گوگل می گوید اثبات کرده کامپیوتر کوانتومی اش ۱۰۰ میلیون بار سریع تر از کامپیوترهای فعلی است
گوگل به تازگی خبر داده که تحقیقاتش در زمینه ی کامپیوترهای کوانتومی با پیشرفت هایی حائز اهمیت همراه شده اند و این شرکت توانسته برخی از مسائل را بسیار سریع تر از آنچه توسط چیپ ...
گوگل به تازگی خبر داده که تحقیقاتش در زمینه ی کامپیوترهای کوانتومی با پیشرفت هایی حائز اهمیت همراه شده اند و این شرکت توانسته برخی از مسائل را بسیار سریع تر از آنچه توسط چیپ ها و کامپیوترهای رایج امروزی امکان پذیر است حل نماید.
بد نیست یادآور شویم در رابطه با مبحث مورد اشاره در مراحل ابتدایی تحقیق و توسعه ی آن به سر می بریم، ولی حتی پیشرفت های اندک کنونی نیز می توانند سبب شوند کامپیوترهایی بسیار سریع تر و قدرتمند تر از گذشته داشته باشیم و البته با سرعت بیشتری به سمت آینده گام برداریم.
رایانه های فعلی داده را در فرم باینری مدیریت می نمایند یعنی در هر لحظه یک بیت در آنها یا نماینگر صفر است و یا بیانگر یک، ولی در کامپیوترهای کوانتومی اوضاع فرق می کند و شما با «کوانتوم بیت ها» یا در اصطلاح رایج تر «کیوبیت ها» سر و کار خواهید داشت که می توانند حاوی هر دو مقدار پیش تر یاد شده یعنی صفر و یک به صورت همزمان باشند.
در ادامه با دیجیاتو همراه باشید.
اگر درک آنچه در بالا آمده برای تان سخت است به زبان فارسی ساده می بایست بگوییم بدین ترتیب یک کامپیوتر قادر می شود محاسبات موازی و همزمان بیشتری را در قیاس با فناوری پردازنده های حال حاضر سرانجام بخشد و به این صورت حل مسائل بسیار پیچیده را با سرعتی بالا امکان پذیر نماید.
گوگل دو سال پیش یک ابر کامپیوتر کوانتومی با نام "D-Wave 2X" را خریداری کرد که البته در مورد عملکرد آن و اینکه می تواند یکی از رویاهای دیرینه بشر را واقعیت بخشد پرسش های بسیاری وجود داشت.
کمپانی ساکن مانتین ویو امروز بخشی از نتایج تحقیقات و آزمایشاتی که روی این کامپیوتر صورت پذیرفته را منتشر ساخته و می گوید در کوشش برای حل مسئله ای که دارای ۱۰۰۰ متغیر باینری بوده سیستم مذکور کاملاً بر کامپیوترهای سنتی غلبه کرده و عملکردی ۱۰۰ میلیون بار سریع تر از یک رایانه امروزی تک هسته ای داشته است.
ناگفته نماند که خلق یک کامپیوتر کوانتومی پیچیدگی های بسیار زیادی دارد و عصر حاضر در حال چیره شدن بر دشواری های اولیه این مبحث است و حالا تحقیقات گوگل پس از مدت ها نشان از پیشرفت هایی دلگرم کننده در زمینه ی مذکور دارند.
از رایانه های مورد بحث می توان در زمینه های گوناگونی همانند مدیریت ترافیک هوایی، شبیه سازی های بسیار گسترده و پیچیده، حل مسائل خاص فیزیک و... استفاده برد و همین کاربردها هستند که سبب شده اند شرکت های متعددی بر روی تحقیق و توسعه آنها سرمایه گذاری هایی کلان صورت دهند و به یقین در طی سال های اینده و دهه های پیش رو اخبار بسیار بیشتر و مهم تری را در مورد شان و تحولاتی که پدید می آورند خواهیم شنید.
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
الان اپلی ها میان میگن اینم از ایفون های ما کپی شده خخخخخخخخخ
یه سوال.
میشه تو کامپیوتر..مثلا تو 3Ds Max یه مکعب طراحی کرد بعد بینهایت بار نصفش کرد؟
ممنون میشم یکی جواب بده و یکمم توضیح بده راجع بهش.مرسی
آره. با چه دقتی میخوای؟
ممنون.میخوام بهش بگیم برامون یه مکعب که همه اضلاعش یک سانت هست رو بی نهایت بار نصف کنه.ینی تا صد سالم اگه کامپیوترتو خاموش نکنی باز این میتونه نصف کنه مکعبمونو م محدودیتی نداره!!؟
آفرین به گوگل
سوال از نويسنده: ما منطق هاي زيادي داريم كه همونطوري كه گفتين باينري نيستن (فازي، لوكاسيويچ، فراارزش گذار و...). مگه منطق كوانتومي چه ويژگي خاص داره كه همرده هاي غير باينري ندارن؟ ممنونم در صورت جواب دادن يا ندادن
اون موارد به جز فازی رو نمیشناسم، اما این مقایسه ای که انجام دادید مقایسه ای بسیار عجیب هست! منطق فازی یه مفهوم ریاضی هست که پیاده سازی اون در کامپیوترها محدودیتیدر مورد این که باینری پیاده سازی بشه یا کوانتومی نداره. یعنی شما تصمیم گیری فازی رو می تونید در کامپیوتر به صورت باینری هم پیاده سازی کنید. اما کامپیوترهای کوانتومی بر مبنای مکانیک کوانتومی هستند که قطعاً می دونید چه فرقی با مکانیک کلاسیک دارند.
