
بررسی دیجیاتو: LG V10 [همراه با بررسی ویدیویی]
تردیدی وجود ندارد که LG قادر است تلفن های هوشمند جذابی طراحی نماید و از ارائه قابلیت های تعجب برانگیز در آنها نیز واهمه ای ندارد. از G2 گرفته که دکمه های آن در پشت ...

تردیدی وجود ندارد که LG قادر است تلفن های هوشمند جذابی طراحی نماید و از ارائه قابلیت های تعجب برانگیز در آنها نیز واهمه ای ندارد. از G2 گرفته که دکمه های آن در پشت بدنه قرار داشت، تا G Flex با بدنه خمیده و G4 با بدنه چرمی.
اما با این وجود برخی کاربران اعتقاد دارند که کیفیت ساخت پرچمداران این شرکت در مقایسه با رقبا در رتبه پایین تری قرار می گیرد. LG نیز به همین دلیل از مدتی پیش اعلام کرده بود قصد دارد یک سری تازه از تلفن های هوشمند با کیفیت را به خانواده محصولات خود اضافه نماید.
LG V10 نخستین محصول این سری به حساب می آید که البته پس از عرضه، ویژگی های مبتکرانه و قابلیت های جذاب آن، توجه کاربران را بیش از کیفیت ساخت و استحکام دستگاه به خود جلب نمود.
در ادامه با بررسی دیجیاتو از محصول تازه و جنجالی LG همراه باشید.
بررسی ویدیویی
طراحی

با وجود اینکه «وی ۱۰» تلفن هوشمند کاملاً متفاوتی به حساب می آید، اما سازنده در زبان طراحی آن تغییر قابل توجهی ایجاد نکرده و در نتیجه ظاهر کلی دستگاه (گذشته از تعداد دوربین و نمایشگرها) شباهت زیادی به مدل های پیشین دارد.
دکمه های دستگاه مثل روند اخیر شرکت کره ای در پشت بدنه قرار دارند و قاب دستگاه نیز قابل جدا شدن است. این بار اما سازنده جنس پلاستیک را برای بدنه در نظر گرفته که سازنده آن را Dura Skin می نامد و نمای ظاهری اش، جلیقه ضد گلوله را به ذهن متبادر می سازد.
البته به نظر می رسد که این شباهت اتفاقی نبوده باشد، چرا که «وی ۱۰» به دلیل استحکام بالا، موفق شده گواهی MIL-STD-810G را برای مقاومت در برابر سقوط در سطح محصولات نظامی کسب نماید.
این گواهی نامه به معنای آن است که اگر ۲۶ بار «وی ۱۰» را از فاصله حدود ۱.۲ متری، روی سطحی از چوب فشرده که بالای زمین بتونی قرار گرفته رها کنید، مشکلی برای این تلفن هوشمند پیش نخواهد آمد.
البته بخش عمده چنین استحکامی نیز به این دلیل است که سازنده شاسی و فریم بدنه دستگاه را از استیل ضد زنگ ساخته است.
این فریم فلزی علاوه بر مقاومت بالا، ظاهر زیبایی را نیز برای محصول به ارمغان آورده است. بخشی از زیبایی را هم باید به حساب دکمه ها بنویسیم که پشت بدنه قرار دارند و همین موضوع باعث شده نوار فلزی دو طرف بدنه فاقد هرگونه زائده یا دکمه باشد.
«وی ۱۰» با ابعاد حدود ۱۵۹ در ۷۹ میلی متر اندکی از آیفون 6S Plus بزرگتر است و ضخامت دستگاه نیز به ۸.۶ میلی متر می رسد. از سوی دیگر اما وزن دستگاه با ۱۹۲ گرم، با محصول رقیب آمریکایی برابر است، اما هنگام استفاده از «وی ۱۰» به نظر می رسد وزن قطعات به شکل یکسان در بدنه تقسیم نشده و همین موضوع در ارگونومی این تلفن هوشمند تاثیر منفی داشته است.
البته با وجود اندازه بزرگ، نمی توان گفت ارگونومی «وی ۱۰» نا مطلوب است. دکمه های این تلفن هوشمند در محل مناسبی قرار دارند و لمس جنس بدنه و فریم فلزی دستگاه نیز حس مناسبی دارد.
