاورد من استفاده کنند. جدا از اینکه اگر قرار باشد دسترنجم را به شکل رایگان در اختیار کسی بگذارم، ترجیح می دهم افراد بسیار زیادی از آن استفاده کنند.

در سال های اخیر شاهد به بازار آمدن موبایل های میان رده اما با کیفیت بسیاری بوده ایم که برخی از آنها، از همان ابتدای کار به سیستم عامل سیانوژن مجهز بوده اند. به نظر شما آیا این روند ادامه دار خواهد شد یا در نهایت شاهد آن خواهیم بود که سیانوژن صرفا در موبایل های ارزان قیمت اقتصادی مورد استفاده قرار گیرد؟ 

جنگ و دعوای بسیاری روی بخش اقتصادی و ارزان قیمت وجود دارد. مرحله بعدی کاربران هم از همین قسمت وارد دنیای تلفن های هوشمند خواهند شد. برای مثال وان پلاس وان موبایلی واقعا عالی بود که با قیمتی رقابتی عرضه شد.

بزرگترین مشکلی که وجود داشت کم بودن حاشیه سود بود. حتی چیپست به کار رفته در وان پلاس وان هم هنوز یکی از بهترین هاست. این شرکت برای تلفن هوشمندش از چیپ ۸۹۷۴ [اسنپدراگون ۸۰۱] استفاده کرد. در Zuk Z1 و وان پلاس اکس هم از همین چیپست استفاده شده. هنوز هم تصور می کنم که اسنپدراگون ۸۰۱ در حد و اندازه یک استاندارد طلایی است و به همین دلیل خودم از وان پلاس وان استفاده می کنم. همانند چیپست های جدید، ۸۰۱ هیچ مشکلی در خصوص ایجاد گرمای بیش از اندازه ندارد.

اما فکر می کنم که نسل بعدی چیپ ها تا حد بسیار بالایی هیجان انگیز تر باشد. سال آینده محصولات پرچمدار می توانند خوش بدرخشند. در نتیجه خودم احتمالا تا همان زمان از وان پلاس وان استفاده خواهم کرد اما برخی دیگر از موبایل های اقتصادی هم واقعا عالی هستند.

هرچقدر که سخت افزارهای قدرتمند عادی شوند، سرویس ها و نرم افزار اهمیت بالاتری پیدا می کنند و معمولا سودآورتر هم می شوند. استراتژی سیستم عامل سیانوژن در برابر سرویس های از پیش نصب شده [باندل] در این پلتفرم نرم افزاری چیست؟ 

حذف موارد غیر ضروری برایمان بیش از اندازه مهم است. ما پلتفرم خود را به همراه چندین و چند اپلیکیشن در آن به دست کاربر نمی رسانیم. در عوض اپلیکیشن های توسعه پذیری را ارائه می کنیم. شما می توانید برای بخش شماره گیر تلفن همراه خود یک افزونه بنویسید.

در سیانوژن ۱۳ اغلب چنین کارهایی را انجام داده ایم و بیشتر اپلیکیشن های پیش فرض را توسعه پذیر کرده ایم. پیشتر و در زمان معرفی سیانوژن ۱۳ در مورد آن صحبت کرده ام. یک SDK را در اختیار توسعه دهندگان قرار می دهیم تا بتوانند از طریق آن دسترسی بیشتر و بهتری به پلتفرم نرم افزاری داشته باشند. در حال حاضر این استراتژی ماست. ما شرکتی نرم افزاری هستیم و تلاش می کنیم نتیجه کارمان را به بهترین شکل و در محصولاتی مناسب به کاربران ارائه کنیم.

تصور می کنید شخص یا شرکت دیگری بتواند به انحصار گوگل و اپل بر بازار تلفن های هوشمند لطمه وارد کرده و در این وادی حضوری مستمر پیدا کند؟ یا این دو کمپانی در این زمینه به حدی قدرتمند شده اند که بقیه باید حول محورشان به کار مشغول گردند؟

بعضی از کارهای گوگل عالیست. بعضی از آنها معمولیست. سرویس های این شرکت به شکل بسیار مطلوبی با هم هماهنگی دارند اما آیا برای دیگران فرصتی وجود دارد؟ البته. به زودی و با عرضه اپلیکیشن های توسعه پذیر این رقابت جالب تر می شود. برای مثال به Google Now نگاه کنید. در واقع شما نمی توانید کار خاصی را بدون دادن اطلاعات اولیه به آن انجام دهید.