اما در مورد پردازش کوانتومی و منطق کوانتومی هم انصافاً توضیحش خیلی پیچیده هست (درک فیزیکیش برای هیچ کس ساده نیست). اما در این حد میشه گفت که بر اساس مکانیک کلاسیک، وضعیت یک بیت قطعاً مشخص هست (در باینری یا 0 یا 1)، اما بر اساس مکانیک کوانتومی اسپین یک کیوبیت هم می تونه -1/2 باشه و هم +1/2 و این که کدوم باشه اصلاً قطعی نیست و اگر بخوای اسپین اون رو اندازه گیری کنی هم اسپینش عوض میشه!
اینها که فرمودید دسیماله و باز هم یه مدل شمارش کلاسیک هست دوست عزیز. فازی هم که دوستمون فرمودند می تونه هر مقداری بین 0 تا 1 رو داشته باشه.
مرسي بابت پاسختون كه تا حدودي ذهنم رو روشن تر كرد. در باب وضعيت ذره ها در مكانيك كوانتومي مسائلي كه فرمودين فكر مي كنم ("فكر مي كنم" چون اطلاعاتم محدوده). مسئله در مورد وضعيت منطقي اين ذرات بود. اينكه منطق هاي غير باينري قراره براي مدل كردن وضعيت منطقي اين ذرات به كار بره گفته شده ولي مسئله ي جالب اين خواهد بود كه چرا از بين منطق هايي كه مدل تئوري باينري ندارن منطق كوانتومي انتخاب شده به بيان بهتر مثلا چرا منطق فازي (به عنوان صورتبندي منطقي نظريه هاي مجموعه هاي فازي) براي مدل كردن رفتار ذرات كوانتومي كافي نيست؟ مرسي
من یه توضیحی بدم. البته اگه جاییش اشتباه بود باید به بزرگی خودتون ببخشید و بذارید به پای اطلاعات ناقص من.
ببینید باید قضیه رو از یه دید دیگه نگاه کنید. به تعریف منطق فازی اگر نگاه کنید، می بینید که در عمل یه "نگرش تصمیم گیری" هست. یعنی به جای اینکه بگیم "وضعیت فقط یا 1 هست یا 0" می گیم "وضعیت چیزی بین 0 و 1 هست". یعنی "بازه انتخاب" داریم به جای "دو انتخاب". بر این اساس ساخت حافظه فازی حتی تعریف تئوریش هم شاید غلط باشه. برای تعریفش میشه گفت: یعنی شما حافظه ای داشته باشی که در اون "در هر سلول بخشی از اطلاعات کامل وجود داشته باشه". متوجه منظورم میشید؟
حافظه باینری یعنی "در یک سلول یا اطلاعات هست یا نیست" که 0 و 1 رو تشکیل میده. اگر این تعریف رو مبنا قرار بدیم، اون تعریفی که برای حافظه فازی کردم غلط هست چون بخشی از اطلاعات کامل هم خودش "اطلاعات" هست. یعنی 1. خیلی پیچیده شد و خودم نیاز به یک دقیقه تنفس دارم... :D
بعد از یک دقیقه تنفس:
اما حالا باید به حافظه کوانتومی نگاه کنیم. حافظه کوانتومی حتی تعریفش هم سخته. مبنای حافظه کوانتومی بر این هست که یک سلول کوانتومی به احتمال 50 درصد دارای اسپین بالا (+1/2) و به احتمال 50 درصد دارای اسپین پائین (-1/2) هست و تا اونجا که می دونم این احتمال رو نمیشه به یقین تبدیل کرد چون که خوندن اطلاعات اون باعث تغییر اسپین میشه. اما چطوری میشه خوند؟ با استفاده از یک اصل جالب به نام "در هم تنیدگی" دو ذره با تابع موج کوانتومی مشابه که باعث میشه وقتی وضعیت یک ذره رو می خونی، وضعیت ذره دیگه هم (هر چقدر که از هم دور باشند) تغییر کنه. این قضیه خیلی جالبه و اینشتین پیش بینی کرده بود که این در هم تنیدگی با سرعت نور بین دو ذره منتقل میشه، اما همین ماه قبل یه دانشگاه تو هلند آزمایشی کرده بودند و به این نتیجه رسیده بودند که این انتقال "آنی" هست و در واقع انتقال با سرعت بیشتر از نور انجام میشه. از بحثمون دور نشیم بهتره .
هدف من از این همه توضیحات طولانی این بود:
ذخیره سازی باینری یک پایه و اساس ذخیره سازی هست و تصمیم گیری فازی در واقع بر پایه و اساس باینری انجام میشه. یعنی جابجایی الکترون و حفره ها در ماده رسانا بین هر دو تئوری (و بقیه تئوری های کلاسیک دیگه) مشترک هست و به صورت باینری، اما تصمیم گیری فازی هست. یعنی شما می تونید فازی تصمیم گیری کنید، اما انتقال از طریق الکترون هست.
اما ذخیره سازی کوانتومی کلاً موضع متفاوتیه که از مکانیک کلاسیک قابل توجیه نیست.
امیدوارم توضیحاتم قابل فهم باشه و الکی حوصلتونو سر نبره.
خخخخ چقدر قانع