در نمای روبرو شاهد حاشیه های اندک در اطراف نمایشگر هستیم. بخش پایین صفحه نمایش تنها به نشان سازنده اختصاص دارد و بخش بالای آن نیز برای نمایشگر دوم در نظر گرفته شده که توضیح آنها را، در بخش های مربوط به دوربین و نمایشگر مطالعه خواهید نمود.
نمایشگرها
پیش از پرداختن به نمایشگر دوم، لازم است بدانید که نمایشگر اصلی «وی ۱۰» یکی از بهترین نمونه های LCD موجود به حساب می آید. این نمایشگر ۵.۷ اینچی از رزولوشن ۱۴۴۰ در ۲۵۶۰ یا QHD در کنار تراکم ۵۱۵ پیکسل در هر اینچ برخوردار است و کیفیت تصویر بسیار مناسبی را ارائه می کند.
نمایشگر «وی ۱۰» از عمق رنگ مشکی بسیار مناسبی نسبت به پنل های LCD برخوردار است و با وجود خصوصیات مشابه، کنتراست بالاتری از G4 ارائه می کند. از سوی دیگر اما حداکثر روشنایی از پرچمدار پیشین کمتر است، البته نه به میزانی که در استفاده از دستگاه در محیط های پر نور اختلال ایجاد نماید.
نحوه نمایش رنگها و زاویه دید نیز بسیار مناسب است و در مجموع به سختی می توان ایراد عمده ای به عملکرد نمایشگر اصلی وارد آورد.
از سوی دیگر اما، نمایشگر دوم (که عمده ترین ویژگی دستگاه نیز به شمار می رود) در عمل، به اندازه ای که در نگاه اول به نظر می رسد کاربردی نیست و نخستین انتقاد را می توان محل قرارگیری آن به حساب آورد.
یک تلفن هوشمند ۵.۷ اینچی به اندازه کافی بزرگ است و سازنده نیز با قراردادن نمایشگر دوم در بالای دستگاه، باعث شده دسترسی به این بخش با یک دست امکان پذیر نباشد.
عملکرد نمایشگر دوم به ۲ بخش تقسیم می گردد. هنگامی که نمایشگر اصلی روشن باشد، می توانید از صفحه نمایش دوم برای دسترسی به میان بر اپلیکیشن ها، contact ها یا کنترل پخش موسیقی استفاده کنید.
این نمایشگر پس از خاموش شدن صفحه نمایش اصلی نیز روشن مانده و به شکل سیاه و سفید اطلاعاتی مثل ساعت و تاریخ را نمایش می دهد. اما مشکل اینجاست که نور صفحه در این حالت بسیار کم است و این قسمت عملاً در محیط های پر نور خوانایی خود را به شکل قابل توجهی از دست می دهد.
برای مقایسه میزان روشنایی نمایشگر دوم در حالت خاموش و روشن بودن صفحه نمایش اصلی، نشانگر ماوس را روی عکس جابجا نمایید.

از سوی دیگر نیز کاربردهای صفحه نمایش دوم در این حالت به روشن کردن چراغ قوه، وای-فای، پخش موسیقی و موارد دیگر محدود است که بخش عمده آنها را می توانید به سادگی و با استفاده از دکمه های پشت دستگاه انجام دهید. (برای درک بهتر از عملکرد نمایشگر دوم می توصیه می کنیم بررسی ویدیویی «وی ۱۰» را در بالای صفحه مشاهده نمایید).
در مجموع می توان گفت این قابلیت (مثل خمیدگی نمایشگر در محصولات سری Edge سامسونگ) هنوز در ابتدای راه قرار دارد و بدون تردید سازنده می تواند در محصولات آینده، یا با ارائه بروزرسانی برای مدل فعلی، جنبه کاربری آن را به شکل قابل توجهی افزایش دهد.
نرم افزار
«وی ۱۰» از نسخه ۵.۱.۱ اندروید آب نبات چوبی بهره می برد که سازنده رابط کاربری خود را روی آن قرار داده است. این رابط کاربری از یک سو قابلیت های جذابی مثل Knock Code و Dual Window را ارائه می کند، اما از سوی دیگر طراحی رنگارنگ آن به هیچ عنوان چشم نواز نیست و قابلیت های شخصی سازی بیش از اندازه آن نیز به پیچیدگی بسیار زیاد منوهای دستگاه منجر شده است. (برای مشاهده عملکرد رابط کاربری توصیه می کنیم بررسی ویدیویی در بالای صفحه را مشاهده نمایید.)