البته تلاش هایشان در اندروید مارشملو بیشتر نمود پیدا کرده اما از یک نقطه نظر تجاری، می توانم بگویم که گوگل می خواهد کاربر را صرفا در دنیای خودش نگه دارد. البته نمی توان برای این موضوع از آنها گلایه کرد. همه شرکت ها همین را می خواهند، حتی ما!

سیانوژن حالا همکارانی دارد که سیستم عاملش را در موبایل های میان رده و اقتصادی قرار می دهند و به بازارها ارسال می کنند. به نظرتان چه زمانی شرکت شما می تواند سیستم عاملش را در میان موبایل های پرچمدار قرار دهد؟

این اتفاق خواهد افتاد. نمی توانم اکنون در موردش به شما اطلاعاتی بدهم اما در آینده نزدیک این اتفاق رخ می دهد.

در حال حاضر بزرگترین مشکلی که داریم این است که همکاران ما می خواهند موبایل های بسیار زیادی تولید کنند و هر یک از این دستگاه ها وقتمان را تا حد زیادی می گیرد. مشکل از جاییست که سخت افزارها با هم متفاوت هستند و توسط شرکت های مختلف ساخته و اسمبل می شوند. مجبور هستیم با آن شرکت ها هم رابطه ای مناسب برقرار کنیم.

بزرگترین چالشی که رو به روی ماست، بالا بردن تعداد موبایل هایی است که از آنها پشتیبانی می کنیم. اگر شرکای سخت افزاری ما از سخت افزارهای مناسب و متداول استفاده کنند سرعت ما هم بیشتر خواهد شد و کارهایمان ساده تر از پیش می شوند. در نهایت هم به جایی می رسیم که نیازی نباشد برای هر دستگاه به شکل مستقم سیستم عامل را بهینه کنیم.

ما تلاش می کنیم پلتفرم نرم افزاری خود را به شکلی توسعه دهیم که پس از مدت کمی، کاربر احساس نکند رها شده و قرا نیست هیچ بروز رسانی برایش ارائه شود. در حال حاضر بیشتر برندهای کم اسم و رسم چینی همینطور هستند. می خواهند موبایل هایی ارزان قیمت توسعه دهند، به سراغ اسمبل کننده ها می روند و می گویند این لوگوی ماست، خودتان یک تلفن همراه ارزان برایمان بسازید. اگر خیلی هنر کنند، به آن اسمبل کننده چند تلفن همراه همرده که از طراحی آنها خوششان می آید نشان خواهند داد تا موبایل را شبیه به آن بسازند. سپس همان تلفن همراه ساخته می شود و به بازار می رسد، کاربر آن را می خرد و دیگر اثری از فروشنده نیست که بخواهد آن را به شکل نرم افزاری پشتیبانی کند.

امنیت در اندروید این روزها تبدیل شده است به یک بحث بسیار حساس. هر چند وقت یکبار خبرهایی از آسیب پذیری های اندروید می شنویم و همین موضوعات باعث شده اند تا گوگل و سایر شرکت های بزرگ اقدام به ارائه بسته های امنیتی ماهانه کنند. 

ما هم همین کار را می کنیم.

سوال اصلی اینجاست که آیا شما که سیستم عاملتان را بر بستر اندروید توسعه داده اید می توانید در نهایت به پایداری و امنیتی سیستم عامل بسته ای نظیر iOS برسید؟

به نظرم تعریفتان از امنیت و این مقایسه مشکل دارد.

ولی بسیاری از تحلیلگران اینگونه امنیت را تعریف و مقایسه می کنند. 

