اسپیس اکس باز هم نتوانست فالکون 9 را روی دریا فرود بیاورد

طبق آخرین گزارشات، اسپیس اکس موفق نشد راکت فالکون 9 خود را بعد از پرتاب آن به فضا با موفقیت روی یک سکوی شناور در اقیانوس آرام فرود بیاورد. این شرکت پیشتر اعلام کرده بود که راکت مورد بحث به سختی وارد جو زمین شده اما بعد از بررسی های بیشتر روی داده های به دست آمده اینطور خبر رسید که ظاهرا یکی از پایه های راکت قفل نشده و در نتیجه کل سازه راکت واژگون شده است.

امواج ایجاد شده در منطقه فرود این راکت طبق اعلام اسپیس اکس ارتفاعی برابر با 3.5 تا 4.5 متر داشتند و احتمالا مشکلات به وجود آمده در فرود نیز تا حدودی به خاطر وجود این امواج بوده است. اما نکته مهم اینجاست که وقتی از ماسک سوال شد آیا احتمال وقوع این اتفاق روی زمین نیز وجود دارد یا خیر، وی اظهار داشت «احتمالا».

این سومین باری بود که شرکت مورد بحث نتوانست با موفقیت راکت خود را به صورت عمودی روی یک کشتی شناور فرود بیاورد؛ دو مرتبه اخیر که چنین تلاشی از سوی اسپیس اکس صورت گرفت، راکت منفجر شد.

اگر خاطرتان باشد این شرکت در ماه دسامبر یک فرود موفق را با راکت فالکون 9 روی زمین انجام داد اما مسلما انجام این کار روی زمین آسان تر خواهد بود.

تلاش روز گذشته اما به هیچ وجه ماسک و کارکنانش را از تلاش باز نمی دارد و آنها همچنان هرآنچه در توان دارند انجام خواهند داد تا راکت هایشان را به مرحله ای از پیشرفت برسانند که امکان استفاده مجدد از آنها بعد از پرتاب اولیه همچنان وجود داشته باشد.

البته فرود فالکون 9 روی زمین کار ساده تری است اما تنها در برخی از ماموریت ها امکان فرودش روی زمین وجود دارد. هدایت راکتی که در حال بازگشت به زمین است به سمت سکوی پرتاب آن نیازمند ظرفیت اضافه برای سوخت است و در برخی در ماموریت سوختی برای انجام این کار باقی نمی ماند.

از همین رو اسپیس اکس در نظر دارد که بیشتر راکت های خود را در آینده حفظ نماید (اگر این امر برای همه آنها میسر نباشد) و نوع ماموریت هایش تاثیری در این مساله نداشته باشد و گاهی اوقات فرود روی دریا تنها گزینه موجود است.

لذا همانطور که گفته شد، فرود روی کشتی هایی که در دریا هستند به راکت کمک می کند که در سوخت خود صرفه جویی کند علت هم این است که کشتی می تواند حرکت کند.

راکت ها برای آنکه وارد مدار هدف خود شوند، به سمت فضا پرتاب شده و از سکوهای پرتاب خود فاصله می گیرند و یک مسیر سهمی وار را دنبال می کنند.

بعد از آنکه فالکون 9 وارد فضا می شود و از بخش بالایی وسیله جدا می گردد، باید مسیر عمودی و افقی طی شده را باز گردد تا مجددا روی زمین و در نزدیکی سکوی پرتاب خود بنشیند.

اما در مورد فرود دریایی سکوی فرود هدف یعنی همان کشتی به سمت فالکون 9 می آید؛ در واقع این کشتی ها می توانند کما بیش خود را در زیر راکت قرار دهند و بخش اعظمی از مسافت افقی که راکت مجبور به طی کردن است را پشت سر بگذارند و همزمان در میزان مصرف سوخت آنها برای باز گشتن به زمین نیز صرفه جویی کنند. این قابلیت در ماموریت های سرعت بالا یا مواردی که لازم است محموله های سنگینی حمل گردد بسیار اهمیت می یابد چراکه در این ماموریت ها به میزان سوخت بیشتری نیاز خواهد بود.

در این مورد اخیر، تصمیم برای فرود آوردن راکت روی یک کشتی با در نظر داشتن فاکتورهای مختلفی اتخاذ شد؛ نخست اینکه اسپیس اکس نتوانست مجوزهای زیست محیطی لازم برای فرود آوردن فالکون 9 را روی زمین در پایگاه هوایی وندربرگ کالیفرنیا دریافت نماید (همان جایی که راکت پرتاب شده بود).

دومین علت این بود که این شرکت از نسخه قدیمی راکت خود استفاده کرده بود که فالکون 9 v1.1 نام داشت و در واقع همان نسخه ای بود که پیش از رونمایی نسخه جدیدترش مورد استفاده قرار می گرفت.

فالکون 9 v1.1 به اندازه نسخه جدیدتر خود توانمند نیست با این همه، فرود آن روی کشتی باعث می شد که اندکی از مشکلات آن در تامین سوخت تعدیل یابد. گفتنی است که اسپیس اکس تلاش دارد تا با فرود آوردن مجدد راکت های پرتابی خود به فضا در هزینه هایش صرفه جویی نماید.