LG حتی برای تنظیمات نمایشگر دوم که مهمترین ویژگی «وی ۱۰» به شمار می آید نیز تفاوتی قائل نشده و برای دسترسی به این بخش لازم است مراحل متعدد و پیچیده را در منوی دستگاه پشت سر گذارید.
در حالی که HTC محصول تازه خود را مجهز به اندروید مارشملو ارائه کرده و سامسونگ مشغول کاستن از پیچیدگی های رابط کاربری خود است، عملکرد LG در زمینه رابط کاربری به هیچ عنوان راضی کننده به نظر نمی رسد و لازم است این شرکت در افزایش سادگی و کارایی نرم افزار تلفن های هوشمند خود تلاش بیشتری به خرج دهد.
دوربین
پرچمدار پیشین LG یکی از بهترین تلفن های هوشمند در زمینه عکاسی به شمار می رفت و حالا سازنده برای «وی ۱۰» نیز خصوصیات مشابهی را در نظر گرفته است. این فبلت از حسگر ۱۶ مگاپیکسلی ۱/۲.۶ اینچی بهره می برد و از قابلیت های پیشرفته آن می توان به گشودگی دهانه دیافراگم f/1.8، لرزشگیر اپتیکال، فوکوس خودکار لیزری، فلش دوگانه و حسگر طیف رنگ اشاره کرد.
گذشته از خصوصیات سخت افزاری، رابط کاربری دوربین نیز بخش دیگری است که تجربه کاربری عکاسی با این تلفن هوشمند را به یکی از بهترین ها تبدیل ساخته. این رابط کاربری علاوه بر اینکه امکانات متعددی را در اختیار کاربر قرار می دهد، اما در عین حال عملکردی ساده و قابل فهم دارد.
تنظیمات دستی این رابط کاربری امکان تغییر در جزئیات متنوعی را فراهم آورده است، از جمله وایت بالانس، ISO (از ۵۰ تا ۲۷۰۰)، سرعت شاتر (از ۱/۶۰۰۰ ثانیه تا ۳۰ ثانیه)، نحوه فوکوس و موارد دیگر.
ارائه امکانات پیچیده البته به این معنی نیست که سازنده تنها کاربران حرفه ای را مد نظر داشته است. حالت عکاسی خودکار از هرگونه تنظیمات پیچیده مبراست و علاوه بر آن حالت simple نیز ارائه شده که هیچ گزینه یا تنظیمی در آن وجود ندارد و با استفاده از آن می توانید به سادگی تنها با لمس نمایشگر به عکاسی بپردازید.
پشتیبانی از فرمت RAW نیز خصوصیت دیگری است که آزادی عمل بیشتری را در اختیار کاربر قرار می دهد. البته لازم است بدانید که ثبت تصویر با این فرمت به زمان بیشتری نیاز دارد و حجم هر عکس نیز حدود ۱۹ مگابایت خواهد بود.
دوربین ضمناً به شکل خودکار یک نسخه JPG از تصویر را نیز ذخیره می کند که حجم آن حدود ۷.۵ مگابایت خواهد بود، اما به لطف حافظه داخلی ۶۴ گیگابایتی و پشتیبانی از کارت های حافظه تا ۲ ترابایت، جای نگرانی از این بابت وجود نخواهد داشت.
اما گذشته از قابلیت ها و امکانات، کیفیت عکاسی «وی ۱۰» نیز همانند مدل پیشین بسیار راضی کننده و مطلوب است. این تلفن هوشمند تصاویر را با رنگهایی پویا و طبیعی به ثبت می رساند و میزان نویز و جزئیات کاملاً قابل قبول به شمار می رود.
تنها نقطه ضعف در این بخش را می توان میزان دامنه پویایی در برخی شرایط نوری به حساب آورد که البته امکان رفع آن با استفاده از حالت HDR وجود دارد و با فعال کردن این قابلیت می توانید کنتراست تصویر را به شکل قابل توجهی بهبود بخشید.
هنگام تصویربرداری در شب نیز عملکرد دستگاه به خوبی روز است و «وی ۱۰» به لطف گشودگی دهانه دیافراگم f/1.8 قادر است به میزان کافی نور جذب نماید، بدون آنکه نویز زیادی در عکس به ثبت برسد.