بله. به دو شکل می توان به این قضیه نگاه کرد: سیستم عامل های اختصاصی و متن-باز. در سیستم عامل های اختصاصی، وجود یک باگ می تواند بسیار مهم باشد، همچون یک بمب ساعتی که در صورت بر طرف نشدن مشکل، کاربران بسیاری آسیب خواهند دید. از سوی دیگر در سیستم های اختصاصی، نمی توان به راحتی باگ ها را یافت.

در نتیجه من شخصا بحث امنیت در پلتفرم های متن-باز را بیشتر می پسندم. می توانید به کدها نگاه کنید و بگویید این خط مشکل دارد.

یکی از باگ های عجیب و غریبی که در اندروید وجود داشت به ما اجازه داد تا موتورولا دروید را روت کنیم. در واقع دو خط کد مشکل دار در هسته آن وجود داشتند که یکی از آنها مشکلی جدی را به وجود می آورد. گویا خود برنامه نویسان هم وقت نکرده بودند کدها را تصحیح کنند چرا که در آن قسمت نوشته شده بود: «استعداد رخ دادن اتفاقات بد در این قسمت وجود دارد!» پس یا شخصی از عمد این باگ را در موتورولا دروید قرار داده بود و یا کلا اشتباهی عجیب از سوی گوگل رخ داده بود.

در آخرین سخنرانی خود گفتید که سرعت ارائه سیانوژن بر بستر مارشملو بسیار بالاتر از آن است که در سال گذشته برای لالی پاپ شاهدش بودیم.

عرضه سیانوژن بر بستر لالی پاپ برایمان خیلی سخت بود. بیشتر موضوع از جایی ناشی می شد که در نسخه پنجم اندروید، گوگل تغییرات بصری بسیار زیادی را در رابط کاربری پلتفرمش اعمال کرد. از سوی دیگر مشکلات داخلی زیادی هم در خود شرکت داشتیم و تلاش می کردیم به شکل همزمان نسخه جدید سیانوژن [۱۲] را برای تعداد زیادی از موبایل ها عرضه نماییم. از طرفی تجربه کافی هم نداشتیم و در آن زمان درس های بسیاری گرفتیم که چگونه باید سطح پیشرفت پروژه ها را مدیریت کنیم.

در نتیجه عرضه نسخه قبلی بر بستر لالی پاپ بیش از اندازه طول کشید. مشکلات بسیاری هم پیش آمدند و شاهد باگ های زیادی در دستگاه های مختلف بودیم. اما خب از همه این مسائل درس گرفته ایم و حالا سرعت بالاتری یافته ایم.

به نظر شما اندروید در پایان دهه جاری به چه جایگاهی دست پیدا خواهد کرد و در این میان سیانوژن و تلاش هایش در کجای این تصویر قرار خواهند گرفت؟

معمولا علاقه ای به حرکت در یک جریان ثابت ندارم و البته همین موضوع اندکی موجب مشکل شدن کارها هم می شود. حالا، روزهای ابتدایی خود را می گذرانیم و نمی دانم تا پنج سال دیگر چه اتفاقاتی رخ خواهند داد.

تصور می کنم پیشرفت چیپست و پردازنده ها منجر به برداشته شدن قدم بعدی در تکنولوژی گجت های هوشمند می شود. پروژه هایی نظیر Zeroth از کوالکام واقعا هیجان انگیز هستند و می توان محصولاتی بسیار عجیب و غریب توسط آنها به تولید رساند.

در زمانه کنونی صرفا می توانیم اندکی از موقعیت ها را بسنجیم چرا که هنوز دسترسی به الگورتیم ها وجود ندارد. در آینده ای نزدیک کاربران خواهند توانست الگوریتم های یادگیری ماشینی قدرتمندی را روی موبایل هایشان داشته باشند. این همان موردی است که بازی را به شکل کلی تغییر خواهد داد. البته برای تحقق پیدا کردن این موضوع، به داده های بسیار زیادی نیاز است. در نتیجه شبکه های مخابراتی پر سرعت تر خواهند شد. گاهی نگاه به آینده کمی ترسناک می شود.