حتی در تاریک ترین شرایط نیز می توانید روی قدرت فلش دوگانه حساب باز کنید، آن هم بدون آنکه تغییری در طبیعی بودن رنگها ایجاد گردد.


«وی ۱۰» همچنین از ۲ لنز در جلوی دستگاه برخوردار است که یکی از آنها تصاویر را با نمای ۸۰ درجه به ثبت می رساند و می توانید از دیگری برای ثبت سلفی هایی با عرض ۱۲۰ درجه استفاده نمایید.


هرچند هردو این دوربین ها از کیفیت تصویربرداری مناسبی برخوردار هستند، اما دوربین اصلی دستگاه سطح توقع را به نحوی بالا برده که انتظار می رود سازنده در نسل های آینده کیفیت این بخش را نیز افزایش دهد.
علاوه بر این امکان ترکیب تصویر این ۲ لنز و عکاسی همزمان توسط آنها نیز وجود ندارد و امیدواریم چنین ویژگی جذابی در آینده توسط بروزرسانی به دستگاه اضافه شود.
گذشته از عملکرد بسیار مناسب عکاسی، «وی ۱۰» در زمینه فیلمبرداری نیز یکی از بهترین نمونه های موجود در بازار به شمار می رود و تنظیمات دستی بسیار کاملی را در اختیار کاربر قرار می دهد. برای نمونه می توانید framerate را بین ۱ تا ۶۰ فریم در ثانیه تنظیم نمایید و امکان انتخاب bitrate نیز بین گزینه های بالا، متوسط و پایین یا انتخاب دستی وایت بالانس و موارد دیگر وجود دارد.
Directivity نیز گزینه مبتکرانه دیگری است که با استفاده از آن می توانید برای دستگاه مشخص کنید که هنگام فیلمبرداری، صداهای دور تر را به ثبت برساند یا نزدیک. برای مثال تصور کنید که در محیطی شلوغ قرار دارید و می خواهید تنها صدای صحبت شما در پس زمینه فیلم به ثبت برسد. یا هنگام تماشای یک مسابقه اتومبیل رانی می خواهید هیاهوی تماشاچیان ضبط نشده و دوربین روی صدای مسابقه تمرکز داشته باشد.
بر اساس ویژگی های ذکر شده لازم است بگوییم که LG در «وی ۱۰» موفق شده با اضافه کردن قابلیت های تازه، عملکرد بسیار مناسب عکاسی در پرچمدار پیشین خود را به شکل قابل توجهی بهبود بخشد.
در پایان می توانید تصاویر ثبت شده با دوربین «وی ۱۰» را مشاهده نمایید.
نمونه تصاویر ثبت شده با دوربین LG V10
سخت افزار
بر خلاف ظاهر بیرونی بسیار متفاوت، درون «وی ۱۰» شباهت زیادی به پرچمدار پیشین شرکت کره ای دارد و از همان چیپست اسنپدراگون ۸۰۸ بهره می برد که در G4 نیز مورد استفاده قرار گرفته بود.
هرچند اکنون که مشکلات اسنپدراگون ۸۱۰ مرتفع گشته می توان این ایراد را به سازنده وارد کرد که در انتخاب قلب تپنده پرچمدار تازه خود کوتاهی کرده. اما از سوی دیگر لازم است بدانید که ۶ هسته پردازشی این چیپست ۱.۸ گیگاهرتزی در کنار ۴ گیگابایت حافظه رم برای اجرای عملکردهای روزانه دستگاه کاملاً کافی هستند.
«وی ۱۰» رابط کاربری خود را به بهترین شکل اجرا می کند. برای نمونه آماده به کار شدن رابط کاربری دوربین در تنها ۱ ثانیه انجام می گیرد و بوت شدن دستگاه نیز به تنها ۳۰ ثانیه زمان نیاز دارد.
البته اگر آینده را نیز در نظر بگیریم، می توان گفت که محدودیت های پردازشی «وی ۱۰» هنگام اجرای اپلیکیشن های سنگین در آینده، زودتر از دیگر رقبا نمایان خواهند شد، موردی که هنگام مقایسه نتایج بنچمارک این تلفن هوشمند با اکثر رقبا اثبات می گردد.
«وی ۱۰» در بنچمارک Geekbench 3 امتیاز ۱۱۳۱ را به شکل تک هسته ای و ۳۶۴۸ را برای عملکرد چند هسته ای کسب کرد و در بنچمارک Antutu 6 نیز امتیاز ۵۶۳۶۱ به ثبت رسید که در مجموع می توان آنها را پایینتر از پرچمداران فعلی به حساب آورد، حتی نسخه Pure از Moto X که از چیپست مشابه با این محصول بهره می برد.
هرچند این تلفن هوشمند در حال حاضر از قدرت کافی برای اجرای اپلیکیشن ها و بازی های سنگین برخوردار است، اما به مرور زمان و با بالا رفتن مصرف توان پردازشی توسط اپلیکیشن ها، محدودیت سخت افزاری فبلت تازه LG زودتر از رقبا نمایان خواهد شد.
سازنده کره ای ضمناً ۶۴ گیگابایت حافظه داخلی را نیز برای محصول خود در نظر گرفته که با استفاده از درگاه کارت حافظه، تا ۲ ترابایت دیگر قابل افزایش است.
حسگر اثر انگشت
پس از مدل GW820 که در سال ۲۰۰۹ رونمایی شده بود و Nexus 5X، «وی ۱۰» سومین تلفن هوشمند ساخت LG به حساب می آید که از حسگر اثر انگشت برخوردار است. سازنده ضمناً مثل Nexus 5X، پشت بدنه را برای حسگر در نظر گرفته و آن را درون دکمه power دستگاه تعبیه کرده است.
اما نکته جالب اینکه بر خلاف نکسوس جدید LG، حسگر اثر انگشت این تلفن هوشمند به شکل لمسی عمل نمی کند و برای استفاده از آن لازم است انگشت خود را روی دکمه فشار دهید، موردی که در تجربه کاربری این بخش تاثیر منفی خواهد داشت.
علاوه بر این، حسگر از دقت مناسبی نیز برخوردار نیست و مواردی که دستگاه اثر انگشت شما را شناسایی نکند، بیشتر از آن اتفاق می افتد که بتوان آن را قابل قبول به حساب آورد.
در مجموع می توان گفت با وجود اینکه LG در همکاری با گوگل موفق شده بود حسگر اثر انگشت بسیار مناسبی را برای نکسوس تازه تدارک بیند، اما در پرچمدار خود عملکرد مناسبی را ارائه نکرده است و می توان «وی ۱۰» را تلاش اولیه و نه چندان موفق شرکت کره ای در این زمینه به شمار آورد.
پخش صدا
اسپیکر پرچمدار پیشین LG در پشت بدنه قرار داشت، محلی که به هیچ وجه مناسب به حساب نمی آید و در عملکرد پخش صدا تاثیر منفی خواهد داشت. شرکت کره ای اما در محصول تازه بخش پایین بدنه، کنار درگاه USB و ورودی هدفون را برای اسپیکر دستگاه در نظر گرفته است، موردی که موجب شده پخش صدا در این محصول شفافیت و بلندی بیشتری داشته باشد.
اما با این حال در مجموع نمی توان گفت کیفیت بخش صدا در «وی ۱۰» افزایش چشمگیری داشته است. این تلفن هوشمند با وجود بهره مندی از نمایشگر بزرگ و با کیفیت، از نظر پخش صدا عملکرد متوسطی ارائه می کند و به همین دلیل نمی توان آن را در زمره بهترین پرچمداران برای استفاده های صوتی تصویری به شمار آورد.
هنگام استفاده از هدفون اما شرایط کاملاً به نفع LG باز می گردد. پرچمدار تازه این شرکت به لطف مبدل دیجیتال به آنالوگ ۳۲ بیتی کیفیت بسیار مناسبی ارائه می کند و هدفونی که همراه دستگاه قرار دارد نیز توسط AKG تنظیم شده که یکی از معتبر ترین نام ها در صنعت صداست، در نتیجه عملکرد آن از نظر تفکیک صدا و کیفیت پخش بسیار قابل قبول است.
امکانات ارتباطی
پرچمدار تازه LG از یک سیم کارت نانوی 4G پشتیبانی می کند و از دیگر امکانات ارتباطی دستگاه می توان به بلوتوث کم مصرف نسخه ۴.۱، وای-فای نسخه a/b/g/n/ac و NFC اشاره کرد. این تلفن هوشمند همچنین از فرستنده مادون قرمز بهره می برد و سازنده اپلیکیشن ریموت کنترل را نیز در رابط کاربری دستگاه تدارک دیده که می توانید آن را برای کنترل دیگر ابزارها مورد استفاده قرار دهید.
باتری
LG G2 در سال ۲۰۱۳ با نمایشگر ۵.۲ اینچی و باتری ۳۰۰۰ میلی آمپر ساعتی به بازار عرضه شد. اندازه نمایشگر در مدل های G3 و G4 به ۵.۵ اینچ افزایش یافت اما ظرفیت باتری تغییری نکرد و حالا شاهد هستیم که LG «وی ۱۰» را نیز با وجود نمایشگر ۵.۷ اینچی با همین ظرفیت باتری به بازار عرضه کرده است.
برای بررسی بیشتر این موضوع از دستگاه تست پخش ممتد ویدیو به عمل آوردیم و «وی ۱۰» زمانی در حدود ۱۰ ساعت را به ثبت رساند. این در حالی است که گلکسی نوت ۵ با وجود ظرفیت باتری یکسان و قدرت پردازش بالاتر، به مراتب عملکرد مناسب تری در این زمینه ارائه می کند.
بر اساس چنین خصوصیتی می توان گفت باتری این تلفن هوشمند قادر است با هر شارژ، کمتر از ۱.۵ روز کاربر را همراهی نماید. از سوی دیگر اما باتری «وی ۱۰» قابل تعویض است و به لطف قابلیت شارژ سریع، شارژ کامل آن از ۰ تا ۱۰۰ در زمانی حدود ۷۰ دقیقه انجام می گیرد.
جمع بندی
تا پیش از این، G4 و G-Flex 2 به طور مشترک عنوان جذاب ترین پرچمدار ساخته شده توسط LG را در اختیار داشتند، اما اکنون «وی ۱۰» پا به عرصه گذاشته و تمام توجه ها را به سوی خود جلب کرده است.
هرچند به نظر می رسد ایده اضافه کردن یک نمایشگر که همیشه روشن باقی بماند، هنوز در ابتدای راه است و پتانسیل زیادی برای کاربردی تر شدن دارد، اما صرف نظر از این نمایشگر نیز می توان «وی ۱۰» را یکی از جذاب ترین محصولات اخیر که به بازار عرضه شده به شمار آورد.
خلاصه کردن ویژگی های «وی ۱۰» البته بدون تردید مشکل است. این فبلت بسیار مستحکم از ۲ نمایشگر و ۳ دوربین بهره می برد، یکی از بهترین تجربه های عکاسی در دنیای اندروید را ارائه می کند و از برخی ویژگی های مبتکرانه مثل قابلیت تعیین برد میکروفون برخوردار است.
نمایشگر اصلی دستگاه یکی از بهترین نمونه های LCD موجود در بازار است و از دیگر ویژگی های مناسب دستگاه نیز می توان به درگاه حافظه، امکان تعویض باتری و پشتیبانی از صدای ۳۲ بیتی Hi-Fi اشاره نمود.
البته با وجود تمام جذابیت ها، «وی ۱۰» نیز نقاط ضعفی دارد که انتظار می رود سازنده آنها را در نسل های بعدی بر طرف نماید، از جمله عمر باتری، قدرت پردازش و رابط کاربری شلوغ و رنگارنگ. اما تا آن زمان می توان گفت که این تلفن هوشمند، یکی از بهترین ساخته های LG تا به امروز به حساب می آید.
نکات مثبت
- استحکام و کیفیت ساخت
- عملکرد دوربین ها
- تنظیمات ارائه شده برای تصویربرداری
- پشتیبانی از درگاه حافظه
- باتری قابل تعویض
- کیفیت هدفون
نکات منفی
- عمر باتری
- قدرت پردازش در مقایسه با رقبا
- رابط کاربری
- عملکرد حسگر اثر انگشت
- وزن
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
نقدتون خیلی مقرضانه بود
لطفا دیگه در مورد محصولاتالجی به این شکل نقد نکنید چون مثل اینکه الجی صدای شمارو شنید ودرg5رابط کاربری خودرا عوض کرد وبدنه ای با کیفیت وجذاب تر طراحی کرد ...ممنون از تمامی عوامل digiato
سلام
لطفا میت8و lg v10
رو مقایسه کنید
من بین LG V10 و note 5 نمیدونم کدوم بگیرم